Zobowiązania

ex delicto

Zobowiązania

ex delicto

Iniuria, Furtum, Rapina

Iniuria, Furtum, Rapina

Iniuria

Iniuria

Rozwój historyczny

Rozwój historyczny

n

Iniuria w prawie cywlinnym (Ustawa XII
Tablic)

n

Iniuria w prawie pretorskim (edykt)

Ustawa XII Tablic

Ustawa XII Tablic

n

Naruszenie

nietykalności

cielesnej

osób

wolnych (sui iuris i alieni iuris)

n

Membrum ruptum - uszkodzenie ciała osoby
wolnej

n

Os fractum - uszkodzenie ciała niewolnika

n

Iniuria - naruszenie nietykalności cielesnej bez
uszkdzenia ciała (zniewaga)

n

Mala carmina - złe pieśni, okrzyki mające
sprowadzic choroby lub śmierć

n

Sztywne

stawki

zadośćuczynienia

za

poszczególne przestępstwa.

Typy iniuria

Typy iniuria

n

G. 3.220: Nie popełnia się zniewagi wyłącznie
wtedy, kiedy ktoś zostanie uderzony np. kijem
albo pięścią czy też wychłostany, lecz także jeśli
się podniesie rumor przeciwko komuś, lub jeśli
ktoś wpisuje na listę aukcji dobra czyjeś jakoby
był dłużnikiem, wiedząc, że nic mu nie jest
winien. Tak samo jeśli ktoś napisze oczerniającą
broszurkę, albo wierszydło, albo jeśli (natrętnie
podąża) za matroną lub młodzieńcem, a i
jeszczne na mnóstwo innych sposobów.

Czy poełniono znewagę?

Czy poełniono znewagę?

n

Natrętne chodzenie za żoną senatora. Co

jeśli

miała

szaty

z

przezroczystego

jedwabiu?

n

Ktoś przeszkadza łowić ryby w morzu

drugiej osobie.

n

Ktoś ogłasza, że jego sąsiad jest bankrutem

n

Wchodzę do twojego domu bez pozwolenia

n

Polecam twojemu niewolnikowi zrobić coś,

na co byś się nie zgodził.

n

Ktoś bije cudzego niewolnika.

Edykty regulujące

iniuria

Edykty regulujące

iniuria

n

Edictum generale de iniuriis

n

wprowadzenie actio iniuriam aesimatoria

n

stosowana w przypadkach wskazanych w
Ustawie XII tablic (następnie stosowana
także w wypadku wszystkich innych
edyktów regulujących zniewagę)

n

wysokość

zadośćuczynienia

nie

jest

sztywna - szacowana jest gł. według winy
sprawcy

i

zakresu

żądania

poszkodowanego

Edictum de

convictio

Edictum de

convictio

n

Ulpian D. 47.10.15.2: Pretor ogłosił, że kto
wznosił pod czyimś adresem okrzyki sprzeczne
z dobrymi obyczajami albo za czyją sprawą
podniosła się przeciw komuś sprzeczna z
dobrymi obyczajami wrzawa, przeciw temu
udzielę powództwa. Jednak tylko to, co zostało
powiedziane podniesionym głosem, czy to
przez jednego, czy przez wielu, w obecności
grupy osób, może być uznane za convictio. To
co nie zostało powiedziane podniesionym
głosem, ani w obecności grupy osób, nie może
być za convictio uznane, a jedynie należy to
uznać za działanie celem zniesławienia.

Edykty regulujące

iniuria

Edykty regulujące

iniuria

n

Edictum de convictio

n

odpowiedzialność za zniewagę słowną
dokonaną publicznie, w obecności
grupy osób

n

znieważony może być nieobecny przy
okrzykach,

byle

był

wyrażnie

wskazany

Edykty regulujące

iniuria

Edykty regulujące

iniuria

n

Edictum de adtemptata pudictitia

n

ochrona kobiet i młodzieńców przed
zamachami na ich skromność:

n

odciągnięcie

osoby

towarzyszącej

(„przyzwoitki”)

n

nagabywanie

(„mnamawianie

do

złego”)

n

naprzykrzanie się (np. chodzenia za
komś, nawet w milczeniu)

Edictum de

adtemptata

pudicitia

Edictum de

adtemptata

pudicitia

n

Ulpian D. 47.10.15.22: Czym innym jest
nagabywanie a czym innym narzucanie
się. Nagabuje bowiem ten, kto słowani
nastaje na czyjąć obyczajność, narzuca
się ten, kto milcząć natrętnie za kimś
chodzi, najczęściej bowiem służy to
jakiemuś zniesławieniu.

Edykty regulujące

iniuria

Edykty regulujące

iniuria

n

Edictum ne quid infamandi causa fiat:

n

wszystkie

inne

wypadki

iniuria

nieobjęte

wcześniejszymi edyktami

n

nowa koncepcja odpowiedzialności:

n

istotny element subiektywny deliktu - animus

iniurandi (zamiar znieważenia)

n

wykluczenie animus iniurandi

n

niemożność rozeznania czynu (wiek, stan

umysłowy)

n

żart

n

działanie w celu wychowawczym

Edictum ne quid

infamandi causa fiat

Edictum ne quid

infamandi causa fiat

n

Ulpian D. 47.10.13.3: Jeśli ktoś z zamiarem
zniewagi pozwał mnie do sądu, by mnie nękać,
mogę przeciw niemu wytoczyć actio iniuriam.

n

Ulpian D. 47.10.13.7: Powstało pytanie, czy
kogoś, kto zabrania mi łowić ryby w morzu lab
zastawiać sieci, mogę pozwać z tytułu zniewagi.
Są tacy, którzy tak uważają i tak sądził
Pomponius. Wielu uważa, że ktoś taki podobny
jest do tego, kto zabrania mi korzystać z łaźni
publicznej albo siedzieć w teatrze albo w jakimś
innym miejscu siedzieć, działać lub rozmawiać,
albo jeżeli nie pozwala mi korzystać z mojej
rzeczy.

Actio iniuriam

aestimatoria

Actio iniuriam

aestimatoria

n

Actio iniuriam nie można wytoczyć gdy:

n

brak animus iniurandi

n

istnieje zgoda poszkodowanego

n

Actio

iniuriam

nie

można

wytoczyć

przeciwko spadkobiercom znieważającego,
a także nie mogą jej wytoczyć spadkobiercy
pokrzywdzonego (actio vendictae spirantes)

n

w sytuacji przyczynienia się znieważonego
kara jest odpowiednio obniżona

Zniewaga bezpośrednia i

pośrednia

Zniewaga bezpośrednia i

pośrednia

n

Zniewaga bezpośrednia:

n

skargę wytacza znieważony

n

Zniewaga pośrednia

n

zniewaga osoby alieni iuris = pośrednie
znieważenie jej pater familias

n

zniewaga kobiety zamężnej = pośrednio
znieważenie jej męża (niezależnie od
wejście żony pod manus męża)

Zniewaga bezpośrednia i

pośrednia

Zniewaga bezpośrednia i

pośrednia

n

Znieważenie osoby pod władzą lub żony

n

jeśli żona jest osobą sui iuris dochodzi swoich

praw sama (ze zniewagi bezpośredniej) i

dadatkowo ze swoją własna skargą występuje

mąż ze zniewagi pośredniej

n

jeśli żona jest pod manus męża. ma własną

skargę (ze zniewagi bezpośredniej), ale w jej

imieniu skargę wytacza jej mąż i dodatkowo ze

swoją własną sargą występuje mąż ze zniewai

pośredniej

n

jeśli osoba jest alieni iuris ma własną skargę (ze

zniewagi bezpośredniej), ale w jej imieniu

wytacza ją jej pater familias, który dodatkowo

występuje ze swoją własną skargą ze zniewagi

pośredniej.

Zniewaga

niewolnika

Zniewaga

niewolnika

n

Ulpian D. 47.10.15.34: Pretor ogłosił: Jeśli
ktoś cudzego niewolnika w sposób
sprzeczny z dobrymi obyczajami oćwiczy
rózgami lub bez polecenia właściciela
poddał torturom, udzielę przeciw niemu
powództwa. Także jeśli coś innego zostało
uczynione,

udzilę

powództwa

po

rozpoznaniu sprawy.

Zniewaga

niewolnika

Zniewaga

niewolnika

n

Nie można znieważyć samego niewlonika
(jest rzeczą)

n

Jeśli

poprzez

zniewagę

niewolnika

znieważa się również właściciela -
zniewaga bezpośrednia właściciela

n

Zniewagą właściciela jest także zamach
na integralnosć cielesną niewolnika (np.
ćwiczenie go rózgami)

Furtum

Furtum

Kradzież

Kradzież

Definicja

Definicja

n

G. 3.183-184: Że są trzy rodzaje kradzieży
powiedzieli Servius Sulpicius i Masurius
Sabnus: jawna i niejawna, z przychwycenia i
z

przekazania

(manifestum,

nec

manifestum, cenceptum, oblatum). Labeo -
że dwa: jawna i niejawna, kradzież bowiem
z przechwycenia i z przekazania są raczej
odmianami działania wiążącymi się z
kradzieżą, co wydaje się oczywiście bliższe
prawdy, jak się okaże później.

Furtum -rodzaje

Furtum -rodzaje

n

G. 3.184: Niektórzy rzekli, że kradzieżą jawną jest ta, która

zostaje wykryta w miejscu popełnienia. Inni natomiast rzekli

szerzej, że ta, którą wykrywa się w miejscu popełnienia, np. jeśłi

zostanie popełniona kradzież oliwek w gaju oliwnym , winogron w

winnicy, dopóki złodziej będzie w tym gaju oliwnym albo w

winnicy; albo gdy kradzież będzie popełniona w domu, dopóki

złodziej będzie w domu. Inni idą jeszcze dalej i powiadają, że

kradzież jest jawna, dopóki złodziej nie przeniósł rzeczy do

miejsca przeznaczenia. inni jeszcze szerzej: skoro tylko złodziej

trzymajacy rzecz zostanie zauważony. Pogląd ten się nie

utrzymał. Ale także pogląd tych, którzy utrzymują, że wykryta

kradziez, jest jawna, dopóki złodziej przenosił rzecz na miejsce

przeznaczenie, nie jest aprobowany, dlatego, że rodzi poważne

wątpliwości, czy winno się to zamknąć w czasie jednego czy

wielu dni. Często bowiem złodzieje zamierzają rzeczy skradzione

w jednych miastach przenieść do innych miast albo do innych

prowincji. Podzielany jest zatem pierwszy albo drugi z wyżej

wymienionych poglądów; większość jednak podziela ten drugi.

Furtum - rodzaje

Furtum - rodzaje

n

Furtum manifestum (‚kradziez jawna”) -
zasądzenie na czterokrotną wartość
skradzionej rzeczy

n

Furtum

nec

manifestum

(„kradzeiż

niejawna”) - zasądzenie na dwukrotną
wartość skradzionej rzeczy

Furtum - rodzaje

Furtum - rodzaje

n

Actio furti concepti et oblati - przeciwko
przechowującemu

rzecz

skradzioną;

zasądzenie na potrójną wartość rzeczy

n

Actio furti prohibiti - przeciwko utrudniającemu
poszukiwanie rzeczy skradzionej; zasądzenie
na czterokrotną wartość skradzionej rzeczy

n

Rodzaj kradzieży czy rodzaj skargi (?)

n

Furtum usus, furtum rei suae

Furtum prohibitum

Furtum prohibitum

n

G. 3.192: Powództwo z przeszkodzenia jest powództwem o

poczwórną wartość rzeczy, wprowadzonym na podstwie

edyktu pretora. Ustawa natomiast nie ustanawia z tego tytułu

żadnej kary, nakazuje tylko, żeby ten, kto chce przeszukiwać,

poszukiwał nagi, opasany przepaską, trzymający misę. Jeśli

coś znajdzie, ustawa nakazuje, by była to kradzież jawna. 193.

Powstaje pytanie co to jest przepaska. Lecz jest bliższe

prawdy, że jesto to rodzaj czegoś zeszytego, czym są

przykryte części nieodzowne. 193a. Ten zaś przepis jest w

całości śmieszny, bo ten, kto przeszkadza temu, by poszukiwał

ubrany, będzie również przeszkadzał temu, by przeszukiwał

nagi, tym bardziej, że w razie takiego poszukiwania i

znalezienia rzeczy podlegałby surowszej karze. Dalej (co do

wyjaśnień), że (ustawa) nakazuje mieć misę bądź dlatego,

żeby zajętymi rękami nieczego nie podrzucił, bądź dlatego

żeby to , co znajdzie, do niej wrzucił, żadne z nich nie posuwa

sprawy: jeśli to, czego poszukuję, będzie takiej wielkości lub

jakości, że ani podrzucone, ani tam włożone być nie może. Z

pewnością nie ma zaś wątpliwości, że z jakiegokolwiek byłaby

materiału ta misa, czyni się ustawie zadość.

Definicja w prawie

przedklasycznym?

Definicja w prawie

przedklasycznym?

n

G. 3. 195-196: Kradzieży dokonuje się nie tylko

wtedy, gdy ktoś zabiera cudzą rzecz dla

przywłaszczenia, lecz w ogóle, gdy ktoś

posługuje się cudzą rzeczą wbrew woli

właściciela. 196. Tak więc, jeśli ktoś będzie

używał rzeczy, która została u niego złożona

na przechowanie, popełnia kradzież. Także jeśli

ktoś otrzyma rzecz do używania i zastosuje ją

do innego użytki, jest zobowiazany z tytułu

kradzieży. Na przykład, jeśli ktoś otrzyma

srebra do użycia, bo ma zaprosić przyjaciół na

obiad, a zabierze je za granicę. Albo jeśli ktoś

użyczonego konia na przejażdżkę zabierze

dalej, i jak prawnicy republikańscy piali o tym,

kto zabrał zwierzę na potyczkę zbrojną.

Furtum - definicja

klasyczna

Furtum - definicja

klasyczna

n

Paulus D. 47.21.3: Kradzieżą jest dotknięcie
cudzej rzeczy (contrectatio), podstępne
(fraudulosa) dokonane w celu osiągnięcia
korzyści (lucri faciendi gratia). Kradzież to
podstępne dotknięcie rzeczy z zamiarem
osiągnięcia zysku albo z samej rzeczy, albo
jej używania, albo posiadania (Furtum est
contrectatio rei fraudulosa lucri faciendi
gratia vel ipsius rei vel etiam usus eius
possessionisve)

Furtum - cechy

Furtum - cechy

n

Contrectatio - zetknięcie się, zabór cudzej
rzeczy (nie ma kradzieży bez fizycznego
kontaktu z rzeczą)

n

Fraudulosa

-

obiektywna

niezgodność

działania z prawem i subiektywne zawinienie;

n

zgoda właściciela wyłącza bezprawność
czynu, choćby sprawca o niej nie widział

n

Lucri faciendi gratia - osiągnięcie korzyści
majątkowej z kradzieży

Furtum - cechy

Furtum - cechy

n

Ulpian D. 47.52.19: nie popełnia się

kradzieży słowem czy pismem; stosujemy

bowien to prawo, że nie popełnia się

kradzieży bez zetknięcia z rzeczą [...]

n

Ulpian D. 9.2.27.21: Sabinus uważa, że

przysługuje mi skarga z tytułu szkody

majątkowej, jeśli ktoś wytrącił mi monety

z ręki, o ile przepadły one w taki sposób,

że nie dostały się w niczyje władanie, np.

jeśli wpadły do rzeki albo do morza, albo

ścieku; jaśli natomast dostały się w czyjeś

władanie, należy wytoczyć skargę z tytułu

pomocnictwa przy kradzieży, co podobało

się również dawnym prawnikom.

Furtum - przedklasyczne

definicje?

Furtum - przedklasyczne

definicje?

n

Paulus D. 47.2.67: Dawni prawnicy uznali, że

ten, kto podstępnie pozwał mularza przed sąd

będzie odpowiadał za kradzież, jeżeli w

międzyczasie muły uciekły.

n

Gell. Noct. Att. 11.18.14: Sabinus mówi także

[...], że należy uważać za złodzieja niewolnika

kogoś, kto w trakcie, gdy ten uciekał przed

oczyma właściciela, zasłonił go togą, tak aby

właściciel nie widział.

n

Ulpian D. 47.2.52.22: Kupowałeś na wagę i ktoś

użyczył ci odważników, które były cięższe niż

zwykłe. Mela pisze, że jest odpowiedzialny za

furtum w stosunku do sprzedawcy, ty zaś sam

jesteś odpowiedzialny, jeśli o tym wiedziałeś. Nie

dostajesz bowiem zgodnie z wolą sprzedawcy,

skoro myli się co do wagi.

Furtum - przedklasyczne

definicje?

Furtum - przedklasyczne

definicje?

n

G. 3.202: Czasem odpowiada za kradzie, ten,

kto sam kradzieży nie popełni, tak jest z tym,

za czyją radą lub pomocą została popełniona

kradzież. Tu zalicza się tego, kto wytrącił tobie

monety, aby je kto inny skrycie zabrał, lub

zastąpił ci drogę, żeby inny skrycie zabrał,

albo spłoszył owce albo krowy twoje, by kto

inny je wyłapał. I to właśnie napisali dawni

(prawnicy) o tym, kto czerwoną płachtą

spłoszył zaprzęg. Lecz jeśli coś zostanie

dokonane ze swawoli, a nie była to czynność

podjęta po to, żeby była popełniona kradzież,

to zobaczymy, czy powinna być udzielona

actio utilis, skoro nawet zwykła wina karana

jest przez ustawę Akwiliańską o szkodzie.

Kto popełnia

kradzież?

Kto popełnia

kradzież?

n

Ulpian D. 47.2.52.15: Niewolnik, który
oświadczył, że jest wolny, aby pożyczyć
mu pieniądze, nie popełnia kradzieży, nie
oświadcza bowiem wiecęj niż, to, że jest
wiarygodnym dłużnikiem. Podobnie ma
się sprawa z tym, kto będąc synem pod
władzą, udaje, że jest pater familias, aby
mu chętniej pożyczyć pieniądze.

Zamiar i zysk

Zamiar i zysk

n

Ulpian D. 47.2.39.3: Zaiste jeśli ktoś porwał lub ukrył

cudzą niewolnicę-prostytutkę nie popełnia kradzieży.

Nie badany jest bowiem (sam) czyn lecz powód czynu.

Zaś powodem (w tym przypadku) była nie kradzież lecz

żądza. I dlatego jeśli ktoś powodowany żądzą włamuje

się do mieszkania prostytutki, a korzystają z tego

złodzieje, których on sam nie przyprowadził, by zabrać

jej rzeczy, nie będzie odpowiadał z tytułu kradzieży.

Czy więc podpada pod lex Fabia ten kto ukrywa osobę

trudniącą się nierządem? Nie sądzę by mógł

odpowiadać i tak też odrzekłem, kiedy się coś

podobnego wydarzyło. Z pewnością nie jest złodziejem,

mimo, że postępuje haniebniej niż ten kto zabiera, lecz

to wyrównuje niesława jaką na się zaciąga.

n

Paulus D. 47. 2. 83.2: Ten kto porywa niewolnicę nie

prostytutkę z żądzy, odpowiada z actio furti i jeśli ją

ukrywa będzie ukarany z Lex Fabia.

Zamiar

Zamiar

n

Paulus D. 47.2.1.1-2: Sam zamiar
popełnienia

kradzieży

nie

czyni

złodziejem. 2. Tak ktoś kto przeczy, by
miał u siebie depozyt, nie zawsze
odpowiada za kradzież lecz dopiero jeśli
to zataił w celu ukradzenia go.

Zamiar

Zamiar

n

Ulpian D. 7.2.46.7-8: Słusznie mówi się, że nie

jest złodziejem kto myślał, że postępuje z

rzeczą zgodnie z wolą właściciela. Bo jakże

zarzucić działanie podstępne temu, kto uważa,

że właściciel by się na nie zgodził bez względu

na to czy myli się, czy ma rację. I dlatego, tylko

ten jest złodziejem, kto postąpił z rzeczą tak,

jak wiedział, że właściciel by się nie zgodził. 8.

Z kolei można zapytać czy poswstaje actio furti

w przypadku, gdy ja sądziłbym, że postępuję

wbrew woli właściciela, a ten by (takiego

postępowania) chciał? I Pomponius twierdzi, że

popełniam furtum. Prawdziwe jest jednak

zdanie, że jeśli ja chcę, aby on użył (rzeczy), to

nawet jeśli on o tym nie wie, nie zobowiązuje

się z furtum wobec mnie.

Furtum rei suae

Furtum rei suae

n

Pomponius D. 13.7.3: Sądząc, że otrzymasz
zaraz od swgo dłużnika pieniądze, oddałeś mu
przedmiot zastawu, a ten wyrzucił go przez
okno, aby został pochwycony przez osobę,
którą do tego celu tam postawił. Labeo
twierdzi, że możesz prowadzić postępowanie z
furtum oraz ze skargi o okazanie z dłużnikiem.
I jeśli przeciwstawi twojej skardze pignoriticia
contraria - zarzut oddanego zastawu, możesz
odpowiedzieć

kontrzarzutem

z

tytułu

podstępu, jako , że zastawu nie należy uznać
za oddany lecz zabrany podstępną sztuczką.

Legitymacja

procesowa

Legitymacja

procesowa

n

G. 3.203: Powództwo zaś z tytułu kradzieży przysługuje

temu, kto ma interes w tym, by rzecz pozostawała

nietknięta, choćby nie był właścicielem. Przysługuje

więc właścicielowi tylko wtedy, gdy on sam ma interes

w tym, by rzecz nie przepadła. 204. Stąd jest pewne, że

wierzyciel może prowadzić postępowanie ze skargi z

tytułu kradzieży z powodu zabrania mu skrycie rzeczy

danej w zastaw, i to tak dalece, że choćby to sam

właściciel rzecz tę skrycie zabrał, niemniej przysługuje

wierzycielowi powództwo z tytułu kradzieży. 205. Także

jaśliby folusznik przyjął szaty do wyczyszczenia lub

odświeżenia lub krawiec do naprawienia za określonym

wynagrodzeniem i utracił je wskutek kradzieży, on sam

ma powództwo z tytułu kradzieży, nie właściciel,

ponieważ właściciel nie ma interesu w tym, by te rzeczy

nie przepadły, skoro może uzyskać swoje od folusznika

lub krawca w postępowaniu sądowym, jeśli tylko ten

folusznik albo krawiem jest w stanie świadczyć wartość

rzeczy.

Legitymacja

procesowa

Legitymacja

procesowa

n

Marcus daje w komodatum krowę
Quintusowi. Kradnie ją Titius. Komu
przysługuje actio furti?

Marcus

Lucius

Titus

Legitymacja

procesowa

Legitymacja

procesowa

n

Marcus daje w komodatum krowę
Quintusowi. Kradnie ją Titius. Komu
przysługuje actio furti?

Marcus

Lucius

Titus

commodatum

Legitymacja

procesowa

Legitymacja

procesowa

n

Marcus daje w komodatum krowę
Quintusowi. Kradnie ją Titius. Komu
przysługuje actio furti?

Marcus

Lucius

Titus

commodatum

Legitymacja

procesowa

Legitymacja

procesowa

n

Marcus daje w komodatum krowę
Quintusowi. Kradnie ją Titius. Komu
przysługuje actio furti?

Marcus

Lucius

Titus

commodatum

Actio furti

Legitymacja

procesowa

Legitymacja

procesowa

n

Marcus daje w komodatum krowę
Quintusowi. Kradnie ją Titius. Komu
przysługuje actio furti?

Marcus

Lucius

Titus

commodatum

Actio furti

Actio commodati directa

Actio furti nec

manifesti

Actio furti nec

manifesti

n

Caius Aqulius niech będzie sędzią.

n

Jeśli się okaże, że na szkodę Aulusa Ageriusa

została popełniona kradzież złotej patery

wartości 10 tysięcy sesterców lub więcej

staraniem Numeriusa Negidiusa lub za jego

pomocą lub namową, z której to przyczyny

Numerius Negidius powinien na podstawie ius

civile (oportere) zostać uznanym za złodzieja.

n

Ile była warta ta rzecz, kiedy została

popełniona kradzież, tyle pieniędzy razy dwa

niech zasądzi Caius Aquilius sędzia od

Numeriusa Negidiusa, jeśli się nie okaże,

niech uwolni.

Actio furti noxalis nec

manifesti

Actio furti noxalis nec

manifesti

n

Caius Aqulius niech będzie sędzią.

n

Jeśli się okaże, że na szkodę Aulusa Ageriusa

została popełniona kradzież złotej patery

wartości 10 tysięcy sesterców lub więcej

staraniem Stichusa niewolnika lub za jego

pomocą lub namową, z której to przyczyny

Numerius Negidius powinie zostałć uznany za

złodzieja albo wydać noksalnie niewolnika

Stichusa,

n

ile była warta ta rzecz, kiedy została popełniona

kradzież, tyle pieniędzy razy dwa albo

noksalne wydanie niewolnika Stichusa

niech zasądzi Caius Aquilius sędzia od

Numeriusa Negidiusa; jeśli się nie okaże, niech

uwolni.

Legitymacja bierna

Legitymacja bierna

n

G. 3.202: Czasem odpowiada za krazież,
ten, kto sam kradzieży nie popełnił, tak
jest z tym, za czyją radą lub pomocą
została popełnona kradzież.

Furtum - zbieg

odpowiedzialności

Furtum - zbieg

odpowiedzialności

n

Skargi z tytułu kradzieży (actio furti) były
skargami penalnymi (actiones poenales)

n

Można stosować je łącznie ze skargami
odszkodowawczymi (actiones rei
perecutoriae) np. z rei vindicatio lub
condictio furtiva

Rapina - rabunek

Rapina - rabunek

n

Rapina - kradzież przy użyciu siły
(kwalifikowana forma kradzieży)

n

Skarga: actio vi bonorum raptorum

n

na poczwórną wartość rzeczy

n

infamia