EKONOMIA
XIII. POLITYKA PIENIĘŻNA
EKONOMIA
I.
Ekonomia jako nauka,
II.
Popyt i podaż na rynku
III.
Wybory konsumenta
IV.
Wybory producenta
V.
Formy organizacji rynku
VI.
Rola państwa w gospodarce
VII.
Pomiar produkcji krajowej i wzrostu
gospodarczego,
VIII.
Pomiar cyklu koniunkturalnego, inflacji i deficytów
IX.
Model ADAS
X.
Mnożnik wydatków
XI.
Polityka fiskalna
XII.
Pieniądz, bank i stopa procentowa
XIII.
Polityka pieniężna
XIV.
Polityka mix,
XV.
Inflacja i bezrobocie
XVI.
Wzrost gospodarczy
XIII. POLITYKA PIENIĘŻNA
1.
BANK CENTRALNY
2.
POLITYKA PIENIĘŻNA
3.
SKUTKI POLITYKI PIENIĘŻNEJ
1. BANK CENTRALNY
BC
jest to instytucja publiczna, która dostarcza
usług bankowych rządowi i bankom
komercyjnym, nadzoruje i reguluje instytucje i
rynki finansowe oraz prowadzi politykę
pieniężną .
POLITYKA PIENIĘŻNA
- to próba kontroli inflacji,
łagodzenia cyklu koniunkturalnego i zapewnienia
zdrowych fundamentów stabilnego wzrostu przez
regulowanie ilości pieniądza, stopę procentowa
I/lub kurs walutowy.
Konstytucja z 1997 – niezależność
od rządu
Polityka pieniężna –> RPP = Rada
Polityki Pienieżnej
Prezes: Sławomir Skrzypek
NARODOWY
BANK
POLSKI
EUROPEJSKI BANK
CENTRALNY
Bankowość centralna w strefie euro jest podzielona
między narodowe banki centralne a Europejski Bank
Centralny.
To właśnie EBC prowadzi politykę pieniężną strefy
euro
, czyli krajów, które wprowadziły euro. EBC został
powołany z dniem 1 czerwca 1998.
Narodowe banki centralne zapewniają usługi
bankowe swoim rządom i bankom komercyjnym oraz
kontrolują i regulują ich rynki i pośredników
finansowych.
Zarząd EBC wraz z prezesami banków centralnych strefy
euro tworzy radę nadzorczą, która jest największym
organem decyzyjnym w EBC. Przez uczestnictwo w radzie
nadzorczej, narodowe banki centralne mają wpływ na
politykę pieniężną eurostrefy.
FUNKCJE BANKU
CENTRALNEGO:
Bank rządu
- NBP zapewnia usługi dla rządu polskiego podobne do tych,
jakie WBK zapewnia swoim klientom. Co więcej, troszczy się tez o potrzeby
pożyczkowe rządu poprzez sprzedaż rządowych obligacji I bonów.
Bank banków
- NBP świadczy usługi bankowe dla WBK podobne do tych
jakie WBK świadczy dla swych klientów. Banki komercyjne utrzymują część
swoich rezerw jako depozyty w banku centralnym. Banki komercyjne
używają tych rezerw, aby regulować zobowiązania wobec innych banków.
Mogą także pobierać gotówkę, kiedy brakuje im jej do na przykład
bankomatów.
Pożyczkodawca ostatniej instancji
- NBP jest źródłem funduszy, kiedy
wszystkie inne źródła w systemie bankowym zostaną wyczerpane. Jeśli
systemowi bankowemu jako całości lub jakiemuś poszczególnemu bankowi
komercyjnemu zabraknie funduszy i stanie się niezdolny do uzyskania ich z
innego źródła wówczas NBP może interweniować i umożliwić dokonanie
wypłat. Celem instytucji pożyczkodawcy ostatniej instancji jest
zapewnienie zaufania do stabilności finansowej systemu i jego
wypłacalności.
Regulator banków
- NBP udziela licencji firmom, które działają jako
banki. Czuwa tez na tym, aby banki utrzymywały odpowiednie poziomy
gotówki I kapitału niezbędnego do bezpiecznego funkcjonowania.
Prowadzi politykę pieniężną
BILANS NBP
Bilans jest zapisem aktywów i pasywów banku. Największym
pasywem
, czyli zobowiązaniem, banku centralnego są
banknoty i monety w posiadaniu gospodarstw i
przedsiębiorstw. Część z tej gotówki jest w obiegu a pozostała
część w sejfach banków komercjalnych jako ich rezerwy.
Innym ważnym pasywem banku centralnego są rezerwy
banków komercyjnych. I to właśnie te pasywa:
gotówka w
obiegu oraz rezerwy banków komercyjnych tworzą bazę
monetarną
.
Głównym
aktywem
NBP są bony i obligacje rządowe oraz
pożyczki dla banków komercyjnych w formie umów wykupu
zwanych
kredytami repo
. Według tych umów, bank
komercyjny sprzedaje bony i obligacje rządowe bankowi
centralnemu i jednocześnie godzi się wykupić je później,
zwykle za dwa tygodnie, po wyższej cenie. Tego typ umowy
jest ważnym źródłem rezerw dla banków.
2. POLITYKA PIENIĘŻNA
CELE
: zapewnienie stabilności pieniądza w Polsce =
inflacja CPI 2,5% +/-
1%
INSTRUMENTY
:
– Stopa dyskontowa
- wzrost stopy dyskontowej powoduje ze pożyczanie od banku
centralnego przez banki komercyjne staje się droższe. Zachęca je to więc do
obniżenia udzielanych kredytów co zmniejsza podaż pieniądza I podnosi inne
stopy procentowe
– Operacje otwartego rynku
- jest to zakup lub sprzedaż bonów I obligacji rządowych
przez bank centralny. Te operacje wpływają na podaż pieniądza. Kiedy bank
centralny sprzedaje obligacje rządowe otrzymuje zapłatę w postaci depozytu od
banku komercyjnego, który zmniejsza jednoczenie swoje rezerwy, co powoduje
zacieśnianie warunków monetarnych i kredytowych. Z mniejszymi rezerwami,
banki komercyjne limitują nowe kredyty i podaż pieniądza maleje. Kiedy bank
centralny skupuje bony i obligacje rządowe wówczas płaci za nie przez utworzenie
depozytu dla banku komercyjnego, co podnosi rezerwy danego bank i stwarza
luźniejsze warunki monetarne i kredytowe. W dodatkowymi rezerwami, bank
komercyjny zwiększa akcje kredytowa i podaż pieniądza wzrasta
– Stopa rezerw obowiązkowych
- zmieniając wskaźnik rezerw obowiązkowych, bank
centralny zmienia nadwyżkę rezerw banków komercyjnych a więc i podaż
pieniądza
Spory dystans miedzy celami a dostępnymi instrumentami
- czas, jaki
upływa od momentu podjęcia działania przez bank centralny do zmiany
stopy inflacji jest zmienny, ale nie jest to mniej niż 1 rok a często prawie 2
lata. Tymczasem bank centralny zdolny jest do prognozowania sytuacji
ekonomicznej najwyżej z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem.
BAZA MONETARNA I
REZERWY OBOWIĄZKOWE
BAZA MONETARNA
- jest to suma gotówki w obiegu oraz
rezerw bankowych banków komercyjnych
REZERWY BANKOWE
- tylko wzrost w rezerwach
bankowych może być używany przez banki komercyjne
do udzielania kredytów i tworzenia dodatkowego
pieniądza
UCZIECZKA GOTÓWKI
- wzrost gotówki w obiegu;
zmniejsza ona ilość dodatkowego pieniądza, jaki może
być stworzony przez wzrost bazy monetarnej
MNOŻNIK PIENIADZA
- jest to liczba, przez jaką trzeba
pomnożyć zmianę w bazie monetarnej, aby określić
powstającą na jej skutek zmianę ilości pieniądza
WYKUP OBLIGACJI – ZWIĘKSZENIE
BAZY MONETARNEJ
Banki maja nadwyżkę rezerw
Banki pożyczają ową nadwyżkę rezerw
Depozyty banków komercyjnych wzrastają
Podaż pieniądza wzrasta
Nowy pieniądz jest używany do dokonywania płatności
Część nowego pieniądza pozostaje na depozytach
Część nowego pieniądza jest to ucieczką gotówki
Pożądane rezerwy zwiększają się, ponieważ depozyty się
zwiększyły
Nadwyżka rezerw zmniejsza się, lecz pozostaje pozytywna
-> proces powtarza się dopóki nadwyżka rezerw nie zniknie
zakup na rynku otwartym 100 000
depozyt 66 667
kredyt 60 000
depozyt 40 000
kredyt 36 000
dep 24 000
g
33333
gotowka
20 000
rezerwa
4 000
gotowka
10 547
itd
rezerwy depozyty gotowka pieniadz
66 667 33 333 100 000
6667 106 667 53 333 160 000
10667 130 667 65 333 196 000
16 667 166 667 83 333 250 000
kredyt 100 000
rezerwa
6 677
WYKUP OBLIGACJI – ZWIĘKSZENIE
BAZY MONETARNEJ
ZMIANA PODAŻY
PIENIĄDZA
MD
MS0
MS1
pieniadz
realny
stopa
procentowa
zakup na otwartym
rynku zwieksza podaz
pieniadza i obniza
stope procentowa
R1
R0
Zmiana podaży pieniądza
Zmiana podaży pieniądza jest związkiem między ilością
pieniądza realnego dostępnego i stopą procentową.
Ilość dostępnego pieniądza dla każdego poziomu stopy
procentowej zależy od: mnożnika pieniądza i bazy monetarnej.
Mnożnik zależy z kolei od stopy procentowej, rezerw
obowiązkowych i wskaźnika gotówki w obiegu do depozytów.
Im wyższa stopa procentowa, tym mniejsza stopa pożądanych
rezerw. Tak więc im większa stopa procentowa, tym większa
ilość podaży pieniądza – krzywa podaży pieniądza jest rosnąca.
Natomiast zmiana bazy monetarnej, wskaźnika rezerw
obowiązkowych czy wskaźnika depozytów do gotówki przesuwa
podaż pieniądza dla danego poziomu stopy procentowej.
Konkretnie:
wzrost bazy monetarnej
, spadek wskaźnika rezerw
obowiązkowych i wzrost stosunku depozytów do gotówki w
obiegu przesuwa krzywa podaży pieniądza w prawo.
KONTROLA PODAŻY
PIENIĄDZA
(ilość pieniądza determinuje
poziom cen)
MD0
MD1
MS0
MS1
pieniadz
realny
stopa
procentowa
R0
R1
R2
M0
M1
KONTROLA STOPY
PROCENTOWEJ
(stopa procentowa
determinuje AD)
MD0
MD1
MS0
MS1
pieniadz
realny
stopa
procentowa
R0
R1
M0
M1
M2
Kontrola stopy procentowej w
praktyce
W praktyce, NBP optuje za codzienną
stabilizacją stopy procentowej.
Raz na miesiąc natomiast zbiera się RPP
i deliberuje nad możliwością zmiany
docelowej stopy procentowej.
Do tego celu bierze pod uwagę
najnowsze dane dotyczące podaży
pieniądza, rynku pracy, CPI, PPI.
3. EFEKTY POLITYKI
PIENIĘŻNEJ
NOMINALNA STOPA PROCENTOWA
- jest to odsetkowy
zarobek na aktywie takim jak bon czy obligacja
skarbowa wyrażony w pieniądzu.
REALNA STOPA PROCENTOWA
– jest to odsetkowy
zarobek na aktywie wyrażony w ilości dóbr, jaka można
za niego kupić. Jest to więc stopa procentowa nominalna
skorygowana o inflacje. W przybliżeniu jest to stopa
nominalna minus stopa inflacji.
STOPA PROCENTOWA I KOSZT ALTERNATYWNY
• ST NOM – KOSZT ALTERNATYWNY UTRZYMYWANIA GOTOWKI
• ST REALNA – KOSZT ALTERNATYWNY POPYTU (KONSUMPCJI,
INWESTYCJI, EKSPORTU NETTO)
% a konsumpcja
Przy innych czynnikach bez zmian, im niższa stopa realna
stopa procentowa, tym tańszy kredyt i większa
konsumpcja oraz mniej opłacalne lokaty a więc mniejsze
oszczędności.
Ten efekt nie jest prawdopodobnie duży. I na pewno nie
jest tak silny jak efekt zmiany rozporządzalnego dochodu.
% a inwestycje
Przy innych czynnikach bez zmian, im mniejsza realna stopa
procentowa i większe inwestycje.
Fundusze używane do opłacenia inwestycji mogą być
pożyczone lub mogą pochodzić od właściciela
przedsiębiorstwa. Niezależnie od pochodzenia tych funduszy,
ich koszt alternatywny to realna stopa procentowa. Realna
stopa procentowa płacona od funduszy pożyczonych jest
ewidentnym kosztem. W przypadku nierozdysponowanych
zysków; realna stopa procentowa jest kosztem alternatywnym
pożyczenia tych funduszy innej firmie.
Aby zadecydować czy inwestować w nowy kapitał, firmy
porównują realną stopę procentowa z oczekiwanym zyskiem z
inwestycji. Firmie opłaca się inwestować tak długo jak długo
realna stopa procentowa jest mniejsza od stopy oczekiwanego
zysku. Niektóre projekty inwestycyjne są zyskowne przy
wysokich realnych stopach procentowych, inne natomiast
tylko przy niskich realnych stopach procentowych. Im wyższa
realna stopa procentowa, tym mniej opłacalnych projektów i
mniej inwestycji.
% a eksport
Stopa procentowa nie jest alternatywnym kosztem eksportu netto. Ale
zmiana stopy procentowej zmienia kurs walutowy.
Kurs walutowy jest to cena za jednostkę obcej waluty w złotych. Na
przykład 1 euro = 3.8 złoty.
Kurs walutowy jest kosztem alternatywnym dla eksportu netto. Zmiana
kursu walutowego zmienia eksport netto.
Kiedy stopa procentowa w Polsce wzrasta, przy innych czynnikach bez
zmian, złotówka drożeje. Dzieje się tak, dlatego że więcej ludzi postawia
ulokować pieniądze w złotówkach i skorzystać z wyższego oprocentowania.
Następuje napływ kapitału do Polski. Popyt na złotówki wzrasta i kurs
złotego się aprecjuje (wzrasta). W naszym przykładzie do np 3.2 zł za 1
euro.
Kiedy euro tanieje, na przykład do 4.0 złotego, 1 złoty może kupić więcej
euro (tzn euro się deprecjujue w stosunku do złotego, który się aprecjuje).
W tym samym nominalnym PKB możemy kupić więcej dóbr importowanych
(import tanieje). Jednocześnie, krajowe dobra i usługi staja się droższe dla
Europejczyków więc nasz eksport maleje. Eksport netto maleje.
Jaki jest związek między realną stopą procentową a kursem walutowym?
Jako że stopa procentowa wpływa na kurs walutowy wpływa też na eksport
netto. Wzrost realnej stopy procentowej aprecjuje złotówkę, czyli zmniejsza
eksport netto, przy innych czynnikach bez zmian.
KRZYWA WYDATKÓW
WRAŻLIWYCH NA STOPĘ
PROCENTOWĄ
C I
X-M
CD
CD+ID
IE
wydatki wrażliwe na
stopę procentową
stopa procentowa
Krzywa ISE pokazuje
związek
pomiędzy
globalnymi
planowanymi
wydatkami oraz realną
stopą procentową, przy
innych czynnikach bez
zmian.
Kiedy
realna
stopa
procentowa się zmienia
wydatki przesuwają się
wzdłuż krzywej.
MD
MS0
MS1
M0
M1
R0
R1
R
M
R
IE
IE
AD0
AD0-dI
AD1
efekt
mnożnika
Y0
Y1
P
IE0
IE1
P0
P1
X0
X1
X0
X1
X1
X0
X2
spadek IE
POLITYKA PIENIĘŻNA W
RÓŻNYCH HORYZONTACH
CZASOWYCH (luka inflacyjna,
restrykcyjna polityka pieniężna)
Wyobraźcie sobie, że realny PKB przewyższa potencjalny PKB i że gospodarka
znajduje się w luce inflacyjnej. Gospodarce grozi wzrost poziomu cen. Bank centralny
decyduje się interweniować. Zaostrza więc warunki monetarne aby zapobiec inflacji.
Przyjrzyjmy się najpierw rynkowi pieniądza. Początkowo podaż pieniądza jest M0 i
przy krzywej popytu na pieniądz MD, stopa procentowa jest R0. Obok tego wykresu
widzimy ISE krzywa. Punkt równowagi jest X. Jest to ta sama równowaga jak na
wykresie obok gdzie widać lukę inflacyjną. Jeśli bank centralny nie zainterweniuje
ceny wzrosną, aby wyrównać popyt z podążą.
Bank przeprowadza więc operacje otwartego rynku (sprzedaż obligacji) aby
zmniejszyć podaż pieniądza do MS1.
Stopa procentowa wzrasta
do R1. Wydatki
wrażliwe na stopę procentową zmniejszają się do I1), globalny popyt maleje do AD0-
DI. Wraz ze zmianą w globalnym popycie, realny PKB i globalne dochody maleją.
Spadek dochodu powoduje dalszy spadek konsumpcji i efekt mnożnika zmniejsza
dodatkowo globalny popyt. Krzywa AD przesuwa się w lewo do AD1. Działanie banku
wyeliminowało groźbę inflacji i przywróciło realny PKB do poziomu potencjalnego.
W rzeczywistości, ponieważ realny PKB rośnie podobnie jak poziom cen, działanie
banku tak naprawdę spowolniło wzrost PKB oraz zmniejszyło stopę inflacji a nie
obniżyło realny PKB i poziom cen, jak w naszym przykładzie. W dodatku rezultaty tej
akcji są widzialne po jakimś półtora roku albo i więcej.
W dodatku, w rzeczywistości, NBP może tylko marzyc o takiej dokładności, jak na
grafiku.
Restrykcyjna polityka pieniężna
= obniżenie popytu
globalnego przez bank centralny przy pomocy np
podwyższenia stop procentowych, zmniejszenia podaży
pieniądza, zwiększenia rezerw obowiązkowych
AD←
Ekspansywna polityka pieniężna
= podwyższenie
popytu globalnego …..
AD →
Polityka pieniężna w
recesji
www. NBPortal.pl
Prezentacje
Gry
E-learning (CERTYFIKAT NBPu!)