Kamica nerkowa

Rodzaje kamieni moczowych:
- szczawian wapnia
- fosforan wapnia
- moczany
- struwit

(fosforan

magnezowo-

amonowy)

Kamica nerkowa

- kamica nerkowa występuje u 5% całej

populacji, 2xczęściej u mężczyzn niż u
kobiet

- w okolicach gorących i suchych występuje

endemicznie

- w społecznościach bogatych, w których

spożycie pokarmów białkowych jest duże,
wzrasta wydalanie z moczem kwasu
moczowego, szczawianów, wapnia – sprzyja
to powstawaniu kamieni nerkowych

Kamica nerkowa

Etiologia:
- wzmożone wydalanie z moczem

substancji litogennych

- zmniejszone wydalanie substancji

antylitogennych (magnez, cytryniany)

- krytyczne pH moczu (<5.5 i > 7.0)
- duża gęstość względna moczu

Kamica nerkowa

Czynniki sprzyjające litogenezie:
• zastój moczu
• zakażenia dróg moczowych
• unieruchomienie
• nieprawidłowe odżywianie się

Kamica nerkowa

Obraz kliniczny:
• kolka nerkowa (ból promieniujący do

worka mosznowego lub warg

sromowych)

• nudności, wymioty
• zatrzymanie wiatrów i stolca

(odruchowa niedrożność jelit)

• hematuria (mikro-, a w 1/3

przypadków makrohematuria)

Kamica nerkowa

Badania obrazujące:
- USG układu moczowego
- Urografia
Badania laboratoryjne:
- badanie ogólne moczu, ew. posiew moczu
- oznaczenie ilościowe substancji

zawartych w moczu

- oznaczenie wapnia, kw.moczowego i

kreatyniny we krwi

Kamica nerkowa

Leczenie:
- zachowawcze
- inwazyjne, chirurgiczne

80% złogów o średnicy do 2mm, zostaje

wydalonych samoistnie. Najważniejszym

powikłaniem

jest

zakażenie

dróg

moczowych, mogące być przyczyną

posocznicy.

Zakażenie dróg moczowych

Jest to obecność drobnoustrojów

w drogach moczowych położonych
powyżej

zwieracza

pęcherza

moczowego. Prawdziwe zakażenie
dróg

moczowych

należy

różnicować

z

bakteriurią

spowodowaną

nieprawidłowym

pobraniem moczu do badania.

Zakażenie dróg moczowych

Trzy szczyty częstości występowania

zdm:

1) wiek niemowlęcy i u małych dzieci
2) u kobiet w okresie ciąży i połogu,

oraz w okresie miesiąca miodowego
(„honeymoon cystitis”)

3) u starszych mężczyzn (przerost

prostaty – utrudniony odpływ moczu)

Zakażenie dróg moczowych

Etiologia zakażeń dróg moczowych:
1)

ostre niepowikłane zakażenia:

-

E. coli 70-80%

-

Proteus mirablis 10-15%

2) powikłane zakażenia:
-

E. coli do 50%

-

Proteus mirabilis 10%

-

Klebsiella i inne bakterie jelitowe 15%

-

Pseudomonas aeruginosa 5%

-

Paciorkowce jelitowe 10%

-

Gronkowce 10%

Zakażenie dróg moczowych

Bezobjawowa bakteriuria:
Przypadkowo stwierdzona

bakteriuria, u osób klinicznie
bezobjawowych, nie wykazujących
zmian w osadzie moczu. Wymaga
leczenia u ciężarnych, dzieci i osób
wykazujących

przeszkodę

w

odpływie moczu.

Zakażenie dróg moczowych

Obraz kliniczny:
- dyzuria
- polakizuria (częste parcie na

pęcherz z oddawaniem niewielkiej
ilości moczu)

- ból w okolicy nadłonowej, również

w trakcie mikcji

Zakażenie dróg moczowych

Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek:
Bakteryjne zakażenie górnych części

układu moczowego powoduje ostre
śródmiąższowe

zapalenie

nerek,

przebiegające

z

gorączką

i

dreszczami, dyzurią, bólami w okolicy
nerek (dodatni obj.Goldflamma).

Zakażenie dróg moczowych

Przewlekle odmiedniczkowe zapalenie nerek

(p.o.z.n.):

Rozwija się w razie wystąpienia czynników

predysponujących, tj. upośledzających odpływ
moczu.

Objawy niecharakterystyczne:
- bóle głowy
- ogólne rozbicie
- nudności
- spadek masy ciała
- tępe bóle pleców

Zakażenie dróg moczowych

P.o.z.n. – powikłania:
- ropne zapalenie nerek i ropień nerki
- posocznica nerkopochodna
- ropień okołonerkowy
- ropo- lub wodonercze – nerka marska
- przewlekła niewydolność nerek
- częściowe upośledzenie czynności

kanalików nerkowych

- nadciśnienie tętnicze
- upośledzony rozwój u dzieci

Zakażenie dróg moczowych

Badania laboratoryjne:
- badanie moczu (bakteriuria znamienna –

obecność drobnoustrojów w moczu

środkowego strumienia w liczbie >

10^5w 1 ml (badanie wykonujemy 2x!!!)

- badanie krwi: OB, CRP, leukocytoza,

niedokrwistość, mocznica

- w razie podejrzenia posocznicy – posiew

krwi

Zakażenie dróg moczowych

Leczenie:
- przyczynowe
- objawowe
- antybiotykoterapia

Reumatoidalne zapalenie

stawów

Jest to przewlekła zapalna choroba

układowa, rozwijająca się od zapalenia
błony maziowej do zapalenia stawów,
kaletek

maziowych

i

pochewek

ścięgnistych. Czasami może dochodzić
do

pozastawowych

objawów

narządowych.

Rozwój

choroby

następuje rzutami i może prowadzić do
zniszczenia stawu i inwalidztwa.

Reumatoidalne zapalenie

stawów

Klinika:

1)

nieswoiste objawy ogólne: uczucie rozbicia,

nadmierne

pocenie

się,

stany

podgorączkowe, matowienie i kruchość

paznokci,

2)

zapalenie

wielostawowe:

przeważnie

rozpoczyna

się

od

małych

stawów,

symetrycznie, typowe łokciowe ustawienie

dłoni, sztywność poranna, bolesny obrzęk;

zespół cieśni nadgarstka; torbiele Bakera,

3)

guzki reumatoidalne

Reumatoidalne zapalenie

stawów

4) Pozastawowe objawy narządowe:
- serce: zapalenie osierdzia
- płuca: zapalenie opłucnej
- oczy: suche zapalenie spojówek i

rogówki

- naczynia: zapalenie naczyń palców

Reumatoidalne zapalenie

stawów

Rozpoznanie:
- badania laboratoryjne
• nieswoiste wykładniki zapalenia
• wyniki

badań

immunologicznych:

czynnik

reumatoidalny

(RF),

przeciwciała

przeciwjądrowe,

krążące

kompleksy

immunologiczne

- USG stawów
- badanie radiologiczne
- badanie scyntygraficzne
- artroskopia (z badaniem płynu stawowego)

Reumatoidalne zapalenie

stawów

Leczenie:
- fizykalne (termo-, krio-, hydro-, balneo-,

elektroterapia)

- farmakologiczne
• niesteroidowe leki p/zapalne
• glikokortykosterydy
• leki tzw. podstawowe – długo działające leki p/zapalne
- radiosynowerteza
- synowektomia
- chirurgiczna rekonstrukcja i wszczepianie protez

stawu

- rehabilitacja i grupy samopomocowe