

Potwierdzenie konieczności i

zasadności zabiegu



Ocena stanu ogólnego pacjenta,

wywiad



Ocena właściwego przygotowania do

zabiegu



Omówienie rodzaju znieczulenia



Zgoda na zabieg



premedykacja



Obecne dolegliwości i choroby

współistniejące



Wywiad anestezjologiczny:

poprzednie zabiegi, ocena dróg

oddechowych,komplikacje

anestezjologiczne



Wywiad rodzinny



Przyjmowane leki:

dawki,interakcje, powikłania



Alergie



Używki



Badanie przedmiotowe



Konsultacje specjalistyczne



Badania dodatkowe

Badania labolatoryjne, RTG, EKG,

spirometria, echo serca



Czy stan pacjenta jest optymalny?



Jakie ryzyko niesie znieczulenie?



Czy przewyższa ono ryzyko?

I zdrowy
II łagodna choroba układowa
III poważna choroba układowa
IV choroba, która stanowi zagrożenie dla

życia

V pacjent w stanie agonalnym
E operacja w trybie nagłym

•

Sedacja

•

Amnezja

Benzodwuazepiny np. Midazolam 7,5-15 mg p.o

•

Osłabienie odruchów z nerwu błędnego Atropina i.v.

•

Zwiększenie pH żołądka – cytrynian sodu

•

Leki przeciwbólowe np.NLPZ lub Paracetamol p.o.

•

Profilaktyka zakażenia

•

Profilaktyka przeciwzakrzepowa: pończoch, heparyna

•

Substytucja hormonalna

•

Porfilaktyka przeciwymiotna



Znieczulenie ogólne



Znieczulenie regionalne



Sedacja



kontrolowane, odwracalne (czasowe) i
całkowite zniesienie bólu, świadomości
i siły mięśniowej oraz odruchów



ANALGEZJA



ANESTEZJA



AREFLEKSJA



RELAKSACJA



Zniesienie bólu

W tym celu jako podstawowych używamy

leków opioidowych (fentanyl, syfentanyl,
remifentanyl- najkrótszy czas działania-
we wlewie) podawanych dożylnie

Dodatkowo: NLPZ, paracetamol, metamizol
Alternatywnie:ketamina ( poród, warunki

polowe)



Zniesienie świadomości

Uzyskanie anestezji możliwe poprzez

podanie leków dozylnie ( anestetyki
dożylne)

gazów anestetycznych wziewnie



Pochodne barbituranów- Thiopental –
najstarszy, depresja
uk.krążenia,kumulacja



Pochodna fenolu- Propofol- łatwiejsze
budzenie,



Etomidat- stabilniejsze krążenie,
supresj kory nadnerczy



Ketamina – przeciwbólowo i nasennie



W specjalnych parownikach, w postaci
ciekłej



Współcześnie stosowane Sewofluran,
Desfluran,



Podtlenek azotu – efekt drugiego gazu,
efekt przeciwbólowy



rzadko stosowane: eter- wybuchowy,

Halotan –hepatotoksyczny, zaburzenia

rytmu



Zwiotczenie mięśni poprzecznie
prążkowanych



Nie zawsze wymagane



Dwie grupy leków zwiotczających

Depolaryzujące- sukcynylocholina

( szybka intubacja, trudna intubacja,
problemy z wentylacją)



SUKCYNYLOCHOLINA



Najkrótszy czas wystąpienia zwiotczenia

( około 30 sekund) i działania (po 3 minutach)
szybka indukcja, trudna intubacja i wentylacja



Liczne przeciwskazania:

Poziom potasu, oparzenia, uraz czaszkowo-

mózgowy, alergie, hipertermia złośliwa



Dłuższy czas od podania do wystąpienia

zwiotczenia (około 3 minut)



Dłuższy czas działania ( od 15 do

45minut)



Odwracalność blokady przez inhibitory

cholinesterazy (neostygmina)



Konieczność wentylacji do czasu

powrotu siły mięśniowej



Nie w szybkiej indukcji, refluksie,

pełnym żołądku



Dwie grupy:

1.Benzyloizochinolinowe: Atrakurium,

Cisatrakurium,

Częstsze alergie, wyrzut histaminy,

metabolizm i wydalanie niezależny od
wątroby i nerek

2. aminosteroidowe:

Wekuronium,Pankuronium

Rzadsze alergie, wydalanie przez nerki



Zniesiona poprzez pozostałe składowe
znieczulenia ogólnego



Przygotowanie aparatury, leków, wybór
metody znieczulenia



Indukcja znieczulenia



Podtrzymanie znieczulenia



Wybudzenie



Opieka pooperacyjna



sprawdzenie aparatu do znieczulenia



Przygotowanie sprzętu dodatkowego



Wybór leków do znieczulenia



Wziewna



Dożylna

Wskazania :U dzieci, brak dostępu

dożylnego, na oddechu własnym

Utrudnienia i powikłania: dłuższa

indukcja, nieprzyjemny zapach,
pobudzenie, wpływ na personel i
środowisko, hipertermia złośliwa

Zalety: szybsza indukcja, przyjemniejsza

dla pacjenta, brak pobudzenia,
łatwiejsza intubacja jeśli podamy
dozylnie leki zwiotczające

Wady: bezdech, depresja krążenia,

podanie dotętnicze lub poza żyłę,
podrażnienie naczyń,wyzwala epizody
profirii



Maska twarzowa

Rurka ustno-gardłowa



Rurka nosowo-gardłowa



Maska krtaniowa



Rurka intubacyjna



Wskazania

Zabiegi wymagające zwiotczenia

pacjenta

Nietypowe ułożenie chorego
Ochrona przed zachłyśnięciem
Możliwe zastosowanie mechanicznej

wentylacji



Sprzęt do intubacji:

Laryngoskop ,kilka rozmiarów i rodzajów

łopatek do laryngoskopu

Prowadnice
Kilka rozmiarów rurek intubacyjnych
Sprawny ssak
Maska krtaniowa, ewentualnie

bronchofiberoskop, sztywny

bronchoskop



Powikłania

Wczesne- Urazy-(zęby, wargi, tkanki

miękkie)

Trudna intubacja, krwawienia z dróg

oddechowych, zachłyśnięcie

Późne- zwężenie tchawicy, odleżyny,

zakażenia



Metodą mieszaną tzn. analgetyki i leki
zwiotczające dożylnie, gazy
anestetyczne wziewnie



Dożylnie-wszystkie leki ( wskazany
wlew ciągły leków)



Kontrola stężenia anestetyku
wziewnego-MAC



Kontrola zwiotczenia mięśni



Zaprzestanie podawania anestetyku
wziewnego



Zatrzymanie wlewu leków dożylnych

( np.remifentanylu)



Odwrócenie blokady nerwowo-
mięśniowej



Bezpieczne rozintubowanie pacjenta
( możliwy skurcz krtani, aspiracja)



Adekwatna analgezja



Badania dodatkowe



Kontrola parametrów życiowych



Obserwacja pacjenta



Blokada centralna



Blokada obwodowa



Znieczulenie nasiękowe



Znieczulenie podpajęczynówkowe



Znieczulenie zewnątrzoponowe



Blokada przewodnictwa we włóknach
korzeni nerwowych lub nerwów
obwodowych



Pierwsza występuje blokada
współczulna- spadek ciśnienia, zab
.czucia temperatury



Kolejna –blokada czuciowa



Ostatnia blokada ruchowa



Kolejność blokady zależy od grubości i
mielinizacji nerwów



Działanie polega na odwracalnym

blokowaniu depolaryzacji błony

komórkowej



W przypadku podania donaczyniowego lub

podania dawki wyższej od dopuszczalnej

może dojść do uogólnionego działania

toksycznego



Kardiotoksyczność: zaburzenia rytmu,

zatrzymanie krążenia



Neurotoksyczność: drgawki, utrata

przytomności



Lidokaina- stosunkowo krótkodziałający,

o niskiej toksyczności, stosowana w

znieczuleniu zewnątrzoponowym i

obwodowym



Bupiwakaina- silnie i długodziałający, o

większej toksyczności, wymaga podania

mniejszych ilości w stosunku do lidokainy,

stosowany w znieczuleniu przewodowym



Dodatkowo- leki przeciwbólowe-

fentanyl,morfina, adrenalina



Podanie środka miejscowo

znieczulającego do płynu mózgowo-

rdzeniowego



Dochodzi do zablokowania przesyłania

impulsów nerwowych



Kolejność blokady zależy od grubości

włókien



Wykonywane w odcinku lędźwiowym

kręgosłupa,poniżej rdzenia kręgowego

( bezpiecznie w przestrzeni L4-L5)



Wskazania:



Zabiegi urologiczne



Zabiegi ginekologiczne



Położnictwo



Zabiegi obejmujące kończyny dolne i
korcze



Możliwość wykonania na każdej
wysokości rdzenia kręgowego



Podanie leku do przestrzeni
zewnątrzoponowej



Możliwość blokady wybiórczej ( np.
blokada czuciowe przy porodzie)



Możliwość kontynuacji poprzez
założenie cewnika zewnątrzoponowego



Wykonanie znieczulenia
podpajęczynówkowego ze znieczulenie
zewnątrzoponowym



Wskazania:



Jako znieczulenie samodzielne-poród,

cięcie cesarskie , operacje na

kończynach



Celem kontynuacji znieczulenia

podpajęczynówkowego



Jako leczenie przeciwbólowe po zabiegu

Odcinek piersiowy- operacje na klatce

piersiowej i nadbrzuszu



Zaburzenia krzepnięcia



Hipowolemia



Zakażenie miejscowe i sepsa



Ciężka stenoza zastawek serca



Stan przedrzucawkowy



Choroby neurologiczne



Ciężki stan pacjenta



Brak zgody pacjenta



Ułożenie pacjent



Wczesne: spadek cisnienia tętniczego ,
nadmierna sedacja, zbyt wysoka
blokada, uszkodzenia rdzenia,
zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
zatrzymanie moczu



Późne: bóle głowy, zaburzenia
neurologiczne



Monitorowanie ustępowania
znieczulenia



Monitorowanie podstawowych
parametrów zyciowych



Monitorowanie chorego z cewnikiem
zewnatrzoponowym



Odpowiedni moment usuniecie cewnika
przez lekarza



Blokada splotu szyjnego- operacja

tętnic szyjnych



Blokada splotu ramiennego- operacje

na kończynie górnej



Blokada nerwów międzyżebrowych-

leczenie p-bólowe



Blokada nerwu kulszowego- np.

amputacja podudzia lub stopy



Blokada okołokostkowa- amputacja

palców



Blokada z użyciem stymulatora



Mniej przeciwwskazań



Trudniejsza technika



Podstawowe



Rozszerzone



W zależności od rozlgłości zabiegu i
stanu ogólnego pacjenta