OSOBOWOŚĆ A PROCESY
KONTROLI I SAMORAGULACJI
W jaki sposób przechodzimy od
myśli do czynu, zarządzamy naszym
zachowaniem?
DWIE TRADYCJE BADAŃ NAD
KONTROLĄ
●
badania nad
kontrolą spostrzeganą
–
przekonaniami o kontroli:
–
umiejscowienie kontroli jako zmienna
dyspozycyjna
–
aktualne poczucie kontroli
–
poczucie własnej skuteczności
●
badania nad tym, w jaki sposób kontroa jest
sprawowana
– perspektywa kontroli działania
(człowiek ma kontrolę, jeśli wywiera rzeczywisty
wpływ na bieg zdarzeń)
Co nas popycha do podtrzymywania
kontroli?
●
reaktancja psychologiczna
– dążenia do
przywracania wolności wyboru zagrożonej przez kogoś,
kto próbuje nam cos narzucić lub czegoś zakazać
●
deprywacja kontroli
pobudzająca motywację do
kontroli (przestawienie się z heurystycznych na
systematyczne strategie zbierania informacji)
●
wiele
tendencyjności w myśleniu
służy
podtrzymaniu orientacji na kontrolę (iluzja kontroli,
nierealistyczny optymizm, myślenie kontrfaktyczne itd.)
CELE JAKO STANDARDY
SAMOREGULACJI
●
kontrola realizuje się poprzez stawianie i spełnianie
zamierzeń
●
cele dystalne
(dążenie osobiste) i
cele proksymalne
(bliskie, doraźne zamiary)
●
cele proksymalne stają się standardami samoregulacji –
ze względu na nie człowiek monitoruje swoje myśli i
emocje i modyfikuje własne zachowanie
●
część celów proksymalnych pochodzi z konkretyzacji
dystalnych, część z wymagań społecznych i zobowiązań
wobec innych
CELE JAKO STANDARDY
SAMOREGULACJI: badania
–
dążenie do bliskości z innymi korelują pozytywnie z dobrostanem
psychicznym, dążenie do osiągnięć i władzy – negatywnie (Emmons)
–
przewaga dążeń związanych z motywacją wewnętrzną koreluje
pozytywnie z dobrostanem, zaś z zewnętrzną – negatywnie (Kasser i
Ryan)
–
cele spełnienia pewnego kryterium wykonania a cele nauczenia sie
czegoś nowego (Dweck) (te drugie: orientacja zaradnościowa w
obliczu trudności, duża wytrwałość, emocje ciekawości i ożywienia,
motywacja wewnętrzna)
–
dążenia do osiągania czegoś związane z pozytywniejszym nastrojem,
większym zadowoleniem z życia, niższym niepokojem, lepszym
stanem zdrowie niż dążenia do unikania czegoś (Emmons)
–
cele abstrakcyjne związane z gorszym nastrojem (trudne do
soiągnięcia), cele konkretne – z lepszym nastrojem oraz kłopotami
zdrowotnymi (Emmons)
–
punktowcy a przedziałowcy (Wieczorkowska)
Mechanizmy kontroli
aktywności – od czego zależy
kontrola działania?
●
implementacyjny stan
umysłu/orientacja na działanie
●
poziom identyfikacji zachowania
●
zaangażowanie poznawcze
●
procesy kontroli umysłu
Rola orientacji na działanie (1)
●
koncepcja
kontroli wolicjonalnej
Kuhla
–
siła woli a
orientacja na działanie/stan
(przesłanką
podjęcia działania jest przejście do orientacji na działanie)
–
orientacja na działanie – stan umysłu, wspierajacy
aktywność zorientowaną na cel
●
Fazy aktywności:
1.
Faza przeddecyzyjna: okreslenie preferencji i możliwości, ustalenie celu
2. Faza przeddziałaniowa: budowa planu działania (gdzie, kiedy i jak
można osiągnąć cel)
3. Faza działania: przejście do realizacji zamiaru, uwzględnianie
okoliczności, dziłanie aż do osiągnięcia celu
4. Faza podziałaniowa: ocena zgodności wyniku z zamierzeniami
faza 1 i 4 – delberacyjny stan umysłu; faza 2 i 3 – implementacyjny stan
umysłu
Rola orientacji na działanie (2)
●
Stan implementacji intencji:
–
zmiany specyficzne (afektywne i poznawcze faworyzowanie wybranej
opcji , wyłączanie alternatywnych kierunków działania, zwiększenie
odporności na zakłócenia działania)
–
zmiany niespecyficzne (iluzja kontroli, wzrost samooceny, przyrost
nierealistycznego optymizmu)
–
zjawisko energizacji działania (ocena atrakcyjności i oczekiwanej
trudności osiągnięcia celu a poziom pobudzenia)
●
Czemu służy stan implementacyjny (orientacji na działanie)?
–
podjęcie działania: wzrost subiektywnego zaufania do ocen i decyzji,
wzrost oczekiwania własnej skuteczności)
–
podtrzymanie aktywności: tolerancja zakłóceń
–
zakończenie aktywności: gdy cel osiągnięty lub oceniony jako
niedostępny
Rola poziomu identyfikacji
zachowania
●
Pojęcie
poziomu identyfikacji działania
(Vallacher i
Wegner, 1987):
–
od niskiego – elementartne składniki działani
–
do wysokiego – sens lub cel działania, wartości
●
Im wyższy poziom identyfikacji działania tym silniejsza
orientacja na podtrzymanie kontroli działania
●
Konsekwencje niskiego poziomu identyfikacji działania:
–
słaba organizacji, łatwa dezorgnizacja
–
brak poczucia panowania nad diząłaniem
–
negatywne emocje (lęk, rozdrażnienie, wstyd)
●
Konsekwencje wysokiego poziomu identyfikacji działania:
–
płynność zachowania
–
odporność na zakłócenia
–
poczucie panowania nad przebiegiem zachowania
–
pozytywne emocje
Rola zaangażowania umysłu
●
Zaangażowanie umysłu
(mindfulness) a
zredukowana
aktywność poznawcza/lenistwo poznawcze
(mindlessness)
(Langer, 1989)
●
Zaangażowanie
–
nasila się w sytuacjach osobiście ważnych lub wymagających twórczej
adaptacji
–
wzrost wrażliwości percepcyjnej na zróżnicowanie i nietypowość
–
koncentracja uwagi na nietypowych elementach środowiska i siebie
–
refleksja nad tym, co się dzieje wewnątrz nas i na zewnątrz
●
“Lenistwo”:
–
nasila się w sytuacjach rutynowych, powtarzalnych
–
redukcja świadomej aktywności poznawczej
–
niedostrzeganie zdarzeń nietypowych
–
poleganie na wcześniej przyswojonych i automatycznie stosowanych
kategoriach poznawczych i programach działania
●
Wątpliwość co do koncepcji: wykluczanie się czy elastyczność (integracja gdy:
na niskim poziomie zach. zarządzanie automatyczne, na wysokim –
świadome )
Procesy kontroli umysłu
●
“Świadomie podejmowane działania mające na celu
zablokowanie niechcianego impulsu lub stłumienie
niepożądanej myśli” (Kofta, 2000, s. 594)
●
Badania Mischela: odraczanie gratyfikacji
●
teoria kontroli umysłu
Wegnera:
“spróbuj nie myśleć o białych niedźwiedziach”
kontrola angażuje 2 równoczesne procesy:
–
automatyczny proces przeszukiwania pola
fenomenologicznego (ciągły)
–
proces odwrócenia uwagi od zakazanej idei
(kontrolowany, wymagający wysiłku)
–
na skutek pierwszego: wielokrotna aktywacja zakazanej
idei, zwiększenie jej dostępności poznawczej co skutjuje
paradoksalnymi efektami kontroli
Długotrwała deprywacja kontroli
a zaburzenia działania
●
Syndrom
wyuczonej bezradności
–
deficyt motywacyjny
–
deficyt emocjonalny
–
Deficyt poznawczy (asocjacyjny)
●
Wg Seligmana źródło: organizm uczy się brak związku
działania z następstwami, co skutkuje oczekiwaniem
braku kontroli
●
Informacyjny model wyuczonej bezradności Kofty i Sędka:
–
aktywność poznawcza podczas obmyślania strategii
wymaga wysiłku i prowadzi do wyczerpania i spadku
inicjatywy poznawczej oraz redukcji zasobów
POZNAWCZO DOŚWIADCZENIOWA TEORIA
JA
(Seymour Epstein)
●
Na osobowość składają się dwa systemy psychologiczne:
system doświadczeniowy
(emocjonalny) i
system
racjonalny
.
●
Analogie:
–
system regulacji bezpośredniej i system regulacji pośredniej
(Kolańczyk)
–
system dświadczeniowy i intelektualny (Trzebińska)
–
System wartościowania automatycznego i refleksyjnego
(Jarymowicz)
●
Człowiek ma teorię świata, teorię siebie, i teorię relacji Ja-
świat. Każda z tych teorii reprezentowana jest zarówno w
systemie doświadczeniowym jak i racjonalnym.
PRZESŁANKI WYODRĘBNIENIA DWÓCH SYSTEMÓW
●
Różny sposób myślenia ludzi pobudzonych emocjonalnie i nie
przeżywających emocji.
●
Osoby zemocjonowane - myślenie kategoryczne, osobiste,
konkretne, nierefleksyjne, zorientowane na działanie.
●
Im silniejsza emocja - tym bardziej myślenie jest procesem
samoweryfikującym się.
●
Ludzie przeżywają emocje nie w odpowiedzi na faktycznie
zaistniałą sytuację, ale z powodu jej interpretacji (rola
przedświadomego systemu interpretacyjnego).
●
Ludzie intuicyjnie zdają sobie sprawę z istnienia dwóch sposobów
odczuwania: doświadczania (kierowania się "sercem") i poznania
intelektualnego (kierowania się"głową"). Częste konflikty między
jednym a drugim systemem poznania.
●
Przykładem szczególnego udziału systemu doświadczeniowego w
naszym życiu są narracje (opowiadania symulujące akcję) - lit.
piękna, Biblia, mity itp - uczy poprzez przypowieści a nie
abstrakcyjny dyskurs.
●
Człowiek reaguje silniej na obrazy niż słowa (co wykorzystuje m.
in. reklama).
CHARAKTERYSTYKA TEORII
PODSTAWOWE POTRZEBY CZŁOWIEKA:
1. zasada przyjemności, tj. potrzeba maksymalizowania przyjemności i minimalizowania przykrości;
(Freud)
2. potrzeba utrzymania stabilnego, spójnego systemu pojęć (Rogers; Lecky);
3. potrzeba przynależności, więzi (Bowlby; Faibairn);
4. potrzeba przezwyciężenia poczucia niższości i podwyższenia samooceny (Adler; Allport; Kohout).
SKŁADNIKI OSOBOWOŚCI:
1. Teoria świata (world theory) [np. świat jest wrogi - przyjazny; przewidywalny – nieprzewidywalny; itp]
2. Teoria Siebie (self theory) [np. Ja jest wartościowe vs. bezwartościowe; kochane - niekochane etc]
3. Teoria relacji Ja-świat [przekonania o kontroli, własnej skuteczności, możliwości modyfikowania
świata]
NA KAŻDĄ Z TYCH TEORII SKŁADAJĄ SIĘ DWA RODZAJE SKŁADNIKÓW:
–
w systemie racjonalnym - przekonania (świadome, jawne teoria siebie i świata); ich źródłem
są własne doświadczenia i przekaz społeczny (kulturowy)
–
w systemie doświadczeniowym - schematy (przedświadome, ukryte teorie siebie i świata);
Schematy są generalizacjami własnych, emocjonalnie ważnych doświadczeń
●
Istnieją schematy opisowe i motywacyjne (Przykłady schematów opisowych: "autorytety są
niebezpieczne", "Jestem osobą uczynną"; Przykłady schematów motywacyjnych: "Jeżeli się przyłożę,
jestem w stanie osiągnąć wszystko to, na czym mi zależy" (if-then, means-end relations)
SYSTEM DOŒWIADCZENIOWY SYSTEM RACJ ONALNY
Holistyczny
Analityczny
Emocjonalny: zorientowany na
Logiczny: zorientowany przyczynowo
przyjemnoœæ-ból (na utrzymanie
(na analizê naszego doœwiadczenia)
dobrego samopoczucia)
Zwi¹ zki skojarzeniowe
Zwi¹ zki przyczynowo-skutkowe
Zorientowany bardziej na wynik
Zorientowany bardziej na proces
Zachowanie zapoœredniczone przez
Zachowanie zapoœredniczone przez
"wibracje" (vibes) z przesz³ych
œwiadom¹ ocenê zdarzeñ
doœwiadczeñ
Koduje rzeczywistoϾ w obrazach,
Koduje rzeczywistoϾ w symbolach
metaforach i opowiadaniach
abstrakcyjnych: s³owach i liczbach
Przetwarzanie szybkie, zorien-
Przetwarzanie powolne, zorientowane
towane na bezpoœredni¹
na czynnoœci odroczone
aktywnoϾ
Zmiany nastêpuj¹ wolniej: dziêki
Zmiany nastêpuj¹ szybciej
powtarzaniu lub intensywnemu
doœwiadczeniu
Bardziej zgrubne ró¿nicowanie:
Wiêksze zró¿nicowanie, myœlenie
rozleg³y gradient generalizacji,
„wymiarowe” (dimensional)
myœlenie (s¹ dy) kategoryczne
Zintegrowany z grubsza: dysocja-
Silniej zintegrowany
cyjny, zorganizowany w kompleksy
emocjonalne (modu³y poznawczo-
afektywne)
Doœwiadczamy biernie i przed-
Doœwiadczany aktywnie i œwiadome:
–wiadome: jesteœmy „porywani”
pozostajemy pod kontrol¹
przez emocje
naszych myœli
Samoweryfikacja s¹ dów: "doœwiad-
S¹ dy wymagaj¹ uzasadnienia przy
czaj¹ c przekonujemy siê"
u¿yciu logicznego rozumowania