CHOROBY

UKŁADU

PŁCIOWEGO

 KIŁA

Wywołana przez bakterię krętek blady,

który dostaje się do ustroju przez kontakt

płciowy. Jest to tzw. zakażenie

bezpośrednie.

Zakażenie pośrednie teoretycznie jest

możliwe, chociaż w praktyce występuje

bardzo rzadko( przez pocałunek,

wspólne używanie fajki, brzytwy).

OBJAWY

Objawy są podobne do objawów wielu innych

chorób. Ważną rolę gra tutaj czujność i

świadomość własnego organizmu.

Po zakażeniu przez kontakt płciowy na

narządach płciowych w miejscu wtargnięcia

zarazka powstaje niewielkie stwardnienie, a z

czasem owrzodzenie.

ROZWÓJ KIŁY-STADIUM

I stadium rozwoju kiły



Owrzodzenie narządów płciowych, języka, warg

II stadium rozwoju kiły



Wysypka na dłoniach i stopach



Ból głowy, gorączka



Możliwa utrata włosów, powiększenie węzłów

chłonnych



Utrata wagi

III stadium rozwoju kiły



Długi okres czasu bez żadnych objawów

IV stadium rozwoju kiły



Poważne uszkodzenie organów wewnętrznych

JAK UNIKNĄĆ KIŁY ?

Najpewniejszym sposobem uniknięcia kiły jest zachowanie

wstrzemięźliwości seksualnej lub posiadanie stałego

partnera seksualnego, który przebadał się na obecność

chorób wenerycznych.

Staraj się unikać narkotyków i alkoholu - zwiększają one

szansę na wystąpienie niebezpiecznych dla zdrowia

ryzykownych zachowań seksualnych.

Omijanie szerokim łukiem alkoholi i narkotyków będzie

pomocne w zabezpieczeniu się przed syfilisem, głównie

dlatego, że te używki sprzyjają ryzykownym seksualnym

zachowaniom. Dobrym pomysłem jest stosowanie

prezerwatyw zarówno do seksu analnego jak i oralnego.

Będą one stanowiły dodatkową ochronę.

 RZEŻĄCZKA

Rzeżączka do choroba weneryczna, czyli

infekcja przenoszona drogą płciową. Za

występowanie objawów odpowiada

bakteria dwoinka rzeżączki.

Drobnoustrój ten w sprzyjających warunkach

bardzo szybko się namnaża. Przyjazne dla

niego środowisko musi charakteryzować

się ciepłem i wilgocią. Bakteria może więc

występować w układzie rozrodczym, w

szyjce i wnętrzu macicy, jajowodami czy

cewką moczową. Dwoinka rzeżączki może

występować również w jamie ustnej, gardle

czy w okolicach odbytu.

OBJAWY

Pierwsze symptomy pojawiają

się z reguły od 2 do 5 dni po

zarażeniu.

Najpopularniejszymi objawami

zarażenia są:



Pieczenie podczas oddawania

moczu



Zaczerwienienie i stan

zapalny cewki moczowej



Białe, żółtawe, zielone upławy

wydobywające się z członka



Czasami występuje też objaw

charakteryzujący się

obolałymi i spuchniętymi

jądrami lub/i penisem.

Pojawiają się po około 5-10

dniach.Łagodny przebieg i
niespecyficzne objawy mogą być
często mylone ze zwykłą infekcją
układu moczowego lub pochwy.

Najpopularniejszymi objawami

zarażenia są:



Bolesne oddawanie moczu



Żółte, zielone upławy
wydobywające się z pochwy



Krwawienie z pochwy pomiędzy
miesiączkami lub podczas
stosunku



Swędzące zaczerwienienie sromu,
cewki moczowej



Niekiedy występuje również ból
podczas współżycia

Mężczyzna:

Kobieta:

JAK MOŻNA SIĘ
ZARAZIĆ ?

Do infekcji dochodzi podczas aktu

seksualnego bez zabezpieczenia –

wtedy bakteria bez trudu może

podróżować między genitaliami

męskimi i żeńskimi.

Nieleczona rzeżączka u kobiet w ciąży

może skutkować zarażeniem dziecka

podczas porodu. Jest to o tyle przykry

akt, że bakteria może powodować u

noworodka bardzo niekorzystne dla

zdrowia zmiany chorobowe i stany

zapalne. Jeśli chodzi o choroby

weneryczne to płód może być zarażony

przez matkę

także kiłą

.

Rzeżączką można zarazić się również

przez korzystanie z tych samych

przedmiotów higienicznych (ręczniki),

czy innych rzeczy codziennego użytku,

np. pościeli. Zachowując odpowiednie

zasady higieny możemy jednak

znacznie ograniczyć ryzyko

zachorowania.

LECZENIE

Leczenie rzeżączki staje się coraz trudniejsze,

jednak z dobrze rozpoznanym szczepem bakterii

przypisanie odpowiednich leków powinno

pomóc. Zniszczenia spowodowane chorobą są

jednak nieodwracalne – dlatego ważne jest jak

najszybsze poddanie się leczeniu.

Gdy po podaniu antybiotyków symptomy dalej są

widoczne należy jak najszybciej zgłosić się do

wenerologa – rozpoznanie choroby może być

błędne, a zdrowie jest kruche, zwłaszcza w

przypadku zarażenia drobnoustrojami mogącymi

zniszczyć nam organy wewnętrzne.



CHLAMYDIA

Chlamydia jest bakterią, której

przedostanie się do organizmu –

głównie drogą płciową – skutkuje

zachorowaniem w obrębie dróg

płciowych lub moczowo–płciowych.

W przypadku kobiet może

odpowiadać m.in. również za

poronienia. Mechanizm

zachowania się tego bardzo

niebezpiecznego drobnoustroju

polega na przyczepieniu się do
komórek, wchłonięciu do nich i

dalszej emisji wewnątrz organizmu

za pomocą układu krwionośnego.

OBJAWY



Boleści okolicy miednicy



Bolesne stosunki płciowe



Krwawienia między
miesiączkami



Ropne upławy



Chroniczne stany
zapalne



Piekąca cewka

moczowa penisa



Wydzielina z cewki

moczowej



Zaburzenia płodności



Zapalenie kanalików

moczowo-płciowych



Zapalenie gruczołów

krokowych

Kobieta:

Mężczyzna:

LECZENIE

Leczenie wirusa chlamydia polega głównie na

podaniu antybiotyku zarówno osobie bezpośrednio

zakażonej jak i tej, która mogła mieć z nią

kontakt. Robi się to w celu wykluczenia nawrotów.
W tym wypadku podaje się na ogół erytromycynę,

tetracyklinę czy azytromycynę. Po zakończeniu

antybiotykoterapii zaleca się ponowne

przeprowadzenie badań celem wykluczenia

zakażenia.



KŁYKCINY KOŃCZYSTE

Do zarażenia kłykcinami dochodzi zwykle

przez kontakt seksualny z nosicielem –

stąd oznaczenie tej przypadłości jako

choroby wenerycznej. Wirus ten nie

preferuje którejkolwiek z płci. Częstość

zarażeń jest równa dla kobiet i

mężczyzn, jednak oczywiście o wiele

większa w grupie osób bardzo

aktywnych seksualnie. Do zarażenia

dochodzi przez dotarcie wirusa do

uszkodzonego naskórka, dlatego

teoretycznie możliwe jest zarażenie bez

kontaktu seksualnego, ale jest wysoce

nieprawdopodobne.

OBJAWY

Gdy wirus dostanie się do

środowiska pochwowego to tutaj

mogą pojawić się brodawki.

Najczęściej wykwity tworzą się

ponad tylnym spoidłem warg

sromowych większych, ale mogą

występować i na tkance samych

warg, w przedsionku pochwy, na

łechtaczce, cewce moczowej i

dalej, przechodząc w okolice

odbytu i pośladków. Nieleczone

kłykciny mogą prowadzić do

krwawień, świądu, pieczenia,
stanów zapalnych, upławów i

nieprzyjemnych zapachów

wydzieliny pochwowej.

Na początku u mężczyzn

pojawiają się tylko

drobne, różowe zmiany

skórne. Występują one w

okolicach napletka i

cewki moczowej jak i

blisko odbytu. Owe

zmiany jednak rosną

zamieniając się w

pełnoprawne zmiany

chorobowe.

Kobieta:

Mężczyzna:

ROZPOZNANIE I
LECZENIE

Za wystąpienie kłykcin odpowiedzialne są

wirusy brodawczaka ludzkiego

Kłykciny rozpoznaje się na podstawie badania

pacjenta oraz badania histopatologicznego

wycinka pobranego ze zmiany. Leczenie jest

trudne i długotrwałe, istnieje możliwość

nawrotów choroby i współistnienie z innymi

chorobami. Proktolog w leczeniu miejscowym

stosuje metody chirurgiczne: krioterapia,

wycięcie, koagulacja, laser CO2. Obecnie

laseroterapia jest metodą preferowaną, dzięki

niej otrzymujemy najlepsze wyniki w leczeniu

kłykcin kończystych. Dermatolodzy zalecają:

miejscowe stosowanie maści ze środkami

hamującymi podziały komórkowe.



OPRYSZCZKA NARZĄDÓW

PŁCIOWYCH

Wywoływana jest zwykle przez wirus HSV2, a

zakażenie występuje w wieku dorosłym

poprzez kontakt seksualny (jedna z chorób

przenoszonych drogą płciową).

U mężczyzn dotyczy żołędzi i napletka, czasem

również są zmiany w cewce moczowej,

powodując utrudnienie lub uniemożliwienie

oddawania moczu. U kobiet zmiany pojawiają

się na wargach sromowych, w pochwie,

kroczu, czasami na wewnętrznej powierzchni

ud a także na szyjce macicy; niekiedy zajęte

są pośladki. Uważa się, że zakażenie HSV2 u

kobiet zwiększa ryzyko raka szyjki macicy. U

uprawiających seks analny może rozwinąć się

zakażenie odbytnicy. Powikłaniem zakażenia

HSV2 u tej ostatniej grupy jest zapalenie

opon mózgowo-rdzeniowych.

OBJAWY

Osoba zarażona najczęściej odczuwa

dolegliwości od 4 do 7 dni po kontakcie

seksualnym z nosicielem. Do typowych

ogólnych objawów należą osłabienie

organizmu, często gorączka oraz bolesne

oddawanie moczu. Odnośnie okolic

dotkniętych chorobą zanotowano takie

objawy jak świąd, pieczenie, powstawanie

pęcherzyków, których następstwem są

zaczerwieniające się owrzodzenia, pęknięcia,

ból. Utrzymujące się nawet do 10 dni

dolegliwości kończą swój „występ” licznymi

bliznami w okolicy zarażonej.

LECZENIE

Objawy opryszczki narządów płciowych mogą być

leczone za pomocą doustnych leków

przeciwwirusowych, takich jak: acyclovir,

famciclovir, czy valacyclovir. Kiedy zakażenie

opryszczkowe rozprzestrzenia się po

organizmie, może być one leczone za pomocą

acycloviru podanego dożylnie.

Chociaż obecnie nie ma leku na opryszczkę

narządów płciowych, liczba jej nawrotów

zmniejsza się z czasem. Codzienne

przyjmowanie leków przeciwwirusowych może

obniżyć ilość nawrotów objawów o co najmniej

75% u osoby cierpiącej na tego rodzaju

zaburzenia stosunkowo często (6 albo więcej

nawrotów w roku).

Poza tym wskazane są witaminy z grupy B:

witamina B1 oraz B12.