PIELĘGNOWANIE

PACJENTÓW W

WYBRANYCH

ZABURZENIACH SFERY

PSYCHICZNEJ

Dr n. med. Mariola Glowacka

l. Utrata poczucia sensu życia i

myśli samobójcze występujące w

stanie depresji

Cel pielęgnowania:



brak zachowań zagrażających życiu

pacjenta.

Działania pielęgniarskie:



•

ścisła obserwacja zachowania

chorego ; na oddziale, w którym on

przebywa;



•

obecność przy chorym nie rzadziej

niż co 15 minut



•

wysłuchanie chorego i rozmowa z nim (1-2 razy

dziennie po 20 minut) na temat charakteru myśli

samobójczych i przeżywanych problemów;



•

rozmowa (raz dziennie, 30 minut) w celu

wyjaśnienia motywów zachowań samobójczych/

ustalenia czynników zewnętrznych, które je

uruchamiają oraz rozważenie wraz z chorym

możliwości ich eliminacji;



•

zapewnienie pacjenta o gotowości udzielenia

wszelkiej potrzebnej pomocy;



•

dyskretne kontrolowanie pobierania leków w

celu przieciwdziałania ich gromadzeniu w celach

samobójczych;



•

aktywne słuchanie i odwracanie

uwagi pacjenta od myśli samobójczych

poprzez rozmowę, zachęcanie do

uczestnictwa w zajęciach

terapeutycznych i organizowanie czasu

wolnego;



•

zapewnienie bezpiecznego otoczenia,

np. zabezpieczenie okien kratami w

celu uniemożliwienia skoku, odebranie

pacjentowi ostrych i niebezpiecznych

przedmiotów.

2. Brak poczucia własnej wartości

Cel pielęgnowania:



prawidłowa samoocena pacjenta.

Działania pielęgniarskie:



•

rozmowa (raz dziennie, 30 minut) mająca na

celu ukazywanie pozytywnych faktów w życiu

pacjenta, jego szczególnych osiągnięć,

poprawianie samooceny i dowartościowywanie;



•

uświadamianie choremu jego możliwości,

znaczenia dla innych i jego roli w rodzinie oraz

grupie zawodowej;



•

stopniowe aktywizowanie, tzn.

powierzanie do wykonania zadań

adekwatnych do możliwości (od

zadań łatwiejszych do trudniejszych)

i nagradzanie słowne;



•

zachęcanie rodziny do odwiedzin i

rozmów z pacjentem, brak

ograniczeń czasowych w

odwiedzinach.

3. Trudności w nawiązywaniu

kontaktu z otoczeniem,

odosobnienie

Cel pielęgnowania:



pacjent utrzymuje kontakt z 6-7 osobami

(w tym rodzina, personel, współpacjenci).

Działania pielęgniarskie:



•

nawiązywanie rozmowy co 30 minut;



•

udzielanie wyjaśnień, dodawanie otuchy;



;



•

jeżeli

kontakt

słowny

jest

jeżeli

kontakt

słowny

jest

niemożliwy do nawiązania (w ciężkiej

depresji endogennej) - utrzymanie

kontaktu niewerbalnego i poruszanie

się

wokół

chorego

się

wokół

chorego

przeświadczeniem, że świadomość

pacjenta jest zachowana i może ci

odbierać

dochodzące

niego

odbierać

dochodzące

niego

bodźce



•

rozpoznanie zainteresowań chorego i

zachęcanie do czytania zgodnych z

zainteresowaniami czasopism, książek,

słuchania radia, oglądania TV, udziału w

muzykoterapii/

nabożeństwach

muzykoterapii/

nabożeństwach

religijnych;



•

zachęcanie pacjentów, którzy przeżyli

epizod depresyjny, a obecnie są w

dobrym

stanie

psychicznym,

dobrym

stanie

psychicznym,

nawiązania kontaktu z chorym.

4. Trudności z zasypianiem,

budzenie się w nocy i wcześnie

rano, sny o ponurej treści

Cel pielęgnowania:



sen głęboki (7-8 godz./dobę) zapewniający

odczucie wypoczynku.

Działania pielęgniarskie:



•

stworzenie warunków do snu: wietrzenie sali 3

razy dziennie), kąpiel przed snem, cisza i spokój na

sali i korytarzu (uspokojenie innych chorych,

zamknięcie drzwi);



•

obecność pielęgniarki przed zaśnięciem w

sytuacjach, kiedy np. chory boi się prześladowców z

zewnątrz i rozmowa w celu odwrócenia uwagi od

obaw i zapewnienie o bezpieczeństwie

;



•

uregulowany tryb życia chorego,

ostatni posiłek 2-3 godziny przed

snem;



•

podanie leków nasennych według

zaleceń lekarza;



•

kontrolowanie przebiegu snu

poprzez obecność przy cho rym co 30

minut.

5. Niechęć do przyjmowania posiłków

Cel pielęgnowania:

spożycie posiłku zgodnie z dziennym

zapotrzebowaniem kalorycznym pacjenta.

Działania pielęgniarskie:



•

zachęcanie do jedzenia, towarzyszenie w

czasie posiłków, pomoc przy karmieniu (w

razie konieczności),



•

podawanie jedzenia przez sondę żołądkową,

jeżeli chory przez 4-5 dni zdecydowanie

odmawia spożywania posiłków.

6. Zaparcie

Cel pielęgnowania:



wypróżnienia co drugi dzień

Działania pielęgniarskie:



•

stosowanie środków naturalnych: szklanka

przegotowanej wody na czczo, raz dziennie,

kwaśne mleko 2 razy dziennie rano i

wieczorem, razowe pieczywo 2 razy dziennie,

owoce np. jabłka ze skórą, 3 razy dziennie,

herbatki ziołowe z sene

sem lub korą kruszyny

(np. regulavit, normosan) raz dziennie ;



rano lub wieczorem (w przypadku rzadszego

stosowania)



•

zachęcanie do udziału w porannej

gimnastyce, np. skłon tułowia,

przysiady;



•

masaż i ćwiczenia mięśni brzucha;



•

aktywność w ciągu dnia, np.

spacery, chodzenie po schodach



•

udział pielęgniarki w

farmakoterapii.

7. Niechęć do dbałości o higienę,

wygląd zewnętrzny i wygląd

otoczenia

Cel pielęgnowania',

samodzielne wykonywanie toalety c;; i przynajmniej 2

razy dziennie.

Działania pielęgniarskie:



•

rozmowa z chorym na temat znaczenia dbałości o

higienę, estetyczny wygląd dla poprawy własnego

samopoczucia



•

rozmowa motywująca (2 razy w tygodniu) do

wykonywania toalety;



•

pomoc w utrzymaniu higieny włosów i ułożeniu

fryzur



•

kąpiel raz dziennie (pomoc w czasie kąpieli);



•

prowadzenie pogadanek na tematy dotyczące

konieczności utrzymania higieny osobistej 2 razy w

tygodniu;



•

przypominanie o goleniu, zmianie

bielizny osobistej, odzieży;



•

pomoc przy obcinaniu paznokci,

kontrola wyglądu skóry, dbanie o

higienę intymną w okresie

menstruacji;



•

dostrzeganie wysiłków pacjenta i

stosowanie nagradzania słownego raz

dziennie.

8. Brak wiary w poprawę stanu

zdrowia i niechęć do przyjmowania

leków

Cel pielęgnowania:



poprawa stanu zdrowia, stosowanie leków

zgodnie z planem terapii.

Działania pielęgniarskie:



•

podtrzymywanie wiary chorego w leczenie;



•

przekonywanie pacjenta o konieczności i

podstawowym znaczeniu farmakoterapii;



•

upewnianie się, czy chory połyka leki;



•

ułatwianie ich przyjmowania

(rozpuszczenie, iniekcje)

9. Agresja i pobudzenie

maniakalne



Cel pielęgnowania:



brak zachowań agresywnych

powodujących sytuacje

niebezpieczne dla życia i zdrowia

pacjenta, personelu i innych chorych.

Działania pielęgniarskie:



•

sprawowanie opieki na oddziale

przez

właściwą

liczbę

osób

przez

właściwą

liczbę

osób

pielęgniarki

sanitariusz)

dla

pielęgniarki

sanitariusz)

dla

zapewnienia

bezpieczeństwa

zapewnienia

bezpieczeństwa

pacjenta, innych chorych i personelu;



•

obserwacja zachowania w kierunku

wystąpienia

aktów

agresji

czy

wystąpienia

aktów

agresji

czy

nadmiernego pobudzenia;



•

stałe

monitorowanie

stopnia

stałe

monitorowanie

stopnia

pobudzenia pacjenta w manii oraz

ukierunkowania agresji (na siebie czy

na zewnątrz);



•

zastosowanie przymusu bezpośredniego,

wg uregulowań prawnych i założenie

dokumentacji

według

rozporządzenia

dokumentacji

według

rozporządzenia

wykonawczego do Ustawy o ochronie zdrowia

psychicznego (zawiadomienie o zastosowaniu

przymusu bezpośredniego, karta przebiegu

unieruchomienia lub izolacji zawierająca:

dane

pacjenta,

powód

zastosowania

dane

pacjenta,

powód

zastosowania

przymusu, rodzaj unieruchomienia, czas

trwania -początek, przedłużenie, koniec, kto

zleca, obserwacja co 15 minut według kodów,

również w czasie snu).

10. Zagrożenie zdrowia z powodu

nadmiernej ruchliwości i

rozproszenia uwagi

Cel pielęgnowania:



zdrowie pacjenta niezagrożone.

Działania pielęgniarskie:



•

zapewnienie spokoju w czasie posiłku i

wyeliminowanie czynników

rozpraszających uwagę chorego celem

umożliwienia spożywania posiłków w

całości oraz zaspokajania pragnienia;



•

zapewnienie diety lekkostrawnej

wysokokalorycznej;



•

dbanie o możliwość wypoczynku i spokojny sen

poprzez ograniczenie wpływu czynników

uniemożliwiających wypoczynek (np. hałas,

zamieszanie na oddziale, niewłaściwe

oświetlenie);



•

obecność przy chorym w trakcie golenia lub

pomoc (zalecane golarki elektryczne, ewentualnie

jednorazowe nożyki, nie żyletki) celem

zminimalizowania ryzyka skaleczenia;



•

umiejętne wykorzystanie nadmiernej potrzeby

ruchu w terapii pracą, gimnastyce, na spacerach

oraz aktywnym udziale chorego w życiu

społeczności szpitalnej;



•

organizowanie (3 razy dziennie po 15-20 minut)

niedługich, atrakcyjnych zajęć celem właściwego

skupienia rozproszonej uwagi chorego.

11. Wzmożona drażliwość chorego

Cel pielęgnowania:



pacjent nie ulega nadmiernemu

zdenerwowaniu

Działania pielęgniarskie:



•

unikanie sytuacji konfliktowych poprzez nie wdawanie się

w niepotrzebne dyskusje i sprzeczki;



•

nienarzucanie własnych decyzji/ ponieważ powoduje to

sprzeciw pacjenta;



•

odwracanie uwagi chorego i zainteresowanie go innym

tematem, np. ciekawym programem telewizyjnym/

wydarzeniem sportowym itp.;



•

nieodpowiadanie złośliwością na przykrości ze strony

pacjenta w poczuciu zrozumienia, że są one przejawem

choroby, a nie złej woli pacjenta;



•

udzielanie rzeczowych i prawdziwych informacji

poprzedzających każdą czynność wykonywaną przy chorym.

12. Lekkomyślność pacjenta i

maniakalna postawa

roszczeniowa.

Cel pielęgnowania:



postępowanie pacjenta rozsądne i zgodne z przyjętymi

normami.

Działania pielęgniarskie:



•

umieszczenie w depozycie, np. u pielęgniarki oddziału

pieniędzy, biżuterii czy innych wartościowych rzeczy, aby

zapobiec ich rozdawaniu przez chorego;



•

rozmowa w celu zachęcania chorego do

niepodejmowania pochopnych decyzji w przypływie

dobrego nastroju;



•

motywowanie w zakresie sposobu i kompletności

ubierania się oraz wykonywania akceptowanego przez

otoczenie

kijażu;



•

opóźnianie żądań realizacji pomysłów i roszczeń

pacjentów lub spełnianie tych mniej istotnych.

13. Lęk pozbawiony

racjonalnych przyczyn i

możliwość wystąpienia

napadów lękowych

w stanie

zaburzeń

Cel pielęgnowania:



brak objawów lęku

Działania pielęgniarskie:



•

rozmowa 3 razy dziennie po 20 minut w celu

rozpoznania przyczyn i okoliczności

występowania lęku oraz wyjaśnienie

mechanizmów jego powstawania;



•

aktywne słuchanie, nawet wobec spraw

pozornie niejasnych (bez bagatelizowania) i

okazanie zrozumienia dla cierpienia pacjenta;



•

zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i pomoc

w znoszeniu lęku przez obecność przy chorym;



•

zachęcanie do udziału w zajęciach i

aktywności dla rozładowania napięcia;



•

codzienna rozmowa z pacjentem celem zapewnienia go o

stałej gotowości personelu do udzielenia wszelkiej pomocy;



•

obserwacja ukierunkowana na narastanie niepokoju

pacjenta, pogarszanie się jego samopoczucia i rozpoznanie

następujących objawów:

- nasilania się lęku (niemożność komunikacji,

przerywanie rozmowy, zbędne ruchy, wstawanie,

chodzenie, manipulowanie przedmiotami, pocieranie części

twarzy),

- silnego lęku (bladość, silne napięcie mięśni, czasem

drżenie ciała, źrenice rozszerzone, oddech i tętno

przyspieszone),

- ze strony układu autonomicznego (kołatanie serca lub

ucisk w jego okolicy, ściskanie w gardle, skurcze żołądka,

jelit, nudności, biegunka, częste oddawanie moczu);



•

w czasie snu chorego z zaburzeniami

lękowymi obecność przy nim nie rzadziej niż co

30 minut;



•

autentyczność w

postępowaniu

pielęgniarki

( udawanie zwiększa obawy chorego), np. nie

należy stwarzać pozorów serdeczności i

uprzejmości;



•

podanie leku przeciwlękowego na zlecenie lub

pla-cebo

w celu szybkiego, psychologicznego

przeciwdziałania ewentualnym napadom

lękowym;



•

uczenie

pacjenta

umiejętności

uczenie

pacjenta

umiejętności

opanowywania lęku poprzez trening

przerywania napadów lękowych (ostrożne

oddychanie przy zastosowaniu papierowej

torebki, położenie się w zacisznym

miejscu, rozluźnienie mięśni), radzenia

sobie w sytuacjach kryzysowych;



•

nabywanie zdolności redukowania Ja

jasnego własnego pielęgniarki świadczącej

usługi medyczne i opanowanego działania

w sytuacjach nagłych poprzez wymianę

doświadczeń, analizę dotychczasowych

zachowań i wyciąganie wniosków.

14. Lęk przed

hospitalizacją

Cel pielęgnowania:



pacjent bez obawy ,



sprawne leczenie.

Działania pielęgniarskie:



•

uspokojenie w Izbie Przyjęć i dyskretna

obserwacja mająca na celu poznanie chorego;



•

poinformowanie o braku różnic między szpitalami;



•

wyjaśnianie i udzielanie odpowiedzi na pytania i

wątpliwości chorego;



•

zapoznanie z personelem sprawującym opiekę na

oddziale, samorządem pacjentów, topografią i

regulaminem oddziału, rozkładem zajęć, kartą praw

pacjenta,



•

oprowadzenie po oddziale,

przedstawienie pacjentów ;



•

poinformowanie o możliwości i

zasadach kontaktu z rodziną

(odwiedziny, telefony);



•

przyjazny, spokojny ton i postawa

wzbudzająca zaufanie

15. Utrudniony kontakt z rodziną z

powodu niezrozumienia przez

najbliższych

Cel pielęgnowania:



pacjent utrzymuje kontakt z rodziną ;



uczuciu akceptacji i zrozumienia dla jego choroby.

Działania pielęgniarskie:



•

nawiązanie kontaktu z rodziną;



•

rozmowa w celu poinformowania, że lęk jest

prawidłową reakcją na stres, a staje się patologią

wówczas, kiedy nie jest proporcjonalny do

natężenia stresu, trwa po jego ustąpieniu bądź

pojawia

się

bez

współistnienia

czynnika

pojawia

się

bez

współistnienia

czynnika

stresogennego;



•

udzielanie rad, jak zrozumieć chorego

i w jaki sposób z nim postępować;



•

przekonanie najbliższych, że lęku

pacjenta nie można perswadować i jest

on często wynikiem nieuświadomionych

konfliktów wewnętrznych, na które nikt

nie ma wpływu

16.

Nieuświadomienie psychologicznej

natury problemów zdrowotnych

w stanie

hipochondrii

Cel pielęgnowania:



pacjent rozumie podłoże zaburzeń

hipochondrycznych.



Działania pielęgniarskie:



•

wyjaśnienie, ale bez udowadniania, iż skargi

chorego spowodowane chorobą, nie zagrażają

życiu i że jego stan nie jest ciężki;



•

rozmowa ze zwróceniem uwagi na każdy

zgłaszany objaw chorobowy;



•

w miarę potrzeby dostarczenie choremu

fachowej wiedzy na temat zachowań

hipochondrycznych

17. Brak skłonności do szukania

pomocy psychologicznej i

psychiatrycznej

Cel pielęgnowania:



pacjent uznaje konieczność współpracy

z personelem placówki psychiatrycznej.

Działania pielęgniarskie:



•

powstrzymywanie się od krytykowania

lęków o złośliwość i skarg pacjenta;



•

rozumienie

przez

personel

rozumienie

przez

personel

ekspansywnych działań chorego, które

mają

celu

zamanifestowanie

mają

celu

zamanifestowanie

dolegliwości somatycznych;



•

akceptowanie pacjenta, oferowanie mu

pomocy;



•

nieokazywanie

zniecierpliwienia

nieokazywanie

zniecierpliwienia

niezrażanie się przewlekłością zaburzeń

oraz początkowym brakiem rezultatów

oddziaływania na chorego;



•

rozmowa w atmosferze zaufania, mająca

na celu ukierunkowywanie myśli pacjenta i

podjęcie

działań

nastawieniem

podjęcie

działań

nastawieniem

rozwiązanie własnych trudności i kłopotów

życiowych.

18. Stres wynikający z dużej ilości

napięć,

lęku,

trudności

napięć,

lęku,

trudności

wewnętrznych i

zewnętrznych

Cel pielęgnowania:



pacjent z powodu dolegliwości

somatycznych nie ulega nadmiernemu

stresowi.

Działania pielęgniarskie:



•

uspokojenie pacjenta poprzez zapewnienie

iż zgłaszane objawy chorobowe nie zagrażają

jego życiu i zdrowiu;



•

aktywne

słuchanie

pacjenta

bez

aktywne

słuchanie

pacjenta

bez

bagatelizowania jego dolegliwości;



•

zachęcanie do aktywności innej niż troska

własne zdrowie, np. spędzanie czasu w

towarzystwie osób podróżujących po świecie;



•

rozmowy ukierunkowane na przekonanie

pacjenta o unikaniu obciążającego psychikę

doszukiwania się dolegliwości somatycznych.

19. Możliwość nieuzasadnionego

stosowania leków

i trudności z podporządkowaniem się

zaleceniom personelu

Cel pielęgnowania:



pacjent nie przyjmuje żadnych leków

bez zaleceń lekarskich.

20. Dezorientacja pacjenta

Cel pielęgnowania:



pacjent jest zorientowany co do

własnej osoby i otoczenia

Działania pielęgniarskie:



•

zapewnienie

chorego

zapewnienie

chorego

bezpieczeństwie;



•

przedstawianie się i przypominanie o

swojej obecności; np. my już się znamy,

jestem pielęgniarką, która się panem

opiekuje, nazywam się itp.;



•

obecność pielęgniarki przy chorym w

ciągu całej doby w zależności od stanu

chorego;



•

sprawowanie opieki przez jak

najmniejszą liczbę osób w celu

umożliwienia pacjentowi skuteczniejszego

identyfikowania;



•

zachowanie stałego rozkładu dnia

(toaleta, posiłki, odwiedziny);



•

ograniczenie zmiany łóżka czy sali tylko

do sytuacji koniecznych



w sytuacji kiedy pacjent nie rozumie,

wielokrotne powtórzenie polecenia lub

prośby;



uprzedzanie chorego o zaplanowanych

zabiegach tuż przed ich realizacją;



utrzymywanie niewerbalnego kontaktu z

pacjentem;



korygowanie co pewien czas błędnej

orientacji w czasie i przestrzeni, np. znajduje

się pan w szpitalu, na oddziale............ dziś

jest dzień...........

21. Niebezpieczeństwo doznania

obrażeń ciała z powodu

pobudzenia ruchowego

Cel pielęgnowania:



pacjent jest spokojny, nie stwierdza się

wzmożonej aktywności ruchowej.

Działania pielęgniarskie:



•

zabezpieczenie chorego przed urazami i

wypadnięciem z łóżka np. stosowanie drabinek;



•

obserwacja zachowania chorego;



•

usunięcie zbędnych oraz niebezpiecznych

przedmiotów i tłukące rzeczy na szafce nocnej.

22. Trudności w zaspokojeniu

podstawowych potrzeb życiowych

Cel pielęgnowania:



pacjent jest samodzielny w zaspokajaniu

podstawowych potrzeb życiowych.

Działania pielęgniarskie:



•

pomoc przy wykonywaniu toalety 2 razy dziennie;



•

ścielenie łóżka 2 razy dziennie, wymiana osobistej

bielizny,



•

w miarę potrzeby pomaganie w spożywaniu

posiłków, utrzymaniu higieny jamy ustnej, skóry i

włosów;



zapewnienie możliwości odpoczynku

w ciągu dnia, np. 30-minutowy

poobiedni odpoczynek;



pielęgnowanie

chorego

leżącego

pielęgnowanie

chorego

leżącego

zgodnie z zasadami profilaktyki

odparzeń i odleżyn.



23.

Brak

poczucia

choroby,

Brak

poczucia

choroby,

niedostrzeganie

wyniszczenia

niedostrzeganie

wyniszczenia

odrzucanie pomocy w anoreksji

Cel pielęgnowania:

uznanie choroby i dostrzeżenie nadmiernego

wychudzenia.

Działania pielęgniarskie:



nawiązanie i utrzymanie

kontaktu z

pacjentką;



zdobycie zaufania poprzez okazywanie

ciepła i zrozumienia;



•

niezrażanie się brakiem motywacji do

leczenia, wykrętami, oszustwami.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wyk ad 5 6(1)
Wyk ad II
Tkanki wyk ad 1
Ekonomika Transportu wyk+ad 1
Wyk ad Fizyka 2
Wyk ad 04
Na wyk ad id 312279 Nieznany
!BSI, wyk ad 4
PGP-PZP - wyk ad - 30-01-2010, Zamówienia publiczne UEK
PGP-PZP - wyk ad - 13-02-2010, Zamówienia publiczne UEK
Wyk éad
2 Wyk ad pierwszy cz 2z2
PM nst wyk ad nr 4
3 PodTel wyk ad Modulacja K ta

więcej podobnych podstron

wyk ad psychiatryczny

Document Outline