PRODUKCJA SKROBI
MODYFIKOWANYCH
W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat rozwinęła się
modyfikacja skrobi, polegająca na poddaniu skrobi
różnym zabiegom technologicznym,celem nadania
jej preparatom nowych funkcjonalnych właściwości.
Pod pojęciem skrobie modyfikowane,należy
rozumieć pochodne skrobi o niewielkich zmianach w
stopniu spolimeryzowania, ale o dużych zmianach
właściwości funkcjonalnych, znacznie
modyfikujących naturalne właściwości skrobi.
W zależności od zastosowania czynników
modyfikujących rozróżnia się następujące sposoby
otrzymywania skrobi modyfikowanej:
•Na drodze obróbki fizycznej
•Na drodze obróbki chemicznej
•Na drodze obróbki enzymatycznej
•Modyfikacja kombinowana z wykorzystaniem kilku
lub wszystkich w/w sposobów
•Na drodze modyfikacji genetycznej genów roślin
kumulujących skrobię jako materiał zapasowy.
Skrobie modyfikowane fizycznie
W metodach fizycznych jako czynnika
modyfikującego używa się najczęściej:
•Temperatury
•Ciśnienia
•Oddziaływań hydrotermicznych
•Działania sił mechanicznych
•Napromieniowania
•Ultradźwięków
Przykładami skrobi modyfikowanych
działaniem temperatury jest
• skrobia pęczniejąca-wykazuję
właściwości pęcznienia już w zimnych
roztworach wodnych. Przy dość wysokich
stężeniach żelu, daje tzw. efekt
budyniowania
•Skrobia gąbczasta-charakteryzuję się
porowatą i chrupką konsystencją. Po
wysuszeniu silnie chłonie wodę i jest
podatna na działanie enzymów
•Do skrobi modyfikowanych termicznie w
przedziale temperaturowym od105-210ºC
należy także zaliczyć dekstryny białe i
żółte
Działanie temperatury wyższej od 210ºC
wywołuję pirolizę skrobi z jej rozkładem na
różne składniki.
Poddanie skrobi działaniu wysokiego ciśnienia
powoduję u niej częściową depolimeryzację.
Jednocześnie zwiększa się podatność skrobi na
działanie enzymów amylolitycznych.
Obróbka hydrotermiczna skrobi oznacza fizyczną
modyfikację gałeczek skrobiowych w warunkach
nie powodujących kleikowania i degradacji.
Zmiany w obszarach krystalicznych i
bezpostaciowych obniżają pęcznienie i
rozpuszczalność w gorącej wodzie, co prowadzi
do obniżonej lepkości i lepszej stabilności
lepkości kleików takich skrobi.
Działanie na skrobię znacznych energii
mechanicznych powoduję głównie uszkodzenie
ziarenek skrobiowych a co a tym idzie zmianę
właściwości fizycznych takich skrobi. Ziarenka
poddane takiej próbie są zazwyczaj
zdeformowane, a ich powierzchnia spękana.
Promieniowanie jonizujące może wpływać na
strukturę cząsteczek skrobi,co ma swoje
odzwierciedlenie w zmodyfikowanych jej
właściwości. W procesie radiolizy obok znacznie
zwiększającej się ilości dekstryn pojawiają się m.
in. aldehyd mrówkowy i malonowy oraz kwas
mrówkowy.
Kombinację temperatury i ciśnienia przy
określonej wilgotności próbki wykorzystuję się w
procesie ekstruzji,powodującym również zmianę
niektórych właściwości skrobi. Ekstruzja polega
na wytłaczaniu materiału sypkiego pod dużym
ciśnieniem i przy wysokiej temperaturze. Proces
taki wywołuje w materiale bardzo istotne zmiany
fizykochemiczne, prowadzące do określonych
zmian jakościowych.
SKROBIE MODYFIKOWNE CHEMICZNIE
Modyfikacja skrobi na drodze chemicznej polega
na tym, że niektóre ze składowych reszt
glukozowych zostają na drodze przeprowadzanych
reakcji chemicznych zmienione.
Najczęściej stosowanymi reakcjami chemicznymi
podczas modyfikacji skrobi są:
•Utlenianie
•Eteryfikacja
•Estryfikacja
Utlenianie może odbywać się za pomocą różnego
rodzaju środków utleniających takich jak:
podchloryny, woda utleniona, nadtlenki,
nadjodany, nadmanganiany, chromiany, tlenki
azotu. W wyniku zachodzących przy udziale tych
związków reakcji w łańcuchu skrobi powstają
grupy aldehydowe, karbonylowe i karboksylowe.
W większości przypadków utlenianie skrobi
przeprowadza się przy udziale podchlorynu
sodu,którym zadaję się wodną zawiesinę
skrobi,poniżej temperatury kleikowania.
Skrobie te tworzą roztwory koloidalne o większej
stabilności reologicznej, dają kleiki o obniżonej
lepkości w stosunku do skrobi naturalnych, nie
ulegających retrogradacji oraz bardziej
przeźroczyste.
W reakcji skrobi z czynnikami estryfikującymi
można wprowadzić tak do amylozy jak i
amylopektyny reszty kwasowe połączone
wiązaniami estrowymi z resztami
glukozowymi otrzymując estry skrobiowe.
Znane są estry skrobi z kwasami
nieorganicznymi(np. fosforowy, siarkowy,
azotowy)oraz organicznymi (np. mrówkowy,
octowy, propionowym, trójchlorooctowym)
oraz estry z wyższymi kwasami tłuszczowymi.
Ogrzewanie skrobi z mocznikiem w obecności
kwasów nieorganicznych lub ich soli jako
katalizatora prowadzi do powstania
karbaminianów skrobiowych. Są produkty po
obróbce termicznej o wysokiej lepkości,
rozpuszczalne na zimno, mających
zastosowanie w przemyślę papierniczym i
włókienniczym.
Azotan skrobi (nitroskrobia) uzyskano poprzez
działanie na skrobię mieszaniną kwasu azotowego
i siarkowego lub kwasu azotowego i fosforowego.
Tak otrzymane produkty są zdecydowanie
zróżnicowane pod względem lepkości utworzonych
kleików. Dwukrotnie wyższą lepkością
charakteryzują się kleiki nitroskrobi otrzymanej z
mieszaniny w której zastosowano kwas fosforowy
Innymi połączeniami skrobi są tzw.ksantogeniany,
otrzymane przez zadziałanie na węglowodan
dwusiarzkiem węgla. Stopień podstawienia tego
preparatu, jest uzależniony od czasu trwania
reakcji, temperatury i stężenia zasad użytych do
reakcji. Utleniając skrobię ksantogenową
otrzymujemy skrobię ksantydową stosowaną d
produkcji papieru i włókien sztucznych.
SKROBIE MODYFIKOWANE ENZYMATYCZNIE
Otrzymuję się działając na skrobię preparatami
enzymatycznymi .
Zastosowanie preparatów enzymatycznych przy
wytwarzaniu skrobi modyfikowanej przebiega w
trzech zasadniczych kierunkach:
1. Do poprawy właściwości skrobi już modyfikowanej
innymi sposobami np. usieciowionych
2. Przy otrzymywaniu skrobi o charakterze
amylozowym
3. Przy otrzymywaniu cyklodekstryn
Dwa pierwsze zastosowania prowadzą najczęściej do
uzyskania liniowych oligosacharydów poprzez
wykorzystanie enzymów z grupy amylaz. Są to
zazwyczaj amylazy grzybowe lub bakteryjne.
Zastosowanie odpowiedniego preparatu
enzymatycznego prowadzi do otrzymania
produktów o konkretnych właściwościach.
Dziękuję