LEPTOSPIROZA BYDŁA

ETIOLOGIA



Spirochety LEPTOSPIRA (26 serogrup

obejmujących 200 serotypów)



Określony serotyp zaadoptowany jest do

zwierząt danego gatunku



Bydło:

- Leptospira hardjo

- L. pomona w Ameryce Płn.

- L. grippotyphosa (u zwierząt

wolnożyjących)

EPIZOOTIOLOGIA



Źródło:

- zwierzęta chore i bezobjawowi nosiciele

poprzez mocz, mleko, nasienie



Drogi zakażenia:

- uszkodzona skóra, błony śluzowe (pochwy

i

spojówki)

- droga alimentarna (zanieczyszczona

moczem woda, pasza)

- droga płciowa (nasienie)

PATOGENEZA

Zakażenie

leptospiremia (krew i narz. miąższowe)

eliminacja z krążenia przez przeciwciała

kanaliki kręte nerek i tkanki układu

rozrodczego samic i samców



Uk. rozrodczy i moczowy najczęściej!!!

OBJAWY KLINICZNE



Okres inkubacji 4-10 dni



Brak objawów patognomonicznych



Na terenach enzootycznych – p. utajona



RONIENIA!!! - 3-10 tyg. od zakażenia lub w

3 trymestrze ciąży



Porody przedwczesne



Rodzenie martwych lub słabych cieląt



Spadek wydajności mlecznej, nawet do

bezmleczności



Cielęta: temp. 40-41st. C, żółtaczka, anemia

hemoglobinuriauria, objawy ogólne

ZMIANY

ANATOMOPATOLOGICZNE



Cielęta:

- wybroczyny w błonach śluzowych

- zażółcenie tkanek i narządów

- anemia

- zmiany zwyrodnieniowe nerek – blade lub

szare,

powiększone, z wybroczynami

- ogniska martwicze w miąższu wątroby



Poronione płody:

- czerwonawy płyn w jamach ciała

- galaretowate nacieczenia w tk. podskórnej

SEKCJA

ROZPOZNAWANIE



Znajomość sytuacji epizootycznej



Objawy kliniczne i sekcyjne



Badania laboratoryjne ( wykazanie

leptospir w tkankach badanych zwierząt

lub swoistych p-ciał w surowicy)



Materiał:

- ostry przebieg: wątroba, płuca, mózg,

krew, mleko, płyn otrzewnowy)

- przewlekły: nerki, uk. rozrodczy, mocz

ROZPOZNAWANIE C.D.



Serologicznie – immunofluorescencja



Mikroskopowo – płyny ustrojowe w ciemnym

polu (leptospiry wykazują ruch, haczykowato

zagiete końce)



Hybrydyzacja kwasów nukleinowych z użyciem

specyficznych sond – najczulsza, ale droga



Najczęściej stosowany – test aglutynacji

mikroskopowej - test referencyjny mimo

niskiej czułości i braku odróżnienia p-ciał

poszczepiennych od p-ciał po zakażeniu

POSTĘPOWANIE



Lista B OIE



Wprowadzanie do stada zwierząt serologicznie

ujemnych



Ochrona stad przed wprowadzeniem zakażonych

zwierząt



Nie uodparnianie buhajów w stacjach unasieniania



Obecne testy nie odróżniają zwierząt

uodpornionych od zakażonych naturalnie

POSTĘPOWANIE



Niepełna skuteczność antybiotykoterapii



Skuteczniejsze szczepienie + antybiotyki

(tetracykliny, streptomycyna) – nie można

tego stosować dla buhajów w stacjach

unasieniania, bo nie mogą być

seropozytywne



Jest potrzeba opracowania czulszych testów

serologicznych odróżniających buhaje

szczepione od zakażonych naturalnie

ZAGROŻENIE DLA

CZŁOWIEKA



L. canicola u psów, L. hardjo u bydła oraz

L. icterohaemorrhagiae u szczurów



Zakażenie: kontakt z tkankami padłych

zwierząt lub wodami powierzchniowymi

zanieczyszczonymi moczem chorych zw.



Drogi: otarcia skóry, rany, błony śluzowe



Przebieg: bezobjawowy do ostrego, nawet

śmierć spowodowana niewydolnością nerek

ZAGROŻENIE DLA

CZŁOWIEKA



Objawy:

- gorączka, bóle głowy i mięśni, wymioty,

- wysypka, żółtaczka, anemia hemolityczna

- zap. płuc, nerek, opon mózgowych



Rozpoznanie: bad. laboratoryjne



Leczenie: penicylina, streptomycyna



Zazwyczaj pełne wyleczenie (chociaż przy

L. icterohaemorhagiae śmiertelność 20%)

ZAGROŻENIE DLA

ZDROWIA



Zapobieganie:

- unikać kąpania się lub picia wody z

zanieczyszczonych leptospirami zbiorników,

- na fermach zapowietrzonych noszenie

odzieży ochronnej i przestrzeganie

przepisów sanitarnych,

- można szczepić osoby z grup ryzyka,

- zgłaszanie ognisk klinicznej leptospirozy do

lokalnej stacji sanitarno-epidemiologicznej.

KONIEC