Zaburzenia
dysocjacyjne
i
konwersyjne
Adam Wysokiński
Histeria - historia
Nazwa histeria została stworzona przez
Hipokratesa,
wywodzi
się
ze
starożytności, kiedy dopatrywano się
przyczyn objawów histerycznych w
„wędrującej macicy” lub w „głodzie
macicy” spowodowanych zbyt długą
wstrzemięźliwością płciową – macica
wysycha, a następnie przemieszcza się
w różne miejsca ciała kobiety „w
poszukiwaniu wilgoci”.
Histeria - historia
Galen – teoria retencji nasienia –
objawy histeryczne spowodowane
zatrzymywaniem
w
macicy
wydzieliny podobnej do męskiego
nasienia, która z braku współżycia
nie znajduje ujścia.
Galen jako pierwszy uznał, że
mężczyźni również mogą chorować
na histerię.
Histeria - historia
W Średniowieczu, ze względu na
uznawanie czynników seksualnych
jako będących dziełem bezbożnych
duchów, postrzegano histerię jako
opętanie przez złe moce (jedyna
metodą leczenia były egzorcyzmy i
modlitwy).
Histeria - historia
Paracelsus jako pierwszy zaliczył
ją do chorób umysłowych
Histeria - historia
Robert Carter (1853) – jeden z
pierwszych zastosował techniki
psychoterapeutyczne; wykluczył z
czynników
etiologicznych
jakiekolwiek choroby organiczne
lub
dysfunkcje
narządów
płciowych.
Histeria - historia
Jean Charcot – objawy histerii mają
charakter czynnościowy, ich powstawanie
jest spowodowane emocjom i sugestiom.
Józef Babiński – uznawał histerię za stan
powstający i ustępujący pod wpływem
sugestii (stąd nazwa pithiatismus -
„uleczalna przez perswazję”), emocjom
przypisywał role dodatkową, uważając, że
nawet silne urazy psychiczne nie
powodują wystąpienia objawów, jeśli nie
ma „sugestywnego” wpływu środowiska.
Histeria - historia
Pierre Janet (1893) - histeria jako
następstwo obniżonego napięcia
psychicznego: obniżenie napięcia
prowadzi do utraty kontroli
syntetycznej osobowości nad różnymi
funkcjami psychicznymi, które
zaczynają funkcjonować samodzielnie i
automatycznie, podświadome treści
(„idee nadwartościowe”) powstające w
następstwie urazu są zastępowane
różnorodnymi objawami (rozładowanie
w sferze świadomości).
Histeria - historia
Zygmunt Freud – dążenie do
zaspokojenia popędu seksualnego
pozostaje w konflikcie z otoczeniem
i superego → mechanizmy obronne
ego, regresja energii libido →
konflikt wewnętrzny → objawy
histeryczne jako zniekształcona i
symboliczna forma konfliktu.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - definicja
Częściowa lub całkowita utrata
normalnej integracji pomiędzy
wspomnieniami z przeszłości,
poczuciem tożsamości,
wrażeniami czuciowymi i kontrolą
ruchów ciała.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - definicja
Zaburzenia te mają tendencję do
ustępowania po kilku
tygodniach lub miesiącach,
szczególnie jeśli ich początek był
związany z traumatycznymi
przeżyciami. Nierozwiązane
problemy, trudności interpersonalne
mają tendencję to tworzenia
bardziej przewlekłych zaburzeń.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - definicja
Objawy często są odbiciem
wyobrażeń pacjenta o tym,
jak przejawiałaby się choroba
somatyczna.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - definicja
Badanie przedmiotowe i badania
dodatkowe wykluczają chorobę
somatyczną.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - definicja
Charakter zaburzeń może być
przejściowy lub nawracający.
Początek jest nagły lub stopniowy.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - definicja
Kategoria ta obejmuje tylko funkcje
somatyczne będące normalnie pod
świadomą kontrolą oraz zaburzenia
wyrażające się utratą czucia.
Zaburzenia obejmujące ból, związane z
czynnościami wegetatywnymi są
klasyfikowane jak zaburzenia z
somatyzacją.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne -
klasyfikacja
ICD-10: zaburzenia dysocjacyjne
(dissociative disorder) i konwersyjne
(conversion disorder) tworzą jedna
kategorię.
DSM-IV: wyróżnia zaburzenia i
konwersyjne jako odrębne kategorie w
ramach nadrzędnej kategorii
„zaburzenia pod postacią somatyczną”
(somatoform disorders).
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne -
klasyfikacja
Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) F 44
F44.0 Amnezja dysocjacyjna
F44.1 Fuga dysocjacyjna
F44.2 Osłupienie dysocjacyjne (stupor dysocjacyjny)
F44.3 Trans i opętanie
F44.4 Dysocjacyjne zaburzenia ruchu
F44.5 Drgawki dysocjacyjne
F44.6 Dysocjacyjne znieczulenia i utrata czucia zmysłowego
F44.7 Mieszane zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)
F44.8 Inne zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)
F 44.8.80 Zespół Gansera
F 44.8.81 Osobowość mnoga
F 44.8.82 Przejściowe zaburzenia dysocjacyjne
(konwersyjne)
F44.9 Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne), nie określone
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne -
epidemiologia
• 11-300 na 100.000
• częściej chorują kobiety (60-80%),
amnezja i fuga dysocjacyjna
częściej występują u mężczyzn
• większa częstość w USA niż w
Europie (DSM-IV vs. ICD-10?)
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne -
epidemiologia
Częstość poszczególnych postaci
zaburzeń:
– niedowłady i porażenia 5-33%
– zaburzenia czucia 4-47%
– bezgłos 2-25%
– ślepota 3-50%
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne -
epidemiologia
U 9-50% pacjentów kierowanych
do leczenia z powodu napadów
padaczkowych występują drgawki
dysocjacyjne.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Zaburzenia dysocjacyjne mają
charakter psychogenny.
Istnieje ścisły związek między
zaburzeniem, a wydarzeniem
urazowym, nierozwiązanym
problemem emocjonalnym.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Brak możliwości zsyntetyzowania
czynności psychicznych ze
świadomością → odszczepienie
pewnych funkcji psychicznych →
autonomiczne funkcje przejmują
sterowania zachowaniem jednostki →
dochodzi do zaburzenia kontroli
świadomości nad funkcjami wspomnień,
poczucia tożsamości, wrażeniami
czuciowymi i kontrolą ruchów ciała.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Teoria poznawcza: mechanizm obronny
to proces poznawczy charakteryzujący się
zakłóceniem odbioru lub przetwarzania
informacji starający się nie dopuścić do
określonej zmiany w istniejących
strukturach poznawczych i dążący do
wyparcia ze świadomości do
nieświadomości myśli, impulsów,
wspomnień, czynów, których jasne
uświadomienie budziłoby lęk,
poczucie winy lub obniżenie własnej
wartości.
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Mechanizm obronny utrzymuje
równowagę życia psychicznego,
ale odbywa się to kosztem
zaburzeń czynności narządów
(konwersja)
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Korzyści wynikające z objawów
dysocjacyjnych:
1. pierwotne: eliminacja trudnych,
bolesnych treści, przekształcenie
ładunku emocjonalnego w somatyczny,
często mający charakter symboliczny
2. wtórne: korzyści społeczne – skupienie
na sobie uwagi otoczenia, uwolnienie od
określonych ról i obowiązków
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Podłoże psychiczne
• bezsporne znaczenie urazu psychicznego
• reakcja może mieć charakter
natychmiastowy lub odroczony, aktywowany
pod wpływem innego bodźca lub nasilenia
stresu
• istotna rola urazów z dzieciństwa
(traumatyzujące doświadczenia – szczególnie
wykorzystanie seksualne, zaniedbania
rodziców) – powodują one „fragmentację”
poczucia własnej tożsamości
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Podłoże psychiczne
• badania europejskie stwierdzają, że tego
typu traumatyzujące przeżycia sprzyjają
zaburzeniom psychicznym o różnym
obrazie, nie tylko zaburzeniom
dysocjacyjnym
• ciężki uraz fizyczny może spowodować
pojawienie się zaburzeń dysocjacyjnych
u osób z tożsamości w pełni
zintegrowaną
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - etiologia
Podłoże organiczne
• większa podatność u pacjentów z
mikrouszkodzeniami płatów czołowych
• nieprawidłowy zapis EEG u 33-56%
pacjentów z zaburzeniami
dysocjacyjnymi
• możliwe organiczne podłoże – zmiany w
obrazie PET u pacjentów z zaburzeniami
depersonalizacyjnymi (↑ aktywności
metabolicznej kory czuciowej, płatów
skroniowych, potylicznych i szczególnie –
ciemieniowych)
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne
Choroby współistniejące
• zespół stresu pourazowego
• duża depresja
• osobowość typu borderline
• zależność od środków
psychoaktywnych, zaburzenia
odżywiania i inne formy autoagresji
Dysocjacyjne zaburzenia
ruchu
• utrata lub utrudnienie wykonywania
ruchów dowolnych
• niedowład lub porażenie (mono-, para-,
hemiplegia)
• chory może wykonywać bezwiednie ruchy
• brak objawu Babińskiego,
spastyczności, klonusów i innych
objawów neurologicznych
• długotrwale utrzymujące się niedowłady
mogą powodować zaniki mięśni i
przykurcze
Dysocjacyjne zaburzenia
ruchu
• zaburzenia koordynacji ruchów, astazja, abazja
• chód dziwaczny, z powłóczeniem
• częste są skurcze mięśni mimicznych, co
istotnie wpływa na funkcjonowanie chorego
• zaburzenia dotyczące aparatu mowy –
dysfonia, afonia
• stopień nasilenia i charakter zaburzeń
zmienia się w czasie, zależnie od liczby
obecnych osób i stanu emocjonalnego
pacjenta
• mogą występować różne formy zachowania
mające na celu przyciągnięcie uwagi otoczenia
Dysocjacyjne zaburzenia
ruchu
Różnicowanie:
1. zaburzenia ruchowe w przebiegu
chorób neurologicznych
2. stan po urazie czaszki
3. schizofrenia i depresja
4. symulacja
Drgawki dysocjacyjne
• mogą przypominać napad padaczkowy
• najczęściej jest to rzucanie się, bezwładne
ruchy kończyn z grymasami twarzy
• nie towarzyszy sinica twarzy,
przygryzienie języka, oddanie moczu
• nie dochodzi do utraty przytomności,
świadomość może być przymglona
• częściej występują mniej złożone formy
napadów: napad śmiechu, płaczu,
omdlenie
• napad najczęściej jest reakcją na sytuację
urazową lub stresową
Drgawki dysocjacyjne
Różnicowanie:
1. napady padaczkowe
Znieczulenie
dysocjacyjne
• znieczulony obszar ciała odpowiada
wyobrażeniu chorego, a nie
rzeczywistemu zakresowi unerwienia
czuciowego
• dysproporcje między rodzajami czucia
(dotyk, ciepło, ból)
• częste zaburzenia wzroku: osłabienie
ostrości, zamazanie obrazu, „widzenie
tunelowe”, dwojenie
• dysocjacyjna ślepota lub głuchota jest
zwykle natychmiastową reakcją na
traumatyzujące wydarzenie
• diagnostyka neurologiczna,
okulistyczna, laryngologiczna
Amnezja dysocjacyjna
• niepamięć dotycząca przeszłości i
tożsamości chorego
• zakres i rozmiar niepamięci jest zmienny
w czasie i wobec różnych osób
• amnezja koncentruje się zwykle wokół
wydarzenia urazowego, zachowane
mogą być wiadomości emocjonalnie
neutralne
• może towarzyszyć poczucie lęku i
zagubienia
Amnezja dysocjacyjna
• prawidłowe zapamiętywanie
nowego materiału
• zwykle krótkotrwała, ale zdarzają się
przypadki wielomiesięczne i wieloletnie
• dzięki hipnozie lub narkoanalizie
zapomniane treści mogą być
odtworzone, ale mogą one ponownie
zostać pokryte niepamięcią
• wykluczenie organicznego uszkodzenia
mózgu, zatrucia, znacznego
wyczerpania organizmu
Amnezja dysocjacyjna
Różnicowanie:
1. zaburzenia pamięci spowodowane przez
organiczne uszkodzenia mózgu (padaczka,
urazy, guzy, zespoły otępienne) – zaburzenia
zapamiętywania nowego materiału,
towarzyszące zaburzenia orientacji,
zaburzenia świadomości i przytomności, inne
objawy organicznego uszkodzenia mózgu.
2. nadużywanie alkoholu i innych środków
psychoaktywnych – wywiad, badania
laboratoryjne
3. symulacja niepamięci – zwykle związana z
zagrożeniem odpowiedzialnością, karą
Fuga dysocjacyjna
• występująca okresowo (w przedziałach od kilku
godzin do wielu tygodni) amnezja dysocjacyjna
przedzielona okresami pełnego zachowania
pamięci
• w okresie amnezji chory odbywa zborne, pozornie
celowe podróże poza miejsce zamieszkania lub
pracy, dbałość o siebie jest zachowana
• prawdopodobnie w stanie fugi pojawia się (w
sposób pełny) nowa tożsamość
• bardzo często celem podróży są miejsca o
znaczeniu emocjonalnym
• zaburzenie może być przyczyną stanu lękowego
lub depresji
• związek z traumatyzującym wydarzeniem jest
mniej ścisły niż w przypadku amnezji
dysocjacyjnej
Fuga dysocjacyjna
Różnicowanie:
1. padaczka
2. symulacja zaburzeń pamięci
Osłupienie (stupor)
dysocjacyjny
O. pełne: zahamowanie ruchowe,
mutyzm, brak kontaktu z otoczeniem,
odmowa przyjmowania posiłków,
zanieczyszczanie się, mogą występować
krótkotrwałe zaburzenia przytomności,
ale przez większość czasu napięcie
mięśniowe, reakcje wegetatywne
wskazują na stan przytomności chorego.
O. częściowe: mutyzm lub ograniczenie
wypowiadanych treści do szeptu i kilku
zdań, brak własnej aktywności ruchowej.
Osłupienie (stupor)
dysocjacyjny
należy wykluczyć inne zaburzenia
psychiczne
(depresja,
schizofrenia)
i
zaburzenia
organiczne
(padaczka,
uraz
czaszki, choroby mózgu, zatrucia
środkami psychoaktywnymi)
Osłupienie (stupor)
dysocjacyjny
Różnicowanie:
1. osłupienie katatoniczne
2. osłupienie depresyjne
Zespół Gansera
• objawy zaburzeń przypominają
świadome udawanie choroby
psychicznej
• działanie chorego jest opaczne,
„przybliżone”: zapalanie zapałki
odwrotnym końcem, odwrotne
wkładanie klucza do zamka, na pytanie
„Ile jest 2+2”, pada odpowiedź: „Pięć”
• szczególnie często są reakcją na
trudną sytuację chorego, np.
zagrożenie więzieniem, stąd
konieczność wykluczenia symulacji
Zaburzenia dysocjacyjne
i konwersyjne - leczenie
• psychoterapia
• hipnoza
• narkoanaliza
• farmakoterapia
– benzodiazepiny
– SSRI
– neuroleptyki o działaniu
przeciwlękowym i uspokajającym
Dziękuję za uwagę.