ZABURZENIA DYSOCJACYJNE
Hipofunkcje ruchowe w zaburzeniach dysocjacyjnych.
Do najczęstszych hipofunkcji ruchowych należą:
niedowłady i porażenia kończyn- jednostronne, dwustronne i połowiczne. Mogą im towarzyszyć przykurcze, zaburzenia chodu, także astazja-abazja (niemożność stania i chodzenia, może także wystąpić w postaci samodzielnego zespołu).
zaburzenia monosymptomatyczne (opadnięcie powiek, szczękościsk),
kamptokormię (nieprawidłowe ustawienie tułowia),
spastyczny skurcz przełyku (tzw. kula w gardle),
afonię lub mówienie szeptem, jąkanie się.
Ponadto:
zaburzenia wzroku- ślepota lub koncentryczne zwężenie pola widzenia.
zaburzenia słuchu łączne z głuchotą.
Hiperfunkcje ruchowe w zaburzeniach dysocjacyjnych.
Wśród hiperfunkcji ruchowych najczęściej występuje:
Grubo faliste drżenie głowy, języka, kończyn
Ruchy mimowolne, w tym tiki, napady drgawkowe, które wymagają dokładnego różnicowania z napadami padaczkowymi.
Poza tym występują:
Parastezje i hiperestezje
Objawy dysocjacyjne.
Występują w przebiegu napadów drgawkowych, w postaci omdleń, hipersomii (nadmierna senność), również osłupienia lub pobudzenia psychoruchowego, zespołu depersonalizacyjnego, zamroczenia jasnego, transu. Zalicza się także do nich fugi (ucieczki z niepamięcią), stany niepamięci, osobowość mnogą i naprzemienną. We wszystkich tych stanach stwierdza się zaburzenia świadomości, reaktywne zachowania ze zmniejszoną samokontrolą.
Ustalanie diagnozy.
Powinno uwzględniać się:
Okoliczności wystąpienia zaburzeń
Całokształt obrazu klinicznego i jego dynamiki
Charakter urazu psychicznego i przeżywanego konfliktu
Sytuację, w której się znalazł chory
Cechy jego osobowości
ZABURZENIA SOMATOPSYCHICZNE
Objawy zaburzeń somatyzacyjnych.
Ze strony układu trawiennego:
Bóle, wzdęcia,
Odbijania
Wymioty,
Nudności
Nieprzyjemne doznania: swędzenie, pieczenie, cierpnięcie, drętwienie, bolesność
Wykwity skórne (wysypki)
Skargi dotyczące sfery seksualnej i miesiączkowania
Objawy zaburzeń hipochondrycznych.
Przekonanie lub obawa występowania poważnej choroby somatycznej, której towarzyszą liczne skargi nie mające uzasadnienia przedmiotowego
Błędna interpretacja prawidłowych i pospolitych odczuć
Często występuje depresja i lęk
Objawy zaburzeń autonomicznych.
Podział uwzględnia narząd lub układ uważany przez pacjenta za źródło dolegliwości. Serce i układ krążenia, górny odcinek przewodu pokarmowego, dolny odcinek przewodu pokarmowego, układ oddechowy, układ moczowo-płciowy, inne narządy i układy.
Czynniki wpływające na uporczywość dolegliwości hipochondrycznych.
Określony typ osobowości
Przebieg zaburzeń wiąże się z długotrwałymi zakłóceniami funkcjonowania społecznego, rodzinnego, kontaktów międzyosobowych
Popełnianie błędów przez lekarzy. Pacjenci domagając się leczenia uzależniają się od leków uspokajających (anksjolityków, zwłaszcza leków benzodiazepinowych w rodzaju alprazolamu, klorazepatu), nasennych, przeciwbólowych, itd., co uruchamia mechanizm błędnego koła.