Terapia Manualna

Lech

Paul

Terapia manualna- część

medycyny zajmująca się

badaniem i leczeniem

odwracalnych zaburzeń

czynności różnych struktur

narządu ruchu

•DIAGNOSTYKA-

CELEM

JEST WYKRYCIE I
OKREŚLENIE
PIERWOTNYCH ZABURZEŃ
CZYNNOŚCIOWYCH
POSZCZEGÓLNYCH
ELEMENTÓW UKŁADU
RUCHU

Zakres terapii manualnej

DOTYCZY RUCHOMOŚCI CAŁYCH

SEGMENTÓW RUCHOWYCH I

POJEDYŃCZYCH STAWÓW

KRĘGOSŁUPA, STAWÓW

OBWODOWYCH ORAZ

POZOSTAŁYCH TAKANEK

MIĘKKICH: MIĘŚNIE, POWIĘZIE,

ŚCIĘGNA, SKÓRA, TKANKA

PODSKÓRNA, TOREBKI STAWOWE I

WIĘZADŁA

•TERAPIA MANUALNA-

TECHNIKI MAJĄCE NA CELU

WYLECZENIE

POWSTAWŁYCH DYSFUNKCJI

W POSZCZEGÓLNYCH

CZĘŚCIACH NARZĄDU

RUCHU

ZAWIERA RÓŻNE RODZAJE

TECHNIK, KTÓRE SĄ

WYKONYWANE PRZEZ TERAPEUTĘ

W CELU LIKWIDACJI W SPOSÓB

POŚREDNI LUB BEZPOŚREDNI

ZDJAGNOZOWANEGO WCZEŚNIEJ

ZABURZENIA FUNKCJONALNEGO

Medycyna manualna w części teoretycznej
zajmuje się

-badaniem czynników pochodzących ze środowiska
zewnętrznego jak i istniejących w ustroju
wpływających na powstawanie dysfunkcji
czynnościowych
-badaniem skutków przewlekle utrzymujących się
zaburzeń czynnościowych na prawdopodobieństwo
powstawania utrwalonych zmian czynnościowych
(morfologicznych)
-badaniem powiązań morfologicznych patologii
narządów wewnętrznych z zaburzeniami
czynnościowymi w układzie ruchu
-wykrywanie nowych rodzajów zaburzeń
czynnościowych
-opracowywanie nowych technik leczniczych
-poszukiwanie obiektywnych sposobów
diagnozowania i leczenia zaburzeń funkcjonalnych
-stworzenie programów likwidacji zagrożeń
cywilizacyjnych powodujących dysfunkcje
czynnościowe

BARIERA CZYNNOŚCIOWA:

-stawy - ograniczenie ruchu
biernego
-mięśnie - przykurcze włókien mm.
-tk. podskórna, powięzi, więzadła-
przykurczone struktury
łącznotkankowe
-nerwy- ograniczenie ruchomości
w stosunku sąsiadujących tkanek
-pkt. spustowe, pkt. maksymalne-
blokada lub zmniejszenie
przepływu płynów tkankowych

Zakres ruchu:

- fizjologiczny ruch czynny-

wyznaczony jest przez fizjologiczny

zakres ruchu i wykonywany jest przy

udziale własnych mm. a granicę

wyznacza bariera fizjologiczna

- fizjologiczny ruch bierny- przekracza

zakres ruchu czynnego jednak nie

prowadzi do uszkodzenia stawu,

wykonywany jest przy udziale sił

zewnętrznych, ogranicz go bariera

anatomiczna

•ważnym elementem

badania na potrzeby terapii

manualnej jest ocena

biernego ruchu w stawie jak

i określenie rodzaju oporu

końcowego

•W warunkach

fizjologicznych opór

końcowy jest sprężysty,

elastyczny i miękko

narastający

•W warunkach

patologicznych bariera

występuje znacznie

wcześniej i zakończona jest

twardym oporem

•Przy zmianach

strukturalnych zatrzymanie

ruchu pojawia się przed

dojściem do bariery

fizjologicznej- bariera

patologiczna stawu

•Zakres ruchu czynnego w

zmianach

czynnościowych(zablokowan

ie) może być prawidłowy,

ograniczenia dotyczą ruchu

biernego i ustalona jest

przez barierę czynnościową

•Zaburzenie czynnościowe

jest różnicą mieszczącą się

między barierą fizjologiczną

a anatomiczną,

uniemożliwia pogłębienie

ruchu z granicy

fizjologicznej do granicy

anatomicznej

Zaburzenia czynnościowe

rodzaje:

•Czynnościowe zablokowanie st.
kręgosłupa
•Czynnościowe zablokowanie st.
Obwodowych
•Zaburzenia napięcia pkt. spustowe i
pkt. maksymalne w obrębie więzadeł
•Wzmożone napięcie włókien, pkt.
spustowe i pkt. maksymalne w
obrębie mm.

•Strefy nadmiernej
bolesności w tk. skórnej,
strefy zwiększonego
napięcia powięzi, pkt.
Spustowe i pkt.
maksymalnej bolesności

Zaburzenia o charakterze ogólnym

odgrywają ważną rolę w tworzeniu

mechanizmów przeciążeniowych i

powodowaniu zaburzeń

miejscowych:

-stereotyp ruchu

-równowag napięć mięśniowych

-stereotyp oddychania

-hipermobilność konstytucjonalna

•ZABLOKOWANIE
BIERNEGO RUCHU W ST.
UNIEMOŻLIWIA DOJŚCIE
DO BARIERY
ANATOMICZNEJ,
TECHNIKĄ, KTÓRA MOŻE
ODBLOKOWAĆ TAKĄ
DYSFUNKCJĘ JEST
MOBILIZACJA LUB
MANIPULACJA ST.

Czynnościowe zablokowanie st.

kręgosłupa i st. obwodowych

•OBJAWY ZABLOKOWANIA:

- OGRANICZONY BIERNY

ZAKRES RUCH

- NIEELASTYCZNY, TWARDY

OPÓR KOŃCOWY

- BRAK OSIAGNIĘCIA

BARIERY ANATOMICZNEJ

TEORIA MENISKOIDÓW
MÓWI, ŻE PRZYCZYNĄ
ZABLOKOWAŃ STAWÓW
MOGĄ BYĆ ZAKLESZCZENIE
POMIĘDZY POWIERZCHNIAMI
STAWOWYMI ELEMENTÓW
TOREBKI STAWOWEJ, LUB
INNEJ STRUKTURY
ZNAJDUJĄCEJ SIĘ W STAWIE

Przyczyny tworzenia się

zablokowań czynnościowych

Teoria meniskoidów

A. Staw w warunkach

prawidłowych

B. Zakleszczenie tkanek w

jamie stawu

C. Usuniecie zakleszczonego

meniskoidu przez
odciągnięcie i przesunięcie
powierzchni stawowych

A. Zafałdowanie błony

maziowej

B. Usunięcie meniskoidu

przez odciągnięcie i
przesuniecie
powierzchni
stawowych

* RÓŻNICE NAPIĘĆ MIĘŚNIOWYCH I
POWODUJĄCE NIEPRAWIDŁOWE
OBCIĄŻENIE STAWÓW
MIĘDZYWYROSTKOWYCH KRĘGOSŁUPA

* POURAZOWE PRZECIĄŻENIA STAWÓW
KRĘGOSŁUPA

* CZĘSTE MIKROURAZY

* PRZECIĄŻENIA TOWARZYSZĄCE PRACY
ZAWODOWEJ

* PRZECIĄŻENIA SPORTOWE

Czynniki determinujące zablokowania

w obrębie stawów kręgosłupa i

stawach obwodowych

>BÓL - OGRANICZENIE RUCHOMOŚCI

>PRZYMUSOWE USTAWIENIE CZĘŚCI
CIAŁA

>BÓLE GŁOWY, ZABURZENIA
RÓWNOWAGI,
PRZECZULICA SKÓRY,
NADWRAŻLIWOŚĆ NA DOTYK,
WILGOĆ, DRĘTWIENIE KOŃCZYN

>ASYMETRIA DŁUGOŚCI KOŃCZYN

Objawy czynnościowych zablokowań

>Oddziaływanie chórb narządów
wewnętrznych (serce, żołądek,
pęcherzyk żółciowy)

>Hipermobilność konstytucjonalna

>Długotrwałe unieruchomienia

>Przebyte choroby, zwłaszcza
zapalenia stawów

>Przykurcze mięśni wskażnikowych
związanych funkcjonalnie z
odpowiednim segmentem

>Dysfunkcje pochodzące z narządów
zmysłu (zaburzenia słuchu, wzroku,
równowagi

)

>STWIERDZENIE PODCZAS BADANIA
ODPOWIEDNIĄ TECHNIKĄ
OGRANICZENIA GRY STAWOWEJ

>STWIERDZENIE ZABURZEŃ
ODRUCHOWYCH W TKANKACH
MIĘKKICH ODPOWIEDNIEGO
SEGMENTU RUCHOWEGO LUB
SEGMENTÓW SĄSIEDNICH

Podczas badania o stwierdzeniu

zablokowania decyduje

-PRZECIĄŻENIA I ZMIANY
ZWYRODNIENIOWE KRĄŻKA
MIĘDZYKRĘGOWEGO W
ZABLOKOWANYM SEGMENCIE

-ZABURZENIA ODŻYWCZE I W ICH
NASTĘPSTWIE

-ZMIANY DEGENERACYJNE W
ZABLOKOWANYM STAWIE

-KOMPENSACYJNA NADRUCHOMOŚĆ
SĄSIEDNICH SEGMENTÓW CO WIĄŻE
SIĘ Z PRZECIĄŻENIEM STAWÓW
SĄSIADUJĄCYCH

Konsekwencje długotrwałych

zablokowań

PUNKT MAKSYMALNY

- MIEJSCE

ZWIĘKSZONEGO ODCZUWANIA BÓLU
PROWOKOWANEGO W OBRĘBIE
TKANEK. DRAŻNIENIE PUNKTU
POWODUJE ZDECYDOWANIE WIĘKSZE
ODCZUCIE BÓLU W STOSUNKU DO
BODŹCA , JEDNAK BÓL NIE
PROMIENIUJE. ZNAJDUJĄ SIĘ ONE
PRZEWAŻNIE W TYCH MIEJSCACH
GDZIE CHORY PODAJE BÓL. PO
WYLECZENIU ZABURZENIA
CZYNNOŚCIOWEGO LUB
MORFOLOGICZNEGO DOLEGLIWOŚCI
USTĘPUJĄ SAMOCZYNNIE

Czynnościowe zaburzenia tkanek

miękkich

PUNKT SPUSTOWY

- Występują one w

typowych miejscach ciała. Są przyczyna
powstawania bólu przeniesionego, powodują
odczuwanie przez chorego bólu w miejscach
odległych od umiejscowienia punktu
spustowego. Punkt spustowy występuje gdy
włókna mięśniowe nie są w stanie rozluźnić
się samoistnie i powrócić do długości
spoczynkowej.

Punkty okostnowe

-są to odruchowe zmiany

w okostnej charakteryzujące się bolesnością
dotykową i odczuciem obrzmienia występują
najczęściej w okostnej stawów
dysfunkcyjnych oraz w okostnowych
przyczepach mięśni na których aktywne są
TrPs. Na kręgosłupie znajdują się one
przeważnie na wyrostkach kolczystych,
poprzecznych, kresie karkowej, kącie
górnym oraz grzebieniu łopatki, krętarzach
większych, guzach kulszowych, kolcach
biodrowych, kłykciach kości ramiennej,
kłykciach przyśrodkowy koci udowej i na
stożku rotatorów kości ramiennej.

Bolesne napięcie mięśni

Najczęściej spotyka się w mięśniach:

biodrowo-lędźwiowym, gruszkowatym,

czworobocznym lędźwi, pośladkowym

średnim, biodrowo- żebrowym,

równoległobocznym, czworobocznym,

dźwigaczu łopatki, piersiowym

większym, podgrzebieniowym,

podłopatkowym.

Leczenie –PIR,

stretch and

spray(rozciągnięcie mięśnia i

zastosowanie sprayu chlorku etylu lub

Fluoromethanu)

Skórne strefy wzmożonej

bolesności

Dotyk powoduje ból lub

przeczulicę, fałd skórny podczas

rolowania jest wyraźnie grubszy i

pojawia znaczna bolesność

Zmniejsza się przesuwalności

tkanek i występuje nadmierna

potliwość

P.W. LEŻENIE PRZODEM.
TERAPEUTA OBIEMA RĘKAMI,
POMIĘDZY PALCE A KCIUK CHWYTA
FAŁD SKÓRNO- TKANKOWY I
WYBIERA LUZ DOCHODZĄC DO
BARIERY. PO WYBRANIU LUZU
TERAPEUTA CZEKA KILKA SEKUND
NA ROZLUŹNIENIE. POLECA SIĘ
PACJENTOWI GŁĘBOKO ODDYCHAĆ,
Z ZATRZYMANIEM ODDECHU I
„DOBIERANIEM „ TKANKI PODCZAS
WYDECHU

Fałd Kiblera

Strefy nadmiernego napięcia

powięzi

Powięzie łączą wszystkie struktury

narządu ruchu ze sobą jak i

z narządami wewnętrznymi

dlatego też mogą być przekaźnikiem

złego funkcjonowania tkanek i

przekazywać je w dalsze okolice ciała

Ból umiejscowiony na przyczepie

powięzi do okostnej może powodować

upośledzenie czynności oraz bolesność

tkanek i narządów otoczonych tą

powięzią

Bolesne napięcie więzadeł

Patologiczne napięcie więzadeł może

powodować ból w okolicy kręgosłupa i

miednicy ma on charakter miejscowy i

rzutowany

Najczęściej dotyczy więzadeł:

-biodrowo-lędźwiowego

-krzyżowo-biodrowego

-krzyżowo-guzowego

-pachwinowego

-nadkolcowych

-międzykolcowych

dolegliwości bólowe nasilają się podczas

testów rozcięgowych

Terapia - techniki ruchowo-relaksacyjne

Zaburzenia stereotypów

ruchowych

Prawidłowy wzorzec ruchu to

procedura wykonania planowanego

ruchu lub czynności z jak największą

potrzebną w danym momencie

precyzją, szybkością i

bezpieczeństwem przy możliwie

minimalnym wydatku energetycznym.

Pozwala to na wykonanie efektywnego

ruchu przy użyciu możliwie małej

liczby potrzebnych mięśni,

najmniejszej sile i z maksymalnym

zabezpieczeniem tkanek

Stereotypy ruchowe I rzędowe -

czynności ruchowe charakterystyczne

dla gatunku ludzkiego przystosowane

przez ewolucję (pionowa postawa,

chód, bieg, sposób chwytu itd.)

Stereotypy ruchowe II rzędowe –

edukacja ruchowa i czynnościowa,

człowiek nabywa je i doskonali w

czasie całego rozwoju ruchowego,

cechy te są kształtowane i

dostosowywane do otoczenia,

wymogów środowiska i uwarunkowań

życiowych

Zaburzenia równowagi napięć

mięśniowych

Mięśniowy dolny zespół skrzyżowania –

przykurczone zostają w części lędźwiowej

mm. prostownika grzbietu i mm. biodrowo-

lędźwiowych. Osłabieniu ulegaj m. prosty

brzucha i pośladkowy wielki.

Powoduje to zwiększone przodopochylenie

miednicy, hiperlordoza lędźwiowa, brak

przeprostu w st. biodrowych i niezgodność

osiowego obciążenia stawu z budową

beleczkowania co wiąże się z powstaniem

artrozy st. biodrowego. Akineza w st.

biodrowym jest kompensowana w odcinek

lędźwiowy kręgosłupa co prowadzi dalej do

przeciążenia struktur stawowych,

zablokowań

Mięśniowy górny zespół skrzyżowania

(szyjno-barkowy) - przykurcz mm.

posturalnych, górna część m.

czworobocznego, m. piersiowy

większy, m. dźwigacz łopatki, część

szyjna prostownika grzbietu i MOS,

osłabione zostają mm. fazowe m.

głęboki zginacz szyi, dolna część m.

czworobocznego, m. zębaty przedni i

m. równoległoboczny. Powoduje to

powstanie zespołu przeciążeniowego

czaszkowo-szyjnego i piersiowo-

szyjnego

Leczenie manualne

Wskazania

- zaburzenia

które zachodzą w

strukturach sprzężonych z

narządem ruchu:

Leczenie manualne

-zablokowania stawowych

-zaburzenia w tkanek

miękkich

-zaburzenia funkcjonalne

Kryteria wyboru

techniki:

-indywidualność

-cechy anatomiczne pacjenta

-cechy psychologiczne pacjenta

-cechy anatomiczne terapeuty

-cechy psychologiczne terapeuty

-umiejętności i doświadczenie

terapeuty

Optymalna technika

• maksymalnie bezpieczna

• dokładnie dobrana do rodzaju

zaburzenia i leczonej struktury

• ekonomiczna ruchowo

• biorąca pod uwagę cechy terapeuty

• zwracająca uwagę na schorzenia

współistniejące

•najlepiej opanowana

Metodyka:

• Pozycja wyjściowa

• Pozycja terapeuty

• dobór punktu kontaktowego ręki

odpowiedniego do wykonania techniki

• prawidłowa stabilizacji leczonego

segmentu kręgosłupa bądź innej części ciała

Techniki używane przy

leczeniu zaburzeń

czynnościowych:

- techniki tk. miękkich

- techniki ukł. mięśniowego

- mobilizacje ukł. kostno-stawowego

- manipulacje ukł. kostno-stawowego

- automobilizacje

- oddziaływanie reflektoryczne

- ćw. lecznicze

Techniki tk. miękkich:

1. Leczenie zaburzeń umiejscowionych

bezpośrednio pod powierzchnią skóry -

strefy maksymalnej bolesności,

przykurcze powięziowe, bolesne blizny

- Przesuwanie, ściskanie, rozciąganie,

rolowanie i rozluźnianie skóry, tk.

podskórnej i powięzi

- akupresura

- masaż

- spray and stretch

- igłoterapia

Techniki tk. miękkich:

2. Leczenie zaburzeń

umiejscowionych w głębszych

warstwach tk. miękkich:

napięcie włókien mięśniowych z

obecnością punktów spustowych i

punktów maksymalnych, bolesne

napięcie więzadeł, punkty

okostnowe

Trakcje

• wykonywana wzdłuż osi długiej

kończyny lub kręgosłupa działająca na

tkanki miękkie okołostawowe mające

na celu ich rozluźnienie.

• trakcje wykonywane są tylko rękami

terapeuty, umożliwia to lepsze czucie i

pozwala na wprowadzenie

dodatkowych technik takich jak

stymulacja oddechowa lub pulsacja

Rodzaje trakcji:

•osiowe

•kątowe

•pogłębiające kąt rotacji

•wielopłaszczyznowe

•poizometryczne

Techniki rozluźniania mięśni

PIR

znalezienie mięśnia i dobranie odpowiedniej

pozycji wyjściowej

rozciągnięcie do wyczuwalnego oporu nie

wchodząc w strefę bólu

polecamy wykonanie napięcia przeciwnie do

oporu terapeuty, czas 15-20 s

podczas techniki pacjent cały czas oddycha

polecamy wykonanie głębokiego wdechu,

prosimy o rozluźnienie napięcia

podczas wydechu wybieramy luz tkankowy

3-5 powtórzeń

1-2 razy dziennie

5-7 razy w tygodniu

Mobilizacje stawów

• zabieg wykonywany przez terapeutę przy

użyciu niewielkiej siły, polega na cyklicznym

przesuwaniu powierzchni stawowych

względem siebie lub otwieraniu przestrzeni

stawowych w kierunku zablokowania z

delikatnym przejściem granicy

• celem techniki jest krótkie przekroczenie

granicy pomiędzy sektorem ruch od

fizjologicznego do anatomicznego, siłę

kierujemy w stronę zablokowania i staramy

się dotrzeć do bariery anatomicznej

Ruchy kości i stawów

Artrokinematyka –

kinematyka stawów opisuje

zachowanie się dwóch

sąsiednich powierzchni

stawowych podczas ruchu

kości

Osteokinematyka –

kinematyka kości opisuje

ruchy kości w przestrzeni

Ruch anatomiczny

- ruch rotacji

odbywający się w płaszczyznach

anatomicznych i wokół osi

anatomicznych. Początek- pozycja

zerowa. Stosowany jest do opisywania

zakresu i jakości ruchu:

• Ruchy w płaszczyźnie strzałkowej

wokół osi czołowej

• Ruchy w płaszczyźnie czołowej wokół

osi strzałkowej

• Ruchy w płaszczyźnie poprzecznej

wokół osi pionowej

źródło.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Pozycja_anatomiczna

Fizjologiczne ruchy kości

- ruchy

wykonywane w czasie aktywności dnia

codziennego, nie zachodzą one wokół

stałych osi anatomicznych, tylko wokół

wielu osi ruchomych jednocześnie.

Wynika to ze złożonych ruchów

skośnych - po przekątnej.

Pozycje kości i stawów

Pozycja zerowa

–charakterystyczne dla

danego stawu ułożenie przestrzenne,

określone w międzynarodowym

nazewnictwie. Indywidualne ułożenie w

przestrzeni każdego stawu, jest

pozycję wyjściową do mierzenia

zakresu ruchu

Pozycja spoczynkowa

– ang. maximal

loose-pocket position MLPP, pozycja, w

której torebka stawowa jest całkowicie

rozluźniona a powierzchnie stawowe

mają ze sobą najmniejszy kontakt,

dając możliwie maksymalną

przestrzeń śródstawową.

Aktualna pozycja spoczynkowa

pozycja spoczynkowa w warunkach

patologicznych.

Pozycja zaryglowana

–łac. status

rigidus, ang. close-pocket position-

pozycja, w której cały aparat stawowo

więzadłowy jest maksymalnie napięty,

a powierzchnie stawowe mają ze sobą

pełny kontakt

Toczenie z poślizgiem –

rotacja

Rotacja

- ruch obrotowy wokół jednej

osi znajdującej się wewnątrz lub na

zewnątrz ciała. Wszystkie ruchy

kości :czynne, bierne, anatomiczne,

fizjologiczne, które odbywają się wokół

osi są rotacjami i powoduje w stawie

toczenie z poślizgiem

Toczenie -

ruch stawu w czasie

którego dochodzi do ciągłego

stykania się dwiema

powierzchniami stawowymi,

kolejne punkty jednej powierzchni

stykają sie ciągle z nowymi

punktami drugiej powierzchni.

Powierzchnia wklęsła toczy się po

wypukłej lub odwrotnie.

Ślizg

- ruch podczas którego

dochodzi do zetknięcia

dwóch powierzchni

stawowych, punkt na jednej

wchodzi w ciągły kontakt z

nowymi punktami na

drugiej powierzchni, mogą

być łukowate lub płaskie

Ruch ślizgu i ruch toczenia

Toczenie z poślizgiem

–

zachodzi pomiędzy dwiema

powierzchniami stawowymi

przy wszystkich ruchach

rotacyjnych

Ruch w warunkach

prawidłowych ze ślizgiem i w

warunkach patologicznych bez

ślizgu

Kierunek ruchu toczenia

Kierunek ruchu ślizgu w stawie

Jeżeli powierzchnia wklęsła

porusza się względem powierzchni

wypukłej to ślizg i ruchy kości

odbywają się w tym samym

kierunku.

Jeśli powierzchnia wypukła

porusza się względem wklęsłej, to

ruchy ślizgu oraz ruch kości

odbywają się w kierunku

przeciwnym.

Kierunek ruchu ślizgu w

stawie

Ruch Translatoryczny-

przesunięcie prostolinijne

ciała w taki sposób, że

wszystkie punkty ciała

poruszają się wzdłuż jednej

prostej o jednakową

odległość, z jednakową

prędkością, w tym samym

kierunku.

Ruch translatoryczny

Trakcja a płaszczyzna lecznicza

Płaszczyzną lecznicza jest zawsze na

powierzchni wklęsłej!

Stopnie trakcji

I stopień - wyrównanie ciśnienia

śródstawowego, wywołanego przez

napięcie mięśniowe

II stopień - zniesienie swobody ruchu,

napięcie okołostawowych tkanek

miękkich

III stopień - rozciągnięcie napiętych

tkanek miękkich, wykorzystuje się

tylko podczas testów oraz mobilizacji

Trakcja

I STOPIEŃ

- DELIKATNY IMPULS

W POSTACI OSCYLACJI LUB
WIBRACJI, RÓWNOLEGLE W
STOSUNKU DO PŁASZCZYZNY
LECZNICZEJ

II STOPIEŃ

- RUCH J.W.

POWODUJĄCY NAPIĘCIE TKANEK
OKOŁOSTAWOWYCH

III STOPIEŃ

– RUCH J.W.

POWODUJĄCY ROZCIĄGANIE
TKANEK OKOŁOSTAWOWYCH W
KIERUNKU LECZNICZYM

Stopnie ślizgu

Zablokowanie czynnościowe

–

odwracalna, dysfunkcja stawowa

w obrębie zakresu ruchu z

ograniczoną lub nieprawidłową grą

stawową – joint play.

Synonimy:

-dysfunkcja somatyczna

-dysfunkcja

somatomotoryczna

spondylogenny zespół

odruchowy

-objaw reflektoryczno-

bólowy

KAŻDA AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA
JEST PRZYCZYNĄ POWSTAWIANA
MIKROUSZKODZEŃ W OBRĄBIE
TKANKI MIĘŚNIOWEJ, KTÓRE
GOJĄ SIĘ BEZ ŚLADU
WARUNKACH FIZJOLOGICZNYCH
JEDNAK W OBECNOŚCI
CZYNNIKÓW DETERMINUJĄCYCH,
PROCES GOJENIA MOŻE NIE
WYSTĄPIĆ, CO POWODUJE
TWORZENIE SIĘ PUNKTÓW
SPUSTOWYCH

Metoda Travell-Simmson

• ZABURZENIA KRĄŻENIA
• ZABURZENIA METABOLICZNE
• ZABURZENIA UKŁADU
HORMONALNEGO
• STANY ZAPALNE
• RÓŻNICA DŁUGOŚCI KOŃCZYN
• NIEPRAWIDŁOWA POSTAWA
CIAŁA
• ZŁE NAWYKI RUCHOWE
• ZABURZENIA PSYCHICZNE

Determinanty zwiększające

prawdopodobieństwo powstawania

dysfunkcji mięśniowo-powięziowych

•BRAK DOLEGLIWOŚCI, PRAWIDŁOWA
FUNKCJA MIĘŚNIA - FIZJOLOGIA
• BRAK OBJAWÓW KLINICZNYCH, NIE
WYMAGA INTERWENCJI
TERAPEUTYCZNEJ, ZWIĘKSZONE
NAPIĘCIE MIĘŚNIOWE, OGRANICZENIE
RUCHU, POJAWIENIE SIĘ BIERNYCH
PUNKTÓW SPUSTOWYCH
• AKTYWNY PUNKT SPUSTOWY
- BÓL OBECNY TYLKO PODCZAS
RUCHU
- BÓL OBECNY PRZEZ CAŁY CZAS

Poziomy aktywności punktów spustowych