Założenia do klastra

Według M.E. Portera w oparciu o kryterium
geograficzne tworzą się skupiska firm, które
są powiązane poprzez działanie w
pokrewnych sektorach, mających powiązania
poprzez inne organizacje, często w
poszczególnych dziedzinach konkurujących
między sobą, ale również współpracujących.
Wspólna lokalizacja, określona polityka
realizowana na zasadach dobrowolności
stwarza tzw. efekt synergii.

Definicje klastra koncentrują się na

obszarze geograficznym i działaniem w

ramach danego sektora lub branży.

Branża to ogół firm wytwarzających wyroby

zaspokajające określone, podobne potrzeby odbiorców.
Obejmuje ona łącznie produkty komplementarne oraz
substytucyjne. Branża określana bywa potocznie
terminem zastępczym „sektor”. Natomiast nie jest to
poprawne określenie. Sektor to część branży, w skład
którego wchodzą przedsiębiorstwa produkujące wyroby
lub świadczące usługi o podobnym przeznaczeniu i
sprzedające je na tym samym geograficznie
wyodrębnionym rynku. Innymi słowy zdefiniowanie
sektora wymaga: wyodrębnienia produktowego oraz
wyodrębnienia geograficznego.

Klaster

Geograficzne

skupisko

wzajemnie

powiązanych

firm,

dostawców,

przedsiębiorstw

działających

w pokrewnych sektorach. Firmy działające w
ramach klastra konkurują ze sobą, ale
znajdują także obszary współpracy. Klastry
łączone

są

bezpośrednio

z

rozwojem

regionów i lokalnymi produktami oraz
stanowią ich znak rozpoznawczy.

Przykłady polskich inicjatyw klastrowych:
„Kotły Pleszewskie”, „Pomidor Sandomierski”,
itd

Współczesne postrzeganie klastra, to

także takie pojęcia jak:

grono (Olesiński, Predygier 2002;
Dziemianowicz, Olejniczak 2002),
kompleks przemysłowy (Domański
1997),
skupiska (Markowski 1999),
lokalne systemy produkcji
(Jewtuchowicz 1997),
kiść (Okoń-Horodyńska 1998).