Modele opieki zdrowotnej

(WHO)

1. Oparty o zasadę pomocy

publicznej,

2. Oparty o system ubezpieczeń

chorobowych,

3. Model Narodowej Służby

Zdrowia w wersji:

- brytyjskiej (Beveridge’a)
- radzieckiej (Siemaszki)
4. Oparty o ubezpieczenia

prywatne,

1. Model oparty o zasadę

pomocy publicznej

• Typowy dla krajów rozwijających się, w

roku 1987 – 108 krajów świata.

• Większość obywateli ma zagwarantowaną

opiekę ale ograniczoną do minimum.

• Baza szpitalna głównie w dużych

miastach

• Ubezpieczenia chorobowe w

ograniczonym zakresie i tylko dla wąskiej
grupy funkcjonariuszy publicznych

2. Model oparty o system

ubezpieczeń chorobowych

• Zwany modelem Bismarcka, powstał na

przełomie XIX i XX w. w Niemczech

• Finansowanie z obowiązkowego

ubezpieczenia (składki pracowników i

pracodawców)

• Funduszem zarządzają instytucje

niezależne (zawierają kontrakty)

• Zakres obejmuje opiekę ambulatoryjną,

szpitalną, leki i artykuły medyczne

• Występuje, oprócz składki, zasada

udziału własnego

• Sektory publiczny i niepubliczny

konkurują

3.

Model Narodowej Służby

Zdrowia w wersji brytyjskiej

(Beveridge’a

)

• Dominuje państwowa forma własności,

ograniczony sektor prywatny,

• Finansowanie z budżetu (podatki)

centralnego (GB, Włochy) lub lokalnego

(Szwecja) lub mieszane (Finlandia)

• System pozostaje pod kontrolą

państwa, dopuszczalna decentralizacja,

• Zakłady opieki zdrowotnej posiadają

znaczną autonomię,

• Obowiązuje równość dostępu do opieki

3.

Model Narodowej

Służby Zdrowia w wersji

radzieckiej (Siemaszki)



Finansowanie wyłącznie z

budżetu
centralnego,
 Centralne planowanie,
 Powszechny, bezpłatny
dostęp,
 Brak sektora prywatnego,
 Ograniczenie autonomii
zakładów,

4. Model oparty o

ubezpieczenia prywatne

• Nie występuje nigdzie w

czystej postaci,

• Konkurencja instytucji

ubezpieczeniowych,

• Takie rozwiązanie uzupełnia

istniejące systemy w krajach
(Holandia, UK, Francja, Niemcy,
Belgia,) lub dominuje (USA)

DWIE METODY OPŁACANIA

ŚWIADCZEŃ

• Zwrot kosztów leczenia (Francja,

Belgia, Luksemburg), nie
obowiązują skierowania,

• Dostarczanie świadczeń w

naturze (Austria, Niemcy,
Holandia), na leczenie
specjalistyczne obowiązuje
skierowanie z POZ

W państwach UE dwa

modele:

• Narodowy system ochrony zdrowia,

przeważa w: (UK, Irlandia, Norwegia,
Szwecja, Finlandia, Dania, Portugalia,
Hiszpania, Włochy, Grecja)

• System oparty na ubezpieczeniach

zdrowotnych (model Bismarck’a) w
Niemczech, Francji, Belgii, Holandii,
Austrii, Luksemburgu – jest co raz
bardziej wspomagany subwencjami
federalnymi i stanowymi