Drobnoustroje Gram-ujemne
niefermentujące
Rodzaj: Pseudomonas
Gatunek: Pseudomonas aeruginosa
Gatunek: Pseudomonas stutzeri
Gatunek: Pseudomonas fluorescens
Gatunek: Pseudomonas putida
Pseudomonas aeruginosa - morfologia
Gram-ujemne pałeczki
Urzęsione
–
Pojedyncza, zlokalizowana
biegunowo rzęska
Pseudomonas aeruginosa –właściwości
fizjologiczne
Szeroko rozpowszechnione w
środowisku naturalnym
Mogą stanowić przejściową florę
przewodu pokarmowego
Bezwzględnie tlenowe
Bardzo niskie wymagania odżywcze
Wzrastają w temperaturze od +4 do
+43
0
C, optimum 30-37
0
C
Pseudomonas aeruginosa - diagnostyka
Dobry wzrost na rutynowo stosowanych
podłożach
Laktozo-ujemne, oksydazo-dodatnie, nie
wykazują metabolizmu fermentacyjnego
Na agarze z krwią – kolonie szarozielone z
metalicznym połyskiem
Świeże hodowle – zapach jaśminu,
owoców, kredek świecowych
Identyfikacja: API 20NE, ID 32GN, Vitek
GNI
Pseudomonas aeruginosa - diagnostyka
W diagnostyce stosuje się podłoże wybiórcze z
cetrymidem i kwasem nalidyksowym –
PseudoSel Agar, Cetrimide Agar – PYA
Wzrost w postaci zielonożółtych lub zielonych
kolonii z zabarwieniem podłoża na kolory od
jasnożółtego do brązowego
Wytwarzają rozpuszczalne w wodzie barwniki:
–
Piocyjaninę
–
Piowerdynę (fluorescencja)
–
Piorubinę
Pseudomonas aeruginosa – czynniki
wirulencji
Czynniki adhezyjne
–
Fimbrie
–
Otoczka polisacharydowa
–
Śluz alginianowy
Czynniki inwazyjne
–
Elastaza
–
Fosfataza zasadowa
–
Hemolizyny
–
Cytotoksyna
–
Siderofory
–
Piocyjanina
Pseudomonas aeruginosa – czynniki
wirulencji
Toksyny
–
Egzoenzym S
Syntetyzowany przez szczepy izolowane z ran
oparzeniowych
Jego obecność stwierdza się w krwi przed
wystąpieniem bakteriemii
Wykazano, że hamuje aktywność fagocytów
–
Egzotoksyna A
Działa tak samo jak toksyna błonicza
Synteza regulowana dostępnością Fe
3+
LPS
Pseudomonas aeruginosa -
chorobotwórczość
Zakażenia układu oddechowego (VAP),
chorzy na mukowiscydozę
Zakażenia układu moczowego
Bakteriemia i posocznica
ZOMR
Zakażenie wrzodu rogówki o
piorunującym przebiegu
Zapalenie ucha zewnętrznego – otitis
externa (maligna), ucho pływaka
Pseudomonas aeruginosa -
chorobotwórczość
Zakażenia ran operacyjnych i
oparzeniowych
IZW
Zapalenia kości i stawów
Pseudomonas aeruginosa – aktywne
antybiotyki
Karbenicylina, Tikarcylina
Piperacylina + tazobaktam
Cefalosporyny III i IV generacji
Aminoglikozydy (Gentamicyna, Tobramicyna,
Amikacyna)
Fluorochinolony
Monobaktamy
Karbapenemy
Kolistyna
Pseudomonas aeruginosa – mechanizmy
oporności
Naturalna oporność na:
–
Penicylinę, ampicylinę
–
Cefalosporyny I i II generacji
–
Tetracykliny
–
Linkosamidy
Synteza enzymów modyfikujących leki
Efflux
Zaburzenia przepuszczalności osłon
komórkowych (min. mutacje genów kodujących
białka porynowe)
Rodzaj: Acinetobacter
Gatunek: Acinetobacter baumanii
Gatunek: Acinetobacter calcoaceticus
Gatunek: Acinetobacter lwofii
Gatunek: Acinetobacter junii
Gatunek: Acinetobacter haemolylicus
Gatunek: Acinetobacter radioresistens
Rodzaj: Acinetobacter
21 grup DNA, 7 gatunków, przy
kłopotach z identyfikacją proponuje się
określać izolowane szczepy jako A.
calcoaceticus – A. baumanii complex
Acinetobacter baumanii - morfologia
Gram-ujemne ziarniakopałeczki
Nie wytwarzają rzęsek
Mogą wytwarzać mikrootoczkę
Acinetobacter baumanii – właściwości
fizjologiczne i diagnostyka
Szeroko rozpowszechnione w
środowisku naturalnym
W środowisku szpitalnym występują w
miejscach wilgotnych
Mogą kolonizować skórę człowieka
Dobry wzrost na rutynowo stosowanych
podłożach
Laktozo-ujemne, oksydazo-ujemne
Identyfikacja: API 20 NE, Vitek GNI
Acinetobacter baumanii – czynniki
wirulencji
Hemolizyny
Lecytynazy
Proteazy
Lipazy
Właściwości adhezyjne (fimbrie,
mikrootoczka)
Acinetobacter baumanii -
chorobotwórczość
Zakażenia układu oddechowego
Bakteriemia
Zakażenia układu moczowego
ZOMR
Zakażenia ran oparzeniowych
Acinetobacter baumanii – aktywne
antybiotyki
Penicyliny szerokowachlarzowe z
inhibitorami ß-laktamaz
Sulbaktam wykazuje aktywność w
stosunku do Acinetobacter spp.
Aminoglikozydy
Cefalosporyny
Fluorochinolony
Karbapenemy
Acinetobacter baumanii – mechanizmy
oporności
ESßLs
Mutacje genów kodujących PBP
Synteza enzymów modyfikujących leki
Mutacja w genie gyrazy
Stenotrophomonas maltophilla
Morfologia
–
Gram-ujemne pałeczki
Właściwości fizjologiczne i diagnostyka
–
Powszechnie występują w środowisku naturalnym
–
Dobry wzrost na rutynowo stosowanych
podłożach
–
Kolonie z zielonkawym nalotem o zapachu
amoniaku
–
Oksydazo-ujemne
–
Nie fermentują glukozy
Stenotrophomonas maltophilla
Czynniki wirulencji
–
Proteazy
–
Lipazy
–
Hemolizyny
–
Hialuronidazy
Stenotrophomonas maltophilla
Chorobotwórczość
–
Zakażenia oportunistyczne
–
Bakteriemia
–
Zgorzelinowe zapalenie skóry
–
IZW
–
Zakażenia ran pooperacyjnych i
pourazowych
–
ZOMR
Stenotrophomonas maltophilla
Aktywne antybiotyki
–
Kotrimoksazol
Mechanizmy oporności
–
Naturalna oporność na antybiotyki ß-
laktamowe wynikająca z syntezy MBL
Neisseria meningitidis
Morfologia
–
Gram-ujemne ziarenkowce układające się w
preparacie w dwoinki
Właściwości fizjologiczne
–
Wysokie wymagania odżywcze
–
Bardzo wrażliwe na niekorzystne warunki
środowiska zewnętrznego
–
Wzrost wyłącznie na podłożach
wzbogaconych w atmosferze wzbogaconej
10% CO
2
Neisseria meningitidis
Diagnostyka
–
W przypadku ZOMR do badania należy przesłać
płyn mózgowo-rdzeniowy (pobrany do
JAŁOWEJ, ZAMYKANEJ PROBÓWKI) w ilości 1-2
ml i krew pobraną do podłoża transportowego
–
Transport w temperaturze 37
0
C
–
Metody hodowlane (preparat bezpośredni,
posiew bezpośredni PMR i do bulionu
namnażającego)
–
Diagnostyka serologiczna: Slidex Meningité
Neisseria meningitidis
Czynniki wirulencji
–
Czynniki adhezyjne – fimbrie ułatwiające
przyleganie do błony śluzowej jamy
nosowo-gardłowej i opon M-R
–
LPS – dziesięciokrotnie wyższa
aktywność biologiczna od LPS innych
drobnoustrojów
–
Proteazy IgA
–
Otoczka o właściwościach
antyfagocytarnych
Neisseria meningitidis - chorobotwórczość
Patogeneza
–
Do zarażenia dochodzi drogą kropelkową
–
Drobnoustroje przylegają i namnażają się
na powierzchni błon śluzowych
nosogardzieli
–
U osób wrażliwych wnikają do krwiobiegu
–
Z prądem krwi osiągają opony mózgowo-
rdzeniowe
Neisseria meningitidis - chorobotwórczość
Choroba gorączkowa
–
Najbardziej łagodna postać zakażenia
–
Zwykle ustępuje samoistnie
–
Posiewy krwi mogą wykazać obecność
meningokoków
Neisseria meningitidis - chorobotwórczość
ZOMR – objawy kliniczne
–
Bóle głowy, objawy oponowe (+)
–
Nudności, wymioty
–
Objawy neurologiczne
–
Bóle mięśniowo-stawowe
–
Zaburzenia świadomości
–
Śpiączka
Neisseria meningitidis - chorobotwórczość
Ostra posocznica meningokokowa
–
Zakażenie uogólnione prowadzące do
śmierci w ciągu 8-12 godzin od
wystąpienia pierwszych objawów
–
Zaczerwienienie skóry i drobne
wybroczyny
–
Zmiany martwiczo-zgorzelinowe
–
Wstrząs septyczny i niewydolność
wielonarządowa
Neisseria meningitidis - chorobotwórczość
Zespół Waterhouse’a – Friderichsen’a
–
Posocznica meningokokowa o
piorunującym przebiegu
–
Zapalenie mięśnia sercowego
–
Ogniska zawałowe w nadnerczach
Neisseria meningitidis – aktywne
antybiotyki
Cefalosporyny III i IV generacji
Monobaktamy
Karbapenemy
Chloramfenikol
Likwidacja nosicielstwa:
ciprofloksacyna, ceftriakson