Mięśniak
gładkokomórkowy macicy
Mięśniak gładkokomórkowy
macicy (Leiomyoma uterus)
Jest najczęstszym niezłośliwym
nowotworem macicy, występującym
w 10-20% całej populacji kobiet. Jest
obserwowany w każdym wieku, ze
szczytem pomiędzy 35 a 45 r.ż.
Budowa
Mięśniaki składając się z nieregularnie
przebiegających wiązek nowotworowych
włókien mięśni gładkich i fragmentów
zbudowanych z włókien łącznotkankowych.
Zdarzają się guzy zbudowane częściowo
lub w całości z pól bogatokomórkowych,
gdzieniegdzie różnicujących się w utkanie
włókien mięśniowych. Mięśniaki
komórkowe mają tendencję do miejscowej
wznowy.
Budowa
Są to blade, okrągłe guzy o
konsystencji gumy i o wirowatym
wyglądzie powierzchni przekroju.
Mogą mieć różne rozmiary od kilku
milimetrów do ogromnych guzów o
średnicy 20-30 cm. Typowa wielkość
zmian dających objawy kliniczne
wynosi 2-4 cm.
Umiejscawianie
Mięśniaki macicy rozwijają się głównie w
trzonie, bardzo rzadko w szyjce macicy.
Guzy te usytuowane są
• podsórowicówkowo (Leiomyoma
subserosum)
• śródściennie lub (Leiomyoma intramurale)
• podśluzówkowo. (Leiomyoma submucosum)
W zależności od umiejscowienia mięśniak
wywołuje różne dolegliwości.
pochodzenie
* Amerykanki pochodzenia afrykańskiego i
karaibskiego
zwiększone
ryzyko
wywiad rodzinny
mięśniaki macicy u krewnej pierwszego
stopnia
zwiększone
ryzyko
mała liczba ciąż/bezpłodność
zwiększone
ryzyko
nadwaga
zwiększone
ryzyko
Czynniki ryzyka
Czynniki ryzyka
Częstość występowania mięśniaków macicy zwiększa się
wraz z wiekiem, aż do osiągnięcia przez kobietę wieku
menopauzalnego, kiedy to dochodzi do stopniowego
zmniejszenia wydzielania estradiolu. Po menopauzie w
macicy stwierdza się już mniej mięśniaków, a ich wielkość
jest mniejsza. Ryzyko rozwoju tego nowotworu zależy
również od czynników genetycznych i rośnie 3-krotnie, gdy
mięśniaki stwierdzono u krewnej w pierwszej linii. Mięśniaki
rozpoznaje się częściej u Amerykanek pochodzenia
afrykańskiego i karaibskiego niż u kobiet białych. U tych
pierwszych stwierdza się również więcej zmian i są one
zwykle większe; u kobiet z tej grupy większe jest także
ryzyko wykonania histerektomii w młodym wieku. Kolejny
ważny czynnik ryzyka stanowi otyłość. U kobiet ważących
ponad 70 kg ryzyko rozwoju mięśniaków jest 3-krotnie
większe niż u kobiet, których masa ciała nie przekracza 50
kg.
Czynniki ryzyka
Istnieje zależność między niezachodzeniem w ciążę a
rozwojem mięśniaków oraz odwrotna zależność
między liczbą ciąż a ich obecnością. Ryzyko
wystąpienia mięśniaków jest 4-krotnie mniejsze u
kobiet, które urodziły 5 lub więcej dzieci, w
porównaniu z kobietami, które nie rodziły nigdy. Wiek,
w którym kobieta po raz pierwszy zaszła w ciążę,
pozostaje bez wpływu na to ryzyko, natomiast im
późniejsza ostatnia ciąża, tym ryzyko to jest mniejsze.
Nie jest jasne, czy duża liczba ciąż wywiera ochronny
wpływ na macicę, zapobiegając powstawaniu
mięśniaków, czy też jest to raczej zależność
wynikająca z faktu, że nowotwór ten może być
przyczyną niepłodności. W przypadku niepłodności
ryzyko rozwoju mięśniaków jest 2-krotnie większe.
Czynniki ryzyka
Także stosowanie doustnych leków
antykoncepcyjnych, ubezpłodnienie,
wykonywanie częstych badań
cytologicznych i wyższe wykształcenie
wiążą się ze zwiększeniem częstości
występowania mięśniaków macicy. Czynniki
te są jednak również wyznacznikami
dobrego dostępu do służby zdrowia i
najprawdopodobniej odzwierciedlają wysoki
wskaźnik wykrywalności.
Rozpoznanie
Ustalamy je na podstawie objawów i badania
ginekologicznego. ostateczne rozpoznanie uzyskuje się po
ocenie histopatologicznej usuniętego materiału. Objawy
związane z rozwojem mięśniaków mogą być różne, zależą
od wielu czynników i od umiejscowienia i wielkość guza.
Mięśniaki początkowo rozwijają się śródściennie i gdy są
małe, nie dają żadnych objawów klinicznych. W miarę
wzrostu przesuwają się w kierunku błony surowiczej lub
śluzowej. Do najczęstszych obserwowanych wówczas
objawów należą krwawienie i ból. Mięśniaki podśluzówkowe
nawet małe, zmieniają poprzez ucisk ukrwienie błony
śluzowej. Mogą powodować wystąpienie przedłużonych
obfitych krwawień miesiączkowych. Wzrost guza i dalszy
ucisk prowadzi zazwyczaj do martwicy błony śluzowej a tym
samym do nie regularnych, czasem bardzo obfitych
krwawień nie zależnych od cyklu.
Rozpoznanie
Objawy bólowe związane z obecnością mięśniaków mogą
być spowodowane uciskiem na narządy sąsiednie,
rozciąganiem otrzewnej przez mięśniak usadowiony pod
błoną surowiczą lub przez bolesne skurczcie macicy przy
mięśniaku rodzącym się. Bardzo silne bóle w jamie
brzusznej związane z odczynem otrzewnowym
obserwujemy wtedy, kiedy dochodzi do skrętu szypuł
mięśniaka pod surowicówkowego, albo też do jego
pęknięcia lub zakażenia.
Rosnący w kierunku do jamy macicy mięśniak pod
śluzówkowy poprzez skurcze macicy staje się mięśniakiem
rodzącym się, początkowo w jamie macicy, następnie w
kanale szyjki i w końcu w świetle pochwy. Często błona
śluzowa pokrywająca guz ulega na skutek z ukrwieniu
martwicy, owrzodzeniu i wtórnie zakażeniu. Jako powikłanie
może wystąpić zakażenie narządów miednicy mniejszej,
nawet posocznica.
Etiopatogeneza
W etiopatogenezie mięśniaków
zwraca się uwagę na znaczenie
czynników hormonalnych,
szczególnie zwiększonego stężenia
estrogenów. Jako dowód na słuszność
tej tezy podaje się obserwacje, gdy
niedużych rozmiarów mięśniaki
cofnęły się po ustaniu czynności
dokrewnej jajników
Leczenie
Leczenie mięśniaków macicy jest w zasadzie operacyjne.
Zabieg polega na usunięciu macicy z przydatkami lub bez,
zależnie od wieku chorej. Kobiet młodych, które nie rodziły i
u których są techniczne możliwości postępowania
oszczędzającego wykonuje się wyłuszczenie mięśniaków.
Należy jednak poinformować chorą, że zabieg może okazać
niewystarczający, ponieważ u 40% kobiet leczonych
oszczędzająco dochodzi do nawrotów. Chore, u których
zmiana nowotworowa nie jest duża, które nie mają żadnych
dolegliwości, a nie podjęto jeszcze u nich decyzji leczenia
operacyjnego, wymagają ścisłej kontroli. Trzeba również
pamiętać, że około 2% mięśniaków ulega zezłośliwieniu.
Powstaje wtedy nowotwór złośliwy- mięsak, który jest
bezwzględnym wskazaniem do radykalnego leczenia
operacyjnego. Podejrzenie kliniczne zezłośliwienia nasuwa
się wtedy, kiedy u obserwowanej chorej dochodzi do bardzo
szybkiego wzrostu mięśniaka.
Powikłania
Mięśniaki mogą ulegać zmianom
zwyrodnieniowym i powodować powikłania
np. jeśli rozmiary guzów przekroczą
możliwości dostatecznego ukrwienia,
dochodzi do szkliwienia albo zwapnienia.
Zmiany niedokrwienne, szczególnie w czasie
ciąży mogą przybierać postać tzw.
,,zwyrodnienia czerwonego,, -mięśniaki stają
się miękkie i jednolicie ciemnoczerwone.
Guzy uszypułkowane mogą ulegać skręceniu,
co prowadzi do zawału krwotocznego.
Bibliografia
1.
Patologia : podręcznik dla licencjackich studiów medycznych / Stefan Kruś. -
Warszawa : Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003.
2.
Patologia : podręcznik dla szkół medycznych / Tadeusz Wróblewski, Natalia
Miechowiecka. - Wyd. 6 - Warszawa : Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993
(Ciesz : CDW).
3.
Patologia : podręcznik dla średnich szkół medycznych / Tadeusz Wróblewski,
Natalia Miechowiecka. - Wyd. 46 - Warszawa : Państ. Zakł. Wydaw. Lek, 1991.
4.
Patomorfologia : podręcznik dla studentów i lekarzy / Pod red. Władysława
Parafiniuka : współaut. Ireneusz Dziuba [ i in. ]. - Warszawa : Wydaw. Lek. PZWL,
1999.
5.
Patomorfologia : podręcznik dla studentów medycyny / Janusz Groniowski. - Wyd. 3
popr. i uzup - Warszawa : Państ. Zakł. Wydaw. Lek. 1981.
6.
Położnictwo i ginekologia : Podręcznik dla medycznych studiów zawodowych
wydziałów położnych / Tadeusz Pisarski. – Warszawa: PZWL, 1987
7.
Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99%C5%9Bniaki_macicy
http://images.google.pl/imgres?
imgurl=http://img.mp.pl/articles/wytyczne/7_evidence_18.gif&imgrefurl=http://ww
w.mp.pl/artykuly/%3Faid
%3D11891&usg=__trziaGz2BGZ1NtNb6Y597iVXtEY=&h=901&w=650&sz=31&hl=
pl&start=3&um=1&tbnid=9kHgxU5sH5dGfM:&tbnh=146&tbnw=105&prev=/imag
es%3Fq%3Dmi%25C4%2599%25C5%259Bniak%2Bg%25C5%2582adkokom
%25C3%25B3rkowy%2Bmacicy%26hl%3Dpl%26client%3Dfirefox-a%26rls
%3Dorg.mozilla:pl:official%26sa%3DG%26um%3D1