Badanie chorych

na choroby reumatyczne

Badanie chorych

na choroby reumatyczne

Autor: Anna Kluszczyńska

Wstęp

Wstęp

Symptomatologia chorób reumatycznych związana

jest najczęściej z układem ruchu. Należy jednak

pamiętać, ze objawy ze strony tego układu mogą

być tylko jednym z elementów choroby, obejmującej

inne układy i narządy np.:

►

choroby układowe tkanki łącznej,

►

choroby układu krwiotwórczego,

►

choroby zakaźne,

►

zespoły endokrynologiczne,

►

nowotwory złośliwe.

W każdym przypadku obowiązuje więc pełne

badanie lekarskie. Niektóre objawy podmiotowe są

szczególnie istotne dla rozpoznania chorób tkanki

łącznej.

Symptomatologia chorób reumatycznych związana

jest najczęściej z układem ruchu. Należy jednak

pamiętać, ze objawy ze strony tego układu mogą

być tylko jednym z elementów choroby, obejmującej

inne układy i narządy np.:

►

choroby układowe tkanki łącznej,

►

choroby układu krwiotwórczego,

►

choroby zakaźne,

►

zespoły endokrynologiczne,

►

nowotwory złośliwe.

W każdym przypadku obowiązuje więc pełne

badanie lekarskie. Niektóre objawy podmiotowe są

szczególnie istotne dla rozpoznania chorób tkanki

łącznej.

Autor: Anna Kluszczyńska

Wywiad

Wywiad

W wywiadzie konieczne jest ustalenie

następujących danych:

1. Objawy poprzedzające poczatek choroby (wzrost

temperatury ciała, zmniejszenie masy ciała, osłabienie
ogólne, zakażenie górnych dróg oddechowych i dróg
moczowych, napady dychawicy oskrzelowej).

1. Czynniki, które mogły wywołać chorobę lub

spowodować nasilenie jej objawów (uraz, zimno,
działanie promieni słonecznych, spożycie alkoholu).

2. Początek choroby: nagły lub powolny.

3. Przebieg choroby: postępujący z okresami zaostrzenia i

remisji, w postaci napadów lub rzutów.

W wywiadzie konieczne jest ustalenie

następujących danych:

1.

Objawy poprzedzające poczatek choroby (wzrost
temperatury ciała, zmniejszenie masy ciała, osłabienie
ogólne, zakażenie górnych dróg oddechowych i dróg
moczowych, napady dychawicy oskrzelowej).

1.

Czynniki, które mogły wywołać chorobę lub
spowodować nasilenie jej objawów (uraz, zimno,
działanie promieni słonecznych, spożycie alkoholu).

2.

Początek choroby: nagły lub powolny.

3.

Przebieg choroby: postępujący z okresami zaostrzenia i
remisji, w postaci napadów lub rzutów.

Autor: Anna Kluszczyńska

Wywiad

Wywiad

5. Umiejscowienie i stopień nasilenia bólu, wielkość i

umiejscowienie obrzęku, ograniczenie zakresu ruchu w
stawach, występowanie sztywności porannej i czas jej
trwania.

6. Objawy ze strony poszczególnych układów i narządów

najczęściej spostrzegane w chorobach tkanki łącznej.

7. Choroby przebyte.

8. Wywiad rodzinny.

9. Dotychczasowe leczenie (przyjmowane leki, ich tolerancja,

uczulenia, stosowane wstrzyknięcia dostawowe, zabiegi
operacyjne).

10.Rodzaj wykonywanej pracy, warunki bytowe.

5.

Umiejscowienie i stopień nasilenia bólu, wielkość i
umiejscowienie obrzęku, ograniczenie zakresu ruchu w
stawach, występowanie sztywności porannej i czas jej
trwania.

6.

Objawy ze strony poszczególnych układów i narządów
najczęściej spostrzegane w chorobach tkanki łącznej.

7.

Choroby przebyte.

8.

Wywiad rodzinny.

9.

Dotychczasowe leczenie (przyjmowane leki, ich tolerancja,
uczulenia, stosowane wstrzyknięcia dostawowe, zabiegi
operacyjne).

10.

Rodzaj wykonywanej pracy, warunki bytowe.

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie przedmiotowe ogólne

Badanie przedmiotowe ogólne

Objawy dotyczące najczęściej chorobom tkanki
łącznej:

1.

Zmiany budowy ciała (wrodzone lub nabyte zniekształcenia
układu kostno-stawowego).

2.

Nieprawidłowe ułożenie ciała: wady postawy, wadliwy chód,
ułożenie przymusowe, konieczność korzystania z wózka
inwalidzkiego, konieczność stałego przebywania w pozycji
leżącej.

3.

Zmiany skórne; łuszczyca, rumień guzowaty, inne zmiany
rumieniowe, wysypki, wybroczyny, owrzodzenia, nasilone
wypadanie włosów, rozstępy skórne.

4.

Zburzenia ucieplenia i wilgotności skóry, wzmożone napięcie
skóry i tkanki podskórnej, obrzęki, guzki podskórne.

5.

Powiększenie węzłów chłonnych.

Objawy dotyczące najczęściej chorobom tkanki
łącznej:

1.

Zmiany budowy ciała (wrodzone lub nabyte zniekształcenia
układu kostno-stawowego).

2.

Nieprawidłowe ułożenie ciała: wady postawy, wadliwy chód,
ułożenie przymusowe, konieczność korzystania z wózka
inwalidzkiego, konieczność stałego przebywania w pozycji
leżącej.

3.

Zmiany skórne; łuszczyca, rumień guzowaty, inne zmiany
rumieniowe, wysypki, wybroczyny, owrzodzenia, nasilone
wypadanie włosów, rozstępy skórne.

4.

Zburzenia ucieplenia i wilgotności skóry, wzmożone napięcie
skóry i tkanki podskórnej, obrzęki, guzki podskórne.

5.

Powiększenie węzłów chłonnych.

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie przedmiotowe szczegółowe

(z wyjątkiem układu ruchu)

Badanie przedmiotowe szczegółowe

(z wyjątkiem układu ruchu)

1.

Badanie głowy:

►

Narząd wzroku: objawy zapalenia spojówek, zapalenie

tęczówek, zmiany naczyniowe na dnie oka.

►

Błona śluzowa jamy ustnej; objawy suchości, owrzodzenia.

2.

Badanie klatki piersiowej:

•

zmiany zapalne w obrębie płuc i opłucnej, objawy zapalenia

wsierdzia, mięśnia sercowego i osierdzia, wady zastawkowe.

3.

Badanie jamy brzusznej:

•

powiększanie wątroby i śledziony.

4.

Częstym objawem jest nadciśnienie tętnicze.

5.

Objawy neurologiczne towarzyszą wielu zespołom

chorobowym, mogą dotyczyć;

•

centralnego układu nerwowego lub nerwów obwodowych.

6.

Błona śluzową narządów płciowych jest częstym miejscem

owrzodzeń.

1.

Badanie głowy:

►

Narząd wzroku: objawy zapalenia spojówek, zapalenie

tęczówek, zmiany naczyniowe na dnie oka.

►

Błona śluzowa jamy ustnej; objawy suchości, owrzodzenia.

2.

Badanie klatki piersiowej:

•

zmiany zapalne w obrębie płuc i opłucnej, objawy zapalenia

wsierdzia, mięśnia sercowego i osierdzia, wady zastawkowe.

3.

Badanie jamy brzusznej:

•

powiększanie wątroby i śledziony.

4.

Częstym objawem jest nadciśnienie tętnicze.

5.

Objawy neurologiczne towarzyszą wielu zespołom

chorobowym, mogą dotyczyć;

•

centralnego układu nerwowego lub nerwów obwodowych.

6.

Błona śluzową narządów płciowych jest częstym miejscem

owrzodzeń.

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie

Stawy kończyn

Badanie

Stawy kończyn

Badanie powinno obejmować następujące
elementy;

1.

Określenie zabarwienia, napięcia ciepłoty skóry w okolicy
poszczególnych stawów.

2.

Stwierdzenie obrzęku lub powiększenie obrysów stawu,
które mogą zależeć od obrzęku tkanki podskórnej
okołostawowej, obecności wysięku lub ziarniny w
kaletkach i pochewkach ścięgnistych, obrzęku i przerostu
błony maziowej, wysięku w jamie stawowej (objaw
chełbotania, objaw balotowania rzepki), powiększenie
nasad kostnych, np. przez wyrośla kostne, guzy lub w
przebiegu akromegalii.

3.

Badanie bolesności stawu (rozlana, umiejscowiona – np. w
miejscach przyczepów ścięgien).

Badanie powinno obejmować następujące
elementy;

1.

Określenie zabarwienia, napięcia ciepłoty skóry w okolicy
poszczególnych stawów.

2.

Stwierdzenie obrzęku lub powiększenie obrysów stawu,
które mogą zależeć od obrzęku tkanki podskórnej
okołostawowej, obecności wysięku lub ziarniny w
kaletkach i pochewkach ścięgnistych, obrzęku i przerostu
błony maziowej, wysięku w jamie stawowej (objaw
chełbotania, objaw balotowania rzepki), powiększenie
nasad kostnych, np. przez wyrośla kostne, guzy lub w
przebiegu akromegalii.

3.

Badanie bolesności stawu (rozlana, umiejscowiona – np. w
miejscach przyczepów ścięgien).

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie

Stawy kończyn

Badanie

Stawy kończyn

6.

Określenia zakresu ruchomości
stawów.

7.

Stwierdzenie obecności guzków w
okolicy stawów, torbieli
okołostawowych oraz wolnych ciał
w jamach stawowych.

6.

Określenia zakresu ruchomości
stawów.

7.

Stwierdzenie obecności guzków w
okolicy stawów, torbieli
okołostawowych oraz wolnych ciał
w jamach stawowych.

4.

Stwierdzenie trzeszczenia podczas ruchu (np.
przy uszkodzeniu powierzchni stawowych kości
lub obecności złogów włóknika w stawie).

5.

Określenie zniekształceń stawów (koślawość
szpotawość, podwichnięcie, „przeprost”,
„ulnaryzacja”, „radializacja”).

4.

Stwierdzenie trzeszczenia podczas ruchu (np.
przy uszkodzeniu powierzchni stawowych kości
lub obecności złogów włóknika w stawie).

5.

Określenie zniekształceń stawów (koślawość
szpotawość, podwichnięcie, „przeprost”,
„ulnaryzacja”, „radializacja”).

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie stawów

Badanie stawów

Stawy kręgosłupa:

►

Badanie rozpoczyna się od oglądania.

• Ocenia się ukształtowanie krzywizn fizjologicznych

kręgosłupa (lordoza szyjna, kifoza w odcinku piersiowym
kręgosłupa i lordoza w odcinku lędźwiowymi ewentualne
jego zniekształcenia (skrzywienie boczne asymetria).

►

Palpacyjnie i opukowo bada się bolesność kręgów,
ruchomość kręgosłupa określa się w poszczególnych
jego odcinkach.

• Do oceny ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa jak

również zakresu ruchów w stawach biodrowych służy
specjalny kątomierz (goniometr).

Stawy kręgosłupa:

►

Badanie rozpoczyna się od oglądania.

• Ocenia się ukształtowanie krzywizn fizjologicznych

kręgosłupa (lordoza szyjna, kifoza w odcinku piersiowym
kręgosłupa i lordoza w odcinku lędźwiowymi ewentualne
jego zniekształcenia (skrzywienie boczne asymetria).

►

Palpacyjnie i opukowo bada się bolesność kręgów,
ruchomość kręgosłupa określa się w poszczególnych
jego odcinkach.

• Do oceny ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa jak

również zakresu ruchów w stawach biodrowych służy
specjalny kątomierz (goniometr).

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie ruchomości stawów

Badanie ruchomości stawów

Zakres ruchów w stawach

wykazuje bardzo duże

różnice indywidualne, co

stanowi przyczynę różnych

„wartości prawidłowych”

podawanych w

podręcznikach.

Ruchomość stawów bada się

w odniesieniu do tzw. pozycji

zerowej, mierząc zakres

każdego ruchu za pomoca

kątomierza.

Punkt obrotu kątomierza

musi być zgodny z punktem

obrotu stawu.

Zakres ruchów w stawach

wykazuje bardzo duże

różnice indywidualne, co

stanowi przyczynę różnych

„wartości prawidłowych”

podawanych w

podręcznikach.

Ruchomość stawów bada się

w odniesieniu do tzw.

pozycji

zerowej

, mierząc zakres

każdego ruchu za pomoca

kątomierza.

Punkt obrotu kątomierza

musi być zgodny z punktem

obrotu stawu.

Punkt zerowy

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie ruchomości stawów

Badanie ruchomości stawów

Pozycje zerowe dla poszczególnych stawów są następujące;

►

Dla stawu łokciowego, nadgarstkowego, biodrowego,
kolanowego oraz dla stawów śródręczno-palcowych,
śródstopno-palcowych i międzypaliczkowych rąk i stóp – pełny
wyprost.

►

Dla stawu barkowego – ustawienie ramienia wzdłuż ciała.

►

Dla stawu skokowego – ustawienie stopy pod katem prostym.

►

W celu określenia zakresu ruchów rotacyjnych przedramienia i
ramienia – łokieć zgięty pod katem prostym, pozycja pośrednia
między odwróceniem z nawróceniem.

►

Dla określenia ruchów rotacyjnych w stawie biodrowym –
ustawienie uda w pozycji pośredniej 9 rzepka skierowana ku
przodowi w linii strzałkowej0.

►

Ruchy rotacyjne w stawie kolanowym ocenia się przy
równocześnie zgięciu stawu pod kątem prostym.

Pozycje zerowe dla poszczególnych stawów są następujące;

►

Dla stawu łokciowego, nadgarstkowego, biodrowego,
kolanowego oraz dla stawów śródręczno-palcowych,
śródstopno-palcowych i międzypaliczkowych rąk i stóp – pełny
wyprost.

►

Dla stawu barkowego – ustawienie ramienia wzdłuż ciała.

►

Dla stawu skokowego – ustawienie stopy pod katem prostym.

►

W celu określenia zakresu ruchów rotacyjnych przedramienia i
ramienia – łokieć zgięty pod katem prostym, pozycja pośrednia
między odwróceniem z nawróceniem.

►

Dla określenia ruchów rotacyjnych w stawie biodrowym –
ustawienie uda w pozycji pośredniej 9 rzepka skierowana ku
przodowi w linii strzałkowej0.

►

Ruchy rotacyjne w stawie kolanowym ocenia się przy
równocześnie zgięciu stawu pod kątem prostym.

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek szyjny

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek szyjny

W odcinku szyjnym możliwy jest ruch zgięcia (zbliżenie
brody do mostka- ok. 60%), wyprost (odchylenie głowy do
tyłu – 50 -60%.

W odcinku szyjnym możliwy jest ruch zgięcia (zbliżenie
brody do mostka- ok. 60%), wyprost (odchylenie głowy do
tyłu – 50 -60%.

Ok. 60°

50° - 60°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek szyjny

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek szyjny

W odcinku szyjnym możliwy jest ruch; skręcenie w stronę
lewa i prawą (zbliżenie brody do barku – 60 - 80°).

W odcinku szyjnym możliwy jest ruch; skręcenie w stronę
lewa i prawą (zbliżenie brody do barku – 60 - 80°).

60°- 80°

60° - 80°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek szyjny

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek szyjny

W odcinku szyjnym możliwy jest ruch; zgięcie w stronę lewa
i prawą (zbliżenie ucha do barku 45°).

W odcinku szyjnym możliwy jest ruch; zgięcie w stronę lewa
i prawą (zbliżenie ucha do barku 45°).

45°

45
°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy

Zakres ruchu zgięcia w odcinku piersiowym można ocenić na

podstawie zwiększenia odległości między kręgami podczas skłonu do

przodu. W tym celu należy w pozycji stojącej osoby badanej zaznaczyć

dermografem położenie wyrostka kolczystego siódmego kręgu

szyjnego i punkt położony o 30 cm poniżej, a następnie zmierzyć

odległość między tymi punktami podczas skłonu (objaw Otta).

►

Odległość ta nie powinna ulec zwiększeniu

o mniej więcej 3 cm.

Zakres ruchu zgięcia w odcinku piersiowym można ocenić na

podstawie zwiększenia odległości między kręgami podczas skłonu do

przodu. W tym celu należy w pozycji stojącej osoby badanej zaznaczyć

dermografem położenie wyrostka kolczystego siódmego kręgu

szyjnego i punkt położony o 30 cm poniżej, a następnie zmierzyć

odległość między tymi punktami podczas skłonu (objaw Otta).

►

Odległość ta nie powinna ulec zwiększeniu

o mniej więcej 3 cm.

Rozszerzalność klatki piersiowej określa
się mierząc jej obwód na wysokości
czwartego międzyżebrza podczas
wydechu, a następnie powtarzając ten
pomiar po wykonaniu głębokiego
wdechu.

►

Różnica powinna wynosić od 5 do 12
cm.

Rozszerzalność klatki piersiowej określa
się mierząc jej obwód na wysokości
czwartego międzyżebrza podczas
wydechu, a następnie powtarzając ten
pomiar po wykonaniu głębokiego
wdechu.

►

Różnica powinna wynosić od 5 do 12
cm.

> 3 cm

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy

Zakres ruchu zginania odcinka lędźwiowego kręgosłupa ocenia się
przez zaznaczenie w pozycjo stojącej położenia wyrostka
kolczystego piątego kręgu lędźwiowego i punktu położonego o 10
cm powyżej, a następnie dokonania pomiaru odległości między tymi
punktami podczas skłonu do przodu (objaw Schobera).

Zakres ruchu zginania odcinka lędźwiowego kręgosłupa ocenia się
przez zaznaczenie w pozycjo stojącej położenia wyrostka
kolczystego piątego kręgu lędźwiowego i punktu położonego o 10
cm powyżej, a następnie dokonania pomiaru odległości między tymi
punktami podczas skłonu do przodu (objaw Schobera).

►

Wzrost odległości powinien
prawidłowo wynosić ok.
4,5cm.

►

Wzrost odległości powinien
prawidłowo wynosić ok.
4,5cm.

> 4,5 cm

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy i lędźwiowy

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy i lędźwiowy

Łączną ruchomość

piersiowego i lędźwiowego

odcinka kręgosłupa ocenia

się w pozycji stojącej

chorego, przy najgłębszym

skłonie do przodu, mierząc

odległość opuszek palców

od podłogi.

Łączną ruchomość

piersiowego i lędźwiowego

odcinka kręgosłupa ocenia

się w pozycji stojącej

chorego, przy najgłębszym

skłonie do przodu, mierząc

odległość opuszek palców

od podłogi.

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy i lędźwiowy

Zakres ruchów

stawy kręgosłupa – odcinek piersiowy i lędźwiowy

Ruchy skrętne bada się w pozycji

siedzącej z ustabilizowana

miednicą.

Ruchy skrętne bada się w pozycji

siedzącej z ustabilizowana

miednicą.

Zgięcie kręgosłupa do tyłu (wyprost), ruchy boczne kręgosłupa i

ruchy skrętne określa się również łącznie dla odcinka piersiowego i

lędźwiowego.

Zgięcie kręgosłupa do tyłu (wyprost), ruchy boczne kręgosłupa i

ruchy skrętne określa się również łącznie dla odcinka piersiowego i

lędźwiowego.

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy krzyżowo- biodrowe

Zakres ruchów

stawy krzyżowo- biodrowe

Badanie przedmiotowe stawów krzyżowo biodrowych
jest trudne, gdyż są one słabo dostępne.

O procesie zapalnym toczącym się w ich obrębie
świadczy bolesność stwierdzana podczas opukiwania
okolicy stawów, także wywoływana przez ucisk na
talerze biodrowe od strony zewnętrznej.

Jeśli nie ma współistniejących zmian zapalnych , to
pomocny dla oceny stawów krzyżowo – biodrowych
jest także objaw Patricka.

Badanie przedmiotowe stawów krzyżowo biodrowych
jest trudne, gdyż są one słabo dostępne.

O procesie zapalnym toczącym się w ich obrębie
świadczy bolesność stwierdzana podczas opukiwania
okolicy stawów, także wywoływana przez ucisk na
talerze biodrowe od strony zewnętrznej.

Jeśli nie ma współistniejących zmian zapalnych , to
pomocny dla oceny stawów krzyżowo – biodrowych
jest także objaw Patricka.

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

stawy krzyżowo- biodrowe – Objaw Patricka

Zakres ruchów

stawy krzyżowo- biodrowe – Objaw Patricka

W pozycji leżącej na wznak chory zgina jedną kończynę dolną w ten sposób aby pięta opierała się o podłoże na

wysokości stawu kolanowego drugiej kończyny.

W pozycji leżącej na wznak chory zgina jedną kończynę dolną w ten sposób aby pięta opierała się o podłoże na

wysokości stawu kolanowego drugiej kończyny.

Ucisk na okolicę uda

zgiętej kończyny

powoduje ból w stawie

krzyżowo-biodrowym

po tej samej stronie.

Ucisk na okolicę uda

zgiętej kończyny

powoduje ból w stawie

krzyżowo-biodrowym

po tej samej stronie.

Bolesność można

stwierdzić ponadto

podczas

wykonywania

biernego

przeprostu jednej z

kończyn dolnych w

pozycji leżącej na

brzuchu, przy

ustabilizowanej

miednicy.

Bolesność można

stwierdzić ponadto

podczas

wykonywania

biernego

przeprostu jednej z

kończyn dolnych w

pozycji leżącej na

brzuchu, przy

ustabilizowanej

miednicy.

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

W stawach

barkowych możliwe

jest wykonanie ruchu w

8 kierunkach;

►

Zgięcie przednie (80°),

►

Wyprost ku tyłowi (50 -
60°).

W stawach

barkowych

możliwe

jest wykonanie ruchu w

8 kierunkach

;

►

Zgięcie przednie (80°),

►

Wyprost ku tyłowi (50 -
60°).

80°

50 - 60°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Staw barkowy

;

►

Odwiedzenie

- 180°

►

Przywiedzenie - 30°

Staw barkowy

;

►

Odwiedzenie

- 180°

►

Przywiedzenie - 30°

90°

90°

180
°

30°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Staw
barkowy

;

►

poziome
zgięcie do
przodu - 130°,

►

poziome
prostowanie
ramienia ku
tyłowi - 45°

Staw
barkowy

;

►

poziome
zgięcie do
przodu - 130°,

►

poziome
prostowanie
ramienia ku
tyłowi - 45°

90°

180
°

30°

130°

45°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Staw
barkowy

;

►

poziome
zgięcie do
przodu - 130°,

►

poziome
prostowanie
ramienia ku
tyłowi - 45°

Staw
barkowy

;

►

poziome
zgięcie do
przodu - 130°,

►

poziome
prostowanie
ramienia ku
tyłowi - 45°

90°

180
°

30°

130°

45°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Staw barkowy

;

►

Rotacja
zewnętrzna – 50
°

►

Rotacja
wewnętrzna
tzw. sięganie do
kieszeni – 80
-95°

Staw barkowy

;

►

Rotacja
zewnętrzna – 50
°

►

Rotacja
wewnętrzna
tzw. sięganie do
kieszeni – 80
-95°

50°

80 95°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

W stawach

łokciowych

wykonywane są
ruchy;

►

zgięcia 140 – 160°

►

przeprost – do 10°

W stawach

łokciowych

wykonywane są
ruchy;

►

zgięcia 140 – 160°

►

przeprost – do 10°

10°

140 - 160°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

W stawach

łokciowych

wykonywane są
ruchy;

►

nawracanie - 90°

►

odwracania - 70°

W stawach

łokciowych

wykonywane są
ruchy;

►

nawracanie - 90°

►

odwracania - 70°

70°

90°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

W stawach
nadgarstkowych

możliwe

jest wykonanie ruchu w
czterech kierunkach

:

►

zgięcie grzbietowe - 70°

►

zgięcie dłoniowe - 80°

►

odgięcie promieniowe-
20°

►

łokciowe - 45 °

W stawach
nadgarstkowych

możliwe

jest wykonanie ruchu w
czterech kierunkach

:

►

zgięcie grzbietowe - 7

0°

►

zgięcie dłoniowe - 80°

►

odgięcie promieniowe-
20°

►

łokciowe - 45 °

45°

70°

80°

20°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn górnych

Ruchomość stawów

międzypaliczkowych

rąk

mierzy się najczęściej

orientacyjnie, polecając

badanemu wykonanie

następujących ruchów;

►

zaciskanie i otwieranie
pięści,

►

maksymalne rozstawienie
palców i odwiedzenie kciuka

►

przywiedzenie kciuka
(dotkniecie opuszką kciuka
nasady piątego palca.

Można również dokonywać
precyzyjnych pomiarów
ruchomości.

Ruchomość stawów

międzypaliczkowych

rąk

mierzy się najczęściej

orientacyjnie, polecając

badanemu wykonanie

następujących ruchów;

►

zaciskanie i otwieranie
pięści,

►

maksymalne rozstawienie
palców i odwiedzenie kciuka

►

przywiedzenie kciuka
(dotkniecie opuszką kciuka
nasady piątego palca.

Można również dokonywać
precyzyjnych pomiarów
ruchomości.

20°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

W stawach biodrowych

możliwe jest wykonanie

następujących ruchów:

►

zgięcie 120 – 135 °

►

przeprost 20 – 30 °

►

odwiedzenie 3 – 4°

►

przywiedzenie 30 – 40 °

W stawach biodrowych

możliwe jest wykonanie

następujących ruchów:

►

zgięcie 120 – 135 °

►

przeprost 20 – 30 °

►

odwiedzenie 3 – 4°

►

przywiedzenie 30 – 40 °

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

W stawach biodrowych

możliwe jest wykonanie
następujących ruchów:

►

Rotacja wewnętrzna 20 -
35°,

►

Rotacja zewnętrzna - 45°,

►

Rotacja w pozycji
zgięciowej;

• wewnętrzna i

zewnętrzna - 35°

W stawach biodrowych

możliwe jest wykonanie
następujących ruchów:

►

Rotacja wewnętrzna 20 -
35°,

►

Rotacja zewnętrzna - 45°,

►

Rotacja w pozycji
zgięciowej;

• wewnętrzna i

zewnętrzna - 35°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

W stawach

kolanowych

możliwe jest
wykonanie;

►

zgięcia 130 -150°,

►

przeprostu 5 - 10°,

►

rotacji wewnętrznej i
zewnętrznej w
pozycji zgięciowe -
20°.

W stawach

kolanowych

możliwe jest
wykonanie;

►

zgięcia 130 -150°,

►

przeprostu 5 - 10°,

►

rotacji wewnętrznej i
zewnętrznej w
pozycji zgięciowe -
20°.

130 -150°

5 - 10°

20°

Autor: Anna Kluszczyńska

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

Zakres ruchów

w stawach kończyn dolnych

►

odwracanie - 30°.

►

nawracanie - 20°.

►

odwracanie - 30°.

►

nawracanie - 20°.

W stawach skokowych

możliwe jest wykonanie

następujących ruchów;

►

zgięcie grzbietowe 20 -30°,

►

podeszwowe 40 - 50°,

W stawach skokowych

możliwe jest wykonanie

następujących ruchów;

►

zgięcie grzbietowe 20 -30°,

►

podeszwowe 40 - 50°,

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie mięśni

Badanie mięśni

Badaniem przedmiotowym mięśni można oceniać

objawy ich zaniku, bolesność dotykową, stopień

napięcia, obecność złogów lub zmian guzowatych w

ich obrębie.

Siłę mięśni rąk ocenia się na podstawie tzw. siły

chwytu.

►

Najprostsza metodą jej pomiaru jest zastosowanie
sfigmomanometru.

• W tym celu mankiet aparatu zwija się w ciasny rulon i napełnia

powietrzem do poziomu słupka rtęci 40mm.

• Następnie badanemu poleca się jak najsilniej ścisnąć ręką

rulon.

• Wzrost poziomu słupka rtęci powyżej wartości wyjściowej

określa siłę mięśniową ręki.

Badaniem przedmiotowym mięśni można oceniać

objawy ich zaniku, bolesność dotykową, stopień

napięcia, obecność złogów lub zmian guzowatych w

ich obrębie.

Siłę mięśni rąk ocenia się na podstawie tzw. siły

chwytu.

►

Najprostsza metodą jej pomiaru jest zastosowanie
sfigmomanometru.

• W tym celu mankiet aparatu zwija się w ciasny rulon i napełnia

powietrzem do poziomu słupka rtęci 40mm.

• Następnie badanemu poleca się jak najsilniej ścisnąć ręką

rulon.

• Wzrost poziomu słupka rtęci powyżej wartości wyjściowej

określa siłę mięśniową ręki.

Autor: Anna Kluszczyńska

Badanie mięśni

Badanie mięśni

Siłę mięśniową innych mięśni i grup

mięśniowych ocenia się na podstawie skali

Lovetta:

►

0 – brak skurczu mięśnia,

►

1 – ślad skurczu mięśnia,

►

2 – słaby skurcz umożliwiający ruch w odciążeniu,

►

3 - dostateczny skurcz umożliwiający ruch z

pokonaniem oporu stawianego przez ciężar własny

kończyny,

►

4 - dobry skurcz umożliwiający ruch z pokonaniem

oporu stawianego przez ciężar własnej kończyny,

►

5 – siła mięśniowa prawidłowa.

Siłę mięśniową innych mięśni i grup

mięśniowych ocenia się na podstawie skali

Lovetta

:

►

0

– brak skurczu mięśnia,

►

1

– ślad skurczu mięśnia,

►

2

– słaby skurcz umożliwiający ruch w odciążeniu,

►

3

- dostateczny skurcz umożliwiający ruch z

pokonaniem oporu stawianego przez ciężar własny

kończyny,

►

4

- dobry skurcz umożliwiający ruch z pokonaniem

oporu stawianego przez ciężar własnej kończyny,

►

5

– siła mięśniowa prawidłowa.