MFW

Międzynarodowy Fundusz Walutowy

(International Monetary Fund)

wyspecjalizowana agenda Narodów

Zjednoczonych;

powołana do życia w wyniku porozumienia

zawartego w trakcie konferencji w Bretton Woods

w lipcu 1944 r.

Zaczął funkcjonować od 1. 03 1947 r.

Założyły go 44 państwa świata w tym Polska. W

2006 roku -184 państwa .  W historii MFW wystąpiły

z niego tylko 3 państwa, w tym:

Polska (4. 03. 1950 r.), Kuba, Czechosłowacja.

 Polska jest ponownie w MFW

od 12. 06. 1986 r.

Cele działalności Funduszu: 

• Tworzenie warunków niezbędnych do stabilizacji

finansowej

• Utrzymywanie względnej stabilności walut
• Tworzenie ram ułatwiających wymianę dóbr, usług i

kapitału pomiędzy krajami członkowskimi

• Wspieranie wzrostu gospodarczego

Podstawowe funkcje MFW: 

 

regulacyjna -nadzorowanie stosowanych przez kraje członkowskie

ograniczeń walutowych i przestrzeganie zasad kursowych, tj.

wprowadzania i podtrzymywania wymienialności walut;

 kredytowa- Dostarczanie krajom członkowskim środków finansowych

na cele przywracania równowagi bilansu płatniczego;

 konsultacyjna- Stałe forum konsultacji i współpracy krajów

członkowskich.

Kraje członkowskie Funduszu mogą uzyskiwać od niego pomoc

finansową tylko z powodu wystąpienia u nich niekorzystnej

sytuacji płatniczej, czasowo i w celu rozwiązania problemów

płatniczych zgodnie z postanowieniami umowy.

Podstawowym warunkiem otrzymania kredytu przez

państwo :

- uprzednie uzgodnienie programu dostosowawczego z MFW oraz

jego efektywna realizacja;

- Przyznanie kredytu jest poprzedzone odpowiednimi

badaniami gospodarki kraju ubiegającego się o pomoc;

- Negocjacje sa warunkami jej udzielenia. Każda decyzja o

przyznaniu kredytu obejmuje szczegółowo określone warunki,
terminy przyznania kolejnych rat kredytu oraz kryteria oceny
realizacji programu dostosowawczego.

• Państwa ubiegające się o pomoc Funduszu są

zobligowane do:

• przedstawienia jego organom informacji obrazujących stan

gospodarki.

• Eksperci MFW analizują ten stan gospodarki. Na podstawie

przeprowadzonych badań są formułowane przez Fundusz

programy dostosowawcze zmierzające do uzdrowienia

gospodarki oraz usunięcia trudności płatniczych kraju.

• Wypłata kolejnych rat kredytu uzależniona jest od

pozytywnej oceny realizacji uzgodnionego programu

dostosowawczego.

• Pozytywna ocena Funduszu ma istotne znaczenie dla

gospodarki zainteresowanego kraju. Chodzi nie tylko o cel

bezpośredni, jakim jest uzyskanie pomocy, ważniejsze jest

zwiększenie wiarygodności kredytobiorcy w stosunkach

międzynarodowych jako partnera handlowego oraz wzrost

zaufania do jego waluty. Wpływa to z kolei korzystnie na

zwiększenie możliwości zaciągania dalszych kredytów na

międzynarodowym rynku kapitałowym .

Warunki, które musza być spełniane przez kraj

ubiegający się o pomoc MFW, znajdują się w

konsensusie waszyngtońskim.

1. Utrzymywać dyscyplinę finansową, a deficyt budżetowy na tyle mały, by

można go było sfinansować bez uciekania się do podatku inflacyjnego.

2. Nadać priorytet wydatkom publicznym i przeorientować je z obszarów

wrażliwych politycznie na dziedziny zaniedbane, o wysokiej rentowności i

dużym potencjale fiskalnym.

3. Przeprowadzić reformę podatkową, polegającą na poszerzeniu bazy i

obniżeniu stóp marginalnych.

4. Dokonać liberalizacji finansowej (której ostatecznym celem jest

określanie st. % przez rynek) pamiętając, że w warunkach chronicznego

braku stabilności rynek może ustalić st. na poziomie zagrażającym

wypłacalności przedsiębiorstw i budżetu.

5. Ujednolicić kursy walut, przynajmniej dla transakcji handlowych, i

ustalić je na poziomie zapewniającym rozwój nowych dziedzin eksportu

oraz trwałą konkurencyjność.

6. Zliberalizować handel, szybko zmieniając ograniczenia ilościowe na

stopniowo redukowane taryfy celne, aż do osiągnięcia jednolitej niskiej

taryfy rzędu 10%.

7. Znieść przeszkody dla bezpośrednich inwestycji zagranicznych, tak aby

firmy zagraniczne konkurowały z krajowymi na równych zasadach.

8. Przeprowadzić prywatyzację.

9. Dokonać deregulacji usuwającej przepisy blokujące wejście na rynek i

ograniczające konkurencję z powodów innych niż bezpieczeństwo, ochrona

środowiska czy nadzór nad instytucjami finansowymi.

10. Chronić prawa własności systemem prawnym tak

skonstruowanym, by posiadanie nie wiązało się z wysokimi kosztami.

1. Zwiększać oszczędności m.in. przez utrzymanie dyscypliny

podatkowej.

2. Zreorientować wydatki publiczne m.in. na trafnie określone cele

społeczne.

3. Zreformować system podatkowy m.in. przez wprowadzenie

proekologicznego podatku gruntowego.

4. Wzmocnić nadzór bankowy.

5. Utrzymywać kurs walutowy na poziomie zapewniającym

konkurencyjność, unikając zarówno wahań, jak i sztywności.

6. Dążyć do intraregionalnej liberalizacji handlu.

7. Zbudować konkurencyjną gospodarkę rynkową m.in. w drodze

prywatyzacji oraz deregulacji (także rynku pracy).

8. Zagwarantować wszystkim obywatelom możliwość wejścia w

posiadanie jasno zdefiniowanych praw własności.

9. Stworzyć niezależny bank centralny, silny aparat skarbowy,

niezależne

i nieprzekupne sądownictwo oraz agencje promujące przedsięwzięcia

rozwojowe.

10. Zwiększyć nakłady na edukację, zwłaszcza na poziomie

podstawowym i średnim.

Nowe dyrektywy dotyczyły również pomijanych dotychczas kwestii

rozwoju instytucjonalnego, ochrony środowiska naturalnego i nakładów

na edukację jako inwestycji w kapitał ludzki, ale nie obejmowały dwóch

dziedzin o dużym znaczeniu, zwłaszcza dla gospodarek

transformujących się - zarządzania sektorem państwowym w

gospodarce przy pomocy instrumentów rynkowych oraz behawioralnych

uwarunkowań rozwoju instytucjonalnego.

Podsumowanie c.1

• Wymienione środki zastosowane łącznie stwarzają

warunki średniookresowej, a tym bardziej

długookresowej poprawy sytuacji gospodarczej

kraju ubiegającego się o pomoc. Jednakże

instrumenty krótkookresowe powodują konieczność

ponoszenia znacznych wyrzeczeń przez

społeczeństwo. Wyzwalają rezerwy zbędnego

zatrudnienia i tworzą wrażenia, że przyczyniają się

do wzrostu bezrobocia. Ich rygorystyczne

stosowanie powoduje sprzeciw społeczny,

szczególnie grup pracowników przedsiębiorstw

pracujących nieefektywnie, którym cofnięto

dotacje. Stanowi to element szerokich

socjologiczno-ekonomicznych procesów

transformacji gospodarki kraju przechodzącego do

funkcjonowania w powiązaniu z rynkiem światowym

.

Podsumowanie MFW c.d

• Pożyczki MFW zawsze są uwarunkowane

programem naprawczym, Fundusz musi być

przekonany, że prowadzona polityka

gospodarcza doprowadzi do ustabilizowania

sytuacji w kraju i tym samym pozwoli na

wycofanie pomocy Funduszu. Program

naprawczy zawiera pewne parametry

gospodarcze, np. deficyt, w niektórych krajach

warunkiem może być wzrost rezerw

walutowych. Jeżeli kraj jakiś kryteriów nie

wypełnia, to może się zwrócić do Funduszu o

pominięcie danego kryterium przy okresowym

przeglądzie. W rezultacie możliwe jest

wydłużenie spełnienia danego kryterium albo

zamiana na inne. Ale jeżeli odstępstw jest za

dużo, to jest to istotny problem.

BC

• Bank centralny –

instytucja

odpowiedzialna za funkcjonowanie systemu

bankowego

. Zazwyczaj działa jako jednostka państwowa bądź

podporządkowana

państwu

. W

Polsce

funkcję banku centralnego pełni

Narodowy Bank Polski

.

FUNKCJA BC:

• Bank centralny

emituje pieniądz

gotówkowy. Następnie

wprowadza go do obiegu poprzez skup

metali szlachetnych

,

walut

obcych oraz w formie długu, czyli udzielając kredytów bankom

komercyjnym (w niektórych państwach również rządowi). Jest

jedyną instytucją uprawnioną do emitowania znaków pieniężnych

w danym

państwie

.

• Bank centralny jest bankiem banków i innych instytucji

finansowych. Każdy bank komercyjny posiada w banku centralnym

rachunek

, na którym rejestruje rozliczenia z innymi bankami.

Bank centralny świadczy usługi bankowe innym bankom

(przyjmuje depozyty po tzw.

stopie depozytowej

oraz udziela im

kredytów). Bank centralny realizuje również transakcje z

zagranicznymi bankami centralnymi i instytucjami

międzynarodowymi.

• Bank centralny jest bankiem

skarbu państwa

. Prowadzi rachunki

instytucji państwowych. Utrzymuje rachunki

depozytowe

państwa,

prowadzi kasową obsługę

budżetu

, obsługuje

dług publiczny

.