Tasiemiec

Tasiemiec

bąblowcowy

bąblowcowy

Echinococcus

granulosus

Tasiemiec bąblowcowy

Tasiemiec bąblowcowy

• To jeden z najniebezpieczniejszy wśród

tasiemców dla człowieka, który

wywołuje chorobę zwaną

bąblowicą

(echinokokozą)

.

• Dojrzała postać tasiemca bytuje w jelicie

cienkim u

ostatecznego żywiciela

z

rodziny psów, jakim jest pies, lis, wilk,

pies dingo, kojot, itp.

• Żywicielem pośrednim

są: człowiek,

owce, bydło, świnie, konie, dziki, sarny,

jelenie, zające, króliki

Budowa

Budowa

Strobila

ma 2-7mm i posiada 3 człony

(niedojrzały, dojrzały i maciczny
dłuższy od pozostałych) oraz

skoleks

z

ryjkiem uzbrojonym w dwa wieńce
haczyków i cztery przyssawki.

Jak się

Jak się

zarażamy?

zarażamy?

Człowiek zaraża się zwykle

za pośrednictwem

psów

wprowadzając do przewodu

pokarmowego jaja tasiemca

z sierści zarażonego psa lub

ze środowiska

zanieczyszczonego kałem

psa.

Źródłem zakażenia

mogą być również

jaja tasiemca

wydalone przez

lisy

na leśne owoce.

Cykl rozwojowy

Cykl rozwojowy

Żywiciel
ostateczny

Żywiciel
pośredni

Postać dorosła

Jajo
inwazyjne

Onkosfera

Cyst
a

Protoskoleks

Skoleks

Cykl rozwojowy

Cykl rozwojowy

• Dojrzała postać (o strobili 3 członowej)

występuje w jelicie cienkim zwierząt
z rodziny psów, jakim jest pies, lis, wilk itp.
(

żywiciele ostateczni

). Ostatni, dojrzały

człon strobili opuszcza ciało żywiciela
ostatecznego wraz z kałem.

• Po dostaniu się do przewodu pokarmowego

żywiciela pośredniego

(owca, bydło

domowe, rzadziej człowiek) wylęga się
larwa-

onkosfera,

która przez ścianę jelita

wnika do układu krwionośnego.

Cykl rozwojowy c.d.

Cykl rozwojowy c.d.

• Onkosfera

jest przenoszona z krwią do

wątroby(60%) lub płuc (20%), o wiele

rzadziej do mózgu, mięśnia sercowego,

śledziony, kości i innych i tu przekształca

się w stadium

cysty

. Jest to pęcherz

wypełniony płynem, w którym znajdują się

liczne

protoskoleksy

(potencjalne główki

tasiemca), z których każdy może rozwinąć

się w postać dorosłą

• Protoskoleksy

zjedzone przez psa lub

innego żywiciela ostatecznego wynicowują

się w jelicie cienkim i przytwierdzają do

błony śluzowej przyssawkami oraz hakami.

Cysta

może osiągać

znaczne rozmiary –
dość często jest
wielkości piłki tenisowej,
ale notowano także
przypadki cyst wielkości piłki do

koszykówki!!!

Chorobotwórczość

Chorobotwórczość

•

Objawy infekcji zależą od wielkości i

umiejscowienia cysty

•

W wątrobie może powodować ucisk na drogi

żółciowe i w efekcie żółtaczkę; zastoinowe

zapalenie dróg żółciowych, a uciskając

naczynia wrotne objawy nadciśnienia

wrotnego

•

W płucach bąblowiec może prowadzić do

niedodmy

•

Echinokokoza ośrodkowego układu

nerwowego może dawać objawy guza mózgu.

•

Przebieg inwazji jest przewlekły; może być

powodem śmiertelnych powikłań.

Profilaktyka choroby

Profilaktyka choroby

Zapobieganie bąblowicy polega na
unikaniu kontaktu z psami
niewiadomego pochodzenia,
zachowaniu czystości rąk i środków
spożywczych. Istotne w masowym
zwalczaniu bąblowicy jest okresowe
odrobaczanie psów oraz niszczenie lub
odpowiednie zabezpieczenie podczas
uboju narządów wewnętrznych
zwierząt zarażonych bąblowcem.

Występowanie

Występowanie

choroby

choroby

Tasiemiec bąblowcowy występuje
częściej w krajach o klimacie
gorącym niż umiarkowanym. Inwazja
jest dość pospolita w Australii,
Afryce Północnej, Ameryce
Południowej i w Europie, zwłaszcza
południowej. W Polsce tasiemiec
bąblowcowy jest dość częsty.