Tasiemiec 

Tasiemiec 

bąblowcowy

bąblowcowy

Echinococcus 

granulosus

 

 

 

Tasiemiec bąblowcowy

Tasiemiec bąblowcowy

• To jeden z najniebezpieczniejszy wśród 

tasiemców dla człowieka, który 

wywołuje chorobę zwaną 

bąblowicą 

(echinokokozą)

. 

• Dojrzała postać tasiemca bytuje w jelicie 

cienkim u 

ostatecznego żywiciela

 z 

rodziny psów, jakim jest pies, lis, wilk, 

pies dingo, kojot, itp. 

• Żywicielem pośrednim

 są: człowiek, 

owce, bydło, świnie, konie, dziki, sarny, 

jelenie, zające, króliki

 

 

Budowa

Budowa

Strobila

 ma 2-7mm i posiada 3 człony 

(niedojrzały, dojrzały i maciczny 
dłuższy od pozostałych) oraz 

skoleks

 z 

ryjkiem uzbrojonym w dwa wieńce 
haczyków i cztery przyssawki. 

 

 

 

 

Jak się 

Jak się 

zarażamy?

zarażamy?

Człowiek zaraża się zwykle 

za pośrednictwem 

psów 

wprowadzając do przewodu 

pokarmowego jaja tasiemca 

z sierści zarażonego psa lub 

ze środowiska 

zanieczyszczonego kałem 

psa. 

Źródłem zakażenia 

mogą być również 

jaja tasiemca 

wydalone przez 

lisy

 

na leśne owoce.

 

 

 

Cykl rozwojowy

Cykl rozwojowy

Żywiciel 
ostateczny

Żywiciel 
pośredni

Postać dorosła

Jajo 
inwazyjne

Onkosfera

Cyst
a

Protoskoleks

Skoleks

 

 

Cykl rozwojowy

Cykl rozwojowy

• Dojrzała postać (o strobili 3 członowej) 

występuje w jelicie cienkim zwierząt 
z rodziny psów, jakim jest pies, lis, wilk itp. 
(

żywiciele ostateczni

). Ostatni, dojrzały 

człon strobili opuszcza ciało żywiciela 
ostatecznego wraz z kałem.

• Po dostaniu się do przewodu pokarmowego 

żywiciela pośredniego

 (owca, bydło 

domowe, rzadziej człowiek) wylęga się 
larwa- 

onkosfera, 

która przez ścianę jelita 

wnika do układu krwionośnego.

 

 

Cykl rozwojowy c.d.

Cykl rozwojowy c.d.

• Onkosfera

 jest przenoszona z krwią do 

wątroby(60%) lub płuc (20%), o wiele 

rzadziej do mózgu, mięśnia sercowego, 

śledziony, kości i innych i tu przekształca 

się w stadium 

cysty

. Jest to pęcherz 

wypełniony płynem, w którym znajdują się 

liczne 

protoskoleksy

 (potencjalne główki 

tasiemca), z których każdy może rozwinąć 

się w postać dorosłą

• Protoskoleksy

 zjedzone przez psa lub 

innego żywiciela ostatecznego wynicowują 

się w jelicie cienkim i przytwierdzają do 

błony śluzowej przyssawkami oraz hakami.

 

 

Cysta

 

może osiągać 

znaczne rozmiary – 
dość często jest 
wielkości piłki tenisowej, 
ale notowano także 
przypadki cyst wielkości piłki do 

koszykówki!!! 

 

 

Chorobotwórczość

Chorobotwórczość

•

Objawy infekcji zależą od wielkości i 

umiejscowienia cysty

•

W wątrobie może powodować ucisk na drogi 

żółciowe i w efekcie żółtaczkę; zastoinowe 

zapalenie dróg żółciowych, a uciskając 

naczynia wrotne objawy nadciśnienia 

wrotnego

•

W płucach bąblowiec może prowadzić do 

niedodmy

•

Echinokokoza ośrodkowego układu 

nerwowego może dawać objawy guza mózgu.

•

Przebieg inwazji jest przewlekły; może być 

powodem śmiertelnych powikłań. 

 

 

Profilaktyka choroby

Profilaktyka choroby

Zapobieganie bąblowicy polega na 
unikaniu kontaktu z psami 
niewiadomego pochodzenia, 
zachowaniu czystości rąk i środków 
spożywczych. Istotne w masowym 
zwalczaniu bąblowicy jest okresowe 
odrobaczanie psów oraz niszczenie lub 
odpowiednie zabezpieczenie podczas 
uboju narządów wewnętrznych 
zwierząt zarażonych bąblowcem.

 

 

Występowanie 

Występowanie 

choroby

choroby

Tasiemiec bąblowcowy występuje 
częściej w krajach o klimacie 
gorącym niż umiarkowanym. Inwazja 
jest dość pospolita w Australii, 
Afryce Północnej, Ameryce 
Południowej i w Europie, zwłaszcza 
południowej. W Polsce tasiemiec 
bąblowcowy jest dość częsty.