Tasiemiec

nieuzbrojony

Kosmopolityczny, pasożytuje w

jelicie cienkim człowieka, który jest
jego ŻYWICIELEM OSTATECZNYM!

Prewalencja T. saginata zwiększa się

mimo kontroli weterynaryjnej.
Wiąże się to przede wszystkim z
rozpowszechnionym zwyczajem
jedzenia surowego lub
półsurowego mięsa wołowego.

Szczególnie wysoki odsetek

osób zarażonych notuje się

w środowiskach pasterskich,

charakteryzujących się

bliskim kontaktem z bydłem.

Ogniska o szerszym

epidemicznym zasięgu

rejestrowano w dużych

fermach miejskich.

Dojrzały tasiemiec jest

barwy
jasnokremowej.
Osiąga 4-25 m
długości (zazwyczaj
ok. 12 m) i 5-11 mm
szerokości.

Skoleks jest gruszkowaty, średnicy ok. 2 mm,

zaopatrzony w 4 silnie umięśnione
PRZYSSAWKI.

Brak ryjka oraz haczyków.

Strobila liczy 1000-2000

proglotydów.

* Pierwsze z nich są bez

narządów płciowych,
znajdują się tuż za szyjką i
cechują się szerokością
większą od długości.

Kolejne proglotydy są

niemal kwadratowe. Mają

gonady. Najpierw pojawiają

się proglotydy „męskie” z

pęcherzykami jądrowymi

(protandria).

Kolejne proglotydy zawierają rozwinięte gonady

żeńskie. Nazywamy je „rozrodczymi”. Są one
hermafrodytyczne.

Na bocznych krawędziach

proglotydów znajdują się zatoki

płciowe widoczne jako kwadratowe

wzniesienie z wgłębieniem pośrodku.

Liczba pierwotnych

bocznych
odgałęzień
głównego pnia
macicy jest ważną
cechą
rozpoznawczą
gatunku. Tasiemiec
nieuzbrojony ma ich
po każdej stronie
15-35 (przeciętnie
18).

JAJO = KOMÓRKA

ROZRODCZA ŻEŃSKA
ZAPŁODNIONA W OOTYPIE
+ PLEMNIK (RÓŻNEGO
POCHODZENIA)

Zygota jest otoczona komórkami

żółtnikowymi dostarczającymi
jej substancji odżywczych.
Niemal natychmiast przystępuje
do podziałów.

ZARODEK  ONKOSFERA

(przekształcenie w macicy)

Onkosfera ma 3 pary haków oraz 2 osłonki

(powstające z makromerów zarodka)

Osłonka zewnętrzna charakteryzuje się

luźniejszym utkaniem, zaopatrzona na
biegunach w filamenty. Jest utworzona z
zaledwie kilku komórek dlatego łatwo odpada.

Po odpadnięciu zewnętrznej osłonki

powstaje tzw.

EMBRIOFOR

, przez

który rozumiemy onkosferę oraz

otaczającą go jedną osłonkę.

Zamiennie używany jest także

termin

JAJO INWAZYJNE

. Odznacza

się ono dużą odpornością na

czynniki abiotyczne środowiska.

JAJO INWAZYJNE

Larwa może rozwijać się w

różnych gatunkach żywicieli

pośrednich. Najważniejsze

epidemiologicznie jest

bydło, lecz rolę żywiciela

pośredniego mogą pełnić

owce, kozy, renifery, itp.

Zakażenie odbywa się per os,

postaciami inwazyjnymi dla

człowieka – WĄGRAMI, które

przekształcają się w jelicie cienkim

po 2-3 miesiącach w dojrzałego

tasiemca nieuzbrojonego.

-

Napadowe bóle brzucha (u 1/3 pacjentów tzw.
bóle głodowe)

-

Nudności

-

Upośledzenie łaknienia

-

Obniżenie aktywności ruchowej

-

Napięcie powłok brzucha

-

U dzieci często wzmożona perystaltyka jelit



Zmniejszenie ogólnej kondycji



Uczucie osłabienia



Zaburzenia snu i pamięci



Naprzemiennie biegunki i zaparcia



Rzadko długotrwałe biegunki, niedokrwistość,

pokrzywka, czasem niedrożność jelit, zatkane
przewody żółciowe lub trzustkowe.



Identyfikacja proglotydów poruszających się w

świeżym kale



Wykrywanie jaj inwazyjnych (takie same jak u

T. solium)



Test ELISA (wykrywanie w kale swoistych

antygenów tasiemca – koproantygeny)



Sanitarne badanie mięsa w rzeźniach i z uboju

gospodarczego



Zaniechanie spożywania surowego mięsa



Ochrona pastwisk przed zanieczyszczeniem

jajami tasiemca

MROŻENIE (-10stopni C) i SOLANKA 20-25%

zabija większość larw po 5 dniach.

TEMPERATURA >70 stopni C zabija wągry po 5

minutach!



Prazykwantel



Niklozamid



Albendazol lub Mebendazol – uniemożliwiają

pasożytom przyswajanie glukozy. Nie stosuje

się u dzieci do 3 rż i u kobiet w ciąży

(prawdopodobne działanie teratogenne)



Mepakryna – rzadziej, nie stosuje się jej u

osób > 60rż, z zabudzeniami psychotycznymi,

chorobami wątroby, łuszczycą i porfirią.