TASIEMIEC

NIEUZBROJONY

(TAENIA

SAGINATA) 

Występuje głównie u bydła w okolicach tropikalnych i subtropikalnych,
a także w Europie Wschodniej. Osiąga długość do 12 m. Posiada 4
przyssawki bez ryjka i bez wianka haczyków. Atakuje bydło zjadające
pokarm skażony jajami pasożyta z odchodów ludzkich lub zwierzęcych.
Ludzie zarażają się jedząc surowe mięso. Infestacja przebiega
przeważnie bezobjawowo lub ze świądem odbytu, możliwe jest wtedy
wykrycie proglotydów (segmentów tasiemca) w kale lub na bieliźnie.
Macica ma około 40 odgałęzień. Człony ciała tasiemca nieuzbrojonego
są ponad dwukrotnie dłuższe niż szersze. Tasiemiec ten bytuje w jelicie
cienkim człowieka i z uwagi na aparat czepny w postaci przyssawek
jest trudniejszy do usunięcia od innych tasiemców.

Główne objawy zarażenia tasiemcem
nieuzbrojonym to:
- brak łaknienia lub wilczy głód
- spadek wagi
- nudności
- bóle głowy
- niedokrwistość
- wstręt lub pociąg do pewnych
pokarmów
- gorączka
- utrata wzroku
- napady drgawkowe

Jaja tasiemca nieuzbrojonego trafiają
wraz z odchodami ludzkimi do ziemi i
jeżeli dojdzie do zjedzenia przez bydło, to
w jego przewodzie pokarmowym z jaj
wydostają się larwy (onkosfery). Larwy te
posiadają 6 haków, za pomocą których
przebijają błonę śluzową jelita, dostają
się do naczyń limfatycznych i wraz z
limfą trafiają do różnych narządów.
Larwy, które zatrzymują się w mięśniach
przekształcają się w następne stadium,
czyli wągry. W przypadku zjedzenia
zarażonego mięsa, wągry wynicowują się
w jelicie czczym i przekształcają się w
postaci dojrzałe (u człowieka żyje z
reguły tylko jeden osobnik).