Układ kostny.

Wykonała:

Sylwia Leniek

Edukacja medialna

Menu

1.

Budowa i rozwój aparatu ruchu.

2.

Część osiowa szkieletu.

3.

Rozwój układu kostno-stawowego

.

4.

Bibliografia

.

Budowa i rozwój aparatu

ruchu

.

Aparat ruchu składa się z:
-  

układu kostno-stawowego (układ bierny)

 – mocne i

twarde kości stanowią 

wewnętrzny szkielet

 (podpora i

ochrona dla pozostałych części ciała). Układ kostny

człowieka utworzony jest  przez 206 pojedynczych

kości połączonych różnymi rodzajami stawów.

Średnia waga szkieletu to 10 kg u kobiet i 12 kg u

mężczyzn.

-  

 

układu nerwowo-mięśniowego (układ czynny)

-połączone z elementami szkieletu mięśnie kurczą

się i rozkurczają, powodując ruchy poszczególnych

elementów szkieletu względem siebie.

Część osiowa szkieletu.

Kości czaszki

Czaszka człowieka utworzona jest z dwóch głównych

części: powierzchnia kostna czaszki, która obejmuje
część ośrodkowego układu nerwowego czyli mózg - jest
to

czaszka mózgowa

. Natomiast kości twarzy

stanowią

trzewioczaszkę

(czaszka trzewna).

Czaszka mózgowa to część tylno-górna. Czaszka

trzewna obejmuje powierzchnię przednio-dolną.

W czaszce mózgowej wyróżniamy:

- Sklepienie
- Podstawę
- Ściany: przednią, tylną i boczne

Analizując kości czaszki wzdłuż sklepienia od

przodu ku tyłowi a następnie przez podstawę ku
przodowi wyróżniamy:

- kość czołową
- kość sitową
- kości ciemieniowe
- kość potyliczną
- dwie kości skroniowe
- kość klinową

Do kości czaszki trzewnej zaliczamy:

- kość łzową
- lemiesz
- małżowinę nosową dolną

Grupę kości twarzy czyli:

- szczęka
- kość nosowa
- kość jarzmowa
- kość podniebienna
- żuchwa
- kość gnykowa

Kręgosłup

Kręgosłup stanowi ruchomą oś pośrodkową,

która jest położona po stronie grzbietowej ciała.
Kręgosłup zaczyna się u podstawy czaszki łącząc
się z nią poprzez stawy szczytowo-potyliczne.
Biegnie przez cały tułów aż do jego dolnego
końca gdzie kończy się

kością guziczną

.

Kręgosłup zbudowany jest z

33-34

kręgów, które

poukładane są jeden na drugim. Budowa
poszczególnych kręgów się różni i jest to
uwarunkowane od położenia w kolumnie.

Całą konstrukcje jaką tworzą kości

kręgosłupa dzielimy na części:

- szyjną (7),
- piersiową (12),
- lędźwiową(5),
- krzyżową (5),
- guziczną (4-5).

Klatka piersiowa.

Część obwodowa szkieletu człowieka.
1. Kończyny górne.

Kończyna górna człowieka

-

szkielet ręki człowieka.

Kończyna górna dzieli się na obręcz

kończyny górnej, i część wolną.

Kości kończyny górnej za

pośrednictwem łopatki i obojczyka
łączą się z kośćmi tułowia stanowiąc
tzw. kości obręczy barkowej.

Kości ręki

utworzone są przez dwadzieścia siedem kości

podzielonych na trzy odcinki: nadgarstek, śródręcze i palce.

Kości nadgarstka

stanowi osiem kości o nieregularnych

kształtach ułożonych w dwa rzędy. W rzędzie bliższym
znajdują się: kość łódeczkowata, księżycowata, trójgraniasta i
grochowata, w dalszym: kość czworoboczna większa,
czworoboczna mniejsza, główkowata i haczykowata.

Kości śródręcza

tworzy pięć kości długich. Końcem

bliższym (podstawą) łączą się stawowo z nadgarstkiem i
sąsiednią kością śródręcza. Koniec dalszy (głowa) łączy się z
podstawą paliczka bliższego. W przestrzeniach
międzykostnych pomiędzy kośćmi śródręcza znajdują się
mięśnie międzykostne.

Kości palców

składają się z paliczków. Oprócz kciuka,

który zbudowany jest z dwóch paliczków, pozostałe
palce utworzone są przez trzy paliczki: bliższy,
środkowy i dalszy. Koniec dalszy paliczka dalszego
posiada guzowatość, która stanowi podłoże opuszki
palca.

Staw promieniowo-nadgarstkowy

jest stawem

elipsoidalnym utworzonym przez połączenie kości
promieniowej z bliższym rzędem kości nadgarstka.
Wzmocniony jest więzadłem promieniowo-
nadgarstkowym oraz mniejsze więzadła.

Stawy śródnagarstkowe

to połączenie kości

nadgarstka. Możliwe ruchy to zgięcie dłoniowe i
grzbietowe, odwodzenie promieniowe i łokciowe,
obwodzenie.

Stawy nadgarskowo-śródręczne i stawy
międzyśródręczne

są stawami płaskimi o

minimalnej ruchomości. Wyjątkiem jest staw
dotyczący kciuka, w którym możliwe są ruchy
odwodzenia i przywodzenia, przeciwstawienia i
odprowadzenia, obwodzenia.

2. Kończyny dolne.

Kości kończyny

dolnej

łączą się z tułowiem za

pośrednictwem obręczy kończyny dolnej,
utworzonej z dwóch kości miednicznych i
kości krzyżowej - tworzących wspólnie
pierścień kostny zwany

miednicą

.

Budowa kończyny dolnej i górnej jest
schematycznie zbliżona. Kościec kończyny
dolnej zbudowany jest z:

kości udowej

(odpowiadającej kości ramiennej kończyny
górnej), dwóch kości podudzia
(

piszczelowej i strzałkowej

),

kości stępu

(7),

kości śródstopia

(5),

kości palców

(paluch- dwa paliczki, pozostałe palce - po
trzy paliczki).

Rozwój układu kostno-

stawowego

Szkielet człowieka obok funkcji podporowych,

fizjologicznych oraz ochronnych, decyduje w

głównej mierze o wielkości i kształcie ciała i

stanowi bierną część aparatu ruchu.

Ze względu na wygląd wyróżnia się kości

długie

(np. kość udowa, ramienna),

płaskie

(np. łopatka,

kości czaszki, kość biodrowa) oraz

krótkie

(np.

kości nadgarstka, stepu)

różnokształtne

(np.kości

części twarzowej czaszki)

U człowieka występują również kości

pneumatyczne, czyli takie, które zawierają

przestrzenie wypełnione powietrzem np. kość

sitowa, czy czołowa.

.

Z zewnątrz kość tworzy istota zbita pokryta

okostną

,

a w części stawowej chrząstką stawową. Pod istotą zbitą

znajduje się istotą gąbczastą charakteryzującą się luźną
struktura w postaci blaszek i beleczek kostnych o takim
układzie architektonicznym który zapewnia z jednej strony
lekkość, z drugie zaś – wytrzymałość na działające na kości siły
mechaniczne. W kościach długich długich trzon zbudowany jest
z

tkanki kostnej

zbitej

, a nasady z

tkanki kostnej gąbczastej

.

Znajdujące się wewnątrz trzonów jamy szpikowe i przestrzenie
między beleczkami tkanki gąbczastej wypełnia szpik kostny .
Do około 6 roku życia we wszystkich kościach jest to

szpik

czerwony

(krwiotwórczy), który stopniowo, głownie w trzonach

kości długich ulega stłuszczeniu i przekształca się w

szpik źółty.

Każda kość pokryta jest błoną łącznotkankową

– 

okostną

-włóknista błona

ochraniająca kość

. Jest ona

ukrwiona i unerwiona.

Znajdują się tu 

osteoblasty

 – komórki kościotwórcze.

Okostna odgrywa ważną rolę w procesie wzrostu

kości i jej odbudowy po złamaniach.

a.

naczynie krwionośne

b.

kanał

Haversa

c.

jamki kostne

z osteocytami

d.

okostna

e.

jama szpikowa

Głównymi komórkami kości są osteoblasty, osteocyty i 

osteoklasty.
Rozwój kości odbywa się dzięki komórkom

kościotwórczym (

osteoblastom

), są to komórki

mezenchymatyczne odpowiedzialne za rozrost kości i jej

przebudowę - wydzielają białkową substancję

podstawową (

osteoid

) zawierającą włókna klejodajne,

Osteocyty

 - są ostateczną formą komórek dojrzałej kości,

powstają 
z przemiany osteoblastów w trakcie mineralizacji. Istota

włóknista przekształca się w istotę zbitą na skutek

wydzielania soli wapnia tzw. pierwotne jądra kostnienia.

Osteoklasty

 są komórkami kościogubnymi, mające

zdolność rozpuszczania i wchłaniania tkanki kostnej,

uczestniczą
w prawidłowym procesie przebudowy tkanki kostnej.

Osteocyty (obraz mikroskopowy).

Osteoklast (obraz mikroskopowy).
Widoczne liczne jądra komórkowe pośród
piankowatej cytoplazmy

Bibliografia

-
Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania , Andrzej Jopkiewicz, Edyta Suliga

Radom-Kielce 2005

- http://imgx.doz.pl/image/zdrowie/214

http://imgx.doz.pl/image/zdrowie/216
-
http://linemed.pl/upload/30188_czaszka2.jpg
-
http://www.anatomia.republika.pl/szkielet/gorna.htm
-
http://www.anatomia24.pl/kosci-reki.htm
-
http://static1.opracowania.pl/images/187370/szkielet_ko%C5%84czyny_dolnej.jpg
-
http://www.zapaleniestawow.eu/files/images/44444.jpg