Złamania trzonu kości
udowej
Złamania nasady dalszej
kości udowej

Jak dochodzi do złamania
trzonu kości udowej?



najczęstszą przyczyną złamania jest uraz
bezpośredni, czyli silne uderzenie w bok,
np. przy wypadku samochodowym lub
motocyklowym.



w takiej sytuacji najczęściej dochodzi do
złamania dwuodłamowego lub
wieloodłamowego.



drugim typem urazu jest pośredni uraz

skrętny, w którym siła przenosi się z

piszczeli i stopy przez staw kolanowy.



do takiego urazu dochodzi np. przy

upadku na nartach, gdzie ogromna siła

skręcająca, poprzez dźwignię, jaką jest

narta, skręca kość aż do złamania.



dochodzi wtedy do złamania spiralnego,

które tworzy dwa bardzo ostre odłamy.



w przypadku złamania trzonu kości udowej
mogą zostać uszkodzone naczynia i nerwy.



złamanie otwarte kości udowej powstaje
rzadko, gdyż otaczają ją grube warstwy
mięśni.



jednak mimo to może dojść do dużego
krwawienia, które zagraża życiu i prowadzi
do wstrząsu bezpośrednio po urazie.

proste, dwuodłamowe

z odłamem pośrednim, z zachowaną

warstwą korową

wieloodłamowe

Złamania trzonu kości
udowej



objawy

◦

ból

◦

skrócenie kończyny, rotacja
zewnętrzna

◦

nieprawidłowe wygięcie uda

◦

zgrubienie uda

◦

bolesny ruch w miejscu złamania



badanie

◦

zdjęcie RTG – kolano-biodro

◦

neurologiczne i naczyniowe

Stabilność złamania



złamania stabilne

◦

złamania proste, z rozkawałkowaniem,
ale z zachowaniem ciągłości warstwy
korowej pomiędzy odłamami

◦

możliwość prawie natychmiastowego
obciążania przy leczeniu gwoździem
ryglowanym



złamania osiowo niestabilne

◦

złamania z rozkawałkowaniem i bez
ciągłości warstwy korowej

W jaki sposób leczymy
złamanie trzonu kości
udowej?



złamanie trzonu kości udowej

leczymy operacyjnie.



zasada:

◦

odtworzenie długości

◦

odtworzenie osi

◦

zniesienie rotacji odłamów



gwoździowanie śródszpikowe – z

wyboru



płytkowanie – dzieci,

przeciwwskazania do gwoździa –
współistniejące złamanie szyjki,
wąska szpara szpikowa; metodą
małoinwazyjną

Powikłania złamania kości
udowej



w bezpośrednim sąsiedztwie kości udowej

znajduje się nerw kulszowy.



jego uszkodzenie powoduje opadanie stopy i

niedowład mięśni zginaczy.



ważne jest, by w czasie operacji uwolnić

nerw kulszowy spomiędzy odłamów kości lub

blizny, jeśli taka powstała.



niestety, czasem dochodzi do uszkodzenia

nerwu.



tuż po urazie najgroźniejszym powikłaniem jest
krwawienie.



w czasie złamania dochodzi do rozerwania
naczyń.



dodatkowo, z doskonale ukrwionej jamy
szpikowej wycieka krew.



krwiak powstały w okolicy złamania może
pomieścić tak dużo krwi, że rozwija się wstrząs.



ważne jest, by w pierwszym okresie po
złamaniu chory otrzymał płyny i jeśli to
konieczne transfuzję krwi.



odległym powikłaniem złamania

trzonu kości udowej są:

◦

przykurcze,

◦

stawy rzekome

◦

złamanie materiału zespalającego.



przykurczy można uniknąć wykonując
wszystkie ćwiczenia rehabilitacyjne,
również we własnym zakresie, w czasie
pobytu i po opuszczeniu szpitala.



natomiast pozostałe powikłania
wymagają leczenia operacyjnego

.

Rokowanie po złamaniu
trzonu kości udowej



długotrwała rehabilitacja pomaga uniknąć

przykurczów, natomiast, obciążanie

zapobiega powstawaniu stawu rzekomego.



zwykle pełna sprawność powraca dopiero po

sześciu miesiącach.



jednakże chory może wstawać już po kilku

dniach od operacji, zwłaszcza, jeśli

zespolenie wykonano gwoździem

śródszpikowym.

Złamania dalszej nasady
kości udowej



młodzi - urazy wysokoenergetyczne –
bezpośredni uraz przy zgiętym kolanie



starsi – uraz niskoenergetyczy – kobiety –
upadek na ziemię, złamania
okołoprotezowe

Problemy
współistniejące



uszkodzenia więzadeł, plateau

piszczeli



urazy wysokoenergetyczne –

uszkodzenia naczyń

pozastawowe

częściowo stawowe

stawowe

Diagnostyka



typowe objawy – tkliwość uciskowa,

obrzęk, zniekształcenie, trzeszczenia



RTG – a-p, boczne



TK



RM

Leczenie



l. nieoperacyjne – gdy p/wsk do zabiegu



l. operacyjne – z wyboru



cel:

◦

przywrócenie osi kończyny

◦

funkcji stawu kolanowego

◦

długości i sprawności kończyny



kombinacja śrub i płytek

Postępowanie
pooperacyjne



fizjoterapia od 2 doby



obciążanie w granicach ciężaru kończyny
– 4-8 tydz. – zależy od klinicznego i
radiologicznego postępu zrostu – decyzja
lekarza