MIĘDZYNARODÓWKA
SOCJALISTYCZNA

HISTORIA

Konflikt między Bakuninem i
Marksem



Karol Marks był jedną z najważniejszych postaci
w Międzynarodówce – wybrany został do każdej
następnej Rady Generalnej.



Po przyłączeniu się do organizacji Michaiła
Bakunina i jego zwolenników środowisko
podzieliło się na dwa wrogie obozy.



Najbardziej chyba znamienną różnicą pomiędzy
oboma stronnictwami była proponowana
strategia osiągnięcia ich wizji socjalizmu.
Anarchiści pod przywództwem Bakunina
proponowali bezpośrednią walkę z system
ekonomicznym, podczas gdy Marks opowiadał
się za drogą parlamentarną i stopniową
agitacją.



Od tego momentu wyznacza się początek
konfliktu pomiędzy marksistami i anarchistami.



Pierwsza Międzynarodówka formalnie przestala
istnieć 15 lipca 1876r.

Międzynarodowe
Stowarzyszenie Robotnicze
–
I MIĘDZYNARODÓWKA



Tym co dało natchnienie do powstania ruchu
robotniczego na skalę międzynarodową było
polskie powstanie styczniowe.



28 września w sali św. Marcina zgromadzenie
utworzyło Międzynarodowe Stowarzyszenie
Robotnicze. Jego siedzibą miał być Londyn, gdzie
miał działać komitet złożony z 21 wybieranych
członków. Funkcję przewodniczącego pełnił George
Odger, a sekretarzem na Polskę był J. E. Holtrop.



Za cel stawiało sobie koordynację działalności
organizacji robotniczych z różnych krajów świata,
miejsce wymiany doświadczeń i poglądów
organizacji socjalistycznych oraz pomoc dla
strajkujących i walczących o prawa robotnicze.

Znaczenie I
Międzynarodowki



Międzynarodowe Stowarzyszenie
Robotników przeniosło sprawę
robotników na wyższy poziom – z
narodowego na międzynarodowy.
Ponadto przyczyniło się do rozwoju
narodowych partii socjalistycznych,
między innymi w Niemczech,
Szwajcarii, Danii, Czechosłowacji,
Hiszpanii, a także w Polsce – Socjalno-
Rewolucyjna Partia „Proletariat” w
1882.

II Międzynarodówka



Kongres założycielski został zwołany przez socjalistów francuskich do
Paryża w lipcu 1889.



Powstanie II Międzynarodówki było naturalną konsekwencją wzrostu
znaczenia ruchu socjalistycznego. Kongres założycielski został zwołany
przez socjalistów francuskich do Paryża w lipcu 1889.



W przeciwieństwie do swojej poprzedniczki II Międzynarodówka nie miała
ściśle określonego programu.



Historię tej organizacji można podzielić na dwa okresy. Pierwszy (1889-
1904) związany był z rozwojem ruchu robotniczego. W tej fazie
dominował marksizm bazujący na wyeliminowaniu ze struktur II
Międzynarodówki anarchistów i reformistów.



W drugim okresie (1905-1914) na sile przybrał konflikt pomiędzy
anarchistami a marksistami.



Koniec funkcjonowania II Międzynarodówki wiąże się z wybuchem I wojny
światowej. Wraz z pogłębiającymi się różnicami w ideologicznym obszarze
organizacji, równolegle dokonywał się podział między robotnikami.



Podział ten zaostrzył się po zwycięstwie rewolucjonistów w Rosji w 1917
roku. W wyniku tych wydarzeń powstały dwa ośrodki konkurujące ze sobą
i walczące o przejęcie władzy na szczeblu międzynarodowym.



Po wojnie w ruchu socjaldemokratycznym uwidoczniły się
dwa obozy. Pierwszy, nazywany od miejsca swojej siedziby
Międzynarodówką Londyńską składał się m. in. z: brytyjskiej
Partii Pracy, niemieckiej SPD, holenderskiej PvdA i in. Te
partie zdecydowanie potępiały bolszewików, zwłaszcza ich
program i działalność.



Drugi obóz znajdował się w Wiedniu, gdzie partie tak jak:
brytyjska Niezależna Partia Pracy i niemiecka USPD cechujące
się bardziej radykalnym programem powołały do życia
Międzynarodową Wspólnotę Pracy Partii Socjalistycznych,
zwaną inaczej Międzynarodówką Wiedeńską.



W dniach 21-25 maja 1923 roku odbył się w Hamburgu
kongres, który połączył oba obozy w Socjalistyczną
Międzynarodówkę Robotniczą.



Objęcie przez nazistów władzy w Niemczech w 1933 roku
całkowicie zmieniło pozycję ruchu socjaldemokratycznego.
Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie
działalności SMR, ale także większości partii
socjaldemokratycznych.



Dopiero koniec wojny umożliwił powrót do idei odbudowy
Międzynarodówki. Istniejąca w okresie międzywojennym SMR
stanowiła dobrą bazę ideowo-programową, a co więcej wzór
przyszłej organizacji.

Po II Wojnie Światowej



Nie wszystkie partie miały pozytywny stosunek do
odbudowy międzynarodowej organizacji
zrzeszającej partie socjaldemokratyczne. Partie
brytyjskie oraz skandynawskie obawiały się
podporządkowania strukturze ponadnarodowej.



Inną ważną kwestią była oś podziału na partie
Europy Zachodniej i Wschodniej, nie bez znaczenia
jest również fakt istnienia różnic w programach
samych partii.



Do przełomu w procesie tworzenia
Międzynarodówki doszło na konferencji w Antwerpii
(1947), gdzie udział wzięły nie tylko państwa
europejskie.



Ostatni krok na drodze do utworzenia nowej
organizacji został uczyniony na obradach we
Frankfurcie nad Menem w 1951.

Powstanie międzynarodówki
socjalistycznej



Na konferencji założycielskiej we
Frankfurcie nad Menem w 1951
wzięło udział 107 przedstawicieli z
35 partii i innych organizacji (w tym
15 kobiet).



Międzynarodówka została powołana
jako forum służące do wymiany
poglądów pomiędzy partiami.



Pierwszym przewodniczącym został
Morgan Philips, a siedzibą
organizacji Londyn.



Obecnie rolę przewodniczącego
pełni Georgios A. Papandreou.
Sekretarzem generalnym
natomiast jest Luis Ayala (Chile).

Cele i zadania
Międzynarodówki



Wprowadzenie w życie socjalizmu poprzez
reformowanie kapitalizmu.



Dążenie do uniezależnienia od mniejszości, która
kontroluje i posiada środki produkcji.



Odrzucenie liberalnego indywidualizmu na rzecz
współpracy zespołowej.



Kierowanie się zasadą demokracji, która powinna
obowiązywać powszechnie.



Postulowanie polityki pełnego zatrudnienia.



Sprawiedliwy podział dóbr i zasobów.



Upowszechnienie takich praw jak: prawo do pracy,
opieki lekarskiej, wypoczynku, bezpiecznego
dzieciństwa itp.

Dziękuję za uwagę.

Katarzyna Sekuła