Idea

zrównoważonego

rozwoju w

budownictwie

niskoenergochłonny

m

Daniel Szczepaniak

Początki budownictwa
energooszczędnego

Kryzys naftowy w latach 1973-1974 oraz stale wzrastające koszty

użytkowania obiektów mieszkaniowych podyktowały konieczność

oszczędzania energii, a także zmniejszenie energochłonności budynków.

W związku z tym pojawił się nowy rodzaj budownictwa o zmniejszonym

zużyciu energii, które wykorzystuje odnawialne źródła energii w celu

pokrycia potrzeb energetycznych. Zaletą jego jest zapewnienie większej

ochrony środowiska naturalnego.

Duże znaczenie w kosztach eksploatacji
budynków ponoszą wydatki na energię:



elektryczną,



do ogrzewania w okresie zimowym i chłodzenia w letnim,



potrzebną do funkcjonowania systemów wentylacji budynku,



niezbędną do przygotowania ciepłej wody użytkowej.

Co to jest energochłonność?

Energochłonność to wartość obliczeniowa zapotrzebowania na ciepło do

ogrzewania budynku w okresie grzewczym wyrażona ilością energii

przypadającej w ciągu roku na 1m

2

ogrzewanej części budynku.

Budynek o współczynniku E= 70 kWh/m

2

/rok i powierzchni 100 m

2

zużyje w ciągu roku 7000 kWh energii. W celach marketingowych

przyjęło się podawanie obliczeniowego zapotrzebowania na olej

opałowy do ogrzania 1m

2

powierzchni budynku w ciągu roku. 7000 kWh

energii w przybliżeniu odpowiada spaleniu 700 l oleju napędowego.

Niskoenergochłonność

Niskoenergochłonność to stosunkowo małe zapotrzebowanie na energię

podczas całego cyklu życia budynku (od pozyskania materiałów i

surowców do eksploatacji i likwidacji). Już w połowie lat

siedemdziesiątych XX wieku rozpoczęto budowanie obiektów, które

spełniają większość aktualnych zasad domów niskoenergochłonnych.

Budownictwo niskoenergochłonne

Budownictwo niskoenergochłonne bardzo szybko rozwija się w Europie

Zachodniej. W Polsce niestety jest ono niedoceniane. Polskie

budownictwo jest energochłonne. Obecnie sezonowy wskaźnik

zapotrzebowania na energię wynosi 80-120 kWh/m

2

/rok. W 1984 roku

ten wskaźnik wahał się w granicach 220-350 kWh/m

2

/rok. Po zmianie

norm dotyczących izolacyjności termicznej przegród zewnętrznych

budynków wskaźnik zmalał do wartości 180-220 kWh/m

2

/rok. Aktualny

trend to zminimalizowanie do zera ilości energii dostarczanej z

zewnątrz.

Budownictwo niskoenergochłonne

Na terenie Unii Europejskiej, a także Polski buduje się już domy o

wskaźniku mniejszym niż 15 kWh/m

2

/rok. Niska energochłonność

budynku rodzi mniejszy popyt na nośniki energii, przez co całe

zapotrzebowanie mogą pokryć odnawialne źródła energii. Taka sytuacja

jest możliwa tylko w wypadku dobrze zaprojektowanego budynku oraz

świadomości jego mieszkańców odnoszącej się do funkcjonowania tego

obiektu.

Budownictwo niskoenergochłonne

Kolejnym etapem budownictwa niskoenergochłonnego jest dążenie do

projektowania budynków samowystarczalnych energetycznie, które w

sposób zrównoważony wykorzystywałoby zasoby środowiska.

Niskoenergochłonność domu jest nierozłącznie powiązana z ekologią,

co skłania do tworzenia budynków zrównoważonych ze środowiskiem

przez właściwe kształtowanie form konstrukcyjnych i użycie materiałów

niskoenergetycznych.

Klasyfikacja energetyczna budynków według
Stowarzyszenia na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju

Klasa

energetycz

na

Ocena

energetyczna

Wartość

powierzchniowego

wskaźnika sezonowego

zapotrzebowania na

ciepło E

A

[kWh/m

2

/rok]

Okres

budowy

A++

zeroenergetyczny

≤ 5

 

A+

pasywny

< 15

 

A

niskoenergetyczny

15 – 45

 

B

energooszczędny

45 – 80

 

C

średnioenergooszczę

dny

80 – 100

 

D

średnioenergochłonn

y

100 – 150

od 1999 roku

E

energochłonny

150 – 250

do 1998 roku

F

wysokoenergochłonn

y

> 250

do 1982 roku

Budownictwo a środowisko
naturalne

Charakter sektora budownictwa w relacji ze środowiskiem naturalnym

jest wyraźnie konsumpcyjny, czego skutkiem jest wzrost zagrożeń

środowiska naturalnego w skali globalnej (spustoszenie w

różnorodności biologicznej czy zmiany klimatyczne). Nowa filozofia

procesu budowlanego dąży do zahamowania degradacji środowiska

poprzez nieustanny wzrost liczby konstrukcji budowlanych.

Główne założenia idei zrównoważonego rozwoju
w budownictwie

Samo pojęcie „zrównoważonego rozwoju” (sustainable development)

zostało sprecyzowane w 1987 r. w Raporcie „Nasza Wspólna

Przyszłość” sporządzonym przez Światową Komisję ds. Środowiska i

Rozwoju ONZ. Obejmował on zestawienie zagrożeń dla prawidłowego

rozwoju ludzkości w przyszłości. Znaczenie zrównoważonego rozwoju

zinterpretowano w deklaracji „Agenda 21” przyjętej na szczycie Ziemi

„Środowisko i rozwój’ w Rio de w 1992 r. tj. określa on użytkowanie

zmniejszających się zasobów naturalnych i wzrost jakości życia

przyszłych i obecnych pokoleń. Zrównoważony rozwój to taki, który

może trwać długi czas bez zachwiania równowagi społecznej i

ekologicznej.

Triada zrównoważonego rozwoju. Relacja:
architektura zrównoważona – programy certyfikujące

Zrównoważony rozwój

Zrównoważony rozwój ustosunkowuje się także do urbanizacji. Widać
go w dzisiejszych projektach planowania miast oraz obszarów
zurbanizowanych. Koncepcję rozwoju zrównoważonego miasta możemy
zobaczyć w takich obszarach rozwoju jak:



koncepcja miasta zwartego (planowanie zabudowy),



planowanie przestrzenne (rozlokowanie obszarów funkcjonalnych),



transport miejski,



gospodarka odpadami,



recykling,



pozyskiwanie energii,



gospodarka terenami zielonymi i wodami

Zrównoważony rozwój

Szczególnie ważnym obszarem wprowadzania idei zrównoważonego

rozwoju jest sektor budowlany. Jego rola jest widoczna w gospodarce

kraju, we wzroście gospodarczym, a także w emisji zanieczyszczeń,

produkcji odpadów i zużyciu energii. Istotną przyczyną niekorzystnych

oddziaływań budownictwa na środowisko (emisja CO

2

i nieefektywność

energetyczna) są sposoby budowy i energochłonne metody eksploatacji.

Główny zakres wpływu budownictwa na
środowisko to:



zużycie energii w trakcie eksploatacji budynków, a także ich budowy,



przepływ produktów budowlanych,



wzrost ilości odpadów budowlanych i porozbiórkowych,



dodatkowe odpady związane z eksploatacją,



zużycie zasobów naturalnych w trakcie budowy i eksploatacji,



zanieczyszczenie powietrza,



niszczenie ekosystemów

Koncepcja zrównoważonego rozwoju niweluje
niektóre problemy, takie jak np.:



emisja CO

2

i jej redukcja,



zminimalizowanie odpadów budowlanych i porozbiórkowych,



zapobieganie zanieczyszczeniu powietrza wewnątrz budynku.

Pięć cech budynków zrównoważonych wg
Organizacji Współpracy Gospodarczej i
Rozwoju (OECD)



efektywne wykorzystanie surowców,



optymalne wykorzystanie energii,



zapobieganie zanieczyszczeniu środowiska,



zharmonizowanie ze środowiskiem,



zintegrowane i systemowe rozwiązywanie problemów.

Lincoln Park

Lincoln Park to nazwa nowej inwestycji firmy AIG Lincoln, która

powstanie w Warszawie, w tzw. Mokotowskim Obszarze Biznesu.

Kompleks Lincoln Park tworzyć będzie 6 budynków biurowych o

łącznej powierzchni najmu ok. 55 tys. m

2

.

Lincoln Park

Atrakcją będzie starannie dobrana roślinność i mała architektura z

akcentami wodnymi. W projekcie przyjęto założenie wyłączenia

dziedzińca z ruchu samochodowego, aby oddać tę przestrzeń do

wyłącznej dyspozycji pieszych.

Lincoln Park

Na terenie Lincoln Park zaplanowano również: przedszkole, kawiarnie i

restauracje, sklepy, pralnię. Zewnętrzne fasady budynków osłonią

dziedziniec, chroniąc go przed zgiełkiem miasta. Budynki będą miały

przeszklone fronty, co zapewni dużą ilość naturalnego światła. Każdy

budynek został zaprojektowany w taki sposób, aby zapewnić najemcom

jak największą elastyczność w dostosowaniu wielkości powierzchni do

aktualnych potrzeb.

Dziękuję za uwagę