Toxocara Canis

Glista psia

Występowanie:

• Kosmopolityczny nicień

• Bytuje w jelicie cienkim młodych

psów, wilków i lisów

• Człowiek jest żywicielem

niespecyficznym (pasożyt nie osiąga
w organizmie ludzkim dojrzałości)

Budowa

• Przedni koniec ciała zaopatrzony w

dwa wydłużone boczne skrzydełka
oskórkowe.

• Gardziel zakończona

„żołądeczkiem”.

Samiec:

• Długość 90-127mm i 2-2,6 mm

średnicy.

• Tylny koniec ciała zakrzywiony,

tworzy palczasty wyrostek z
pięcioma parami brodawek
zastekowych.

• Dwie różne szczecinki kopulacyjne

mają ok. 1 mm długości i
zaopatrzone w skrzydełka.

Samica:

• Długość 126-198mm i 2,6-3mm

średnicy.

• Szpara sromowa leży w przedniej

części ciała

Jajo:

• Lekko owalne, prawie kuliste o grubej

brązowej skorupce.

• Na powierzchni ma oczkowate

wgłębienia, zawierające zygotę przed
podziałami lub w stadium 2
blastomerów

Rozwój:

• Do zarażenia dochodzi drogą per os, przez

połknięcie inwazyjnego jaja. Jeżeli jajo połknie
młody pies wówczas rozwój jest podobny jak
w przypadku glisty ludzkiej. Rozwój jest
monokseniczny, a okres dojrzewania trwa 21-
28 dni. Droga jest następująca: rozwój larw w
jelicie cienkim -> krew -> serce -> pęcherzyki
płucne -> tchawica -> gardło -> przełyk ->
jelito -> dojrzewania larw -> dorosłe nicienie
-> jaja w kale

• Jeżeli jest to starszy pies, wówczas

larwy z płuc przechodzą za
pośrednictwem dużego krążenia do
różnych narządów wewnętrznych,
głównie wątroby i nerek, a także
gałki ocznej i mózgu oraz mięśni,
gdzie zostają otorbione, a ich rozwój
zatrzymany.

• U psów-samców dalszy rozwój jest

możliwy dopiero, gdy otorbione larwy
w mięśniach zostaną zjedzone przez
innego żywiciela mięsożernego, u
którego następuje zakończenie cyklu.

• U psów-samic następuje

uruchomienie larw
„uśpionych” w
końcowych dniach ciąży.
Prowadzi to do zarażenia
śródmacicznego płodów
i rodzące się szczenięta
mają toksokarozę
wrodzoną.

Chorobotwórczość:

• Choroba wywołana przez T. canis jest

nazywana toksokarozą, zwaną
wcześniej zespołem larwy trzewnej
wędrującej, ma cechy zarażenia
wieloogniskowego.

• Objawy:

a) wysoka temperatura ciała(nawet
powyżej 39 st. C)
b) powiększenie wątroby
(hepatomegalia)

c) bóle brzucha z nudnościami i wymiotami
d) zmiany zapalne płuc (rzadziej nacieki
zwiewne Lofflera)
e) objawy ogniskowych zmian w mózgu i
gałce ocznej (zaburzenia widzenia,
zapalenie siatkówki, naczyniówki)
f) później temperatura ciała wraca do
normy
g) nawracające bóle głowy i zaburzenia
równowagi
h) nawracające infekcje dróg oddechowych
i) zapalenie węzłów chłonnych

Wykrywanie:

• Badania serologiczne (odczyn

wiązania dopełniacza,
hemaglutynacji pośredniej,
immunodyfuzja,
immunoelektroforeza, ostatnio
testami ELISA, którymi określa się
stężenie swoistych przeciwciał IgG i
IgE)

• Niekiedy wykonuje się biopsję.

• We krwi obwodowej występuje

znaczna leukocytoza (do 80
tys/mm3) z eozynofilią (do 90%) oraz
hiperglobulinemia

• Pomocne przy

ustaleniu zasięgu
inwazji są:
tomografia komputerowa,
rezonans magnetyczny i
ultrasonografia

Zwalczanie i leczenie:

• Regularne odrobaczania, głównie

młodych psów mających kontakt z
dzieckiem

• Leczenie jest trudne, stosuje się:

albendazol, mebendazol, tiabendazol
oraz lewamizol