GENEZA KONFLIKTU
IZRAELSKO -
ARABSKIEGO

BLISKI WSCHÓD

POCZĄTEK XX WIEKU

Cały obszar znajdował się w strefie wpływów
Turcji jednak Arabowie dążyli do uzyskania
niepodległości. Podczas I wojny światowej
Anglia i Francja poparły arabskie dążenia
niepodległościowe, lecz nie zostały one
zrealizowane. Po podziale mandatów w Lidze
Narodów Anglia objęła rządy mandatowe w
Palestynie, Transjordanii i Iraku, Francja w
Libanie i Syrii. W 1917 roku brytyjski minister
spraw zagranicznych nawoływał żydów do
powrotu do Palestyny – kraju z którego
geograficznie ich Naród się wywodzi.

DWUDZIESTOLECIE MIĘDZYWOJENNE



W dwudziestoleciu międzywojennym na Bliski
Wschód

przybywa

coraz więcej

ludności

żydowskiej. Patronat nad nimi objęła Światowa
Organizacja Syjonistyczna, powstała jeszcze w
1897 roku. W 1918r. Arabowie stanowili 70%
ludności

obszaru

dawnego

Izraela.

Prześladowania w Europie spowodowały jeszcze
większy napływ żydów, co zaogniło stosunki
arabsko-żydowskie. Napływ ludności żydowskiej
do Palestyny wzmógł się jeszcze bardziej po
dojściu Adolfa Hitlera do władzy w Niemczech: w
1935 roku Żydzi stanowili już 25% mieszkańców
Palestyny (380 tysięcy spośród 1,3 miliona
całkowitej populacji).

POGROM W HEBRONIE



spięcia na tle etnicznym, terytorialnym i
religijnym

doprowadziły

do

licznych

krwawych zamieszek



pogrom ludności żydowskiej do

którego

doszło w dniach 23-24 sierpnia 1929 w
mieście Hebron w brytyjskim mandacie
Palestyny. Masakry dopuścili się Arabowie,
którzy zabili w mieście 67 Żydów. Wszyscy
pozostali, ocaleni Żydzi, zostali ewakuowani
przez Brytyjczyków do Jerozolimy. Pogrom w
Hebronie wstrząsnął społecznością żydowską
na całym świecie.

PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ



W 1936 roku doszło do wybuchu powstania Arabów,
co skłoniło Brytyjczyków do powołania królewskiej
komisji

śledczej.

Stwierdzono

że

utrzymanie

brytyjskiego mandatu w Palestynie jest niemożliwe
ze względu na sprzeczne cele ludności arabskiej i
żydowskiej. W maju 1939 roku rząd Wielkiej Brytanii
wydał „białą księgę” zapowiadającą zmianę polityki
w Palestynie poprzez zasadnicze ograniczenie
imigracji żydowskiej do Palestyny w przyszłości.
Projekt ten wywołał oburzenie Żydów, którzy uznali
ją za złamanie obietnicy poczynionej w deklaracji z
1917r,

tym

bardziej

odrażający

w

świetle

katastrofalnej

sytuacji

ludności

żydowskiej

mieszkającej w Europie. Spory przerwał jednak
wybuch II wojny światowej.

PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ



przedwojennie

utworzone

organizacje

terrorystyczne - IRGUN kierowany przez
polskiego żyda Menachema Begina oraz tzw.
grupa Sterna (od nazwiska przywódcy)
wysławiły się wysadzeniem hotelu King David
w Jerozolimie, w którym znajdowali się
urzędnicy i żołnierze brytyjscy. Miało to
miejsce

w

1946r.

Ponadto

postulaty

syjonistów znalazły poparcie na arenie
międzynarodowej po tym jak miliony żydów
zginęło w czasie II wojny światowej.

POCZĄTKI PAŃSTWA IZRAEL



W kwietniu 1947 roku Londyn przekazał
sprawę Palestyny do ONZ, która powołało
specjalną

komisję

ds.

Palestyny.

Przygotowany przez nią plan podziału
Palestyny został przyjęty przez Zgromadzenie
Ogólne ONZ 29 listopada 1947 roku. Zakładał
on utworzenie państwa żydowskiego z
przewagą ludności żydowskiej na 56%
obszaru Palestyny i państwa arabskiego z
przewagą ludności arabskiej na 44% obszaru
Palestyny oraz nadanie Jerozolimie (otoczonej
przez

państwo

arabskie)

statusu

międzynarodowego.



14 maja 1948 roku Dawid
Ben-Gurion

jako

ówczesny premier Izraela
proklamował

jego

niepodległość,
natychmiast uznaną de
facto przez USA i ZSRR.
Następnego dnia armie
Egiptu, Jordanii, Iraku,
Syrii i Libanu zaatakowały
Izrael.

BIBLIOGRAFIA



http://www.stosunkimiedzynarodowe.info



http://www.eduteka.pl



Joanna Krauze Konflikt arabsko - izraelski
(1948 - 2006). Próba analizy historyczno -
teoretycznej.