SCHIZOFRENI

A

epidemiologia, etiopatogeneza, podział,

kryteria diagnostyczne, rokowanie

UM
WWL 4/I

Rys historyczny



Pierwsze opisy padaczki, manii, depresji, otępienia miały
miejsce już w starożytności, natomiast brak jest
jednoznacznego opisu schizofrenii z tamtego okresu.



Do połowy XIX w. większość lekarzy stosowała pojęcie jednej
psychozy.



Haslam

(1764 – 1844) i

Pinel

(1745 – 1826) przedstawili jej

częściowy opis już w XVIII w.



Emil Kraepelin

pod koniec XIX w. zdefiniował to schorzenie w

sposób b. zbliżony do jej współczesnego rozumienia i jako
pierwszy odróżnił psychozę maniakalno – depresyjną od
dementia praecox (otępienie przedwczesne), które obecnie ok.
jest schizofrenią.



Eugen Bleuler

(1857 – 1939) w 1911 r. utworzył termin

„schizofrenia”, a

Schneider

(1887 – 1967) jako pierwszy

opisał tzw. objawy pierwszorzędowe, na których opierają się
współczesne kryteria diagnostyczne tej choroby.

Schizofrenia



Schizofrenia

– stanowi prawdopodobnie najważniejszą

przyczynę przewlekłego upośledzenia funkcjonowania osób z

zaburzeniami psychicznymi, a połowa pacjentów szpitali

psychiatrycznych w Europie to osoby chorujące na schizofrenię.



Z uwagi na nie wykrycie markera biologicznego swoistego dla

schizofrenii o jej rozpoznaniu decydują: rodzaj i okres

utrzymywania się objawów klinicznych



Schizofrenia

– to zazwyczaj ostra psychoza rozpoczynająca się

na początku

wczesnej dorosłości, a charakteryzująca się

dziwacznymi

urojeniami, omamami słuchowymi,

zaburzeniami myślenia,

dziwnym zachowaniem oraz

postępującym pogorszeniem

funkcjonowania osobistego,

rodzinnego, zawodowego i

społecznego. Wymienione

objawy występują przy zachowanej

jasnej świadomości.

Definicja pragmatyczna schizofrenii

Epidemiologia



Schizofrenia występuje we wszystkich krajach oraz we wszystkich
kulturach i choruje na nią na całym świecie 45 mln, w Polsce ok. 400
tys.



Ryzyko wystąpienia choroby w ok. całego życia 1%.



Roczna zachorowalność ok. 20 chorych (od 7 do 40) na 100 tys.
mieszkańców



Niektóre badania wsk., że zachorowalność na schizofrenię zmienia
się z biegiem czasu
> Hare – uważał, że do końca XVIII w. schizofrenia występowała
rzadko, a wzrost wsk. zachorowalności na nią był najwyższy w czasie
gwałtownego wzrostu uprzemysłowienia w XIX oraz na początku XX
w., a obecnie ponownie się zmniejsza.
Der – dowodził, że spadek zachorowalności obserwowany w
ostatnim 30-leciu może być następstwem zmian w diagnostyce i
postępami w leczeniu.

Schizofrenia

Nowa Gwinea

↓

Irlandia cz. zach.
↑

Schizofrenia

Epidemiologia



Pojęcie „efektu sezonowości urodzeń” – ustalono, że chory na
schizofrenię częściej (od 7 – 15%) rodzą się na:

- półkuli północnej między lutym a majem
- półkuli południowej między czerwcem a październikiem

Większa ekspozycja płodu na epidemię grypy w drugim trymestrze
ciąży



Wiek zachorowania:
- mężczyźni 15 – 25 r.ż.
- kobiety 25 – 35 r.ż.



Płeć – dotyczy obu płci w równym stopniu



Populacje ze zwięk. rozpow. – populacje miejskie, niższe klasy
społeczno – ekonomiczne.

Schizofrenia

Etiopatogeneza - hipotezy



Wg współczesnej wiedzy dot. patogenezy i patofizjologii schizofrenii
do zachorowania dochodzi w następstwie zadziałania dwóch grup
czynników.

Czynniki środowiskowe

[częściowo

zidentyfikowane]

Czynniki środowiskowe

[częściowo

zidentyfikowane]

Predyspozycja genetyczna

[częściowo

zidentyfikowana]

Predyspozycja genetyczna

[częściowo

zidentyfikowana]

neuromorfologiczn

e

zmiany

neuromorfologiczn

e

zmiany

neurochemiczne

zmiany

neurochemiczne

zmiany

neurofizjologiczne

zmiany

neurofizjologiczne

zmiany

zespół

schizofreniczny

Inna hipoteza sugeruje, że w patogenezie schizofrenii

mogą uczestniczyć retrowirusy, które wbudowują się w
genom człowieka i mogą przekazywać się jako geny
następnym pokoleniom.

Karlsson i wsp. z Uniwersytetu Hopkinsa – znaleźli

retrowirusy w płynie mózgowo-rdzeniowym ok. 30% osób,
które niedawno zachorowały oraz w mózgach zmarłych
schizofreników.

Hipoteza ta zakłada, że początkowo „uśpione” wirusy

mogą uaktywnić się pod wpływem m.in. hormonów
rozrodczych. Tłumaczyłoby to nasilenie zaburzeń
psychopatologicznych, które manifestują się u części chorych
na schizofrenię w ok. dojrzewania. Wirusy mogą też prowadzić
do wywołania procesów zapalnych mózgu i przyspieszyć
apoptozę neuronów.

Schizofrenia

Etiopatogeneza - hipotezy

Schizofrenia

Etiopatogeneza - hipotezy

Ryzyko zachorowania na schizofrenię w ciągu życia dla członków rodziny chorego
w zależności od stopnia genetycznego pokrewieństwa

Stop. pokrewieństwa

Ryzyko zachor.

na schi. w ciągu

życia

Stopień

pokrew.

genetycznego

Małżonek/małżonka

2%

niespokrewni

ony

Bliżsi kuzynowie/bliższe kuzynki

2%

trzeci

siostrzeńcy/siostrzenice, bratankowie/bratanice

4%

drugi

wnuki

5%

drugi

Potomstwo, jedno z rodziców chore na
schizofrenię

13%

pierwszy

Potomstwo, oboje rodzice chorzy na
schizofrenię

46%

pierwszy

Bliźnięta dwujajowe

17%

pierwszy

Bliźnięta jednojajowe

48%

pierwszy

Zdrowi

Chorzy

W skali roku ubywało istoty

szarej kory mózgowej (apoptoza)

1%

5%

Masowe obumieranie neuronów

rozpoczynało się w okolicy płatów

--

ciemieniowych,

przenosiło się falą w

kier. płatów czołowych i

skroniowych

Tej apoptozie towarzyszyło

--

nasilenie objawów

psychopatologicznych

Badacze z University of California Los Angeles i z National Institute of

Mental Health prześledzili zmiany zachodzące w mózgach młodych osób
(13-18 r.ż.) cierpiących na schizofrenię i porównali z osobami zdrowymi
met. neuroobrazowymi.

Podejrzewano, że przyczyną były geny uczestniczące w rozwoju

mózgu, które nieprawidłowo się uaktywniły pod wpływem hormonów
rozrodczych wydzielających się w znacznym stężeniu w okresie
dojrzewania.

Schizofrenia

Etiopatogeneza - hipotezy

Schizofrenia

Etiopatogeneza - hipotezy



Czynniki środowiskowe – działające w ok. przedchorobowym
mogą mieć udział w patogenezie schizofrenii.



narażenie płodu na infekcje wirusowe w II trymestrze ciąży, wiąże się ze
zwiększonym ryzykiem zachorowania na schizofrenię w wieku dorosłym ok.
10% a ma to prawdop. zw. z uwarunkowaną genetycznie nieprawidłową
odpowiedzią immunologiczną matki.



powikłania położnicze (przedwczesny poród, przedłużający się poród i
niedotlenienie)



neurochemiczne (nadużywanie substancji psychoaktywnych) pobudz.
neuroprzekaźnictwa dopaminergicznego i serotoninergicznego oraz hamuje
nauroprzek. glutaminergiczne, a to powoduje wystąpienie objawów
przyspieszających objawy schizofrenii.



marihuana może wywołać objawy ostrej psychozy u p-tów z zab. psychicz.



aktualne wyniki badań wskazują, że nadużywanie marihuany może
spowodować wystąpienie schizofrenii, ale prawdopodobnie tylko u osób z
predyspozycją genetyczną.

luty - maj

lipiec - październik



Czynniki psychologiczne

– teorie psychologiczne

schizofrenii

koncentrują się głównie na opisie i

wyjaśnianiu objawów.



teoria deficytu poznawczego – sugeruje, że schizofrenia
może być spowodowana zaburzoną zdolnością do
odbierania i analizowania informacji, co z kolei prowadzi do
błędnej interpretacji konwersacji i ekspresji emocji (mimiki)
twarzy.

Schizofrenia

Etiopatogeneza - hipotezy

Schizofrenia

Etiopatogeneza - hipotezy



Czynniki społeczne

– niejasny jest zw. przyczynowo –

skutkowy między wydarzeniami życiowymi, a schizofrenią –
choroba może być konsekwencją albo przyczyną wydarzeń.



schizofrenia częściej występuje wśród osób z niższych
warstw społeczno – ekonomicznych, wśród mieszkańców
miast i wśród imigrantów.



teorie rodzinne koncentrują się na nieprawidłowym
wychowaniu (zwłaszcza na zaburzonej opiece matki) i na
niewłaściwej komunikacji między członkami rodziny.

Schizofrenicy znacznie rzadziej pozostawiają potomstwo, niż osoby

zdrowe. Skąd więc „geny schizofrenii” przetrwały?

Malspina i wsp. z Columbia University zbadali 2 gr. dużych populacji

chorych na schizofrenię z Nowego Jorku i Izraela.

Wykazano, że schizofrenicy, u których w rodzinie ta choroba nie

występowała byli dziećmi ojców średnio starszych o 5 lat, niż populacja osób
zdrowych.

Dowiedziono, że:

występuje ryzyko schizofrenii

potomstwo poczęte przez ojców

poniż. 25 r.ż. do 1/141

30 – 34  do 1/100
40 – 44  do 1/80
50 – 54  do 1/47

Ryzyko wystąpienia schizofrenii u potomstwa ojców 50-cio letnich jest 3

x wyższe, niż u potomstwa 25-cio latków.

Piętno genetyczne starszych ojców wynika z defektów plemników, które

powstają w wyniku podziałów komórkowych. U 20-to latków komórki
rozrodcze ulegają 200 podziałom, a spermatogonia 40-to latka przechodzi już
660 podziałów, co powoduje, że z każdym podziałem wzrasta w plemnikach
prawdopodobieństwo mutacji.

Etiopatogeneza - hipotezy

Schizofrenia

Badania neuroradiologiczne CT i MRI wykazały szereg

nieprawidłowości w strukturach mózgu (powiększenie komór
bocznych oraz komory trzeciej, a także poszerzenie bruzd korowych).

Wpływ czasu trwania choroby, leczenia oraz przebyte urazy głowy

mogły mieć na te zmiany wpływ. Zmiany o.u.n. korelowały z gorszym
przedchorobowym funkcjonowaniem tych osób, złym rokowaniem,
gorszą reakcją na leki, nasileniem się objawów negatywnych.

Choć prawie każda ze struktur mózgu chorych na schizofrenię

była uznawana w którymś momencie za strukturę nieprawidłową to
najnowsze badania przeprowadzone metodą skanowania wykazały, że
zmiany strukturalne dotyczą tylko niektórych obszarów mózgu.
Również przeprowadzone badania patomorfologiczne okazały się
niejednoznaczne. W badaniach CT i MRI nie wykazano różnic w
objętości całego mózgu. Uznano, że jeśli w mózgu występują poważne
zmiany strukturalne, to nie mogą mieć charakteru rozlanego lecz
ogniskowy.

Etiopatogeneza - hipotezy

Schizofrenia

Tradycyjny podział schizofrenii



Schizofrenia prosta

podstępnie narastająca utrata napędu, zainteresowań, ambicji i

inicjatywy, towarzyszące zblednięcie afektu.



Hebefrenia

znaczna dezorganizacja myślenia, zachowania prymitywne,

błazeńskie, chaotyczne, infantylne.



Schizofrenia katatoniczna

znaczne zaburzenia motoryczne, manieryzm, stereotypie,

osłupienie, podniecenie, zaburzenia mowy.



Schizofrenia paranoidalna

urojenia prześladowcze lub wielkościowe, omamy słuchowe,

uczucie napięcia, podejrzliwość, często wrogość i agresja.



Inne podtypy

stany paranoidalne, schizofrenia skąpoobjawowa, schizofrenia

rezydualna, zespoły podobne do schizofrenii (schizotypowe).

Schizofrenia

Podział schizofrenii wg ICD-10



F 20.0 Schizofrenia paranoidalna



F 20.1 Schizofrenia hebefreniczna



F 20.2 Schizofrenia katatoniczna



F 20.3 Schizofrenia niezróżnicowana



F 20.4 Depresja poschizofreniczna



F 20.5 Schizofrenia rezydualna



F 20.6 Schizofrenia prosta



F 20.8 Schizofrenia innego rodzaju



F 20.9 Schizofrenia nie określona

Schizofrenia

Kryteria diagnostyczne

Rozpoznanie schizofrenii opiera się na:



dokładnej ocenie objawów



kolejności ich występowania



rozwoju choroby i jej przebiegu



zejścia w sensie ujawnienia się objawów ubytkowych

W celu zwiększenia rzetelności i powtarzalności rozpoznania

stworzono kilka systemów diagnostycznych, m.in.: Present
Scale Exsamination – jest to szczegółowy kwestionariusz
pozwalający nie tylko na rozpoznanie schizofrenii, ale także na
podział na określone zespoły systemy klasyfikacyjne oraz DSM-IV
i ICD-10.

Schizofrenia

Pierwszy epizod psychotyczny i jego przebieg



Mówimy wówczas, gdy dana osoba pierwszy raz w życiu

doświadcza objawów psychotycznych. osoby te mogą nie

rozumieć co się z nimi dzieje i z otaczającym je światem.



Objawy mogą być bardzo niepokojące i niezwykłe, krańcowo

różne od dotychczasowych doświadczeń.



Osoba taka czuje się zagubiona i zagrożona.

W psychiatrii mówimy o charakterystycznym przebiegu P.E.P.

Dzieli się on na 3 etapy: (różny czas trwania u różnych chorych)

I.

Są to niejasne i trudne do rozpoznania zmiany w zachowaniu

i funkcjonowaniu

II.

Ostre objawy psychotyczne

III.

Może nastąpić powrót do zdrowia, a może wystąpić depresja

popsychotyczna lub też objawy psychotyczne mogą

utrzymywać się przewlekle o różnym stopniu nasilenia.

Schizofrenia

Rozpoznawanie schizofrenii

Kryteria IDC-10 i DSM-IV różnią się przede wszystkim pod względem wymaganego czasu trwania objawów

psychopatologicznych. W DSM-IV od co najmniej 6-ciu m-c, natomiast w ICD-10 jednoznaczne objawy muszą być

obecne przez „większość czasu w ciągu miesiąca”.

Kryteria diagnostyczne schizofrenii wg ICD-10

A. Jeden z objawów A1 lub dwa z objawów A2

Muszą występować przez większą część czasu trwania epizodu utrzymującego się przez co najmniej m-c

A1a. Echo myśli, nasyłanie lub odciąganie myśli, nagłaśnianie (odsłanianie) myśli;
A1b. Urojenia oddziaływania, wpływu, owładnięcia, spostrzeżenia urojeniowe;
A1c. Głosy omamowe na bieżąco komentujące, dyskutujące o chorym lub pochodzące z różnych

części jego ciała;

A1d. Utrwalone urojenia o treści kulturowo niedostosowanej;

A2e. Utrwalone omamy z połowicznie uformowanymi urojeniami, bez wyraźnej treści afektywnej
A2f. Przerwy w toku myślenia, prowadzące do rozkojarzenia lub niespójności wypowiedzi, neologizmy
A2g. Zachowania katatoniczne
A2h. Objawy negatywne: apatia, zubożenie wypowiedzi, spłycenie lub niespójność afektu nie będące

wynikiem depresji lub podawania leków.

B. W razie wystąpienia epizodu manii lub depresji kryterium A musi wystąpić zanim rozwiną się

zaburzenia nastroju

C. Nie można przypisać organicznemu uszkodzeniu mózgu (F0) czy niewłaściwym używaniu

substancji (F1). Uwaga: Muszą być spełnione trzy kryteria (A,B,C)

Schizofrenia

Charakteryzuje się występowaniem:



zaburzeń myślenia

(rozpoznawanie rzeczywistości,

reakcje emocjonalne, procesy

myślenia,

formułowanie sądów oraz

umiejętność

porozumiewania się)

Ulegają tak dużemu pogorszeniu, że osoba chora

ma poważnie utrudnione funkcjonowanie rodzinne i
społeczne.



Często współwystępują:

omamy i urojenia

Schizofrenia

Dane z badania psychiatrycznego:

„Zobaczyłem krzyż i wtedy przemówił do mnie Bóg.

Byłem tego pewny i wtedy moje myśli przejęły kontrolę. Były

to myśli o treści religijnej. Zacząłem co jakiś czas słyszeć

głosy. Miałem odczucie, że szatan przybrał postać smoka i

zamierza mnie zabić. Słyszałem głosy od kilku miesięcy.

Ostatnio głos powiedział, to jest ostatni przekaz: koniec, bez

odbioru. Od tej chwili nigdy juz nie słyszałem tego głosu.

Jednak moje myśli były kontrolowane.

W tym okresie doznawałem szalonych erotycznych

doznań, utrzymywał się brak snu, byłem zmuszony do

spacerów o 1-ej w nocy i byłem wtedy bardzo zmęczony.

Wtedy też często miałem odczucie nasyłania mi obcych

myśli. Miałem też przekazywane informacji za pomocą

numerów na tablicach rejestracyjnych samochodów, które w

ten sposób były zaszyfrowane”.

Schizofrenia

Urojenia

W schizofrenii występują 3 główne typy urojeń:

I.

- chory wierzy i odczuwa, że jakieś siły zewnętrzne wywierają
wpływ na jego zachowanie i go kontrolują (urojenia wpływu i
owładnięcia).

II.

- powodują, że osoba chora wierzy, że jest śledzona,
podglądana, czy też szykanowana (urojenia prześladowcze).

III.

- prowadzą chorego do przekonania, że utracił on poczucie
tożsamości i celowości własnego życia, albo też wywołują u
niego poczucie niezwykłych mocy czy zdolności (urojenia
zmiany tożsamości).

Schizofrenia

Dane z badania psychiatrycznego:

„Opracowałem genialny plan, wg którego chciałem żyć.

Wykonałem

notatki

pełne

nowych

planów.

Byłem

przekonany, że poszukuje mnie mafia, chroni mnie ABW. Nie
mogłem się uwolnić od myśli, że moi rodzice są w kontakcie
z diabłem. Czułem się osamotniony, a w TV cały czas
mówiono o mnie. W końcu zdecydowałem się wyjechać nad
morze.

Do

walizki

włożyłem

tylko

biblię.

Na dworcu zatrzymała mnie Policja, której złożyłem fałszywe
zeznania – przyznałem się do zabójstwa, po to żeby mnie
aresztowali i chronili przed mafią. Z komisariatu zostałem
zawieziony do szpitala psychiatrycznego. Nie sprzeciwiałem
się, gdyż myślałem, że to wszystko jest częścią planu”.

Schizofrenia

Główne objawy schizofrenii



Schizofrenia –

jest najbardziej rozpowszechnionym i prawdopodobnie najlepiej

poznanym zab. psychicz. Zaburzenia jej pokrewne (zaburzenia schizotypowe, zab.

schizoafektywne, zab. urojeniowe, czy też krótkotrwały epizod psychotyczny –

różnicuje się ze schizofrenią na podstawie rodzaju obserwowanych objawów

psychotycznych i czasu ich trwania.



Omamy słuchowe:

nieprawdziwe spostrzeżenia, zazwyczaj pod postacią głosów,

które rozmawiają ze sobą na temat chorego lub komentują w trzeciej osobie jego

myśli czy działania.



Uczucie owładnięcia:

chory ma poczucie, że jest kontrolowany obcą siłę lub moc.

Może też mieć poczucie, że ta obca siła przeniknęła jego umysł i ciało. Często jest to

interpretowane jako wpływ fal radiowych, duchów czy promieniowania kosmicznego.



Urojenia:

nieprawdzie przekonania chorego na temat rzeczywistości, które mogą

przybierać wiele różnych form np.: urojenia prześladowcze, wielkościowe,

odnoszące.



Zaburzenia myślenia:

poczucie, że myśli są nasyłane, albo też odciągane z

umysłu. Niekiedy występuje tzw. nagłośnienie myśli, że inne osoby je mogą słyszeć,

często z dużej odległości.



Zmiany emocjonalne i wolicjonalne:

emocje i uczucia stają się mgliste lub mniej

jasne i często są opisywane jako „spłycone”. Może też wystąpić spadek inicjatywy

czy energii. Takie zmiany określa się jako objawy „negatywne”.

Schizofrenia

Objawy pozytywne:



Są niejako dodatkiem do całej gamy

zachowań danej osoby (np. omamy,
urojenia, zaburzenia mowy).

Schizofrenia

Objawy negatywne:



zaburzenia komunikacji (alogia)

– zubożenie mowy, np. ograniczony

zasób słownictwa



zaburzenia afektu (stępienie afektywne)

– ograniczenie w zakresie

percepcji, przeżywania i ekspresji emocjonalnej, np. odczuwanie pustki
wewnętrznej



zaburzone funkcjonowanie społeczne (wycofanie społeczne)

–

zmniejszona skłonność do wchodzenia w interakcje socjalne np.
zmniejszone zainteresowanie aktywnością seksualną



zaburzona zdolność odczuwania przyjemności (anhedonia)

–

zmniejszona zdolność do doświadczania uczucia przyjemności np.
postrzeganie wcześniejszych hobby lub zainteresowań jako
niesprawiających przyjemności



zaburzenia motywacji (awolicja)

– ograniczenia w podejmowaniu i

podtrzymywaniu motywacji do działania, np. zmniejszona zdolność do
podejmowania i kończenia czynności dnia codziennego, zaniedbywanie
stanu higieny osobistej.

Objawy negatywne występują u 60 – 70% chorych na
schizofrenię.

Schizofrenia

Typy schizofrenii

Opierając się na dychotomii (dwudzielności) objawów pozytywnych i

negatywnych, Andersen (1982) i Crow (1980) uważają, że w schi.

występują dwa procesy psychopatologiczne, które u konkretnego

pacjenta mogą występować razem lub oddzielnie. Wysunęli

hipotezę, że psychozę schizofreniczną można podzielić na dwa

zespoły: typ I i typ II.

Typ I

– najczęściej wiąże się, ze względnie korzystnym

przystosowaniem p/chorobowym, łagodniejszym przebiegiem

choroby i pozytywną odpowiedzią na terapię. (Prawdopodob.

objawy pozytywne są następstwem zmian neurochemicznych

zachodzących w mózgu, a nie wynikiem zmian strukturalnych

mózgu).

Typ II

– wiąże się najczęściej z niekorzystnym przystosowaniem

p/chorob. większymi zab. funkcji poznawczych, słabszą odpowiedzią

na leczenie i gorszym rokowaniem. Być może przyczyną obj.

negatyw. są nieprawidłowości strukturalne mózgu, szczególnie

wynikające z poszerzenia komór.

Schizofrenia

Diagnostyka różnicowa

Z uwagi na różnorodność objawów schizofrenii

diagnostyka różnicowa musi obejmować inne zaburzenia
psychiczne i neurologiczne.



inne psychozy (depresja, mania, zaburzenia schizotypowe,
psychozy polekowe)



zaburzenia nerwicowe (zaburzenia lękowe, dysocjacyjne,
obsesyjno – kompulsywne)



organiczne choroby mózgu (padaczka, schorzenia
zwyrodnieniowe mózgu, stwardnienie rozsiane)



ostre zaburzenia świadomości



zaburzenia osobowości

Schizofrenia

Przedchorobowe cechy osobowości

Pacjenci w ok. p/chorobowym często wykazują

zaburzenia zachowania i specyficzne cechy osobowości.



Osobowość schizoidalna

izolowanie się od otoczenia, słabe przeżywanie emocji i
uczuć, wyobcowanie społeczne)



Osobowość paranoidalna

(silna wrażliwość, podejrzliwość i nieufność)

Schizofrenia

Czynniki rokownicze w schizofrenii

Czynnik

Dobre rokowanie

Złe rokowanie

obciążający wywiad rodzinny

nie

tak

osobowość

prawidłowa

schizoidalna lub paranoidalna

inteligencja

wysoka lub średnia

poniżej średniej

funkcjonowanie przed
zachorowaniem

dostosowane lub dobre

niedostosowane i pon. średniej

początek

ostry

podstępny

płeć

żeńska

męska

wiek zachorowania

wiek dojrzały i średni

wiek młodzieńczy, wczesny

dojrzały

objawy kliniczne

objawy afektywne, pozytywne,

dobry wgląd, słabo wyrażane

emocje

objawy negatywne, dezorganizacja

myślenia

atmosfera domowa

zgoda w rodzinie

silnie wyrażane emocje, awantury

środowisko

stymulujące

instytucjonalizacja

Schizofrenia

SCHIZOFRENIA - jest przyczyną poważnych zmian w funkcjonowaniu

psychicznym i społecznym chorujących na nią osób.
U części osób zmiany chorobowe mają charakter przemijający, jednak w
większości przypadków powracają okresowo lub pozostają na stałe.
Zróżnicowanie wczesnego przebiegu schizofrenii wg Shepharda i wsp.

Grupa 1

Grupa 2

Grupa 3

Grupa 4

ok. 16%

Tylko jeden epizod w życiu bez trwałych

następstw

ok. 32%

Kilka epizodów bez następstw lub z

niewielkimi następstwami

ok. 9%

Trwałe następstwa po pierwszym z

epizodów, postępujące pogorszenie, bez
powrotu do normy

ok. 43%

Następstwa narastające wraz z każdym

kolejnym epizodem, bez powrotu do
normy.

Częstość

Schizofrenia

Podsumowanie



Schizofrenia jest zaburzeniem myślenia, którego charakterystycznymi cechami są:
zniekształcenie rzeczywistości, zaburzenia reakcji emocjonalnych, procesów
myślenia i reakcji interpersonalnych.



Omamy i urojenia są uważane za podstawowe objawy schizofrenii.



Trudności diagnostyczne schizofrenii, należy pamiętać o rozróżnianiu zaburzeń
podstawowych (takich jak objawy utrwalone, np. omamy) od wtórnych (do których
zalicza się np. brak zatrudnienia lub utrata zaufania).



Rozpoznawanie schizofrenii było zawsze wyjątkowo trudne, ale ostatnio dzięki
wprowadzeniu częściowo ustrukturalizowanych wywiadów i diagnostycznych
systemów klasyfikacyjnych (tzn. DSM-IV i ICD-10) stało się łatwiejsze i b. rzetelne.



Schizofrenia jest jedną z najbardziej tragicznych chorób ok. młodości, która
skazuje chore na nią osoby na życie w izolacji, wśród omamów, urojeń i
psychicznego terroru.



Chorzy na schizofrenię starają się zaprzeczać chorobie, częściej postępują tak
mężczyźni niż kobiety. Boją się panicznie nawrotu choroby, szpitala, izolacji i
samotności. Starają się pomniejszyć chorobę, pragną osiągnąć sukces życiowy,
dokonać czegoś wyjątkowego, zwłaszcza ci, którzy czują się w psychozie „wielcy”.

Schizofrenia