Zaburzenia

koncentracji

Zaburzenia koncentracji i zaburzenia

uwagi są ze sobą powiązane, ale nie są
to pojęcia pokrywające się.

Uwaga to



być gotowym do czynienia
spostrzeżeń;



regulacja i organizacja spostrzeżenia.

KONCENTRACJA



obejmuje całą osobowość;



to dysponowanie swoim
postępowaniem;



wymaga samoopanowania, a więc
możliwości decydowania o swoim
zachowaniu.

Zdolność koncentracji jest funkcją

zależną od wielu czynników:



konstytucjonalnych np. inteligencja,
wola,



wpływów środowiskowych, które
kształtują m.in. poczucie
odpowiedzialności, stosunek do pracy,
wytrwałość,



rozwojowych np. stopień dojrzałości

Symptomy zaburzenia koncentracji:



Osoba nie potrafi przez dłuższy czas skupić się
na zadaniu.



Nie kończy zaczętych prac, polecenia wypełnia
niedokładnie.



Ma kłopoty z organizacją pracy i wszelkich zajęć.



Gubi przybory szkolne i rzeczy potrzebne do
pracy i nauki.



Łatwo ulega rozproszeniu pod wpływem słabych
nawet bodźców.



Zapomina o codziennych obowiązkach i
zadaniach.

Przyczyny



Błędy wychowawcze, szczególnie we wczesnym okresie
rozwoju dziecka, utrudniające rozwój koncentracji.



Dziecko, które pozostaje pod odmiennymi wpływami
ojca i matki, zatraca wewnętrzny spokój,



Dziecko rozpieszczone nie wychowuje się na tyle
samodzielnie, żeby mogło sprostać zadaniom
szkolnym. (Pracuje dobrze pod okiem nauczyciela, ale
nie umie koncentrować się bez pomocy.)



Pozwalanie dziecku na uczenie się i odrabianie pracy
domowej przy włączonym telewizorze lub komputerze.



Bagatelizowanie objawów zaburzenia koncentracji.



Zła dieta dziecka, spożywanie zbyt dużej ilości
konserwantów, produktów wysoko przetworzonych, z
wysoką zawartością cukru.

Ćwiczenia koncentracji



Rodzice powinni ćwiczyć koncentrację dziecka ,
w życiu codziennym np. staranne mycie,
porządkowanie swoich zabawek,
wykonywanie , w określonych i stałych
godzinach zadań szkolnych.



Granie w szachy, warcaby, bierki, memory,
układanie puzzli.



Wyszukiwanie. W ciągu liter lub cyfr należy
znaleźć wskazany znak.



Czytamy /opowiadamy dziecku krótką
historyjkę i prosimy o uważne przysłuchiwanie
się. Po wysłuchaniu całego opowiadania
prosimy dziecko o odpowiedzenie na kilka
pytań

Jaką rolę odgrywa odżywianie?

Odpowiednie odżywianie wspomaga

zdolność koncentracji dziecka -“Najpierw

śniadanie, potem szkoła”.

Wiele przypuszczeń na temat związków

między sposobem odżywiania , a

zachowaniem nie potwierdziło się.

Na pewno istnieją jednak takie dzieci, które

ze szczególną wrażliwością reagują na

określone składniki pożywienia. Ich

zachowanie może być zmienione za

pomocą diety. Rodzice powinni zwrócić się

z tym problemem do pediatry lub

odpowiedniej poradni. Otrzymają tam

fachową pomoc.

W DRODZE DO ZMIAN...

Rodzice mogą sami przyczynić się

znacznie do poprawy koncentracji,
wytrwałości i stosunku do nauki u dziecka.
To wymaga cierpliwości. Zmiany nie
następują od razu. Wymagają czasu, nie
tylko dziecka, ale i rodziców. Trzeba
wykazać sporo cierpliwości, aby zmienić
stosunek do spraw wychowawczych czy
systemu wartości. Trzeba stawiać sobie
małe cele, których efektywność jest się w
stanie kontrolować.

Podstawowe warunki

Stworzenie podstawowych warunków do

pracy , w skupieniu jest ważniejsze niż
przeprowadzanie ćwiczeń na koncentrację.
Nie oznacza to tylko stworzenia spokojnego
kącika do odrabiania lekcji i wyeliminowania
wszelkich zakłóceń. Dziecko powinno w sobie
wyrobić ogólną motywację do nauki i
nauczyć się podejmowania wysiłku oraz
poskramiania swoich zachcianek. Pomagają
mu, w tym unormowana sytuacja w rodzinie,
jak również jasne struktury reguły dnia
powszedniego.

KONKRETNE DZIAŁANIA SPRZYJAJĄCE

ROZWIJANIU KONCENTRACJI

Koncentrację można rozwijać również, w

czasie zabawy. Istnieją konkretne
techniki sprzyjające temu zadaniu.

 
Zabawy stwarzają wspaniałą możliwość

poprawy koncentracji u dziecka. Na
początku dzieci z zaburzeniami uwagi
również w czasie zabawy mają trudności
ze skupieniem się; jednakże bez ćwiczeń
dziecko nie zrobi żadnych postępów.

Co mogą zdziałać rodzice:



Postanowić sobie, że co najmniej trzy
razy w tygodniu będą się bawić ze
swoim dzieckiem.



Przy wyborze zabaw powinni kierować
się przede wszystkim
zainteresowaniami, możliwościami i
wiekiem dziecka.



Unikać przeciążania dziecka. Uważać,
żeby wybrane gry nie były zbyt
skomplikowane i żeby nie trwały zbyt
długo.



Wymagania wobec dziecka muszą rosnąć
powoli, bo inaczej będzie sfrustrowane i
zniechęcone.



Nie można całkowicie zrezygnować ze
swoich zainteresowań, gdyż nowa
zabawa ma również i rodzicom sprawiać
przyjemność.

KONSTYTUCJONALNE

–np. niedorozwój

intelektualny , cechy psychopatyczne
utrudniające integrację osobowości,
zaburzenia woli

Niedorozwój umysłowy



 Niedorozwój umysłowy, w sposób dobitny
wyraża się, w osłabieniu zdolności koncentracji.
We wstępnej ocenie podkreśla się, że dziecko
jest nieuważne i nieposłuszne. Tymczasem
dziecko w miarę swoich możliwości uważa, ale
nie rozumie treści przekazywanych przez
nauczyciela i zjawisko dekoncentracji pogłębia
się, aż dziecko całkowicie traci kontakt z
tematem lekcji.



 U dzieci z niedostatkami intelektualnymi
zaburzenia koncentracji powodują przede
wszystkim trudności w nauce i niepowodzenia
szkolne, jeśli natomiast występują u dzieci z
zaburzeniami charakterologicznymi, stają się
przyczyną trudności wychowawczych. 

Zaburzenia emocjonalne



Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i wolicjonalnymi, oschłe
uczuciowo, mało wrażliwe, nie wykazujące zainteresowań, mało
aktywne niechętnie biorące udział w pracy, stroniące od
zabawy, trudno spowodować u nich uważną koncentrację. Są to
zwykle dzieci, które nie wykazują wrażliwości na karę i nagrodę.



Jeśli przyczyną tych wad są niesprzyjające warunki rozwojowe,
które spowodowały utratę radości działania, rezygnację, to
wówczas prognoza nie jest zła. Drogą cierpliwych oddziaływań
resocjalizacyjnych można jednak rozbudzić zainteresowania
dziecka i wzmocnić jego aktywność.



Jeśli przyczyny maja charakter konstytucjonalny, sprawa
wychowania naprawczego przedstawia się znacznie trudniej i
rokowanie jest mniej optymistyczne. W takich przypadkach nie
można liczyć na współdziałanie dziecka, trzeba więc w
większym stopniu działać stymulująco bodźcami zewnętrznymi
- stwarzać zachęty do działania oraz maksymalnie urozmaicać
zadania.

NADPOBUDLIWOŚĆ



Wydaje się, że prostszą sprawą jest wzmocnienie koncentracji u
dzieci ruchliwych i aktywnych, które interesują się wszystkim i
wszystko je rozprasza i odciąga od tematu. Tak jednak nie jest bo
dodatkowe bodźce wcale nie przyczyniają się do wzrostu wiedzy a
stanowią dodatkowe obciążenie utrudniające koncentrację. Takie
dziecko nie jest wewnętrznie uporządkowane i zintegrowane.
Bogactwo wrażeń w tym wypadku jest źródłem słabości. Dziecko
doznań nie umie uporządkować. Nie umie ocenić elementów
istotnych od błahych. W świadomości pozostaje materiał
nieuporządkowany, przypadkowy o różnej wartości. Dzieci te są
rezolutne, umieją mówić na różne tematy i dopiero po wnikliwej
analizie nauczyciel odkrywa, że informacje przez nie
przekazywane nie zawierają istotnych treści. Towarzyszy temu
najczęściej bezkrytyczna samoocena i błędne przekonanie o
swoich wartościach intelektualnych często zarozumialstwo i
arogancja.



W postępowaniu z tymi dziećmi zalecany jest przede wszystkim
spokój.