Kompetencja
komunikacyjna,
a rozwój mowy dziecka
Kompetencja komunikacyjna, wg
C. Stohl
„indywidualne zdolności do
osiągania ważnych celów
interakcyjnych w specyficznych
kontekstach społecznych przy
użyciu odpowiednich środków”
Główne aspekty kompetencji
komunikacyjnej
• Systemowy (uwzględnia płeć, zawód,
wiek)
• Społeczny (-II- rangę społeczną
odbiorcy)
• Sytuacyjny (dostosowanie
wypowiedzi do sytuacji; uwzgl. liczbę
osób, czas, temat, gatunek)
• Pragmatyczny ( umiejętne wyrażanie
celu wypowiedzi)
Kształtowanie komp.
komunik.
Prawidłowo kształtowana
kompetencja komunikacyjna wymaga
oddziaływania na dziecko całościowo.
Jednocześnie należy stymulować
sferę: emocjonalną, poznawczą i
behawioralną poprzez: dotyk,
odbiór słuchowy, ruch. Szczególnie
ważne jest to u dzieci z opóźnionym
rozwojem.
6. Rozwój kompetencji komunikacyjnej wiąże się z
rozwojem takich procesów poznawczych jak
spostrzeżenia, pamięć, wyobrażenia, myślenie. Aby
dziecko miało o czym informować otoczenie, musi
dysponować materiałem w postaci owych spostrzeżeń
czy wyobrażeń. Wszystkie te procesy należy rozwijać.
Im bogatszy jest materiał dziecka w postaci wyobrażeń
i spostrzeżeń, tym bogatsza jest treść jego wypowiedzi.
7. Konieczne dla rozwoju kompetencji komunikacyjnej są
wszelkie zabawy, gry i ćwiczenia, które rozwijają
umiejętność uczestniczenia w różnych sytuacjach
komunikacyjnych, opowiadania o zdarzeniach,
prowadzenia rozmowy, opisywania przedmiotów,
nazywania rzeczy, osób, czynności, zdarzeń, wyrażania
własnych i cudzych przeżyć, słuchania i rozumienia
wypowiedzi innych osób a także odbioru i postrzegania
utworów literackich.
Kształtowanie komp. komunik.
(rola środowiska)
Teoria dwóch kodów Bernsteina:
ograniczonego i rozwiniętego
Rodzice powinni dużo rozmawiać z
dzieckiem, opowiadać, wyjaśniać, czytać
używając prawidłowej wymowy. DZIECKO
MUSI MIEĆ WZORZEC!
(nie należy zatem mówić językiem
dziecięcym)
Należy również stwarzać jak najwięcej
sytuacji, w których dziecko ma możliwość
MÓWIENIA, WYPOWIADANIA WŁASNEGO
ZDANIA!