KOMPETENCJA KOMUNIKACYJNA

background image
background image

Kompetencja k. określa czy dany

interlokutor komunikuje się skutecznie i

stosownie do kontekstu.

Kompetencja to nie tylko zdolność

komunikowania się w 3 standardach:

klarowności, stosowności i skuteczności;

liczy się również znajomość kontekstu

oraz norm (etyka komunikacji).

background image

3 SKŁADNIKI K.K.

Wiedza: deklaratywna a proceduralna

Motywacja: pozytywna a negatywna

Umiejętności: powtarzalne zachowania

zorientowane na cel

Kompetencja k. - to wykorzystywanie

werbalnego i/lub niewerbalnego zachowania do

osiągnięcia preferowanych celów w sposób,

który jest stosowny do

kontekstu:

TYPY KONTEKSTU: kultura, czas, związek –

władza, afiliacja, sytuacja - miejsce, funkcja –

pogrzeb a toast w pubie;

POZIOMY K.: interpersonalny, grupowy,

publiczny

background image

Jest to umiejętność używania języka
odpowiednio do odbiorcy oraz do
okoliczności towarzyszących procesowi
komunikacji. Kompetencja ta oznacza więc
umiejętność stosowania reguł
gramatycznych, konstruowania wypowiedzi
poprawnych i adekwatnych do danej sytuacji.

background image

Precyzja i ogólnikowość

Większość ludzi uważa, że

celem komunikowania się jest jasne przekazanie innym naszych
myśli. Żeby to osiągnąć potrzebujemy umiejętności językowych,
żeby nasze koncepcje były zrozumiałe dla drugiej osoby. Czasem
jednak wcale nie chcemy być tak doskonale klarowni.

1. Dwuznaczność:

Pielęgniarka: „już niedługo nie będzie potrzebował

szlafroka, książek ani przyborów do mycia”. Pacjent myślał, że pielęgniarka
przepowiada mu śmierć, natomiast ona miała na myśli wypis ze szpitala.

2. Abstrakcja:

Wysoki poziom abstrakcji pomaga w dokonywaniu

uogólnień dotyczących podobieństw między ludźmi, przedmiotami,
koncepcjami lub zdarzeniami. Drabina abstrakcji.

background image

Problemy z abstrakcją …

Stereotypizacja – Osoba przeżyła jedno złe

doświadczenie i na jego podstawie obwinia całą

grupę ludzi

Abstrakcyjny język może wprawić innych w

zakłopotanie – zawęża naszą możliwość wyboru.

Przykładem jest wizyta u fryzjera i próba

wyjaśnienia jakiej fryzury oczekujemy. Mówiąc „

nie za krótko”.

Abstrakcyjny język może doprowadzić do

poważniejszych problemów –oskarżenia o gwałt lub

mobbing,

.

background image

3. Eufemizmy: gr. „używać słów w dobrej wierze”. Co

lepsze:

Jeszcze nie jestem gotowy na trwały związek” czy „Nie podobasz mi

się i dlatego nie chcę z Tobą być”.

4. Język relacyjny: znaczenie odczytujemy z

porównań i odniesień; Określenia względne jak

szybki, wolny, mądry, głupi można sprecyzować

tylko przez porównanie. Używaj liczb! Precyzuj!

5. Ocena stała :

słowo „jest” zawierają ocenę stałą, czyli zazwyczaj

błędne założenie, że ludzie (i rzeczy) są całkowicie spójni i niezmienni.

TOŻSAMOŚĆ: spójna, stała, ciągła

Według Jarymowicz (2000) na fundamentalny dla jednostki system informacji o

sobie składa się: poczucie ciągłości (pomimo zmian w czasie), poczucie

spójności (pomimo zmienności funkcjonowania z sytuacji na sytuację) oraz

poczucie unikalności (mimo podobieństw do innych ludzi).

UWAGA NA KWANTYFIKATORY!!!

background image

ZWROTY JĘZYKOWE

To - Mówiący używający formy „to” unikają brania

odpowiedzialności za przekazywaną informację, przypisując ja

jakiemuś nieokreślonemu „temu”. Powoduje to nieścisłości oraz

jest nieświadomym sposobem unikania zajęcia stanowiska.

Tak, ale - pełni funkcję unieważniającą wcześniej wyrażoną myśl

Ja, ty, my Tyle trudu sobie zadałam, przygotowując ten obiad, a

teraz jest już zupełnie zimny. To jasne, że jestem wściekła”.

Forma „ja”- branie odpowiedzialności za własne słowa i poglądy;

Forma „ty” –wyraża sąd na temat drugiej osoby, która w

momencie pozytywnych osądów nie prowadzi do konfliktów,

jednak gdy przychodzi do osądów negatywnych może rodzić

problemy;

Forma „my”: sugeruje, że zarówno przedmiot rozmowy jak i

odpowiedzialność dotyczy w tym samym stopniu mówiącego i

odbierającego wiadomość.

background image

Czynniki warunkujące zdolność
każdej jednostki do komunikowania

Czynnik semantyczno – syntaktyczny

Czynnik pragmatyczny

Czynnik sprawności

Czynnik zaangażowania

background image

Czynnik semantyczno-

syntaktyczny

Repertuar kodów, subkodów i języków
(werbalnych i niewerbalnych), a także
konwencji i schematów narracyjnych, jakimi
jednostka może się posługiwać przy
konstruowaniu i odczytywaniu przekazów;

Syntaksa rządzi strukturą a semantyka

znaczeniem

Syntaksa – organizacja symboli
Semantyka – używaniem symboli

background image

Czynnik pragmatyczny

Znajomość norm społecznych i wzorów
zachowania regulujących przebieg interakcji
komunikacyjnych w zależności od ich
charakteru, celu, liczby uczestników i ich ról
(statusów), a także sytuacji komunikacyjnej;

background image

Czynnik Sprawności

Stopień biegłości w posługiwaniu się
poszczególnymi środkami komunikowania
„trening kodu” i dokonywaniu ich zmiany w
trakcie interakcji oraz umiejętności
wytwarzania przekazów różnego rodzaju.

background image

Czynnik zaangażowania

Jest to ogół predyspozycji, skłonności i
nawyków warunkujących tryb uczestnictwa
(czynne, bierne) oraz poziom uczestnictwa
jednostki w różnych typach i formach
komunikowania.

background image

KOMPETENCJA KOMUNIKACYJNA

Kompetencja komunikacyjna przejawia się
w postaci indywidualnego sposobu
budowania i rozumienia przekazów.

Możemy powiedzieć, że jak każdy człowiek
jest niepowtarzalną indywidualnością, tak i
jego zdolność do komunikowania stanowi
niepowtarzalną jakość.

background image

W kompetencji komunikacyjnej oprócz

elementów indywidualnych i

niepowtarzalnych, możemy odnaleźć inne

elementy wspólne dla szerszych zbiorowości.

Są to:

A) zachowania ekspresywne i symboliczne o

wyraźnej determinacji biologicznej

(wrodzone)

B) znaki i zachowania wykształcone w

procesie socjalizacji

background image

WYKSZTAŁCENIE

- jest cechą nabywaną u człowieka

- kształtuje jego poczucie tożsamości

- określa zakres jego kompetencji
komunikacyjnej

- jest to proces niekończącej się socjalizacji –
najpierw pierwotnej a następnie wtórnej -
związanej z ciągłymi adaptacjami do
zmieniających się warunków życia i ról
społecznych.

background image

GŁÓWNY WYZNACZNIK POZIOMU

WYKSZTAŁCENIA

- edukacja formalna (świadectwa, tytuły
naukowe, dyplomy ukończenia szkół)

Kształtuje podstawowy składnik kompetencji
tzn. zasób znaków (werbalnych,
niewerbalnych), i odpowiadających im pojęć,
za pomocą których jednostka myśli i
jednocześnie opowiada o świecie.

background image

OGRANICZONA KOMEPETNCJA

KOMUNIKACYJNA

- Osoby gorzej wykształcone dysponują

bardzo ograniczonym słownictwem.

- Postrzegają świat jako zbiór zjawisk

materialnych, mających konkretna postać

fizyczną.

- Fikcja jest dla nich projekcją jakiejś

hipotetycznej rzeczywistości.

- Osoby takie chcąc wyrazić swoje myśli

muszą pomagać sobie gestem, mimiką i

ruchem całego ciała.

background image

ROZBUDOWANA KOMEPETNCJA

KOMUNIKACYJNA

- Osoby lepiej wykształcone dysponują

bogatszym zasobem pojęć.

- Mają zdolność do abstrakcyjnego myślenia –

możliwość budowania złożonych konstrukcji

zdaniowych, w pełni wyrażających myśli i

intencje.

- Ograniczają do minimum środki

niewerbalne lub wykorzystanie ich do

budowania przekazu dodatkowymi

znaczeniami np. podteksty, aluzje, ironia itp.

background image

Cechy ograniczonej i rozbudowanej kompetencji

komunikacyjnej – teoria BERNSTEINA

Kompetencja ograniczona

Kompetencja rozbudowana

Niewielki zasób słownictwa,
dominacja pojęć konkretnych

Krótkie, proste gramatycznie,
niedokończone zdania

Częste używanie krótkich
rozkazów i pytań

Rzadkie używanie zaimków
osobowych np.to

Sztywne i ograniczone użycie
przymiotników i przysłówków

Zróżnicowany zasób słownictwa,

pojęcia abstrakcyjne

Długie, skomplikowanie

konstrukcje zdaniowe, częste

użycie strony biernej

Częste użycie przyimków

wskazujących (przy zadawaniu

pytań)

Częste użycie zaimków

nieosobowych

Dostosowany do sytuacji wybór

przymiotników i przysłówków

background image

TYPOLOGIA KODÓW JĘZYKOWYCH

Sposób wyrażania myśli

Sposób myślenia

Konkretny

Abstrakcyjny

Ograniczony

Kod ograniczony

Kod więzi intymnych

(osoby dysponujące kodem

rozbudowanym, stosują

prostsze sposoby wyrażania

myśli)

Rozbudowany

Kod quasi-rozbudowany

(sposób myślenia pozostaje

na poziomie kodu

ograniczonego, ale sposób

wyrażania myśli korzysta z

kodu rozbudowanego)

Kod rozbudowany

background image

Lektura:

Morreale, Spitzberg, Barge „Komunikacja

między ludźmi. Motywacja, wiedza,

umiejętności”, PWN


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Cechy, elementy sposoby komunikowania, Podstawowe składniki modelu kompetencji komunikacyjnej psyc
Kompetencja komunikacji
kompetencja.komunikacji, komuni
Kompetencje Komunikacyjne Nauczyciela, Komunikacja interpersonalna Ćwiczenia
Opracowane Zagadnienia z Dydaktyki Języka Polskiego, 48.Kształcenie sprawności komunikacyjnej ucznió
kompetencja komunikacyjna
Referat 6 Kompetencja Komunikacyjna II
ROZWIJANIE KOMPETENCJI KOMUNIKACYJNEJ DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM, Gazetka dla rodziców Przedszkol
KOMPETENCJA KOMUNIKACYJNA
KOMPETENCJE KOMUNIKACYJNE W GERONTOLOGII, Gerontologia
Komunikologia wyk ad10 2009 Kompetencja komunikacyjna
kompetencje komunikacyjne
ksztaltowanie kompetencji komunikacyjnych u niemowiacych poprzez aac alina smyczek
Kompetencje Komunikacyjne Nauczyciela Edukacji Wczesnoszkolnej
Kompetencja komunikacyjna,
kompetencje nauczycili w komunikacji


więcej podobnych podstron