SPORTY

NARODOWE

WYBRANYCH

PAŃSTW

Irlandia

□

Futbol gaelicki, futbol irlandzki

 – jeden

z irlandzkich sportów narodowych. Stanowi
połączenie koszykówki, piłki
nożnej, rugby i siatkówki. Gra się w niego piłką o
obwodzie ok. 65 cm. Piłkę można kopać, kozłować
i podbijać nogą. Gracze podają sobie piłkę przez
kopnięcie nogą lub odbicie piłki ręką. W zespole
jest 15 graczy, w tym jeden bramkarz.

□

Pierwszym w Polsce klubem, w którym można
uprawiać futbol gaelicki, jest powstały w
Warszawie, Cumann Warszawa.

Zasady gry:

Podczas rozgrywki każdy gracz może

zrobić jeden kozioł, potem cztery kroki i
podbić piłkę nogą, ale nie może np.
zakozłować piłki dwa razy. Gracze, mogą
przepychać się jak w rugby, lecz nie może
to być zagranie brutalne. Piłkę można
również prowadzić nogą jak w piłce nożnej.
Celem ustalenia wyniku są gole
przeliczane na punkty: za strzał do bramki
są trzy punkty, a za strzał nad
poprzeczką, jeden punkt.

Kanada

□

Lacrosse

 – zespołowa gra sportowa

pochodzenia indiańskiego, której zasady
ostatecznie ustalono w pierwszej połowie XIX
w. w Kanadzie; rozgrywana na trawiastym boisku,
polega na umieszczeniu za pomocą specjalnej,
trójkątnej rakiety piłki w bramce
przeciwnika; 1904 i 1908 konkurencja olimpijska;
uznawana za pierwowzór hokeja na lodzie.

□

W Poznaniu pierwszy w Polsce oficjalny klub
lacrosse to Poznań Hussars. Następnie:  Grom
Warszawa, Kosynierzy Wrocław,  Kraków Lacrosse
Kings,  Legion Katowice, Kosynierki Wrocław, Sztorm
Warszawa, Ravens Łódź oraz

 

LC Spartans

Oświęcim.

Zasady gry:

Lacrosse jest sportem kontaktowym. Drobne starcia,

zderzanie się kijami jest dozwolone i traktowane jako
element gry.

Każdą z kwart zaczyna tzw. face-of. Polega on na

walce specjalnie wyznaczonych do tego celu
zawodników o piłkę. Obrońcy i atakujący nie mogą
przekroczyć wyznaczonych linii, dopóki jeden z
pomocników nie przejmie piłki. Face-of rozpoczyna
grę także po każdej zdobytej bramce.

W męskiej odmianie tego sportu istnieją dwa rodzaje

przewinień. Pierwsze to osobiste, karane pobytem na
ławce kar, który może trwać jedną, dwie lub trzy
minuty. Drugie to faule techniczne, które kończą się
dużo mniej restrykcyjnymi karami.

Japonia

□

Sumo

 – japoński sport narodowy

znany od początku VIII wieku. Stylem
walki przypomina zapasy. W
dosłownym tłumaczeniu "sumo"
oznacza szybkie przeciwdziałanie
uderzeniom przeciwnika.

Zasady gry:

Walka odbywa się na podwyższonym ringu

wykonanym z mieszaniny gliny i piasku, w kole. Polega
ona na wypchnięciu przeciwnika poza pole walki lub
przewróceniu go za pomocą odpowiednich rzutów,
pchnięć i uderzeń ciałem.

Przed rozpoczęciem pojedynku zawodnicy

(posiadający dużą masę ciała, nawet ponad 150 kg)
rzucają przed siebie garść soli, aby oczyścić arenę i
następnie wykonują tzw. shiko. Czynność ta polega na
przenoszeniu ciężaru ciała z nogi na nogę,
podnoszeniu ich kolejno w górę i opuszczaniu z
mocnym uderzeniem w podłoże. Robią to, aby
przepędzić złe moce. Następnie wchodzą do środka
kręgu, kłaniają się i przyjmując pozycję kucaną,
wykonują chirochozu (rytuał oczyszczania rąk).

Australia;
Anglia

□

Krykiet

 – sport drużynowy, w którym mecze rozgrywane są

między dwiema drużynami po jedenastu zawodników. Pochodzi z
Anglii, gdzie podobna gra była znana już na
przełomie XIII i XIV wieku. Mecze krykietowe rozgrywane są na
trawiastym boisku o zbliżonym do owalnego kształcie, w środku
którego znajduje się płaski pas. Na końcach pasa ustawione są
bramki – trzy wbite w ziemię drewniane słupki. Gracz jednej z
drużyn rzuca twardą piłkę z korka obłożonego skórą, w kierunku
przeciwległej bramki, tak aby w nią trafić, a gracz drugiej drużyny
broni jej przed uderzeniem za pomocą drewnianego kija. Jeszcze
jeden gracz z kijem stoi w pobliżu gracza rzucającego. Pozostali
gracze zajmują pozycje w owalu jako gracze z pola. Celem gry jest
zdobywanie runów, krykietowego odpowiednika punktów.

□

W Polsce istnieje siedem aktywnych drużyn krykietowych: Warsaw
Hussars Cricket Club, Warsaw Cricket Club, Warsaw United Cricket
Club, Warsaw Kings Cricket Club,Lodz Cricket Club, Krakow Cricket
Club oraz Lublin Cricket Club.

Zasady gry:

K

rykiet powszechnie uważany jest za „grę dżentelmenów”,

charakteryzującą się wysokimi standardami etycznymi.
Wyrównana drużyna ma zazwyczaj pięciu lub sześciu specjalistów
od odbijania i czterech lub pięciu od rzucania, a także jednego
gracza wyspecjalizowanego w grze na kluczowej pozycji łapiącego.
Mecz składający się z dwóch inningsów. Rozgrywany jest na
przestrzeni trzech do pięciu dni z około sześcioma godzinami gry
każdego dnia. W trakcie gry są ogłaszane oficjalne przerwy na
obiad i herbatę. Mecze rozgrywane są jedynie
przy bezdeszczowej pogodzie. Ze względu na to, iż profesjonalne
mecze krykietowe rozgrywane są "na powietrzu", w Anglii,
Australii, Nowej Zelandii, RPA i Zimbabwe gra się latem, zaś
w Indiach Zachodnich, Indiach, Pakistanie, Sri
Lance i Bangladeszu zimą; latem uniemożliwiają
to huragany i monsuny.

Chile

□

Chilijskie rodeo

 to tradycyjny chilijski sport na

koniach. W Chile uważane jest za sport narodowy.
Chilijskie rodeo polega na zatrzymaniu
cielęcia przez parę jeźdźców (zwanych huasos),
którzy próbują przytrzymać cielę przy bandach
rozstawionych wokół areny. W zależności od
części ciała zwierzęcia, w którym zostało
przytrzymane, jeźdźcy otrzymują odpowiednią
ilość punktów.

Bangladesz

□

Kabaddi

 – Sport narodowy

Bangladeszu. W 1950 powstała
Indyjska Federacja Kabaddi, która
skodyfikowała zasady gry. Nazwa
"kabaddi" pochodzi od słowa w
języku hindi, które oznacza
"utrzymać oddech".

Zasady gry:

W grze biorą udział dwie drużyny złożone z 10-12 zawodników, z

czego na boisku występuje po 7 z każdej drużyny. W zależności od
odmiany rozgrywka odbywa się w kole, bądź na boisku
prostokątnym. Czas gry wynosi 2x20 minut lub do wyeliminowania
wszystkich zawodników jednej z drużyn. Gra polega na tym, aby
zawodnik drużyny atakującej sahi przedostał się do kręgu
tworzonego przez drużynę przeciwną, krzycząc cały czas słowo
„kabaddi”. Jeżeli mu się to uda, musi w ciągu 20 sekund, lub w
odmianach ludowych w czasie jednego oddechu, dotknąć
przynajmniej jednego zawodnika drużyny broniącej, a następnie
powrócić do swojej drużyny. Zawodnicy dotknięci są eliminowani z
gry. Zadaniem drużyny broniącej jest wykluczenie sahi poprzez
uniemożliwienie mu w ciągu 20 sekund (jednego oddechu)
powrotu do własnego zespołu. Drużyny naprzemiennie wysyłają
kolejnych sahi. Walka toczy się bez ekwipunku i jest nadzorowana
przez dwóch sędziów.

PRZYGOTOWAŁ: