Część II. Zachowania w
grupie

5. Grupa i jej wpływ na zachowania

Izabela Wyrzykowska gr. L

Grupa – dylematy
definicyjne

Grupa – wszelki zbiór osób,
które stają się całością ze
względu na stosunki zachodzące
pomiędzy jej członkami.

Grupa pierwotna odznacza się
ścisłym zespoleniem jednostek poprzez
stosunki osobiste i współpracę.

Cechy grupy pierwotnej:



Względna trwałość,



Bezpośrednie kontakty



Mała liczebność



Niewyspecjalizowany charakter

kontaktów,



Względna zażyłość uczestników

Ch. Cooley



Grupa – pewna liczba osób, które
komunikują się ze sobą wzajemnie w
jakimś okresie czasu, przy czym jest ich
wystarczająco niewiele; tyle, żeby każda
osoba mogła się komunikować z innymi w
sposób bezpośredni.

G. C Homans



Grupa społeczna – jest to pewna ilość
osób (najmniej trzy) i oddzielona od innych
zbiorowości wyraźną zasadą odrębności.”

J. Szczepański

Podsumowując:

•

Grupę tworzy układ min. 3 jednostek,

•

Członkowie wchodzą w interakcje,

•

Łączy je wspólny cel, do którego realizacji dążą,

•

Struktura

•

Odrębność

•

Tożsamość

•

Ośrodki skupienia i symbole

•

Względnie trwała łączność przestrzenna,

•

Poczucie więzi, wspólnoty w ramach pewnej

zbiorowości,

•

Wzajemne zależności,

•

Podobieństwo ważnych cech społecznych o

charakterze absolutnym,

•

Podobieństwo ważnych cech społecznych o

charakterze relatywnym,



Para – diada



Grupy trzyosobowe – triady



Wielkie grupy



Próżniactwo społeczne – skłonność

poszczególnych osób do zużywania
mniejszej ilości energii w pracy
kolektywnej niż w indywidualnej.

S. P. Robbins

Proces komunikowania



Duże grupy – rozbudowany

schemat komunikowania się
miedzy jej członkami.



Małe grupy – komunikowanie

się bezpośrednie.



Wielkie grupy - nie opierają się

na więzi personalnej każdego
członka z każdym

Podsumowując:

Małe

Duże

Bardziej spersonalizowane

Mniej spersonalizowane

Mniej stabilne

Bardziej stabilne

Struktura grupy to sposób podporządkowywania sobie
członków instytucji i podgrup. W skład wchodzą: podstawy
materialne, symbole, wartości, wzory zachowań.

Dezorganizacja grupy jest to zespół procesów składających
się z zjawisk społecznych i zachowań anormalnych, których
występowanie i intensywność zagraża kontynuacji procesów
życiowych grupy.

Grupy różnią się między sobą m.in.:



Wielkością



Typem więzi



Stopniem sformalizowania

struktury



Długością istnienia



Celami, jakie sobie stawiają

Rodzaje grup



Grupa odniesienia umożliwia

postrzeganie przez jednostkę
własnej pozycji społecznej w
relacji do jednostek należących
do innych grup społecznych.

Podział grup

odniesienia

Normatywne

Grupa odniesienia

audytoryjnego

porównawcze

Grupa odniesienia

normatywnego

Rola społeczna jednostki w
grupie to zespół norm, które
wyznaczają zachowania członków
grupy, zgodnych z oczekiwaniami
pozostałych członków grupy.

Z. Ziembiński

Interakcje w grupach celowych wg.
Balesa:



Solidaryzowani się z inna osobą,



Rozładowywanie napięcia emocjonalnego,



Wyrażanie zgody, bierne akceptowanie,



Dawanie sugestii,



Wyrażanie opinii,



Pytanie i prośby o informacje,



Pytanie o opinię, ocenę,



Pytanie, prośby o sugestie, o możliwe sposoby
działania,



Niezgadzanie się, bierne odrzucenie sugestii innych,



Ujawnianie napięcia emocjonalnego,



Ujawnianie antagonizmu,

Realizacja funkcji wychowawczej
grupy



Wpajanie światopoglądu



Wpajanie celów działania



Wpajanie środków



Ustalanie i wpajanie norm postępowania



Dostarczanie motywacji



Ustalenia i propagowanie wzoru
zachowania



Ocena i kontrola faktycznych zachowań
członków grupy



Stosowanie sankcji

Dynamika grupowa –
kształtowanie zaufania i spójności

Istotą dynamiki grupowej jest
obserwacja zachowań
uczestników pod kątem interakcji
i współdziałania z innymi
uczestnikami.

Fazy tworzenia się grupy



I faza – faza formowania się

(forming)



II faza - storming



III faza - norming



IV faza - performing



V faza - rozpad

Spójność grupy



Spoistość - siła pozytywnych

więzi interpersonalnych (np.
opartych na zaufaniu i sympatii).

Kreowanie spójności grupy



Kulturowe



Organizacyjne



Strukturalne

Korzyści płynące z wysokiego
poziomu spójności:



Ożywiona komunikacja

wewnętrzna



Pozytywne i przyjazne

nastawienie



Łatwiejsza kontrola i wpływ na

zachowania



Większa skuteczność w osiąganiu

celów



Satysfakcja

Dziedzina wiedzy praktycznej,

obejmuje:



Nacisk na badania empiryczne



Zainteresowania dynamiką

zjawisk i ich wzajemną
zależnością



Duże znaczenie dla wszystkich

dziedzin społecznych



Potencjalnej możliwości

zastosowania wyników

Dynamika grup

Reguły wyznaczające „właściwą”
w danej sytuacji reakcję
społeczną, umożliwiają określenie
„właściwego” sposobu
zachowania, dostarczają
członkom grupy układu
odniesienia, wzorca do którego
należy się dostosować. Standardy
takie nazywamy normami
społecznymi.

Przywódcy:



Zadaniowi



Socjoemocjonalni

Podejmowanie decyzji



Pełniejsza informacja i wiedza,



Większa rozmaitość poglądów



Trafniejsze decyzje



Wyższy stopień akceptacji

podjętych decyzji,



Większa skuteczność w

podejmowaniu decyzji



Generują większą liczbę

możliwości, są bardziej twórcze