Europejski Fundusz Rolny na rzecz

Rozwoju Obszarów Wiejskich

(EFRROW)

Korzystanie z Europejskiego Funduszu
Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich (EFRROW) odbywa się zgodnie
z celami i strategicznym kontekstem
wspólnotowej polityki rozwoju obszarów
wiejskich,

które

zostały

określone

w niniejszym rozporządzeniu.

Europejski Fundusz Rolny na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich

KT

Rozporządzenie

Rady

(WE)

nr 1698/2005 
z dnia 20 września 2005 r. w sprawie
wsparcia rozwoju obszarów wiejskich
przez Europejski Fundusz Rolny na
rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
(EFRROW).

Europejski Fundusz Rolny na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich

STRESZCZENIE

Przeprowadzając reformę wspólnej polityki rolnej (WPR) w
czerwcu 2003 r. i kwietniu 2004 r., położono nacisk na
rozwój obszarów wiejskich poprzez ustanowienie jednego
instrumentu

finansowania

i programowania, tj. Europejskiego Funduszu Rolnego na
rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW). Instrument
ten, który ustanowiony został rozporządzeniem Rady
(WE) 1290/2005, ma na celu poprawić skuteczność
działań w ramach polityki rozwoju obszarów wiejskich w
Unii i uprościć jej wdrażanie. Na jego mocy usprawnione
zostaje zarządzanie polityką rozwoju obszarów wiejskich
i kontrola nad nią na lata 2007–2013.

Europejski Fundusz Rolny na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich

Cele i ogólne zasady pomocy
Na mocy rozporządzenia ustanowione
zostały ogólne zasady wspólnotowego
wsparcia

rozwoju

obszarów

wiejskich

finansowanego
z EFRROW. Określono w nim również cele
polityki rozwoju obszarów wiejskich
i kontekst, w jaki ta polityka się wpisuje.

Europejski Fundusz Rolny na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich

Fundusz przyczynia się do:



zwiększenia

konkurencyjności

sektora

rolnego i leśnego,



poprawy stanu środowiska naturalnego
i krajobrazu,



poprawy jakości życia na obszarach
wiejskich oraz zwiększenia popierania
różnicowania działalności gospodarczej.

Fundusz

uzupełnia

działania

krajowe,

regionalne i lokalne, które wspierają
priorytety Wspólnoty. Spójność i zgodność
pomocy z funduszu z innymi wspólnotowymi
środkami wsparcia zapewnia Komisja
i państwa członkowskie.

Każde państwo członkowskie przygotowuje
krajowy

plan

strategiczny

zgodnie

z

przyjętymi

przez

Wspólnotę

strategicznymi

wytycznymi.

Następnie

każde państwo członkowskie wysyła Komisji
krajowy

plan

strategiczny

przed

przedłożeniem swoich programów rozwoju
obszarów

wiejskich.

Krajowy

plan

strategiczny

obejmuje

okres

od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r.
i zawiera:

Strategiczne podejście



ocenę sytuacji gospodarczej, społecznej
i środowiska naturalnego oraz potencjału
rozwoju,



strategię przyjętą dla wspólnego działania
Wspólnoty i państwa członkowskiego zgodnie
ze strategicznymi wytycznymi Wspólnoty,



priorytety tematyczne i terytorialne,



wykaz programów rozwoju obszarów wiejskich,
za pomocą których wdrażany jest krajowy plan
strategiczny oraz przydział środków z EFRROW
dla każdego programu,

Strategiczne podejście



środki mające na celu zapewnienie koordynacji
z innymi instrumentami wspólnej polityki
rolnej, EFRR, EFS, FS, Europejskim

Funduszem

Rybackim i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym,



w

odpowiednich

przypadkach

budżet

dla osiągnięcia celu konwergencji,



opis

rozwiązań

oraz

wskazanie

kwoty

przeznaczonej na utworzenie krajowej sieci
obszarów

wiejskich,

skupiającej

wszystkie

organizacje

i

struktury

administracyjne

zaangażowane w rozwój obszarów wiejskich.

Strategiczne podejście



Wdrażanie krajowych planów strategicznych
odbywa się poprzez programy rozwoju
obszarów wiejskich obejmujących szereg
środków zgrupowanych wokół czterech osi.

Wsparcie

ukierunkowane

na

konkurencyjność sektora rolnego i leśnego
dotyczy:



środków,

których

celem

jest upowszechnianie wiedzy i poprawa
potencjału ludzkiego poprzez:

◦

działania informacyjne i kształcenie zawodowe,

◦

działania,

które

ułatwiają

podejmowanie

działalności przez młodych rolników (osoby, które
mają mniej niż 40 lat i po raz pierwszy podejmują
działalność jako kierujący gospodarstwem)
i strukturalne dostosowanie ich gospodarstw,

Oś 1: poprawa konkurencyjności
sektora rolnego i leśnego



wcześniejsze emerytury rolników, którzy decydują
się na zaprzestanie działalności w celu przekazania
gospodarstwa innym rolnikom, i robotników rolnych, którzy
decydują się na ostateczne zaprzestanie wszelkiej pracy
na roli. Beneficjenci muszą, między innymi, mieć nie mniej
niż 55 lat i nie być jeszcze w normalnym wieku
emerytalnym

wymaganym

w

danym

państwie

członkowskim,



korzystanie z usług doradczych przez rolników
i posiadaczy lasów, tworzenie usług doradczych
dotyczących gospodarstwa rolnego, usług z zakresu
zarządzania nim i z zakresu zastępstwa. Korzystanie z tych
usług

ma

pomóc

ocenić

wydajność

ich gospodarstwa i ją podnieść,

Oś 1: poprawa konkurencyjności
sektora rolnego i leśnego



środków

mających

na

celu restrukturyzację

i

rozwój

kapitału

rzeczowego

poprzez:

modernizację gospodarstw rolnych i leśnych
i

poprawę ich sytuacji ekonomicznej poprzez

wprowadzenie, między innymi, nowych technologii,



zwiększenie

wartości

dodanej

podstawowych

produktów

rolnych

i

leśnych.

Oznacza to wspieranie inwestycji, których celem
jest poprawa wydajności w sektorze przetwórczym
i

handlowym

podstawowych

produktów,

przy jednoczesnym uproszczeniu warunków uzyskania
pomocy 

inwestycyjnej

w

porównaniu

z obecnie obowiązującymi warunkami,

Oś 1: poprawa konkurencyjności
sektora rolnego i leśnego



ulepszanie

i

rozwijanie

infrastruktury

związanej z rozwojem i dostosowywaniem
rolnictwa i leśnictwa,



przywracanie potencjału produkcji rolnej
zniszczonego w wyniku klęsk żywiołowych
oraz wprowadzanie odpowiednich działań
zapobiegawczych,

Oś 1: poprawa konkurencyjności
sektora rolnego i leśnego



środków, których celem jest poprawa jakości
produkcji i produktów rolnych poprzez: pomoc
rolnikom w dostosowaniu się do wymagających norm
opartych na prawodawstwie wspólnotowym poprzez
częściowe pokrycie dodatkowych kosztów lub
utraconych dochodów wynikających z nowych
obowiązków,



wspieranie

rolników

biorących

udział

w systemach jakości żywności,



wspieranie

grup

producentów

w

działalności

informacyjnej i promocyjnej na rzecz produktów
wytwarzanych w ramach systemów jakości żywności,

Oś 1: poprawa konkurencyjności
sektora rolnego i leśnego



dla

nowych

państw

członkowskich

przewidziane są środki przejściowe, które
dotyczą: wspierania gospodarstw rolnych
niskotowarowych w fazie restrukturyzacji,



wspierania tworzenia grup producentów,



wspierania gospodarstw rolnych, które
są w fazie restrukturyzacji, w tym
różnicowanie

w

kierunku

działalności

nierolniczej.

Oś 1: poprawa konkurencyjności
sektora rolnego i leśnego



W

zakresie

planowania

przestrzennego

wsparcie

ma przyczynić się do zrównoważonego rozwoju poprzez zachęcanie,
w szczególności rolników i posiadaczy lasów, do stosowania metod
użytkowania

gruntów

zgodnych

z potrzebą zachowania krajobrazu i środowiska naturalnego oraz
ochrony i poprawy zasobów naturalnych. Do kluczowych kwestii,
którymi należy się zająć, zalicza się różnorodność biologiczną,
zarządzanie terenami Natura 2000, ochronę wód i gleb oraz
łagodzenie zmian klimatu. W rozporządzeniu przewidziano więc
płatności
z tytułu naturalnych utrudnień na obszarach górskich oraz płatności
na innych obszarach z utrudnieniami (wskazanych przez państwa
członkowskie na podstawie obiektywnych wspólnych kryteriów) i
płatności rolno środowiskowe lub leśno środowiskowe, które
pokrywają jedynie zobowiązania wykraczające poza właściwe normy
obowiązkowe. 

Oś 2: poprawa środowiska
naturalnego i terenów wiejskich



Pomoc

obejmuje

też

środki

wsparcia

dla inwestycji niedochodowych związanych
z

wykonywaniem

zobowiązań

podjętych

w

ramach

systemów

rolno-

lub leśno środowiskowych, lub innych celów rolno
środowiskowych, jak również środki mające na
celu ulepszenie zasobów leśnych dla celów
ochrony środowiska (pomoc na rzecz pierwszego
zalesiania

gruntów,

zakładania

systemów

rolnoleśnych czy przywracanie potencjału leśnego
oraz wprowadzanie działań zapobiegających
klęskom żywiołowym).

Oś 2: poprawa środowiska
naturalnego i terenów wiejskich



Każdy beneficjent otrzymujący pomoc
na rzecz poprawy środowiska naturalnego
i

terenów

wiejskich

zobowiązany

jest do przestrzegania, na terenie całego
gospodarstwa,

obowiązkowych

wymogów

gospodarowania

(w

dziedzinie

zdrowia,

środowiska i dobrostanu zwierząt) i zasad
dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną
środowiska, ustanowionych rozporządzeniem
w sprawie systemu płatności jednolitej
(rozporządzenie nr 73/2009).

Oś 2: poprawa środowiska
naturalnego i terenów wiejskich



W celu różnicowania gospodarki wiejskiej
w rozporządzeniu przewidziane zostały środki
dotyczące:



różnicowania w kierunku działalności nierolniczej,
wsparcia

na

rzecz

tworzenia

i rozwoju mikroprzedsiębiorstw, zachęcania do
prowadzenia

działalności

związanej

z turystyką, jak również ochrony dziedzictwa
naturalnego, jego poprawy i zarządzania nim,
aby

w

ten

sposób

przyczynić

się do zrównoważonego rozwoju gospodarczego,

Oś 3: jakość życia na obszarach

wiejskich i różnicowanie

gospodarki wiejskiej



poprawy jakości życia na obszarach
wiejskich, co wiąże się przede wszystkim
z odnową i rozwojem wsi oraz zachowaniem

i poprawą stanu dziedzictwa wsi,



szkoleń

zawodowych

dla

podmiotów

gospodarczych

działających

w

wyżej

wymienionych dziedzinach, oraz



nabywania umiejętności i aktywizacji w celu
przygotowania i wdrożenia lokalnej strategii
rozwoju.

Oś 3: jakość życia na obszarach wiejskich i
różnicowanie gospodarki wiejskiej



Wsparcie udzielane w ramach osi LEADER
przeznaczone jest na:



wdrażanie lokalnych strategii rozwoju poprzez
lokalne partnerstwa publiczno-prywatne, zwane
„lokalnymi grupami działania”. W ramach strategii
mających

zastosowanie

do

wyznaczonych

obszarów

wiejskich

należy

osiągnąć

cele

przynajmniej jednej z trzech osi wymienionych
powyżej,



projekty

współpracy

międzyterytorialnej

lub

transnarodowej, które mogą wdrażać lokalne
grupy działania.

Oś 4: LEADER



Budżet EFRROW wynosi 96,31 bilionów euro
(ceny bieżące) na lata 2007–2013, to jest
20% funduszy przeznaczonych na WPR.
Z

inicjatywy

państw

członkowskich

z funduszu można finansować, do 4%
całkowitej kwoty dla każdego programu,
działalność

dotyczącą

przygotowania,

zarządzania,

monitorowania,

oceny,

informowania i kontroli w ramach pomocy
dla programu.

Wkład finansowy EFRROW



Kwota wsparcia wspólnotowego na rzecz rozwoju obszarów
wiejskich, jej podział na poszczególne lata oraz minimalna kwota,
która

zostanie

skoncentrowana

w regionach kwalifikujących się w ramach celu konwergencji, jest
ustalana przez Radę.
Rada stanowi większością kwalifikowaną na wniosek Komisji zgodnie
z

perspektywą

finansową

na

lata

2007–2013 oraz porozumieniem międzyinstytucjonalnym w sprawie
dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej dla tego
samego okresu. Państwa członkowskie uwzględniają do celów
programowania

kwoty

wynikające

z

modulacji.

Ponadto Komisja dba o to, aby całkowite roczne przydziały z
EFRROW i innych funduszy wspólnotowych, takich jak Europejski
Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny i
Fundusz Spójności, nie wykraczały poza określone parametry
ekonomiczne.

Wkład finansowy EFRROW



W ramach podziału zarządzania między Komisją a
państwami członkowskimi te ostatnie wyznaczają dla
każdego programu rozwoju obszarów wiejskich:
instytucję

zarządzającą,

akredytowaną

agencję

płatniczą i jednostkę certyfikującą. Dodatkowo
zapewniają
i rozpowszechniają informacje na temat operacji
podlegających

współfinansowaniu.

Każde państwo członkowskie ustanawia komitet
monitorujący, który zapewnia skuteczną realizację
programu. Instytucja zarządzająca każdego programu
przedkłada Komisji roczne sprawozdanie dotyczące
wykonywania programu.

Wkład finansowy EFRROW



Programy rozwoju obszarów wiejskich podlegają
ocenie ex-ante, średniookresowej oraz ex-post,
mającej na celu poprawę jakości, efektywności
i skuteczności realizacji programów rozwoju
obszarów

wiejskich.

Celem

tej

oceny

jest wyciągnięcie wniosków dotyczących polityki
rozwoju obszarów wiejskich poprzez określenie
czynników, które przyczyniły się do sukcesu albo
porażki realizacji programów, wpływu społeczno-
gospodarczego

i

wpływu

na

priorytety

wspólnotowe.

Wkład finansowy EFRROW



EFRROW, obok EFOGR (Europejskiego Funduszu
Orientacji i Gwarancji Rolnej), jest jednym
z dwóch instrumentów finansowania wspólnej
polityki

rolnej

(WPR)

ustanowionej rozporządzeniem

(WE)

nr 1290/2005. Od 1 stycznia 2007 r. te dwa
fundusze zastępują odpowiednio EFOGR - Sekcja
Orientacji i EFOGR - Sekcja Gwarancji.



EFRROW wspiera rozwój obszarów wiejskich, drugi
filar WPR, wprowadzany stopniowo od lat 70.,
który w 1997 r. został zinstytucjonalizowany z
Agendą 2000.

Kontekst

Pojęcia kluczowe stosowane w akcie Cel konwergencji:



cel działania dla najmniej rozwiniętych państw członkowskich
i regionów zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym dotyczącym
Europejskiego

Funduszu

Rozwoju

Regionalnego

(EFRR),

Europejskiego

Funduszu

Społecznego

(EFS)

oraz Funduszu spójności na okres od dnia 1 stycznia 2007 r.
do dnia 31 grudnia 2013 r.



Gospodarstwa rolne niskotowarowe: gospodarstwa rolne, które
produkują przede wszystkim na cele własnej konsumpcji,
jak również kierują część swojej produkcji na rynek.



Osie: spójna grupa środków, których wdrożenie prowadzi
bezpośrednio do osiągnięcia szczegółowych celów i przyczynia się do
realizacji jednego lub więcej celów określonych w art. 4.



Modulacja: mechanizm mający na celu stopniowe obniżanie płatności
bezpośrednich dla rolników na rzecz rozwoju obszarów wiejskich.



Biorąc pod uwagę fakt, że ponad 56 proc. ludności 27
państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) mieszka
na obszarach wiejskich, które stanowią 91 proc. jej
terytorium, rozwój tych obszarów jest niezwykle
ważną dziedziną polityki unijnej. Rolnictwo i leśnictwo
mają nadal zasadnicze znaczenie w dziedzinie
użytkowania gruntów oraz gospodarowania zasobami
naturalnymi

na

obszarach

wiejskich

w UE, a także stanowią bazę dla różnicowania
gospodarki na tych terenach. Wzmocnienie unijnej
polityki rozwoju obszarów wiejskich jest zatem
ogólnym priorytetem UE.

Polityka rozwoju obszarów wiejskich na lata
2007-2013

Dlaczego potrzebna jest polityka rozwoju obszarów
wiejskich?



Unia Europejska prowadzi aktywną politykę rozwoju
obszarów wiejskich, i tym samym dąży do osiągnięcia
wartościowych

celów

mających

znaczenie

dla obszarów wiejskich i ludzi, którzy tam mieszkają
i pracują.



Obszary wiejskie stanowią istotną część geograficznej
specyfiki

i

tożsamości

UE.

Ponad 91 proc. terytorium UE to obszary wiejskie, które
zamieszkuje ponad 56 proc. unijnych obywateli. Poza tym
krajobraz UE wyróżnia się swym pięknem i różnorodnością –
od

gór

po

stepy,

od wielkich lasów po rozległe pola.

Polityka rozwoju obszarów wiejskich na lata
2007-2013



Wiele obszarów wiejskich stoi przed poważnymi problemami.
Niektóre przedsiębiorstwa rolne i leśne nadal muszą zwiększać
swoją konkurencyjność. Z reguły średni dochód na osobę jest
niższy

w

regionach

wiejskich

niż w miastach, mniejsze są zasoby umiejętności, a sektor usług
– słabiej rozwinięty. Poza tym troska o środowisko wiejskie często
wiąże się z kosztami finansowymi.



Niemniej

jednak

tereny

wiejskie

mają

dużo

do

zaoferowania.

Przede

wszystkim

dostarczają

nam podstawowych surowców. Ze względu na piękno natury są
też

wartościowym

miejscem

wypoczynku

i rekreacji. Musimy je chronić i przeciwdziałać zmianom klimatu.
Wiele

ludzi

popiera

pomysł

zamieszkania

lub pracy na wsi, pod warunkiem że będą mieli dostęp
do odpowiednich usług i infrastruktury.

Polityka rozwoju obszarów wiejskich na lata
2007-2013



Oznacza to, że unijna strategia lizbońska na
rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia
oraz przyjęta na szczycie w Göteborgu
strategia na rzecz zrównoważonego rozwoju
mają istotne znaczenie zarówno dla naszych
terenów wiejskich, jak i dla naszych miast.



Celem polityki rozwoju obszarów wiejskich
UE jest sprostanie wyzwaniom, jakie stają
przed mieszkańcami terenów wiejskich oraz
wykorzystanie ich potencjału.

Polityka rozwoju obszarów wiejskich na lata
2007-2013

Dlaczego potrzebna jest wspólna polityka rozwoju obszarów
wiejskich?



Teoretycznie każde państwo członkowskie UE mogłoby samo
decydować o swojej polityce rozwoju obszarów wiejskich i działać
zupełnie niezależnie. Jednak takie podejście nie sprawdziłoby się w
praktyce.
Nie wszystkie państwa UE byłoby stać na prowadzenie własnej
polityki.

Ponadto

wiele

kwestii

związanych

z polityką rozwoju obszarów wiejskich nie zatrzymuje
się

na

granicach

krajowych

czy

regionalnych

(jest tak w przypadku zanieczyszczeń, które nie znają granic, a
ujmując bardziej ogólnie: zrównoważony rozwój środowiska stał się
problemem

w

skali

europejskiej

i międzynarodowej.) Również polityka rozwoju obszarów wiejskich
ma liczne powiązania z innymi obszarami polityki prowadzonymi w
Unii.

Polityka rozwoju obszarów wiejskich na lata
2007-2013



Dlatego UE prowadzi wspólną politykę
rozwoju obszarów wiejskich, która jednak
pozostawia

państwom

członkowskim

i

ich

regionom

znaczne

możliwości

działania.



Polityka jest częściowo finansowana
ze środków głównego budżetu UE,
a częściowo z krajowych i regionalnych
budżetów państw członkowskich.

Polityka rozwoju obszarów
wiejskich na lata 2007-2013

Struktura polityki rozwoju obszarów
wiejskich



Podstawowe

zasady

polityki

rozwoju

obszarów wiejskich na lata 2007–2013,
a także instrumenty polityczne, z jakich
mogą korzystać państwa członkowskie i
regiony, określono w rozporządzeniu Rady
(WE)
nr 1698/2005.

Polityka rozwoju obszarów
wiejskich na lata 2007-2013

Zgodnie z tym rozporządzeniem unijna polityka rozwoju
obszarów wiejskich w latach 2007–2013 skupia się na
trzech tematach (tzw. osiach tematycznych). Są to:



poprawa konkurencyjności sektora rolnego i leśnego;



poprawa stanu środowiska i terenów wiejskich;



poprawa jakości życia na obszarach wiejskich oraz
wspieranie dywersyfikacji gospodarki wiejskiej.

Polityka rozwoju obszarów
wiejskich na lata 2007-2013



Aby pomóc w zapewnieniu zrównoważonego podejścia do
polityki,

państwa

członkowskie

i regiony są zobowiązane do rozdzielenia funduszy na rozwój
obszarów wiejskich pomiędzy te trzy osie tematyczne.



Dalszy wymóg polega na przeznaczeniu części środków na
wspieranie projektów opierających się na doświadczeniach
zebranych podczas wdrażania inicjatyw wspólnotowych
Leader.
W „podejściu Leader" chodzi o opracowywanie
i wdrażanie indywidualnych projektów przez lokalne
partnerstwa w celu rozwiązania problemów lokalnych.

Polityka rozwoju obszarów
wiejskich na lata 2007-2013



Każde

państwo

członkowskie

(lub

region,

w przypadku delegowania uprawnień na szczebel
regionalny) musi – tak jak przed 2007 r. – ustalić program
rozwoju obszarów wiejskich, w którym określa wysokość
środków

przeznaczonych

na konkretne działania w latach 2007–2013 r.



Nowością

w

okresie

programowania

2007–2013

jest większy nacisk położony na spójną strategię
na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w skali całej UE. Jest to
możliwe

dzięki

stosowaniu

narodowych

planów

strategicznych, które muszą zostać opracowane na
podstawie unijnych wytycznych strategicznych.

Polityka rozwoju obszarów
wiejskich na lata 2007-2013

Podejście to powinno pomóc:



określić dziedziny, w których skorzystanie ze wsparcia unijnego w zakresie
rozwoju obszarów wiejskich tworzy największą wartość dodaną na poziomie
UE;



stworzyć powiązania z głównymi priorytetami UE (np. określonymi w ramach
agendy lizbońskiej i göteborskiej);



zapewnić zgodność z innymi rodzajami polityki UE, szczególnie w dziedzinie
spójności gospodarczej i ochrony środowiska;



wspierać proces wdrażania nowej prorynkowej wspólnej polityki rolnej (WPR) i
związanej z nią niezbędnej restrukturyzacji w starych i nowych państwach
członkowskich.

Polityka rozwoju obszarów
wiejskich na lata 2007-2013



PROW 2007-2013 obejmuje 22 działania,
które są wdrażane w ramach 4 osi
priorytetowych. Wszystkie te działania
są finansowane z Europejskiego Funduszu
Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich oraz

współfinansowane

z krajowego budżetu. 14 Działań z PROW
2007-2013 wdraża ARiMR, 6 samorządy
wojewódzkie a po jednym Agencja Rynku
Rolnego i Fundacja Programów Pomocy
dla Rolnictwa (FAPA). 

PROW 2007-2013

Priorytety i kierunki rozwoju obszarów
wiejskich w Polsce, podlegające wsparciu
z EFRROW zostały określone w Krajowym
Planie Strategicznym Rozwoju Obszarów
Wiejskich. Zakres i formę wsparcia określa
Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na
lata 2007-2013 (PROW 2007-2013). 

PROW 2007-2013

Łączna kwota środków na PROW 2007-2013
to ok. 17,2 mld euro, z czego ponad 13,2
mld euro będzie pochodzić z budżetu UE
(EFRROW), a ok. 4 mld stanowić będą
krajowe środki publiczne. 
Przewidziane do realizacji w ramach
Programu działania zostały podzielone na
cztery osie priorytetowe: 

PROW 2007-2013

Oś 1: Poprawa konkurencyjności sektora rolnego i leśnego; 

1.1. Szkolenia zawodowe dla osób zatrudnionych w rolnictwie i
leśnictwie; 
1.2. Ułatwienie startu młodym rolnikom; 
1.3. Renty strukturalne; 
1.4. Korzystanie z usług doradczych przez rolników i posiadaczy
lasów;
1.5. Modernizacja gospodarstw rolnych;
1.6. Zwiększanie wartości dodanej podstawowej produkcji rolnej i
leśnej;
1.7. Poprawienie i rozwijanie infrastruktury związanej z rozwojem i
dostosowaniem rolnictwa i leśnictwa;1.8. Uczestnictwo rolników w
systemie jakości żywności;
1.9. Działania informacyjne i promocyjne;
1.10. Grupy producentów rolnych;

PROW 2007-2013



Oś 2: Poprawa stanu środowiska naturalnego i
obszarów wiejskich; 



2.1. Wspieranie gospodarowanie na obszarach
górskich niekorzystnych i innych obszarach o
niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW);
2.2. Program rolnośrodowiskowy; 2.3. Zalesianie
gruntów rolnych oraz zalesianie gruntów innych niż
rolne;
2.4. Odtwarzanie potencjału produkcji leśnej
zniszczonego przez katastrofy oraz
        wprowadzanie instrumentów zapobiegawczych; 

PROW 2007-2013



Oś 3: Jakość życia na obszarach
wiejskich i różnicowanie gospodarki
wiejskiej; 
3.1. Różnicowanie w kierunku działalności
nierolniczej;
3.2. Tworzenie i rozwój
mikroprzedsiębiorstw;
3.3. Podstawowe usługi dla gospodarki i
ludności wiejskiej; 
3.4. Odnowa i rozwój wsi; 

PROW 2007-2013



Oś 4: LEADER. 
4.1. Wdrażanie Lokalnych strategii rozwoju
4.2. Wdrażanie projektów współpracy
4.3. Funkcjonowanie LGD nabywanie
umiejętności i aktywizacja

PROW 2007-2013



Działania skupione w dwóch pierwszych osiach służą w
głównej mierze dostosowaniu sektora rolnego i leśnego
do rosnących wymagań wspólnotowych, w tym
związanych z ochroną środowiska i są skierowane
głównie
do

producentów

rolnych. 

Działania wspierane w ramach osi 3. uzupełniają
działania zdefiniowane w ramach dwóch pierwszych
osi i mają w sposób synergiczny oddziaływać na rozwój
obszarów wiejskich poprzez:



różnicowanie

działalności

gospodarczej

i tworzenie pozarolniczych miejsc pracy;



poprawę jakości życia na obszarach wiejskich.

PROW 2007-2013



Wdrażanie działań osi 4. LEADER opiera
się w głównej mierze na wykorzystaniu dla
rozwoju regionu - wiedzy i doświadczenia
lokalnej społeczności.
Włączanie

partnerów

społecznych 

i gospodarczych do planowania i wdrażania
lokalnych inicjatyw ma służyć lepszemu
zdefiniowaniu

problemów

obszaru

oraz

znalezieniu

lepszych

sposobów

na

ich

rozwiązanie. 

PROW 2007-2013



Rolę Instytucji Zarządzającej dla PROW
2007-2013 pełni Minister właściwy ds.
rozwoju wsi. Agencją płatniczą jest Agencja
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. 
Zgodnie z zapisami art. 6 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu
rozwoju obszarów wiejskich z udziałem
środków Europejskiego Funduszu Rolnego
na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

PROW 2007-2013

Dziękuję za uwagę !