TEMAT
PREZENTACJI:

„SYLWETKA
MENEDŻERA I
STYLE
KIEROWANIA”

Magdalena
Szczurowska
Paulina Oczkowicz
Natalia Stec

1. Według R.W. Griffina menadżer jest „osobą,

której podstawowym zadaniem jest
realizacja procesu zarządzania”

2. Według R.J. Aldaga i T.M. Stearnsa, zgodnie,

z którą menedżerowie to „osoby, które są
odpowiedzialne za wytyczanie zadań
wymagających kierowania i nadzoru nad
innymi członkami lub zasobami organizacji”

3. Menedżer jest osobą wykonującą funkcje

zarządcze, wymagające odpowiednich
uprawnień i odpowiedzialności.
Jednocześnie uprawnienia te muszą być
akceptowane przez członków organizacji.

DEFINICJE
MENADŻERA:

STYLE

KIEROWANI

A

1. Autokratyczny styl kierowania

-

jest to władcze kierowanie zespołem,
charakteryzujące się nakazowością,
brakiem partycypacji, skłonnością do
karania, nietolerowania odmiennych
sądów, narzucaniem przez kierownika
swojej woli podwładnym, w skrajnych
przypadkach autokratyczny styl
kierowania zamienia się w despotyzm.
Styl ten zakłada, że przeciętny człowiek
nie przykłada się w pełni do
wykonywania pracy, dlatego przełożony
musi być osobą surową i wymagającą
ponieważ tylko w taki sposób
wyegzekwuje od swoich pracowników
wymagane rezultaty.

2.

Demokratyczny styl

kierowania

- styl kierowania,

który dopuszcza współudział
uczestników danego zespołu w
procesach decyzyjnych, oparty na
partycypacji, poszukiwaniu
porozumienia bez stosowania kar i
zagrożeń, stwarza możliwość
samorealizacji. Założenia tego stylu
opierają się na przekonaniu, że
pracownik chętnie poświęca swój
czas i umiejętności do wykonywania
stawianych mu zadań. Menedżer
określa jedynie cel jaki ma zostać
osiągnięty a pracownik sam sobie
dobiera sposób, który uważa za
najbardziej odpowiedni.

3.

Liberalny styl

kierowania-

głównym

założeniem tego stylu jest
przekonanie, że każdy człowiek
jest wolny i jakakolwiek forma
narzucania mu zdania, wydania
polecenia jest ograniczeniem jego
wolności. Pracownik efektywnie
pracuje, gdy nie jest skrępowany
żadnymi przymusami, nakazami i
zakazami

.

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

HIERACHIA STANOWISK
MENEDŻERSKICH

SYLWETKI

MENEDŻERÓW

HANNA WOŹNIAK- pełni funkcję
menadżera w pewnej staropolskiej
karczmie, której korzenie sięgają roku
1815.

JACK WELCH- W wieku 45 lat został on
ósmym i zarazem najmłodszym dyrektorem
naczelnym firmy General Electric. Przez 20 lat
jego rządów firma General Elektric
powiększyła swoją wartość rynkową o ponad
400 miliardów dolarów.

JAN KOWALSKI- kierownik działu
„warzywa i owoce” w dużym sklepie
sieciowym „KAUFLAND”. Jego zespół
liczy 10 osób.

Według literatury fachowej
zarządzanie to kierowanie
działalnością przedsiębiorstwa;
zbiór ogólnych funkcji
regulacyjnych i wszelkich działań
zmierzających do zapewnienia
przedsiębiorstwu celowego i
efektywnego funkcjonowania przy
użyciu zasobów, jakimi dysponuje.

ZARZĄDZANIE

Hanna
Woźniak

Jej zespół
liczy 15
osób

Preferuje
arbitraln
y system
zarządza
nia

Jest
menedżere
m surowym
i
wymagający
m.

Stoi na
czele
hierarchi
i firmy.

Jack Welch

Jest
liderem
dla swoich
pracownik
ów.

Jego wizje i
pomysły wzbudzały
w ludziach
entuzjazm i zapał
do pracy.

Jan
Kowalski

Kieruje się
zasadą
wolności
podejmowani
a decyzji.

Brak określonej
hierarchii w
sposobie
kierowania.

PLANOWANIE

PRACY

HANNA WOŹNIAK

PRZYDZIELA ZADANIA PRACOWNIKOM
W SPOSÓB NIESPRAWIEDLIWY I
SUBIEKTYWNY

WYMAGA CIĄGŁEJ DYSPOZYCYJNOŚCI OD
SWOICH PRACOWNIKÓW

NIE UZNAJE PRZERW W PRACY

JACK WELCH

ZMIANA FORMY KIEROWANIA
NA BARDZIEJ NIEFORMALNĄ

WIELE SPRAW W FIRMIE
ROZWIĄZYWANO Z SPOSÓB
SPONTANICZNY

CZĘSTO ORGANIZOWAŁ TZW.
„BURZĘ MÓZGÓW” ZE SWOIMI
PRACOWNIKAMI, ABY KAŻDY
MIAŁ MOŻLIWOŚĆ WYKAZANIA
SIĘ

JAN KOWALSKI

NIE ORGANIZUJE PRACY SWOJEGO
ZESPOŁU, PONIEWAŻ NIE CHCE
OGRANICZAĆ SWOICH
PRACOWNIKÓW

PRACOWNICY SAMI PODEJMUJĄ
DECYZJĘ, DOTYCZĄCĄ SPOSOBU
WYKONYWANIA OBOWIĄZKÓW

CZĘSTO MIĘDZY PRACOWNIKAMI
POJAWIAJĄ SIĘ NIEPOROZUMIENIA,
PONIEWAŻ NIE MA JASNEGO PODZIAŁU
OBOWIĄZKÓW

WYZNACZENIE CELÓW

ZESPOŁOWI

Maksymal
ne
zwiększeni
e obrotów
w firmie.

Reklama
i
sprzedaż
głównym
celem.

Niemoc
decyzyjna
pracownikó
w.

NIE
dla
biurokracj
i.

Wprowadził
uproszczenia i
ograniczenia
formalności w
celu
usprawnienia
działalności
firmy

Brak
wyznaczonyc
h celów i
zadań.

Całkowita
swoboda
podejmowania
decyzji.

PODNOSZENIE

KWALIFIKACJI

PRACOWNIKÓW

HANNA

WOŹNIAK

ZREZYGNOWAŁA Z PODNOSZENIA
KWALIFIKACJI SWOICH PRACOWNIKÓW,
PONIEWAŻ WYMAGA TO NAKŁADÓW
PIENIĘŻNYCH

NIE ZAPEWNIAŁA SWOIM
PRACOWNIKOM ROZWOJU
ZAWODOWEGO

PRACOWNICY SAMI ZAPEWNIALI
SOBIE DODATKOWE KURSY
ZAWODOWE.

JACK WELCH

WPROWADZIŁ WIELE INICJATYW
ZWIĄZANYCH Z PODNOSZENIEM
KWALIFIKACJI SWOICH
PRACOWNIKÓW

JEGO FIRMA STAWIAŁA NA WIEDZĘ I
INTELEKT PRACOWNIKÓW

WSZYSTKIE DZIAŁANIA W FIRMIE
MIAŁY NA CELU UPOWSZECHNIĆ
WIEDZĘ PRACOWNIKÓW I PODNIEŚC
ICH KWALIFIKACJE

JAN KOWALSKI

NIE INGERUJE W KWESTIE
PODNOSZENIA KWALIFIKACJI
SWOICH PRACOWNIKÓW

KAŻDY PRACOWNIK MA MOŻLIWOŚC
DOKSZTACANIA SIĘ WE WŁASNYM
ZAKRESIE

NIE ZAMYKA DROGI ROZWOJU SWOIM
PRACOWNIKOM, ALE JEDNOCZEŚNIE
NIE WSPIERA ICH W TAKICH
DZIAŁANIACH

KONTROLOWANIE PRACY

ZESPOŁU

Ścisła
kontrola
dzięki dużej
ilości
kamer.

W pracy panuje
napięta atmosfera,
brak solidarności
w zespole.

Był
mentorem
dla swojego
zespołu.

Swoboda
w
podejmow
aniu
decyzji.

Stwarzał
przyjazną
atmosferę w
pracy.

Nie kontroluje
pracy swojego
zespołu.

Nie mobilizuje
zespołu do pracy.

Wyniki
pracy
zespołu są
bardzo
niskie.

MOTYWOWANIE

PRACOWNIKÓW

HANNA

WOŹNIAK

NAJLEPSZA MOTYWACJA TO
STRACH PRZEZ ZWOLNIENIEM Z
PRACY

ATMOSFERA TERRORU ŹLE
WPŁYWAŁA NA ATMOSFERĘ W
ZESPOLE

PRACOWNICY NIE CZULI MOTYWACJI,
BYLI PRZEPEŁNIENI FRUSTRACJĄ I
NIECHĘCIĄ DO PRACY

JACK WELCH

NAJLEPSZĄ MOTYWACJĄ JEST
ROZBUDZENIE WIARY W SIEBIE I
FIRMĘ

DĄŻYŁ DO TEGO, ABY PRACOWNICY
CZULI SIĘ SWOBODNIE, NIE BALI SIĘ
WYRAŻAĆ SWOJEGO ZDANIA I CHĘTNIE
DZIELILI SIĘ SWOIMI POMYSŁAMI

PONAD HIERACHIĘ STAWIAŁ
POMYSŁOWOŚĆ

JAN KOWALSKI

NIE MOTYWUJE SWOICH PRACOWNIKÓW

NIE STOSUJE ŻADNEGO SYSTEMU
NAGRADZANIA ANI KARANIA

PRACOWNICY NIGDY NIE SĄ
CHWALENI ZA DOBRZE WYKONANĄ
PRACĘ

MENEDŻER

JAKO AUTORYTET

Budzi strach,
lęk i brak
szacunku
wśród
pracowników.

Stosuje
przemoc
psychiczną
wobec
pracowników.

Brak
porozumien
ia z
pracownika
mi

.

Jest
autorytetem dla
swoich
pracowników,
budzi zaufanie i
szacunek.

Posiada cechy
dobrego
menedżera

.

Dobry
kontakt z
podwładn
ymi.

Nie jest
autorytetem
dla swoich
pracowników.

Daje pracownikom
przykład, który
jest negatywnym
zjawiskiem.

PODSUMOWANIE

U pani Hanny Woźniak ewidentnie
przeważa

styl autokratyczny

,

który niewątpliwie w tym wypadku
się nie sprawdził. Cel jaki postawiła,
czyli zarabianie jak najwięcej nie
ważne jakim kosztem nie został
osiągnięty. Wszyscy wieloletni
pracownicy zostali zwolnieni, przez
co jakoś oferowanych dań znacznie
się pogorszyła. Także atmosfera
wśród pracowników była
wyczuwalna przez gości lokalu,
przez to nie czuli się oni tam
komfortowo. W tym konkretnym
przypadku taki styl kierowania się
nie sprawdził. Swoje uzasadnienie
może mieć w przypadku
występowania sytuacji kryzysowej.

U Jacka Welcha dominował

styl

demokratyczny

. Dawał wiele możliwości

rozwoju swoim pracownikom. Wdrążył wiele
innowacyjnych programów w swojej firmie,
dzięki temu ludzie nabyli wiele nowych
umiejętności. Zmienił zupełnie zasady
obowiązujące w firmie, przez co atmosfera
stała się luźniejsza i sprzyjała pracownikom.
Pracownicy byli częścią tej firmy, czuli się
potrzebni, doceniani, mieli dzięki temu
większy zapał do pracy. Właśnie dzięki
takiemu postepowaniu, osiągnięto dużo
większy rezultat niż zakładano. Dzięki
zmianom wprowadzonym przez Welcha
wartość rynkowa GE zwiększyła się o 400
miliardów. Wadą takiego stylu jest na pewno
zbyt duża swoboda w podejmowaniu decyzji.
Nie każdy pracownik cechuje się
decyzyjnością, niektórzy wolą być kierowani
przez swojego przełożonego w
najważniejszych kwestiach.

U Jana Kowalskiego dominuje

styl

liberalny

. Nie wydaje

konkretnych poleceń swoim
pracownikom oraz nie narzuca w
jaki sposób mają wykonywać swoje
obowiązki. Nie ingeruje w prace
swojego zespołu. Nie komentuje ani
nie ocenia pracy ludzi. Jego
szefowie, często sa niezadowoleni z
pracy jego zespołu, ponieważ na tle
innych działów w sklepie, ten
którym on zarządza wypada
najgorzej. Klienci często skarżą się
na nieświeży asortyment . Jego
pracownicy także sa niezadowoleni
ze stylu jaki preferuje pan Jan,
jednak wielu z nich pozostaje w tej
pracy ze względów osobistych.

SYLWETKA

IDEALNEGO

MENEDŻERA

1. Wbrew powszechnemu przekonaniu
wygląd menadżera nie ma większego
znaczenia. Nie ważne jak się wygląda,
istotniejsze jest w jaki sposób się
postępuje. Według Nicka Peelinga złota
reguła brzmi: Menedżera ocenia się po
czynach nie słowach, a jego zachowanie
ma służyć podwładnym za wzór do
naśladowania.
2. Musi być autorytetem dla swojego
zespołu, musi zbudzać u ludzi respekt,
ale także umieć z nimi rozmawiać i
słuchać ich propozycji. Tak aby każdy
czuł się potrzebny i miał możliwość
wyrażania swoich pomysłów.
3. Dobry menadżer musi umieć
zachęcić swój zespół do energicznego
działania bez zastraszania.

4. Podtrzymuje w swoim zespole

współzawodnictwo i wolę zwycięstwa

5. Daje możliwość samorealizacji, tworzy

warunki do rozwoju zawodowego i

podnoszenia kwalifikacji swoich

pracowników.

6. Musi posiadać takie cechy charakteru jak:

błyskotliwość, energiczność, wyrozumiałość,

pomysłowość, umiejętność pracy w zespole,

decyzyjność, innowacyjność.

7. Powinien wykorzystywać intelekt

wszystkich ludzi.

8. Nie może kierować się uprzedzeniami

i patrzeć na pracowników z wyższością,

nie może nimi pogardzać.

9. Musi tworzyć dobrą atmosferę w

zespole, ale robić to w taki sposób aby

nie została zachwiana relacja szef-

pracownik.

10. Odpowiedni menadżer musi

zastosować odpowiedni styl kierowania

do danego zespołu, musi znaleźć złoty

środek, który będzie najbardziej

odpowiadał danej grupie ludzi.

1.Każdy styl kierowania ma swoje wady

i zalety.

2.Nie każdy styl kierowania będzie

odpowiadał danemu zespołowi. Nie we

wszystkich sytuacjach dany styl się

sprawdzi, trzeba znaleźć

najodpowiedniejszy dla danego

zespołu.

3.Nie każdy człowiek ma predyspozycje

do tego, aby być dobrym

menadżerem.

WNIOSKI

4.Najbardziej efektywnym z

punktu widzenia

przedsiębiorstwa jest styl

demokratyczny.

5.Styl bycia i styl kierowania

menadżera przekłada się na

prace i atmosferę w zespole.

6.Pracę całego zespołu ocenia

się przez pryzmat wizerunku

menadżera.

LITERTURA

:

1. „Jak być dobrym szefem” Marshall J. Cook
2. „Mały słownik menedżera” Krystyna Bolesta-

Kukułka

3. „Managment zarys zarządzania małą firmą”

Lesław H. Haber

4. „Zarządzanie procesami logistycznymi”

Stanisław Krawczyk

5. „Poradnik świeżo upieczonego menedżera”

Michael Morris

6. „Błyskotliwy menedżer” Nick Peeling
7. „24 lekcje najwybitniejszego CEO na świecie”

Jefrey A. Krames

8. http://nop.ciop.pl/m5-2/m5-2_1.htm