Przyczyny krwawień z jamy macicy.

1.Krwawienie i krwotok z macicy.

W patologii ginekologicznej krwawienie oznacza utratę niewielkiej ilości krwi, nie powodującą doraźnych konsekwencji, natomiast krwotok to znaczny ubytek krwi, zagrażający wstrząsem i śmiercią.

W przypadku krwawienia decydującym postępowaniem jest pobranie do badania histopatologicznego błony śluzowej trzonu macicy, albo w razie potrzeby wycięcie fragmentu lub całej części pochwowej.

2. Krwawienie i krwotok związane z endometrium.

Comiesięczne krwawienie z macicy jest zjawiskiem fizjologicznym. Krwawienie patologiczne jest wyrazem zaburzeń hormonalnych wywierającym wpływ na endometrium, zmian organicznych w różnych częściach macicy, nieprawidłowości położenia macicy , nieprawidłowości ciąży oraz zaburzeń ogólnoustrojowych.

Krwawienie fizjologiczne ( cykl menstruacyjny).

Układ rozrodczy kobiety przechodzi zmiany cykliczne , których rezultatem jest okresowe przygotowanie do zapłodnienia i ciąży. Cykliczność zależy od złożonych czynności hormonalnych., a zmiany w narządach docelowych są wynikiem bezpośredniego działania estrogenów i progesteronu. W okresie rozrodczym typowym przedstawicielem estrogenów jest estradiol. W czasie ciąży blokuje go estriol. Z kolei estron pojawia się po menopauzie. Powstaje on z androgenów zrębu jajnika i kory nadnerczy, pobudza proliferacje i działa rakotwórczo.

Krwawienia w cyklu bezowulacyjnym.

Cykl bezowulacyjny zdarza się najczęściej na początku i na końcu okresu rozrodczego. Pęcherzyk jajnikowy nie pęka i komórka jajowa nie zostaje wydalona. Po 14 dniach od terminu spodziewanej owulacji może dojść do krwawienia, co jest związane ze spadkiem stężenia estrogenów lub ich niedoboru.. Bezpośrednie krwawienie jest następstwem zakrzepów w drobnych żyłach i martwicy błony śluzowej.

Krwawienia spowodowane nadmiarem estrogenów:
Czynnikiem istotnym jest długość i ciągłość działania estrogenów. Warunki te są spełnione w przypadku:

- powtarzających się cyklów bezowulacyjnych,

- rozrost zrębu jajnika, ziarniszczaka lub otoczkowiaka,

- nadczynnośc kory nadnerczy,

- niezdolności wątroby,

- otyłość zwiększająca syntezę estrogenów.
Konsekwencją nadmiaru i przewlekłego działania estrogenów jest rozrost błony śluzowej trzonu. W związku z powyższym wyróżniamy:

- Rozrost gruczołowy

- Rozrost gruczołowy torbielowaty

Zdarza się on najczęściej w okresie okołomenopauzalnym w następstwie cyklów bez owulacyjnych. Istotny wpływ mają także zmiany w składzie puli estrogenów, które polegają na przewadze estronu nad estriolem i estradiolem. Powoduje on rozrost endometrium, gdyż gromadzi się w tkance tłuszczowej, a otyłość zwiększa jego wytwarzanie.

W obrazie mikroskopowym obserwujemy rozrost gruczołów. Czasem spotyka się drobne ogniska metaplazji płaskonabłonkowej. Rozrosły, zagęszczony zrąb zamyka ujścia cew gruczołowych, które przekształcają się w drobna torbiele. Krwawienia w tych przypadkach jest spowodowane niedoborem estrogenów bezwzględnym lub względnym. Jest zazwyczaj obfite.

-Rozrost gruczolakowaty

W okresie rozrodczym rozrost ten zdarza się tylko w przypadku długotrwale utrzymujących się cykli bezowulacyjnych. Znacznie częściej występuje w menopauzie wskutek przewago estronu nad innymi estrogenami i spadku stężenia progesteronu. Rozrost gruczolakowaty był uważny za stan zagrożenia rakiem trzonu.

Krwawienia w niedoczynności ciałka żółtego

Jeżeli wkrótce po owulacji ciałko żółte przestanie działać, w endometrium nie rozwiną się zmiany typowe dla fazy sekrecji. W materiale pobranym przed spodziewanym terminem miesiączki znajdują się gruczoły o cechach rozrostu albo cechy wczesnej sekrecji.

Krwawienie wskutek przerwania ciałka żółtego

Może nastąpić w przypadkach:

- nadmiernego wytwarzania gonadotropiny przysadkowej, a wtórnie progesteronu przez ciałko żółte przetrwałe w normalnym cyklu albo przez torbiel ciałka żółtego

- wytwarzania gonadotropiny łożyskowej, a wtórnie progesteronu przez ciałko żółte przetrwałe.

Błona śluzowa nie rozpuszcza się jak w przypadku fizjologicznego krwawienia, ponieważ nie ma aktywnych enzymów proteolitycznych wskutek stale dużego stężenia progesteronu, i jest wydalana we fragmentach.

Zaburzenia czynności w klimakterium.

Może się to objawiać zaburzeniami ilościowymi estrogenów bądź jakościowymi. Do zmian patologicznych endometrium należą:

- rozrost prosty i gruczołowy

- rozrost błony śluzowej w fazie sekrecji jako skutek działania gonadotropin przysadkowych

- polipy

Wpływ doustnych środków antykoncepcyjnych.

Jeżeli doustne postępowanie antykoncepcyjne trwa, gruczoły błony śluzowej trzonu macicy zanikają, komórki spłaszczają się, nie ma przekształcania doczesnowego, a w zrębie dominują włókna kolagenowe. Krwawienia miesiączkowe pojawia się w czasie, ale jest mniej obfite niż zwykle.

Zapalenie błony śluzowej trzonu

Błona śluzowa trzonu jest dość oporna na zakażenia. Jednak do zakażenia może dojść wskutek pozostawienia w jamie macicy resztek łożyska, ciał obcych, tj. tamponów oraz rozpadania się tkanek patologicznych, np. obumierających polipów lub nowotworów.

W obrazie histopatologicznym stwierdza się ogniska martwicy i wylewy. Zapalenie toczące się w warstwie czynnościowej może ulec samowyleczeniu podczas krwawienia miesiączkowego. Natomiast w nacieku przewlekłym błona śluzowa może równomiernie zanikać, niektórych przypadkach gruczoły rozszerzają się torbielowato. Do zapaleń przewlekłych należą zapalenia gruźlicze i grzybicze. Oprócz krwawienia zapalenie powoduje upławy i jest czasem przyczyną niepłodności.

Polipy błony śluzowej trzonu

Istotą zmiany jest rozrost warstwy podstawnej endometrium z zanikiem położonej pod nią warstwy czynnościowej. Polipy często ulegają martwicy z powodu ucisku wywieranego przez mięsień macicy. Pojawiają się najczęściej w wieku bliskim menopauzie.

Nowotwory endometrium

Rak, przeważnie gruczolak, stanowi ponad 90% nowotworów złośliwych endometrium. Szczyt zapadalności przypada poniżej 50rż.

Powstanie raka gruczołowego przypisuję się działaniu estrogenów , zarówno endogennych, jak i egzogennych. Uznanymi czynnikami zagrożenia są: długie trwanie okresu rozrodczości, niezachodzenie w ciążę, otyłość, nadciśnienie tętnicze i In. Przypuszcza się, że rak rozwija się w przypadkach większej wrażliwości błony śluzowej na działanie estrogenów.

Rak gruczołowy może się rozrastać w postaci polipa, twory brodawkowate lub gąbczastej masy. Wzrost raka jest dość powolny i macica nie ulega z reguły znacznemu powiększeniu. Przerzuty następują najczęściej do okolicznych węzłów i narządów miednicy mniejszej. Rak gruczołowy typowy tworzy cewy, ogniska lite lub rozrosty brodawkowate. Ponadto komórki nowotworowe mają dość ciemną, kwasochłonną cytoplazmę.

Rak jasnokomórkowy przebiega tak samo jak rak gruczołowy typowy

Rak płaskonabłonkowy jest spotykany w macicy bardzo rzadko. Charakteryzuje się niezależnym od siebie, jednoczesnym występowaniem ognisk nisko zróżnicowanego raka płaskonabłonkowego i raka gruczołowego.

Rozrosty i nowotwory nienabłonkowe

- Rozrost zrębu

- Mięsak zrębu

- Guz mezodermalny mieszany ( nowotwór złośliwy, rozwija się bardzo dynamicznie, szybko daje przerzuty droga krwi, złe rokowania)

3. Krwawienia w chorobach błony mięśniowej macicy.

Mięśniak gładkokomórkowy – niezłośliwy nowotwór macicy. Ma tendencję do cofania się po menopauzie, co świadczy o udziale estrogenów w jego patogenezie. Początkowo rozwija się w błonie mięśniowej trzonu macicy. W miarę wzrostu uwypukla się do światła macicy lub też do jamy brzusznej. Wyróżnia się mięśniaka śródściennego, podśluzówkowatego i podsurowicówkowego.

Mięśniak gładkokomórkowy mięsakowy – to najczęstszy mięśniak trzonu macicy. Może być pierwotny ( rozwija się z mięśni gładkich) lub wtórny ( rozwój już na podłożu istniejącego mięśniaka ). Chore zgłaszają się najczęściej powodu nieregularnych obfitych krwawień miesiączkowych bądź krwawienia po menopauzie.

Gruczolistość. Zmiana ta dzieli się na wewnętrzną i zewnętrzną. Aby podkreślić różnicę między nimi gruczolistość wewnętrzną nazywa się adenomyosis. Polega ona na pojawieniu się ognisk błony śluzowej trzonu ,macicy w jej błonie męsniowej. Jest to konsekwencją rozrostu endometrium w głąb błony mięśniowej.

W przypadku gruczolistości krwawienia są nieregularne, bardzo obfite, nie ustępujące po wyłyżeczkowaniu. Mięsień macicy rozrasta się równomiernie, narząd jest powiększony.

4. Krwawienia spowodowane zmianami w szyjce macicy.

Zapalenia szyjki macicy- jest to następstwo zakażenia błony śluzowej szyjki: bakteryjnego lub grzybiczego, najczęściej drożdżakami. Zakażeniu sprzyjają: uraz porodowy, zabiegi z użyciem instrumentów w kanale szyjki, zaburzenia hormonalne, nadmiar wydzieliny kanału szyjki lub zbytnia jej zasadowość.

Zapalenia ostre toczy się zwykle w okolicy ujścia zewnętrznego, ale może także obejmować także kanał szyjki. Błona śluzowa jest rozpulchniona, intensywnie przekrwiona.

Zapalenia przewlekle, przeważnie zejście zapalenia ostrego. W tym przypadku błona śluzowa jest pokryta wydzieliną śluzowo – ropną, a w pobliżu styku nabłonka walcowatego i wielowarstwowego płaskiego stwierdza się naciek z komórek jednojądrowych z domieszką granulocytów. Zapalenie sprzyja metaplazji nabłonka walcowatego w wielowarstwowy płaski.

Polip błony śluzowej szyjki macicy – łagodny rozrost błony śluzowej. Głównym objawem jest krwawienie kontaktowe. W obrębie nabłonka walcowatego, toczą się często procesy regeneracyjne, prowadzące do metaplazji w nabłonek wielowarstwowy płaski. Czasem dochodzi do dysplazji. Mimo tego złośliwienie polipów zdarza się bardzo rzadko.

Brodawczak płaskonabłonkowy jest palczastym rozrostem nabłonka wielowarstwowego płaskiego, często rogowaciejącego. Brodawczak często bywa mylony z kłykciną. Jest on zwykle zmianą pojedynczą.

Nadżerka części pochwowej.

Rozróżniamy:

- Nadżerka prawdziwa ( polega na oddzieleniu się nabłonka pokrywnego z obnażeniem zrębu łącznotkankowego)

- Nadżerka rzekoma = nadżerka gruczołowa ( istotą tej zmiany jest przesunięcie błony śluzowej kanału szyjki nabłonku jednowarstwowym walcowatym w miejsce błony śluzowej typowej dla tarczy części pochwowej o nabłonku jednowarstwowym płaskim. Nabłonek walcowaty jest bardzo przejrzysty dla naczyń)

- Nadżerka gruczołowa ( nie jest zmianą statyczną. Jej cechą charakterystyczną jest stopniowe zastępowanie nabłonka gruczołowego przez wielowarstwowy płaski. Ten ostatni narasta z sąsiedztwa albo powstaje w skutek metaplazji komórek rezerwowych. Całość zjawiska nosi nazwę „ epidermizacji”.

Kłykcina do niedawna znana w postaci Kończystej, widywanej poza częścią pochwową szyjki także w okolicy narządów płciowych. Jest najczęstszą zmianą nabłonka wielowarstwowego. Cechą tej kłykciny jest rozrost palczasty, przypominający brodawczaka, zaś cechą odróżniającą są zmiany w nabłonku.

Warstwa podstawna nie jest zmieniona, warstwy pod nią rozrosłe, natomiast w warstwach bardziej powierzchownych pojawiają się pojedyncze komórki zrogowaciałe. Jest kilka postaci kłykcin,a najpospolitszą nazwano kłykciną płaską.

Dysplazja nabłonka- wielowarstowego płaskiego w części pochwowej szyjki macicy dotyczy tylko strefy transformacji. Jest to początkowy, czasem odwracalny etap nowotworzenia, charakteryzujący się:

- nieprawidłowościami budowy komórek nabłonka (zmiany wielkości komórek, powiększenie się jądra i jego hiperchromazja, wielopostaciowość komórek jednej warstwy, zmniejszenie zawartości glikogenu); nie ma nieprawidłowych figur podziału,

— zmianami układu komórek (osie długie komórek zwrócone w różnych kierunkach, chaotyczna architektomka)

— czasem nawarstwianiem się normotypowych komórek warstwy podstawnej.
Rak szyjki macicy- nowotwór ten stanowi około 11 % wszystkich nowotworów złośliwych u kobiet, a 60% nowotworów złośliwych narządów rodnych. Rozwija się najczęściej u kobiet w wieku średnim z nabłonka wielowarstwowego płaskiego (tarcza) lub znacznie rzadziej gruczołowego (część pochwowa, kanał szyjki).

5. Krwawienia w ciąży.
Mogą być one objawem: poronienia wczesnego (przed 16 tyg.), poronienia późnego, czyli porodu niewczesnego (między 16 a 28 tyg.), ciąży pozamacicznej, rozrostów i nowotworów trofoblastu.

Poronienie wczesne. Jako zjawisko samoistne następuje ono najczęściej ok. 12 tyg. ciąży. W około 60% przypadków poronienie jest następstwem obumarcia jaja płodowego. W niemal połowie z nich dzieje się to wskutek nieprawidłowości chromosomowych.

Do przyczyn zależnych od matki należą:

a) nieprawidłowości budowy macicy lub jej choroby, np. przodozgięcie lub tyłozgięcie, mięśniaki, zapalenie endometrium,

b) niedobór progesteronu,

c) choroby przebiegające z wysoką gorączką, w tym zakażenia wywołują skurcz macicy,
d) niedobory witamin,

e) urazy mechaniczne,

f) urazy psychiczne.
Klinicznie krwawienie może oznaczać:

— poronienie zagrażające,

— poronienie w toku,

— poronienie niezupełne, czyli wydalanie z macicy jedynie części jaja płodowego i pozostanie w niej resztek po poronieniu, stanowiących doskonałą pożywkę dla bakterii; dlatego zakażenie jest częstym powikłaniem,

— poronienie niedokonane, zatrzymane, obumarłe, oddzielone jajo płodowe nie zostaje wydalone i pozostaje w macicy przez różny, często długi okres. W tej postaci również często dochodzi do zakażenia.

Stan po całkowitym wydaleniu jaja płodowego z łożyskiem i błonami płodowymi nazywa się poronieniem zupełnym.

W razie pozostania w macicy resztek po poronieniu krwawienie może się przedłużać. Z resztek jaja płodowego i skrzepów tworzy się tzw. polip łożyskowy.

Ciąża ektopowa, pozamaciczna. Nazwa ta określa zagnieżdżenie się i rozwój jaja płodowego poza błoną śluzową jamy macicy. Częstość jej występowania wynosi 1 na 300 ciąż i stanowi potencjalne zagrożenie życia matki. Objawy z nią związane występują zwykle między 4 a 10 tyg. ciąży.

Wśród przyczyn ciąży pozamacicznej wymienia się na pierwszym miejscu utrudnienie przejścia zapłodnionej komórki jajowej przez jajowód (wady rozwojowe, zrosty pozapalne, ubytki nabłonka rzęskowego, zwężenia, zaburze­nia prawidłowej perystaltyki jajowodu, skurcz błony mięśniowej, gruczolistość). Istnieją jednak poglądy, że równie dużą rolę odgrywa zbyt szybkie osiągnięcie „gotowości implantacyjnej" przez jajo. ciąża ektopowa umiejscawia się najczęś­ciej w jajowodzie, zwłaszcza w jego części bańkowej, i w cieśni.

Ciąża jajowodowa może przebiegać rozmaicie. Zaczyna się od fazy bezobjawowej, kiedy następuje zatrzymanie miesiączkowania i kobieta ma świado­mość zajścia w ciążę, natomiast nie orientuje się w jej lokalizacji. Błona śluzowa jamy macicy ulega przekształceniu doczesnowemu. Dalszy przebieg zależy od lokalizacji zarodka.

Jeżeli zagnieździł się on w szerokiej części jajowodu, blisko ujścia zewnętrz­nego, łatwo obumiera; następuje poronienie trąbkowe. Krew wylewa się do jamy otrzewnej, a w samym jajowodzie znajduje się krew bez kosmków. Śmierć płodu powoduje zanik trofoblastu i ciałka żółtego, niedobór progesteronu i krwawienie z jamy macicy (mechanizm analogiczny do mechanizmu miesiączki). Jest to przebieg skąpo objawowy.

Jeżeli zarodek znajduje się w wąskiej części jajowodu, trofoblast kosmków nadżera ścianę jajowodu, w jajowodzie nie wytwarza się natomiast doczesna. Stan ten jest odpowiednikiem łożyska wrośniętego w jamie macicy. Zarodek żyje, rośnie w ciasnej przestrzeni i rozrywa jajowód. Następuje silny ból i obfity krwotok do jamy brzusznej ze wstrząsem.

Poronienie trąbkowe zdarza się 6 razy częściej niż pęknięcie.
Zaśniad groniasty prosty. Zaśniad groniasty klasyczny (kompletny) składa się z niezliczonych gronek przezroczystych pęcherzyków. Każdy z tych pęcherzyków jest obrzękłym i rozdętym kosmkiem łożyskowym, pokrytym nadmiernie rozrosłym trofoblastem.

Wskutek gromadzenia się płynu w zrębie kosmki powiększają się aż do momentu, gdy wylew z łoża łożyska spowoduje poronienie zaśniadu. Roz­ciąganie przez płyn zrębu kosmków powoduje wytwarzanie się w nim tor­bielowatych przestrzeni, wysłanych spłaszczonymi komórkami mezenchymalnymi. Naczyń krwionośnych w zrębie nie ma.

Macica jest powiększona nieproporcjonalnie do czasu trwania ciąży. Kosmki osiągają średnicę 1-5 mm, objętość całkowita zaśniadu dochodzi do 200 ml lub więcej. W jamie macicy nie ma ani płodu, ani błon płodowych, ponie­waż płód umiera bardzo wcześnie, zanim wytworzy się krążenie płodowo- łożyskowe.
Zaśniad częściowy dotyczy tylko niektórych kosmków. Prawidłowy rozwój przeważającej części łożyska umożliwia rozwój płodu. Zaśniad taki może się wytworzyć w każdym okresie ciąży. Zdarza się sui generis ciąża bliźniacza: zaśniad całkowity oraz oddzielnie prawidłowe łożysko i płód; dochodzi do poronienia.

Zaśniad całkowity zdarza się 1 raz na 2000 ciąż, częściej w krajach tropikalnych i w Azji Wschodniej (np. na Filipinach 1:800) niż w Europie. Następuje to przeważnie u kobiet zachodzących w ciążę po 40 r. ż. W stosunkowo nielicznych przypadkach ciąży po 50 r. ż. wymieniona proporcja wynosi 1:400. Znaczenie wieku ojca nie jest wyjaśnione. Zaśniad może powstać u jednej kobiety kilkakrotnie (skłonność genetyczna) albo jeden po drugim, lub też przypadki zaśniadu są przedzielone ciążą prawidłową. Przebycie zaśniadu nasila zagrożenie ponownym. Czynnikiem zagrożenia może być także niedobór witaminy A. W ciąży pozamacicznej zaśniad zdarza się wyjątkowo rzadko (jajnik — 1 raz na 50 min ciąż).

Objawami zaśniadu są: krwawienie z macicy, powiększenie macicy niewspół­mierne do czasu trwania ciąży, uporczywe wymioty przypisywane nadmiarowi gonadotropiny kosmówkowej, zatrucie ciążowe ze stanem przedrzucawkowym. Wydzielanie gonadotropiny kosmówkowej, progesteronu i laktogenu jest zwiększone. Do powikłań należą:

— zezłośliwienie, czyli rozwinięcie się nabłoniaka kosmówkowego (ok. '/₂ roku po przebyciu ciąży zaśniadowej),

— tyreotoksykoza,

— zespół uogólnionego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego.

Jest lepiej, jeżeli zaśniad zostanie wydalony samoistnie niż przez wyłyżeczkowanie. Mięsień macicy jest bardzo miękki i łatwo go przebić.

Nabłoniak kosmówkowy, kosmówczak. Jest to nowotwór złożony z komórek trofoblastu zawartych w skrzepach i masach martwiczych. Osiąga rozmiary od 1 do 20 cm.
Jest drobny, jeżeli rozwija się w błonie śluzowej i pod nią (szybko powoduje krwotok) lub pod błoną surowiczą (krwotok do jamy otrzewnej). Jeżeli mieści się w głębi ściany, ma szansę rosnąć dłużej i osiągać większe rozmiary. Wrasta do naczyń i, w odróżnieniu od innych nowotworów, powoduje przy tym krwotok (hamowanie krzepnięcia). Daje przerzuty najczęściej do płuc (70%), pochwy, mózgu, wątroby, wyjątkowo do węzłów. Przerzuty są ciemnowiśniowe (wylewy krwi). Komórki charakteryzują się dużą rozmaitością rozmiarów i kształtów jąder, polimorfizmem, licznymi mitozami. Nowotwór ten nie ma ani zrębu, ani własnych naczyń.

Nabłoniak kosmówkowy rozwija się po poronieniu, zaśniadzie łub prawidłowej ciąży, w tym ostatnim przypadku najrzadziej. Rokowanie jest złe. Ostatnio przynosi sukcesy leczenie chirurgiczne skojarzone z chemioterapią. Odnosi się to do przypadków nowotworu powstałych na podłożu ciąży, nie zaś do nowotworów pochodzenia germinalnego.

Inne przyczyny krwawień we wczesnej ciąży. Oprócz wymienionych przyczynami krwawień we wczesnym okresie ciąży bywają też zmiany miejscowe w dolnej części kanału rodnego, niezależne od ciąży:
a) zapalenie szyjki macicy,
b) nadżerki części pochwowej
c) zapalenie pochwy,
d) polip szyjkowy,
e) żylaki ścian pochwy,
f) rak szyjki macicy.

Krwawienie w okresie poporodowym. Dziesięć dni po rozwiązaniu błona śluzowa jest już pokryta nabłonkiem, a po 3-6 tyg. odrost jest całkowity. Naczynia w miejscu przyczepu łożyska zarastają. Po 3 mies. miejsca przyczepu nie można rozpoznać, nie ma nawet blizny. Zdarza się, że faza odrostu pierwszego cyklu po porodzie przebiega nieregularnie z rozszerzeniem się gruczołów, np. gdy cykl jest bezowulacyjny. Taki rozrost, nazywany przez Anglosasów „adaptation hyperplasia", może być powodem krwawienia. Oprócz niego są także inne przyczyny krwawienia po porodzie.

W bezpośrednim okresie po porodzie i w III okresie porodu krwawienie może być spowodowane niezdolnością macicy do skurczu i „zwijania się" (atonia). Naczynia ziejące w miejscu przyczepu odklejonego łożyska nie są zaciskane przez silnie kurczący się mięsień. Krwotok może być tak znaczny, że w razie nieskuteczności leków skurczowych jest konieczne usunięcie macicy na podstawie wskazań życiowych.

Krwawienie w przypadku pozostania w macicy resztek popłodu wynika z działania tkanek martwiczych jako ciała obcego, wokół którego gromadzą się skrzepy i naciek zapalny.

Pełne obkurczenie się mięśnia macicy po porodzie może być utrudnione lub uniemożliwione przez mięśniaki.

U 2/3 chorych krwawiących po porodzie w macicy nie ma ani resztek łożyska, ani zmian zapalnych. Naczynia endometrium natomiast są wtedy szerokie, przepełnione krwią, o ścianach zeszkliwiałych i zniszczonych włóknach sprężystych, niezdolne do obkurczania się.

7. Krwawienia z macicy wywołane jej nieprawidłowym położeniem.
Istnieją nieprawidłowości zgięcia i pochylenia macicy, położenia narządu jako całości, skręt macicy wokół własnej osi, uniesienie macicy, obniżenie lub wypadanie narządów płciowych. Nieprawidłowości te bywają następstwem zmian w samej macicy, np. mięśniaków, w jej aparacie więzadłowym, w narządach sąsiednich. Zmiany położenia macicy mogą powodować lokalne przekrwienie bierne w jej jamie i w związku z tym obfitsze i bolesne miesiączkowanie.

6. Krwawienia z macicy w przebiegu chorób ogólnoustrojowych.

W przebiegu niewydolności prawokomorowej serca krwawienie z macicy jest następstwem przekrwienia biernego endometrium. Taki stan obserwuje się najczęściej u kobiet starszych, endometrium o cechach zaniku jest wtedy przepojone krwią.

W przypadkach nasilonej skazy krwotocznej krwawienie bywa powikłaniem zabiegów w jamie macicy, rzadziej jest samoistne.

Krwawienie, zwykle w postaci obfitszego miesiączkowania, zdarza się w przypadkach ciężkich zakażeń z posocznicą, zatruć i awitaminoz.




Piśmiennictwo:
Patomorfologia kliniczna Podręcznik dla studentów, pod redakcją Stefana Karusia, Ewy Skrzypek- Fakhoury, Wydawnictwo Lekarskie PZWL