Najogólniej, rękę można nazwać narządem ruchowo - chwytno - badawczo - poznawczo - komunikacyjnym. Już to wskazuje dobitnie na jej ogromną rolę w naszym życiu. Ręka ludzka zbudowana jest z elementów dotyku o dużej wrażliwości, ma kształt precyzyjnej maszyny o wielkim stopniu wyspecjalizowania i doskonałości - wszystko to w największym porządku, skondensowane w masie zaledwie 50 dekagramów. Za pomocą tego niebywałego narzędzia jesteśmy w stanie realizować zmysły mózgu, czy to wymagające szybkości i precyzji ręki, czy też dużej siły.

Mówi się często, że budowa ręki człowieka (układ kości, mięśni i ścięgien) jest tym, co stanowi o wyższości człowieka nad innymi gatunkami istot żywych. To, co czyni nasze ręce i dłonie jako coś niezwykle wyjątkowego i fascynującego, to rozwój naszej kory mózgowej oraz możliwości kontroli korowej wszelkich ruchów, od ruchów obszernych (duża motoryka) do bardziej precyzyjnych (mała motoryka).

Wszystkie nasze ruchy pochodzą z centrum korowego, zaś obszar odpowiedzialny za ruchy dłoni, kciuka i innych palców, zajmuje zdumiewająco dużą powierzchnię w stosunku do pozostałych obszarów w korze odpowiedzialnych za inne ruchy. Dzięki doskonałym właściwościom mózgu i skomplikowanemu mechanizmowi nerwowemu zdolni jesteśmy zapoczątkować ruch, koordynować i kontrolować swe zachowania ruchowe.

Funkcja ręki jest ważna nie tylko dla codziennych czynności życiowych takich jak ubieranie się czy jedzenie. Ręce dają możliwość inicjowania działań i rozwiązywania problemów, dostarczają narzędzi do wykonywania różnych czynności, wpływają jednocześnie na wszystko i wszystkich w otoczeniu. Mając sprawne ręce nie zastanawiamy się nad złożonością nawet tak prostych czynności, jak przekładanie kartek w książce, nawlekanie igły, itp.. Dopiero, gdy rytm, tempo i spójność jakiejś czynności zostaną zaburzone poprzez np.: skaleczenie, zwichnięcie, złamanie ręki, itd., zdajemy sobie sprawę ze swojego ograniczenia. W takich sytuacjach rezygnujemy z wykonywania czynności, które sprawiają nam trudność, albo dają nieprzyjemne doznania.

Ruchy rąk są możliwe dzięki łańcuchom mięśniowym łączącym tułów z kończyną górną, dostarczającym fiksacji dla ruchów ramion i dłoni. Owa fiksacja jest niezbędna zarówno dla ruchów ogólnych jak i precyzyjnych. Podczas pisania kładziemy przedramię lub łokieć na stole. W ten oto sposób umożliwiamy fiksację dłoni, ale kiedy chcemy wykonać inną czynność, np. granie na gitarze, ręka i tułów dostarczają fiksacji dla ruchów dłoni w celu utrzymania instrumentu. W jeszcze innych sytuacjach, np. wstając z pozycji siedzącej ruchy tułowia będą inicjowane przez samą dłoń. Podczas tych czynności odpychamy się, opieramy, lub podciągamy się rękami.

Ręka jest bardzo ważnym organem sensorycznym. Dzięki niej dokonujemy rozróżniania cech i właściwości przedmiotów między: twardym i miękkim, mokrym i suchym, zimnym i ciepłym, ciężkim i lekkim, płaskim i wypukłym, gładkim i chropowatym, etc..

Dłoń pełni, oprócz roli organu sensorycznego także rolę centrum grawitacji, inicjatora wszelkiej aktywności, ale i narzędzia komunikacji. Owa wielofunkcyjność rąk skłania do poglądu, iż nie można wyćwiczyć ręki w izolacji od innych czynności i procesów, jak myślenie, zapamiętywanie, odpowiednia motywacja, właściwe emocje, ale i możliwości fizjologiczne.

Trzeba pamiętać, że w życiu nie wystarczy tylko 1 ręka, gdyż większość czynności życia

codziennego wymaga użycia obu KG. Zwykle jednak z nich wykonuje czynności zasadnicze i jest

nazywana wiodącą lub dominująca. Na świecie jest więcej ludzi prawo ręcznych niż lewo ręcznych. Druga ręka zaś służy jako pomoc dla ręki dominującej. Przeważnie przytrzymuje przedmiot np krojenie ogórka gdzie 1 trzyma nuż i kroi, a druga przytrzymuje warzywo. . Czasami zdarza się, że rola obu rąk jest identyczna np przy oburęcznym manipulowaniu dużymi przemiotami.

Niepełnosprawnym pomaga w komunikacji, głuchoniemym zastępuje mowę, niewidomym

wzrok a pacjentom na wózku inwalidzkim zapewnia pośrednio siłę napędową do

przemieszczania się. U kobiet jest bardzo ważnym elementem estetycznym. Rola ręki jest

związana z jej bardzo złożoną funkcją i budową. Dlatego nawet niewielkie patologie stają się

przyczyną dysfunkcji

Na pełną prawidłowa funkcję chwytna ręki składają się:

1. wartość chwytu

2. jakość chwytu

3. zdolność manipulacji, czyli sterowanie.

Wartość chwytu jest rozumiana jako zdolność ręki do przenoszenia obciążeń zewnętrznych. W praktyce wiąże się z wykonywaniem pracy i codziennych czynności. Zależy od siły mięśni, układu więzadłowego, współczynnika tarcia oraz kierunku działania siły zewnętrznej sterowania ręką, jakości chwytu.

Jakość chwytu to zdolność dostosowania ręki do trzymanego przedmiotu; wielkość powierzchni ręki będącej w kontakcie z częścią chwytną przedmiotu. Jakość chwytu, jak i zdolność manipulacyjna, zależy od zakresu ruchów stawów. Ręka jako układ mechaniczny

ma 19 stopni swobody. One warunkują zdolności chwytne ręki, co w praktyce oznacza stosowanie różnych rodzajów chwytu np. chwyt precyzyjny dwu punktowy szczypcowy hakowy itp.