Zarządzanie strategiczne – zarządzanie, w celu organizowania w długim czasie.
typy strategii:
s. dywersyfikacji – zorientowane na szybki wzrost przez zróżnicowanie programowe aż do uzyskania przewagi na rynku
s. integracji pionowej – rozszerzenie własnego programu prze gwizdnięcie elementów z innych organizacji, często konkurencji
s. marketingowa – podejście rynkowe, „spredawania” produktu
s. utrzymania programowego status quo
s. proaktywna – umiejętność monitorowania zachodzących zmian i dostosywania się
s. reaktywna – reagowanie na zmiany, niechętny sposób, pod przymus
typy strategii partii „w codziennym życiu”
Funkcjonalne – bardziej zorganizowana do członków partii. Ma organizować wewnątrz:
a) kadrowa
b) finansowa
c) komunikacyjne – PR
d) marketingowa – kandydaci jako „produkt wyborczy”
Sektorowe – pol. gospodarczej, społecznej, zagranicznej, bezpieczeństwa
Kampania wyborcza:
Strategie zależnie od stosunku do elektoratu:
Utwardzania – utwardzanie elektoratu, który jest naszym i takie nim kierowanie, aby nie utracić poparcia.
Poszerzanie – przekonywania elektoratu niezdecydowanego, aby poparł nas.
Neutralizacji – zniechęcanie zwolenników innych partii do pójścia na wybory
Odwracania – przekonywanie zwolenników innych partii, aby jednak na nas zagłosowali
Rodzaje Kampanii wyborczej wg Skrzypińskiego
Personalne
– penetracja przestrzenna – na listach wyborczych wstawiać osoby, które będą w stanie zdobyć poparcie w swoim miejscu.
- penetracja społeczna – partia liczy na głosy danych grup zawodowych.
- reprezentacji wyborczej – przy koalicjach – podział, aby każde ugropowanie miało na
(jednego tu brakuje)
-koncesyjna – zaprasza się na listy osoby z zaprzyjaźnionych organizacji
Finansowe
- eskalacyjna – rozpoczynamy kampanię od małych pieniędzy, by pod sam koniec zintensyikować
- uderzeniowa – cała kasa w jednym momencie, nagle chcemy zdobyć poparcie
- falowy – raz intensywnie, raz nie
Komunikacyjna – konferencje prasowe, gdzie reklamy, jak się komunikować z wyborcami
Relacji międzyludzkich / międzypartyjnych – dyskutujemy o koalicjach itd.
Metody analizy:
Metoda antycypacyjna – każe nam stworzyć najbardziej pożądaną przyszłość dla naszej partii. Na podstawie najbardziej pożądanej partii budujemy strategię.
Metoda scenariuszowa – przygotujcie się na wiele sytuacji i wizji przyszłości i przygotujcie wiele scenariuszy na różne okoliczności.
Kontrola – jedna z podstawowych cech zarządzania.
Cele kontroli:
- pozwala dostosować się do zmian w otoczeniu
- ograniczenie kumulowanie się błędów
- minimalizowanie kosztów
-radzenie sobie z... nie dopisałem czym.
Dziedziny:
rzeczowe – kontrole jakości oraz kontrolę sprzętu
zasobów ludzkich – kontrole pracowników, ich szkolenia
zasoby informacyjne – PR, przepływu informacji
zasoby finansowe – kontrola wpływu, budżetu
Szczeble kontroli:
finansowa – na szczeblu finansowym
strukturalna – badamy elementy tej całej struktury
organizacji
strategiczna
Etapy kontroli – nie mam
Etapy kontroli:
na poziomie operacji – wstępna (obserwacja jakości lub ilości zasobów zanim staną się one częścią systemu), bieżąca (podczas włączania do systemu), i następcza (produkty po okresie przetwarzania
finansowa – musi być zysk! Planuje się – tzn. ustala budżet –
budżet - plan wyrażany w liczbach. Może być budżet finansowy, operacyjni i niepiężny
sprawozdanie finansowe – dokument odzwierciedlający pewien asket sytuacji finansowej organizacji.
Bilans
kontrola strukturalna:
a) kontrola biurokratyczna – sztywna, bez udziału pracowników, podporządkowanie pracowników, ograniczona, formalna
b) kontrola z udziałem pracowników – luźna, nieformalna, z udziałem pracowników (ma ich zaangażować), nastawiona na wyniki grupy
kontrola strategiczna:
przy budowaniu strategii warto przewidzieć, jaką możemy do niej dostosowac formę kontroli. Kontrola pozwala nam dostrzec, jeśli odbiegamy od strategii. Kontroluje się przywództwo, przepływ informacji.