1. FRANCISZEK KARPIŃSKI Laura i Filon

1. Liryka pośrednia, 49 strof, każda po 4 wersy, 8- i 10-zgł. nadają śpiewność utworowi

2. Liryka sytuacyjna - dialog

3. Sielanka sentymentalna - typowe dla sielanki imiona bohaterów, uroczysty, podniosły język postaci - tak nie mówili pasterze, konwencjonalny nastrój: noc, księżyc, bór, jawor, koszyk malin, psy, wieniec. Jest to nawiązanie do ludowości, charakterystyczne dla sentymentalizmu,

4. Laura wybiera się na spotkanie z Filonem. Gdy przybywa na miejsce, okazuje się, że kochanka jeszcze nie ma. Zaczyna podejrzewać go o zdradę, choć martwi się też, czy mu się cos nie stało. Koszyk malin i wianek to symbol uczucia dla ukochanego. W końcu Laura traci cierpliwość i zaczyna wierzyć, że Filon ją zdradził. Niszczy dary dla kochanka, ale wtedy z ukrycia wychodzi Filon, mówiąc, że specjalnie się schował, żeby wypróbować Laurę i zobaczyć co ona myśli o nim. Zapewniają się o wzajemnej miłości.

5. Miłość w sielance zależy od nastrojów bohaterów; jest i szaloną, i fałszywą. Wszystkie uczucia są wyolbrzymione. Prawdziwym tematem są jednak cierpienia i rozterki towarzyszące miłości, która jest bardzo trudnym uczuciem.

2. Do Justyny

1. Przeżycia człowieka są zestawione z biegiem natury na zasadzie kontrastu: w przyrodzie wszystko budzi się do życia, a zakochany szaleje z miłości

2. Obiektem uczuć jest Justyna, którą podmiot liryczny nazywa „ptaszkiem”, „pszenicą”, „kwiatkiem”, „urodzajem”

3. Wiersz jest melodyjny, płynny (po 8 i 10 sylab w wersie), rytmiczny.

4. Sentymentalizm: nie ma konkretów, podmiot liryczny pisze bardzo ogólnie, bez imienia w tytule mógłby to być wiersz o nie urodzaju.

*(MNC)*

---