Pakistan oko cyklonu:

1. Omów problem secesji w Bangladeszu i jej wpływ na ruchy partii muzułmańskich w Islamabadzie

Tereny obecnego Bangladeszu należały do Indii pod władaniem brytyjskim. W 1947 roku nastąpił podział na dwie części: Bengal Zachodni, który wszedł w skład Indii oraz Pakistan Wschodni - prowincję Pakistanu. W 1970 ówczesny Pakistan Wschodni spustoszył cyklon Bhola, powodując śmierć ponad 200 000 osób. Działania rządu pakistańskiego były niewystarczające, co spowodowało pogorszenie i tak już napiętych stosunków między nim a Bengalczykami. Czarę goryczy przelało niedopuszczenie do objęcia funkcji premiera przez Mudżibura Rahmana, mimo że jego partia, Liga Awami, zdecydowanie wygrała wybory. Prezydent Pakistanu, generał Yahya Khan, w porozumieniu z Zulfikarem Alim Bhutto, liderem Partii Ludowej, udaremnił zwołanie parlamentu i bezskutecznie usiłował stłumić ruch niepodległościowy, aresztując Mudżibura Rahmana 25 marca 1971 r. i ogłaszając stan wyjątkowy w Pakistanie Wschodnim. Zamach na demokrację przerodził się w falę krwawych represji: w ramach Operacji "Szperacz" armia pakistańska wymordowała w delcie Gangesu ok. 1-1,5 miliona cywilów i dopuściła się bezprecedensowo straszliwej liczby ok. 200 000 gwałtów. Mimo krwawej okupacji kraju Bengalska Wojna Wyzwoleńcza nie wygasła, prowadzona metodami partyzanckimi pod dowództwem pułkownika M.A.G. Osmaniego. 17 kwietnia 1971 sformowany został na wygnaniu pierwszy rząd Bangladeszu. Armia indyjska wspomogła partyzantkę Bangladeszu, wkraczając 22 listopada 1971 r. na teren Bengalu Wschodniego^[1]. 16 grudnia armia pakistańska skapitulowała. Władzę przejęła Liga Ludowa, pod przewodnictwem Mudżibura Rahmana. Przyjęta w grudniu 1972 roku konstytucja uznała świeckość, demokrację, wolność i socjalizm za filary państwowości kraju. Założenia nowej polityki gospodarczej były wzorowane na Indiach. Tymczasem przeludnienie, korupcja i brak kapitału zagranicznego pogłębiły kryzys gospodarczy i anarchizowały społeczeństwo. Powszechne niezadowolenie obróciło się przeciw Lidze Ludowej i Mudżiburowi Rahmanowi, który został w 1975 roku zamordowany. Przez następne 15 lat wprowadzono rządy wojskowe, które utrzymywały cały czas stan wyjątkowy. W czasie ich rządów prowadzono roboty publiczne i dokonano reprywatyzacji sektora państwowego. Bangladesz rezygnując ze świeckości, zwrócił się w stronę państw arabskich. Jednak cały czas wybuchały antyrządowe demonstracje. Bezrobocie i niski poziom życia oraz zależność od pomocy z zagranicy stały się także podłożem do nastrojów antyindyjskich, szczególnie gdy w Assamie wybuchły zamieszki skierowane przeciwko uchodźcom z Bangladeszu. Odżył również konflikt o wody Gangesu. W grudniu 1990 roku prezydent Hossain Mohammad Ershad został zmuszony do rezygnacji. W lutym 1991 roku odbyły się wybory, w których zwyciężyła Narodowa Partia Bangladeszu, pod przewodnictwem Khaledy Zia.

Po wyborach w 1996 roku na czele rządu stanęła Hasina Wajed, córka Mudżibura Rahmana, przywódczyni Ligi Ludowej.

W 2001 Narodowa Partia Bangladeszu pod przewodnictwem Khaledy Zia powróciła do władzy.

Na przełomie maja i czerwca 2006 Bangladeszem wstrząsały strajki i zamieszki. Do tego doszły blokady dróg wiodących do Dhaki. W styczniu 2007 po kolejnych zamieszkach władzę objął tymczasowy rząd pod kierownictwem Fakhruddina Ahmeda. Będzie pełnił swoje obowiązki do czasu nowych wyborów parlamentarnych, przewidzianych na 2008 rok.

2. Rola armii w Pakistanie - charakterystyczne cechy

Ma bardzo duże znaczenie bo to od jej postawy zależałoby czy teraźniejszy rząd wytrzymałby zagrożeni ze strony skrajnego islamu.

• modernistyczne dowództwo pewne swoich podkomendnych

Stephen Cohen wyróżnia 3 pokolenia oficerów;

-pokolenie brytyjskie (wytwór brytyjskiej armii)

-pokolenie amerykańskie (oficerowie szkoleni w USA, cecha charakterystyczna to hulaszcy tryb życia czyli prostytutki i alkohol)

-od roku 1971 generacja pakistańska tzw. generacja Zii , konserwatywni w swoich poglądach ,wrodzy zachodnim ideom i bardziej otwarci na religię

1995 -,,Armia nie będzie wylęgarnią radykalnych poglądów a idea rewolucji ,jakkolwiek nie będzie motywowana, będzie wśród większości oficerów budzić wrogość''

-3% oficerów to ekstremiści

-Za rządów Zii wielu oficerów było religijnych po to by wspinać się po szczeblach kariery, teraz gdy go nie ma ich poglądy są bardziej laickie

Zakładając;

Gdyby wybuchła rewolucja , część armii poparła by ją , a część zaczęła by ją tłumić i strzelać do swoich, tego by nie chciano więc pewnie armia by nie kiwnęła palcem i nadałaby bieg rzeczy samej sobie.

Armia walcząca;

-Starają się dogonić armię Indii, po odejściu brytyjczyków mieli dostać 1/3 amunicji , sprzętu, broni reszta miała być dla Indii. 160 obiecanych wagonów nawet z Indii nie wyruszyło. Pierwsi rządzący Pakistanem największe pieniądze kładli na uzbrojenie armii.

• początki to 73% PKB

• do 59 roku to 60%

• lata 60-te to około 49%

• w roku 1998 to 3,2mld$ (30%)

Wyścig zbrojeń między Indiami a Pakistanem trwa. Zbrojenie to nie wszystko , mimo coraz większych nakładów na armię różnica będzie się zwiększać bo Indie nieporównywalnie więcej wydają na armię. Oficerowie podczas walk prowadzą złą taktykę walk.

Armia politykująca;

• 4 szefów rządu to wojskowi

Cechy wspólne; wszyscy chcieli demokracji i nie chcieli długo rządzić (ale jak już doszli do rządów było całkiem przeciwnie), obmyślili lepsze metody zarządzania krajem. Wojskowi władali Pakistanem niemal połowę czasu jego istnienia, zaś w czasie rządów cywilów manipulowali i ingerowali w politykę zagraniczną. Armia jest też ważnym graczem w gospodarce Pakistanu. Jej firmy wytwarzają 3% PKB.

3. Rozwój stosunków między sunnitami i szyitami w Pakistanie. Rola tej mniejszości muzułmańskiej w Pakistanie.

Po śmierci proroka w 632r. zrodziło się pytanie kto ma go zastąpić. Szyici twierdzili że ALI IBN ABI TALIB. Ostatecznie ALI został kalifem ale dopiero jako 4-ta osoba piastująca to stanowisko. Poparcie Szyitów dla Alego leży u źródeł konfliktu z SUNNITAMI. Przez pierwsze 30 lat Pakistanu, spór nie był duży. Już w pierwszych latach dochodziło do rozruchów zwłaszcza podczas miesiąca MUHRAMM, gdy szyici paradowali po ulicach i demonstrowali swoją moc wiary . Do lat 80'napięcia były umiarkowane. W latach 80' główną przyczyną konfliktu było wprowadzenie ZAKATU przez Zię. Ten podatek był w sprzeczności z ich religią. Kwestionowali też metody jego obliczania i dystrybucji. W lipcu 80'tysiące szyitów przypuściło szturm na budynek Federalnego Sekretariatu w Islamabadzie. Byli ośmieleni wynikiem rewolucji w Iranie. Nastąpiło gwałtowne pogorszenie stosunków. Po obu stronach pojawiły się frakcje ekstremistów , regularnie mordujące przeciwników. Początkowo szyicka TEHRIK-E -JAFRIA-PAKISTAN (TJP), po tym jak zaczęła działać zgodnie z prawem jej miejsce zajęła SIPAH-E-MUHHMAD PAKISTAN (SMP). Z ostała ona okrzyknięta najbardziej brutalną organizacją.

Sunnici mieli swoją;

SIPAH-E-SAHABA-PAKISTAN chcieli oni uznać szyitów za nie muzułmanów. Organizacja ta szybko się rozrastała , opierała się na poparciu chłopów ,którzy byli wykorzystywani przez szyitów. Do 94'wyrosła na największą partię w Pendżabie, uzyskali też mandat w Zgromadzeniu Narodowym. W 95' oddzielił się od nich Basra i utworzył LASHKAR-E-JHANGVI. Zawsze był on ze swoją organizacją w niejednoznacznym związku z Sunnicką partią. Mieli strukturę wojskową i przyznawali się do wszystkich rzeczy które robili( morderstwa bomby itp.) W 99'wzmogła swoją działalność i kampanię militarną. Chcieli zabić Sharifa. Nie udało im się za to w ten sposób powstał front walki między rządem a sunnickimi bojówkami. Pod koniec lat 90'celem sunnitów stali się szyici na wysokich stanowiskach. Potem 3 faza dotyczyła szyitów samych w sobie(zginąć mógł każdy)np. w kwietniu 2000 roku atak na meczet szyicki.

W 2001 roku Musharaf zdelegalizował Lashkar i Sipah a SSP I TJP umieścił na liście podejrzanych o teroryzm.

4. Omów procesy islamizacji Pakistanu za rządów generała Zia ul-Haq

-12lat umacniał rolę islamu

-religię uczynił osią swoich politycznych przedsięwzięć

Jego pierwsze wygłoszone orędzie i pierwszy postulat to ; PAKISTAN PAŃSTWO ISLAMU

1977 zmiany prawne np.; kradzież= obcięcie ręki

inne przestępstwa= chłosta

Utworzył Federalny Sąd Szariatu (miał badać i decydować które z przepisów, ustaw lub postanowień prawa są rażące z punktu widzenia Islamu. Prawo sprzeczne natychmiast traciło ważność.

Gospodarka;

-zakazano `'naliczania odsetek'' zastąpiono rachunkiem zysków i strat

• wprowadził ZAKAT (podatek w pierwszy dzień ramadanu z kont bankowych potrącano 2,5 %

• Zakat jako jeden z V filarów Islamu

Edukacja;

Z bibliotek usunięto nieislamskie teksty i książki.

-Urzędnicy mieli za zadanie przekonywać ludzi do tego by się modlili 5x dziennie

-W ocenach rocznych pracowników miała być też rubryczka z oceną za uczestnictwo w modlitwach

-Wspierał jedną partię JAMAAT-E-ISLAMIA (finansowo i etatowo) w zamian miał poparcie

-Kampania nakłaniająca kobiety do noszenia (nakrywania włosów)

5. Przyczyny zamachu stanu w Pakistanie w 1999r obalenie Nawaza Sharifa.

12 października 99' Shariff podjął decyzję o tym że dowództwo armii musi odejść. Krewni Shariffa obejmowali wysokie stanowiska a Musharaff się nie nadawał bo nie był ani znajomym ani też rodziną.

Źródła decyzji:

Musharaff wiosną 99 roku wydał rozkaz pakistańskim oddziałom o przekroczenie lini kontrolnej w kaszmirze rozdzielającą armie Pakistanu i Indii. Żołnierze wygrali , zajęli znaczne terytorium , pod względem taktycznym operacja to sukces, ale politycznym to totalna katastrofa. Protest Indii. Shariff kazał wycofać wojska , było to niezrozumiałe dla jego armii i dla ludności pakistańskiej ponieważ byli oni przez 3 dekady faszerowani propagandą na temat kaszmiru. Generałowie byli bardzo niezadowoleni z decyzji. Musharaf powiedział generałom że to decyzja tylko premiera, a to im się nie podobało( Musharaf kłamał bo prawda taka była że Sharif konsultował się z Musharafem na temat tego co będzie lepsze czy zostawienie wojsk czy wycofanie. Musharaf słowem się nie odezwał)

Pierwszy rząd Sharifa w 1993 roku został zmuszony do częściowego ustąpienia bo dowództwo straciło do niego zaufanie..

Drugi rząd Sharifaa od 1997 roku robił wszystko by umocnić swoją pozycję

-niszczył prasę

-nagradzał łapówkami wspierające go media

-sforsował poprawkę w konstytucji i trzeba było głosować teraz według dyscypliny partyjnej

-zastraszył sąd (na jego rozprawie) tłum popierający doszczętnie zdewastował sąd

-Prezydent popierał sąd a Sharifowi się to nie spodobało, więc wymienił głównego sędziego który go teraz popierał i był też za tym by prezydentowi zabrać prawo do odsuwania rządu.

-Kolejny cel to Benazir Bhutto (były premier) dorównywał Sharifowi popularnością. Shariff zlecił 2 letnie śledztwo po którym skazano Bhutto na więzienie za korupcję.

-Zabrał się za armie bo tam też Sharifa mieli dość (zwłaszcza Karamat). Karamat wezwał do powołania Rady Bezp. Państwa , która formalnie zapewniłaby wpływ wojskom na decyzje polityczne. Karamat został zmuszony do rezygnacji. Sharif chciał na jego miejsce przyjaciela lecz ten nie mógł objąć tej funkcji ponieważ nie wywodził się z piechoty. W drodze awansu został jednak dyrektorem generalnym ISI na wszelki wypadek by w przyszłości w podobnych przypadkach można było go łatwiej wrzucić na dane stanowisko. Na miejsce Karamata powołał Musharaffa który nie był wymarzonym kandydatem ale był lepszym niż wszyscy inni. Shariff uważał że Musharaff nie będzie w stanie zbudować sobie mocnej pozycji w wojsku. Musharaff uważał Shariffa za niekompetentnego i otumanionego paranoika , niezdolnego do zapewnienia ojczyźnie wzrostu gospodarczego. Musharaff z chwilą kiedy objął stanowisko zajął się armią.

Pierwszy minus zebrał po tym jak zbadał możliwości przejścia do ofensywy w Kaszmirze.

Nagle ukazały się dwa ośrodki władzy Shariff i Musharaff gdzie musiało dojść do konfrontacji.

Musharaff i generałowie myśleli o powstaniu. Shariff czuł że coś złego się dzieje wokół niego. Na ceremonii rozdania odznaczeń nie było obok Sharifaa , Ahmeda który tydzień wcześniej stał u jego boku na podobnej ceremonii. Ahmed był kluczowym dowódzca w przypadku powstania.

Mushariff rozważał zamach stanu ale bez poparcia wysokich generałów mógł tylko pomarzyć. Zwołał wszystkich i zapytał wprost; ,,co sądzą o rządach Shariffa?'' odpowiedź była jasna….nie radzi sobie…i tak to się zaczęło.

6. Poglądy Jonsa na temat przyczyny nie przyjęcia się demokracji w Pakistanie strona 267 strona w OKO CYKLONU:p

7. Jakie radykalne partie w Pakistanie, jakie role, los w 2001

-JI JAMAAT-E-ISLAMI

-JUI JAMAT ULEMA-E ISLAMI

Zpalecze to obszar Beludżystanu i (NWFP) kontroluje dużą ilość Medres o radykalnym nastawieniu. Przez długi czas była wstrząsana wewnętrznymi podziałami . Pod koniec lat 90'wspierała Afgańskich Talibów, a jej obecny i najważniejszy lider FAZLUR REHMAN słynie z ostrych antyamerykańskich wypowiedzi. Partia wiejska ,głosi hasła rewolucji islamskiej.

• chce prawodastwa szariatu

• założyciel to Maududi

• wewnątrz panuje surowa dyscyplina

• mimo że dobrze zorganizowana pozycja jej jest marginala

-JUP JAMAT ULEMA-E-PAKISTAN

Powtarzające się klęski wyborcze doprowadziły do tego że liderzy są za tym by partia działała jako grupa nacisku niżeli partia polityczna sama w sobie.

8. Współczesne ruchy odśrodkowe w Pakistanie.

MOHADŹIROWIE- uchodźcy z Indii, przybyli do Pakistanu do SINDHU

SINDHOWIE- rodzeni obywatele Sindhu

[M] -

Przypadek nacjonalistów sindhijskich jest dość oczywisty; Uważają żę sindh należy do nich więc oni tam powinni rządzić. Nacjonalizm Mohadżirów wyjśnić trudniej Przybywając do Pakistanu nie stanowili tamtejszej grupy etnicznej. Pochodzili z różnych stron Indii.Byli dobrze wykształceni i uważali że mają coś do zaoferowania tworzącemu się państwu.Cieszyli się żę będą mieli swój udział w tworzeniu nowego islamskiego narodu i kierowaniu nim. Było ich jednak mało zbyt mało by rządzić Pakistanem nie mieli zaplecza politycznego.na którym mogliby oprzeć swą władzę. Najpierw walczyli z pusztunami potem z penżabczykami. Początkowe próby dobrych stosunków z Sindhami zawiodły. I od 88' po masakrze dokonanej na MOHADŻIRACH obie grupy znalazły się w stanie wojny. Wreszcie po powstaniu

MQM, wśród [M] zaczęły się walki wewnętrzne. Choć nie byli grupą etniczną ich szczególna sytuacja w Pakistanie spowodowała że stali się grupą jednorodną i głęboko zanurzoną w politykę. Gdy ta jedność pękła okazało się że religia i Pakistański nacjonalizm nie są w stanie trzymać ich razem. Stali się zdeterminowani dlatego ta partia nie ma racji bytu. Mówią urdu ale Ruch to coś więcej niż grupa lingwistycznego nacisku. Był dla [M] narzędziem do dochodzenia swoich praw i pomagał im wyrazić swoją gorycz i frustrację. Jednak na przełomie wieków Altafowi Huseinowi zabrakło wizji przyszłości. Kolejni rządzący krajem nie doceniali siły [M] i nie zdawali sobie sprawy , jak głębokie jest ich rozczarowanie pakistańską rzeczywistością. Podziały etniczne w Sindhu pozostają kwestią nader zawikłaną . J ednojest pewne ; pretensje Sindhów i [M] to nie tylko problrm bezpieczeństwa.

BELUDŻYSTAN-Różni beludżyjscy liderzy występowali o autonomię większą lub mniejszą , a czasem nawet niepodległość. Państwo pakistańskie dusiło tą chęć czasami używając nawet siły. Wielu beludżów nie chciało się przyłączyć do Pakistanu. Został on wchłonięty siłą do Pakistanu. W 58' po wprowadzeniu `'one unit'' doszło do walk. Beludżycy uważali że to centralistyczny zabieg godzący w uprawnienia prowincji. Sporadyczne walki trwały aż do zniesienia `'one unit'' Do wielkiego wystąpienia doszło w roku 1973 doszło do niego po rozwiązaniu prze BHUTTO prowincjonalnego rządu Beludzystanu. Jako uzasadnienie (znalezienie w domu irackiego atache broń która miała trafić do podobno irańskiego lub pakistańskiego beludżystanu) co miało dalej być użyte w rozbiorze Pakistanu. Walki trwały 4 lata. Pomagali im trochę Afgańczycy. Liczyli na pomoc ZSRR ale nigdy jej nie otrzymali. W 77' Zia ogłosił że Armia Pakistańska wygrała. Zwycięstwo wojska wywołało podobną sytuację jak w Sindhu, gdzie nacjonaliści nadal walczą o prawo do samostanowienia.

NACJONALIZM PUSZTUŃSKI- Konsekwentnie domagają się utworzenia państwa Pusztunów z punktu widzenia historii wygląda to tak że brytyjczycy podzielili ich w czasie swoich podbojów ustanawiając granicę z Afganistanem (linia duranda).Gdy brytyjczycy szykowali się do opuszcenia subkontynentu rzecznikiem nacjonalistów został ABDUL GHAFFAR. W 50'roku Afgańscy pusztuni przeprowadzili serię zbrojnych wypadów na pakistańskie obszary przygraniczne. W 56' rzecznik prasowy rządu afgańskiego ogłosił że Linia Duranda jest nieprawomocna. W 79' premier Afganistanu oznajmił ze linia ta podzieliła Afganczyków i Beludżystan powinien znaleźć się w Wielkim Afganistanie. Po 79' żądania afgańczyków nie były już tak stanowcze, radziecka inwazja zmieniła postawę Kabulu. Stwierdzili że jeżęli ktoś chce autonomii to niech sam o nią się stara. Sprawa pasztuńska czasami przyciągała uwagę Indii które chciałyby destabilizacji Pakistanu. W porównaniu z innymi ruchami nacjonalistycznymi pusztuni są ugodowi i mało efektowni ale wynika to z tego , że są dobrze reprezentowani w centralnych instytucjach państwowych.

SERAIKOWIE - Ruch ten stosunkowo młody, pierwsze postulaty wysuwał w latach 60. Początkowo wysuwali tylko postulat językowy. W latach 70' ich roszczenia nabrały charakteru politycznego. Podczas reżimu Zia ruch ten musiał zejść pod ziemię. Pojawił się wraz z demokracją. Ich zasadnicze żądania to uznanie odrębności narodowej, sporządzanie dokumentów w ich języku, miejsca pracy w administracji.

9. Islamizacja Pakistanu

10. Jakie zmiany w prawodawstwie wprowadził (chciał) gen. Perrez Musharaf po 1999,

-Delegalizacja Lashkar-e- Jhangvi i Sipah-e-Muhhamad.

-Reforma prawa o bluźnierstwie.

-Program zbiórki broni

-Umiarkowana polityka reform liberalnych zwłaszcza w gospodarce i polityce zagranicznej.

-Utrzymywanie dobrych stosunków z USA

-Próba znormalizowania stosunków z Indiami

-2000.04. poparł decyzję o zreformowaniu prawa o bluźnierstwie ,,zgodnie z nim każdy może zostać uwięziony na podstawie samego tylko oskarżenia''

Musharaf chciał by najpierw badać sprawę , potem zarejestrować ją przez administrację okręgową.

-Artykułował sprzeciw wobec religijnemu ekstremizmowi

-Akcja zbiórki broni luty 2001 broń po wojnie z ZSRR

-Ogłosił zakaz publicznego noszenia broni

Tuż po objęciu rządów chciał skończyć z przemocą między frakcjami religijnymi,stwierzdził że frakcje jak (patrz powyżej) uważa za terrorystów

Ogłosił również że TJP (TEHRIK-E-JAFRIA) I SSP (SIPAH-E-SAHABA) TO organizację podejrzewane o terrroryzm

-wprowadził przepisy kontrolujące wznoszenie meczetów a dla istniejących już określił ograniczenia w korzystaniu z głośników

-zniósł osobne okręgi wyborcze

-wysłał do medres formularze na temat tego czego w nich nauczają

-kazał odesłać zagranicznych uczniów

-wprowadził język angielski i wiedze o Pakistanie

wprowadził system rejestru uczniów medres

11. Radykalne ugrupowania w Pakistanie - rola jaką odgrywały i co się z nimi stało po 2001?

Delegalizacja Lashkar-e- Jhangvi i Sipah-e-Muhhamad

TJP (TEHRIK-E-JAFRIA) I SSP (SIPAH-E-SAHABA)

---