ĆWICZENIA Z TRANSKRYPCJI FONETYCZNEJ

W czerwonym żarze rzewnych żądz,

Płoniemy jak pochodnie

I opadamy w niebo, śniąc

Niewinnie i łagodnie.

W żałobnym chłodzie znanych ust

Szukamy pocieszenia,

Słuchając, jak nam stygnie puls

I mylą się znaczenia.

***

***

***

***

***

***

***

KOARTYKULACJA

Koartykulacja - występowanie w artykulacji jakiejś głoski ruchów (lub układów)
narządów mowy właściwych głosce lub głoskom sąsiednim.

• Np. spółgłoski wymawiane w sąsiedztwie głoski u uzyskują zaokrąglenie wargowe, którego im brak, gdy są wymawiane np. w sąsiedztwie głosek
  a, o, e.

• Zjawisko koartykulacji obserwować można np. w takich formach wyrazowych, jak:

• vus

• χuk

• mus

• uvaga

• uras

• W wyniku koartykulacji występują również różnice układu języka
  przy wymawianiu poszczególnych głosek.

• W połączeniu te, de (warte, młode) przesunięcie masy języka
  do przodu może nastąpić jeszcze w czasie artykulacji zwarcia przedniojęzykowozębowego, tak że przy przejściu od t do e zasadniczy układ masy języka nie ulega już większym zmianom.

• Zjawisko koartykulacji powoduje też występowanie znacznych różnic
  w układzie masy języka przy wymawianiu głosek k, g, ch w różnym sąsiedztwie fonetycznym.

• W formach kura, huk, guz itp. głoski te charakteryzuje wyraźnie tylny układ masy języka, jednakże w połączeniach -ak-, -ag-, -ach- masa języka znacznie mniej przesuwa się ku tyłowi.

• Koartykulacją tłumaczy się również wiele tzw. upodobnień, które
  się obserwuje w postaci dźwiękowej form wyrazowych (por. wymowę wyrazów: trzeba, drzewo, rączka).

ANTYCYPACJA

Antycypacja - wcześniejsze przygotowanie się narządów mowy do wymówienia następnej głoski.

PERSEWERACJA ARTYKULACYJNA

Perseweracja artykulacyjna - zjawisko dłuższego utrzymywania pozycji właściwej głosce poprzedniej.

---