Filozofia ludzkiej twórczości
1. Działanie, praca, twórczość
Aktywność-czynny stan jakiegoś obiektu wyrażający się :
w wywoływaniu przez niego zmian w otoczeniu;
w zmienianiu jego położenia w stosunku do otoczenia;
bądź w zmianach procesów wewnątrz obiektu.”
Zazwyczaj wyróżnia się też dwa rodzaje aktywności:
wewnętrzną - odbiór, analiza i przekazywanie informacji;
zewnętrzną - zachowanie.
Czyn - sterowane wolą zachowanie przejawiające się w formie działania, czyli kompleksu ruchów, lub zaniechania, czyli tzw. „bezczynności kierunkowej" - powstrzymania się od działania.
Działanie - złożony ciąg czynności stanowiących pewną całość i ukierunkowanych na wykonanie jakiegoś zadania
Praca
praca w szerokim znaczeniu: „każde indywidualne lub zbiorowe działanie ludzkie, mające na celu doskonalenie człowieka i świata
Praca fizyczna a praca umysłowa
Atrybuty pracy:
celowość działania;
towarzyszący wysiłek (fizyczny, umysłowy);
użyteczność wyniku.
Specyfika pracy zawodowej
Talcott Parsons definiuje zawód jako „zespół ról „zawodowych”, to jest takich, dzięki którym spełnia się pewne funkcje cenione w społeczeństwie, a jednocześnie zarabia na życie.
rola zawodowa jest wypadkową :
zajmowanej pozycji;
oczekiwań związanych z wykonywaniem zawodu
norm regulujących zakres pracy
Czy twórca jest pracownikiem wykonującym zawód?
Wyodrębnianie poszczególnych zawodów jest możliwe za pomocą kryterium:
kwalifikacji - zbliżonych u osób wykonujących taką samą pracę;
„funkcji pełnionych przez przedstawiciela danego zawodu”;
jednakowego stosunku do narzędzi i przedmiotu pracy
2. Praca a twórczość
Nie każda praca jest twórczością, ale każda twórczość jest pracą
Twórczością jest zawsze tworzenie czegoś nowego, dotąd nie występującego
Stanisław Brzozowski - twórczość jako ulepszanie świata przyrodniczego i społecznego
TWÓRCZOŚĆ
działalność człowieka, której efektem jest wzbogacenie sposobów życia człowieka, jego poznania rzeczywistości - także samego siebie, wzbogacenie świata kultury w najszerszym słowa znaczeniu
3. Teorie twórczości
Model twórczości, wypracowany w psychoanalizie zwany jest konfliktowym, gdyż źródeł twórczości ludzkiej doszukuje się w konfliktach motywów, frustracjach i wewnętrznych sprzecznościach.
Twórcze działanie jest remedium na konflikty, zastępczą metodą ich rozwiązania.
Dzięki zjawisku kompensacji, w przypadku niezaspokojenia podstawowych potrzeb lub pragnień, możemy znieść nieprzyjemne uczucie niespełnienia i braku poprzez rozwiązywanie problemów naukowych względnie artystycznych.
dzięki twórczemu działaniu przezwyciężamy egzystencjalne kryzysy i konflikty, przywracając sobie tym samym stan psychicznej równowagi.
Krytyka:
wraz z nabyciem umiejętności i możliwości zaspokojenia wszystkich swoich potrzeb, ograniczenia i mechanizmy represyjne byłyby niepotrzebne, a równocześnie zanikłaby zupełnie ludzka twórczość.
zjawisko twórczości należałoby potraktować jako swoisty przymus dla człowieka, który nie chce popaść w nerwicę.
MODEL SPEŁNIENIA
zakłada, iż „twórczość stanowi metodę aktualizacji naturalnych potencji człowieka”.
W tym znaczeniu twórczość i naturalna ekspresja umożliwiają człowiekowi zyskanie poczucia samospełnienia niezbędnego dla zachowania równowagi psychicznej.
Twórczość jest tutaj naturalną skłonnością a nie wymuszoną. Ten model został wypracowany przez psychologię humanistyczną.
4. Elementy procesu twórczego
Uwaga (roztargnienie?)
Percepcja (szczególna wrażliwość)
Wyobraźnia i wyobrażenia (odtwórcze i twórcze)
Wiedza pojęciowa (np. zmiana paradygmatu w nauce)
Pamięć (nietypowe kodowanie, selektywne)
Myślenie (heurystyczne)
5. Społeczny kontekst twórczości
Facylitacja społeczna - wzrost poziomu wykonania zadania w obecności innych ludzi (ma miejsce w przypadku pracy prostej, dobrze opanowanej)
Inhibicja społeczna - praca w samotności przynosi bardziej twórcze wyniki
Szkodliwy wpływ bezpośredniej rywalizacji
Twórczość grupowa - grupy naturalne sa mniej twórcze od nominalnych (zadaniowych