HISTORIA SZTUKI WCZESNOCHRZEŚCIJAŃŚKIEJ I BIZANTYJSKIEJ, WYKŁAD, 17.11.2009
Sztuka kościoła triumfującego – po 313 r.
Bazylika św. Piotra, wczesnochrześcijańska bazylika
Rekonstrukcja
Moment fundacji – 324 r. bazylika została ufundowana w czasach Konstantyna. A nawet prawdopodobnie została przez niego ufundowana.
Wybudowana na miejscu dawnej chrześcijańskiej nekropoli z mitycznym grobem św. Piotra.
Miejsce związane z apostołem, miejsce, które go upamiętniało, niekoniecznie przez obecność relikwii.
wznoszona do 333 r.
354-366 ostateczna faza ukończenia budowli.
366 – pierwsza informacja o obrzędach sprawowanych w bazylice.
Okres fundacji i budowy bazyliki był bardzo długi. Senat musiał wydać specjalną zgodę na jej wybudowanie, z racji tego, że budowla miała powstać w miejscu nekropoli.
W okolicy tropajonu św. Piotra znajdowało się okienko, przez które można było zajrzeć i „nawiązać kontakt” z relikwiami świętego. Justynian Wielki, który chciał udoskonalić Konstantynopol różnymi świętościami, zapragnął posiadać relikwię związaną ze świętym Piotrem. Najbardziej chciał część ciała świętego. Jednak w Rzymie stwierdzono, że nie ma sensu okazywać tak przyjaznych uczuć cesarzowi i w efekcie dostał nasiąkniętą krwią świętego tkaninę.
Schemat typowej, wczesnochrześcijańskiej bazyliki
Pięcionawowa
Nawa główna jest najszersza
Duże wymiary – 85 X 64 m.
Atrium – dł. Około 90 m.
Elementy pochodzące z dawnych rzymskich budowli – kolumny i kapitele. Wszystkie z kilkudziesięciu kolumn były sprowadzone z innych historycznych ośrodków Rzymu.
Transept – nowość w architekturze. Był podyktowany obecnością miejsca kultowego związanego z relikwiami świętego – miało to ułatwić ruch pielgrzymom.
Pierwotnie bazylika posiadała jedną apsydę. Miejsce sprawowania liturgii i miejsce kultu św. Piotra były ze sobą bardzo silnie powiązane.
Bazylika św., Piotra była od początku budowlą niesłychanie znaczącą, została pomyślana, jako taka architektoniczna antyteza największych budowali starożytnego Rzymu, na przykład Colosseum. Polityka religijna i artystyczna to często jest polityka, którą określa kształtowanie pejzażu architektonicznego dużych miast i imperium poprzez zmienianie przestrzeni, która pierwotnie była podporządkowana najważniejszym budowlom o charakterze pogańskim, na rzecz budowli, które teraz pełnił funkcje kultowe, były kościołami.
Na skrzyżowaniu naw, w latach 354-366, wzniesiono cyborium, konfesję, która miała upamiętniać św. Piotra.
W sensie architektonicznym została pomyślana jako świątynia służąca liturgii, miejsce sprawowania eucharystii. Iała także funkcję memorialną. Istnienie szczątków świętego Piotra było związane ze szczególną mentalnością chrześcijan w IV w. lokowali tu swoje groby także zwykli śmiertelnicy, chrześcijanie. miały tu miejsce pochówki, a bazylika mogła pełnić role w obrzędach poświęconych zmarłym.
359 r. –pochowano Prefekta Juliusa Basusa.
Sanktuarium dwóch kaplicach, które pełniły role nekropolii, spośród których pierwsza była kaplicą, w której spoczął Honoriusz.
Bankiet wydany przez pewnego rzymianina dla ludu rzymskiego – ku czci zmarłej żony dostojnika. Uczta pogrzebowa miała miejsce w samej bazylice, w atrium, a te uroczystości objęły nawet schody, które prowadziły do całego kompleksu. To wskazuje stosunek ludzi do obiektów sakralnych. Ale także na duże przywiązanie do obrzędów typy refrigerium.
Bazylika spełniała funkcje liturgiczne.
Bazylika św. Pawła w Fuori del Mura (za murami)
W połowie II wieku istniał już tam tropajon św. Pawła.
Główna część nazwy, dwie nawy boczne, atrium
Zachowany jedynie niewielki fragment apsydy, który okalał domniemane miejsce spoczynku św. Pawła.
Na planie – bazylika trzech cesarzy, wzniesiona przez Teodozjusza, Arkadiusza i Walentyniana, około 386 roku odbyła się jej konsekracja. Wzniesienie tej bazyliki prawdopodobnie wynikało z chęci jeszcze większego uświetnienia miejsca, gdzie miał znajdowac się grób apostoła. Podobnie jak bazylika św. Piotra została wzniesiona poza murami miasta – na miejscu nekropolii, a te były poza miastem.
Budowla pięcionawowa
Transept
Apsyda podobnie ulokowana jak furoi del Mura.
Bazylika eksedralna – eksedra- półokrągła nisza, w tradycji greckiej pojawiało się w zakończeniu perystylów. Tu używane ze względu na sposób zakończenia kościoła, zazwyczaj po stronie zachodniej, w formie półkolistej z obejściem. Bazyliki eksedralna, zwane także cyrkowymi, wznoszono z fundacji cesarskich, dookoła murów miejskich Rzymu. Były poświęcone największym miejscowym męczennikom. Lokowane w bezpośrednich bliskości grobów męczenników.podstawową ich funkcją były funkcje cmentarne – miejsce pochówku dla chrześcijan. Pod względem architektonicznym charakteryzują się apsydami i obejściami, które łączą nawy boczna. Nawa główna znacznie szersza od naw bocznych, kryta otwarta więźbą dachową. Wszystkie te budowle były budowane warstwami – warstwa cegły i puchu wulkanicznego.
Bazylika apostołów Piotra i Pawła przy via Appia
Wzniesiona jeszcze przed edyktem mediolańskim, albo bezpośrednio w okolicach tej daty.
Pierwsza monumentalna budowla chrześcijańska w Rzymie
Sama stała się prototypem operując planem cyrku, do którego upodobniał bazylikę nie tylko kształt, ale również ukośna fasada.
Miejsce kultowe, w którym być może przechowywano ciała apostołów Piotra i Pawła
Refrigeria związane ze wspominaniem zmarłych się tam odbywały
Jest rzeczą nie do końca wyjaśnioną, z jakiego powodu nastąpiło przeniesienie kultu Piotra i Pawła do innych bazylik, dlaczego miejsca tego kultu zostały rozdzielone. Być może wynikało to z tego, że dążono do nadania większego prestiżu miejscom, gdzie czczono obu apostołów. W wyniku przeniesienia kultów do poświęconych im indywidualnie bazylik funkcje głównego patrona tej bazyliki przejął święty Sebastian, jako najważniejszy z pozostałych męczenników, którego ciało spoczywało w bliskości via Apia w okolica bazyliki.
Chrześcijanie wierzyli, że męczennicy jako pierwsi dostąpią do oblicza Boga.
Podobnie jak w katakumbach odbywały się różnego rodzaju obrzędy, w tym refrigeria, służące wspominaniu zmarłych.
Bazylika Piotra i Marcelina
Przy via Lapicana
Kształt taki sam, jak bazylika Piotra i Pawła.
W bezpośredniej okolicy budowla memorialna matki samego cesarza.
Zachód był stroną postrzeganą ze śmiercią.
Nic się z niej nie zachowało do naszych czasów
Zwraca uwagę kształt mauzoleum Heleny, matki Konstantyna.
Podobieństwo do bazyliki grobu pańskiego w Jerozolimie z rotundą zmartwychwstania.
Bezpośredni związek z mauzoleami wznoszonymi w tradycji antycznej.
Wydaje się, że jeżeli pojawiły się w tradycji wczesnochrześcijańskiej to nawiązanie tutaj było do bazyliki grobu pańskiego w Rzymie, a nie do rzymskich, późnoantycznych założeń, które miały upamiętniać władców i bohaterów świata antycznego.
Sarkofag porfiriwy Heleny się zachował. Zachowała się także inna budowla, która, jak się wydaje, była bliźniaczą budowlą mauzoleum Heleny:
Santa Constanza
Mauzoleum siostry Konstantyna
W okolicy San Agnese, ufundowanej przez samą Konstancję w latach 350-1. Nie jest wykluczone, że była ona dedykowana i świętej Agnieszce i Chrystusowi.
Sprawowana w tej bazylice mogła być także zwykła liturgia.
Przy południowym murze- mauzoleum Konstancji i jej siostry.
Rotunda została zbudowana na planie, który był powtórzony planem rotundy Anastazji.
Plan koła, obejście
Część centralną od obejścia oddziela 12 kolumn. Kolumny są połączone architrawem i spięte łukami.
Zachował się mozaikowy wystrój obejścia.
W apsydach- mozaiki w konchach, sceny z Chrystusem i świętym Piotrem.
Budowla datowana na rok 350.
Bezpośrednie nawiązanie do rotundy grobu pańskiego w Jerozolimie, rotunda Anastazsis (zmartwychwstanie). Budowla symboliczna – upamiętnianie złożenia ciała Chrystusa i wskazanie na chwały zmartwychwstania.
Bazylika świętego Wawrzyńca – San Lorezno
Na cmentarzu Terrano
Inny kształt architektoniczny
Brak apsydy z obejściem
Wzniesiona po ufundowaniu bazyliki św. Agnieszki
Ostateczny kształt osiągnęło w latach 60 – tych i 80-tych IV wieku.
Bazylika świętego Jana na Lateranie.
Bazylika
Baptysterium
Dom biskupa
Po 313 roku
Zakończono w 325 roku
Umiejscowiona w okolicach własności cesarskich. Na miejscu dawnych rzymskich koszar.
Bazylika o bardzo dużych rozmiarach, jak na ówczesne standardy.
Budowla pięcionawowa.
Budowla dedykowana Chrystusowi
Sprawowany tu kult liturgiczny.
Baptysterium jako osobna budowla.
Budowla centralna na planie oktogonu
Cechy łączące baptysterium z budowlą centralną w Betlejem. Drugie odniesienie- rotunda anastasis.
Sama budowla laterańska interpretowana jest jako próba wzniesienia budowli, która wskazywałaby ideową jedność pomiędzy władzą cesarską i kościelną.