Marek Hendrykowski Griffith, kubizm i sztuka XX w


Marek Hendrykowski „Griffith, kubizm i sztuka XX wieku”

„Twórczość Griffitha z lat 1908-1914 (okres Biographu) spełnia wszelkie warunki przełomu artystycznego w wielkim stylu.”

  1. kino ery przedgriffithowskiej:

wielcy reżyserzy: Georges Méliès, Ferdinand Zecca, Victorin Jasset, Robert William Paul, Cecil Hepworth, James Williamson, George Albert Smith, Albert Capellani, Edwin S. Porter, James Stuart Blackton, Luigi Maggi.

Georges Méliès - formuła opowiastki obrazkowej, swobodne korzystanie z umownych zmian miejsca akcji i przeskoków czasowych, ALE ograniczenie krępując ciągłością i jednowątkowością ekranowych zdarzeń, wymóg ich sukcesywnego związku; jedność ujęcia, sceny i epizodu - brak możliwości atomizowania przebiegu pojedynczego wydarzenia oglądanego z różnych punktów widzenia i różnicowania jego wagi względem pozostałych.

Inscenizacja - dwa style odbioru: werystyczny i fantastyczny

Zecca, Porter, Smith, Mottershaw, Hepworth, Caserini, Pastrone, Durand - zmienne kąty widzenia kamery, jej przestrzenna mobilność, zdjęcia plenerowe, bardziej zwarty montaż (krótkie, szybkozmienne ujęcia) - zagęszczenie toku filmowej opowieści i zwiększenie dynamiki akcji, ALE panowanie planów ogólnych (sporadyczne zbliżenia), zachowanie konstrukcyjnej tożsamości: ujęcia, sceny i epizodu

continuity - zasada ciągłości akcji wynikająca z montażowego następstwa serii następujących po sobie scen.

  1. Griffith jako innowator

  2. znak firmowy w twórczości Griffitha - zależność funkcjonalna między potencjałem dramatycznym a kompozycją estetyczną filmu

  • Griffith i przełom kubistyczny: