1.Co to jest przestępstwo skarbowe ?

Zgodnie z art. 53 § 2 i § 3 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm.) przestępstwem skarbowym jest czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności.
Środkami karnymi za popełnienie przestępstw skarbowych są:
1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, 
2) przepadek przedmiotów, 
3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, 
4) przepadek korzyści majątkowej, 
5) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej, 
6) zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska, 
7) podanie wyroku do publicznej wiadomości, 
Dla przestępstw skarbowych ustawodawca w każdym wypadku wskazuje ich rodzaj i granice, co wiąże się ze zróżnicowaniem stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych przestępstw. Możliwa jest tu kara grzywny w stawkach dziennych (ma ona znaczenie podstawowe), ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności. 
Karalność przestępstw gospodarczego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat:
1) 5- gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone kara grzywny, kara ograniczenia wolności lub kara pozbawienia wolności nieprzekraczającej 3 lat;
2) 10- gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata; 
Postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe toczy się przed sądami powszechnymi,
a powinno być zakończone w ciągu 3 miesięcy.

2. Przedstaw katalog kar za przestępstwa skarbowe.
Kodeks karny skarbowy(Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy) w art.22 § 1 określa katalog kar grożących z przestępstwo skarbowe. I tak:
Karami za przestępstwa skarbowe są:
1) kara grzywny w stawkach dziennych;
2) kara ograniczenia wolności;
3) kara pozbawienia wolności.
Wymierzając karę grzywny, sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej. Kara grzywny za przestępstwa skarbowe jest przewidziana albo jako jedyna kara - grzywna samoistna, albo jako kara orzekana obok kary pozbawienia wolności lub kary ograniczenia wolności. Przy przestępstwach skarbowych sąd powinien orzec grzywnę niezależnie od możliwości jej egzekucji od sprawcy. Za karę grzywny wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego (który działa jako zastępca innego podmiotu, pełnomocnik lub pracownik) czyni się odpowiedzialnym posiłkowo także ten podmiot, na rzecz którego sprawca działał. Odpowiedzialności posiłkowej nie stosuje się jednak wobec państwowych jednostek budżetowych. 

Jeżeli natomiast przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności, sąd może orzec zamiast niej, karę ograniczenia wolności. Wymierzając karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej (np. podatku) i tej należności nie uiszczono, sąd określa także obowiązek uiszczenia jej w całości w wyznaczonym terminie. Kara pozbawienia wolności trwa najkrócej 5 dni, a najdłużej 5 lat. Wymierzana jest w dniach, miesiącach i latach.

4. Omów instytucje przedawnienia karalności przestępstw skarbowych.
1. Karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło:
- 5 lat ? gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat
- 10 lat ? gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata.
2. Karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej należności.
W przypadku 1. i 2. bieg przedawnienia przestępstwa skarbowego, które polega na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej rozpoczyna się z końcem roku, w którym upłynął termin płatności tej należności. Jeśli sprawca dopuścił się uszczuplenia lub narażenia na uszczuplenie należności celnej, bieg przedawnienia rozpoczyna się z dniem, w którym powstał dług celny. Jeżeli nie jest możliwe określenia dnia powstania długu celnego, bieg przedawnienia przestępstwa skarbowego rozpoczyna się z dniem najwcześniejszym, w którym istnienie długu celnego zostało ustalone. 
W przypadku 1. i 2. jeżeli dokonanie przestępstwa skarbowego zależy od nastąpienia określonego w kodeksie karnym skarbowym skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił.
Jeżeli w okresie, który przewidziano w przypadku 1. i 2. Wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego przestępstwa skarbowego zagrożonego karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat ustaje z upływem 5 lat, a przestępstwa skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata z upływem 10 lat od zakończenia tego okresu. 
W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia przedawnienie biegnie od dnia wydania orzeczenia w tym przedmiocie, chyba że karalność przestępstwa skarbowego już ustała. 
Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania w spawie o przestępstwo skarbowe.

5. Wymień podstawowe warunki odpowiedzialności karnej skarbowej za przestępstwa skarbowe
Podstawowymi warunkami odpowiedzialności karnej skarbowej za przestępstwa skarbowe wg kodeksu karnego skarbowego są:
? uznanie czynu tj. przestępstwa, bądź wykroczenia skarbowego jako społecznie
szkodliwego. (art.1 2 k.k.s.).
? możliwość przypisania sprawcy winy w czasie czynu (art.1 3 k.k.s.). 
Przedstawiona zasada tzw. nullum crimen sine culpa a więc nie ma kary bez winy, została podniesiona do rangi zasady konstytucyjnej. Wyraźnie z postanowień Konstytucji RP wynika, że kara nie może być orzeczona bez stwierdzenia winy w czasie czynu.
? umyślne popełnienie przestępstwa lub wykroczenia skarbowego (art.4 k.k.s.). 
Zamiar popełnienia czynu przestępczego: bezpośredni: sprawca chce popełnić czyn; ewentualny: sprawca nie chce popełnić czynu ale przewiduje realną możliwość jego popełnienia i godzi się na to; quasi- ewentualny: sprawca chce dokonać czynu, ale nie ma pewności co do jego znamion i godzi się na jego zaistnienie.
? odpowiedni czas popełnienia czynu zabronionego (art.2 k.k.s.).

6.Opisz znamiona przemytu celnego.
Przestępstwa i wykroczenia celne polegają na naruszeniu nakazów i zakazów ustanowionych w obrocie towarowym z zagranicą, a w szczególności na uchylaniu się od obowiązków określonych w prawie celnym, jak również narażeniu na uszczuplenie cła, czy na naruszeniu ograniczeń przywozu, wywozu lub przewozu albo naruszeniu celu wykorzystania towaru czy na oszustwie celnym albo na przemycie, na paserstwie celnym, a także na naruszeniu innych obowiązków związanych z reglamentacją w sprawach celnych.
Przemyt celny polega na przywozie z zagranicy lub wywozie za granicę towaru bez jego przedstawienia organowi celnemu lub zgłoszenia celnego lub z pominięciem zakazów lub ograniczeń dotyczących obrotu tym towarem z zagranicą. Przemyt występuje w postaci przemytu w znaczeniu formalnym ? jako uchylanie się do kontroli celnej oraz w znaczeniu materialnym - który występuje w sytuacji przemieszczenia przez granicę określonych wartości czy towarów wbrew zakazowi lub bez kontroli.

7.co to jest wykroczenie skarbowe?
Zgodnie z art. 53 § 3 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. 
Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi.

9.Przedstaw kryteria wyodrębniania wykroczeń skarbowych.
Do kryteriów wyodrębniania wykroczeń skarbowych zaliczamy ustawowy próg oraz wypadek mniejszej wagi. 
Ustawowy próg stanowi taka wartość przedmiotu czynu zabronionego, czy uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności, która nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. W przypadku, w którym wartość przedmiotu czynu zabronionego lub uszczuplonej bądź narażonej na uszczuplenie należności nie przekracza ustawowego progu, czyn jest wykroczeniem skarbowym. Obecnie ustawowy próg wynosi 8000 zł. 
Wypadkiem mniejszej wagi nazywamy czyn zabroniony, który w konkretnej sprawie ze względu na jej szczególne okoliczności podmiotowe i przedmiotowe zawiera niski stopień społecznej szkodliwości czynu, w szczególności gdy uszczuplona lub narażona na uszczuplenie należność publicznoprawna nie przekracza ustawowego progu, a sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie wskazują na rażące lekceważenie przez sprawcę porządku finansowoprawnego lub reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach bądź sprawca dopuszczający się czynu zabronionego, którego przedmiot nie przekracza kwoty małej wartości, czyni to z pobudek zasługujących na uwzględnienie

10.Jedna z zasad prawa karnego polega na tym, że po upływie pewnego czasu od momentu popełnienia czynu zabronionego przestaje ono podlegać karze. Jest to tzw. termin przedawnienia karalności czynu zabronionego. Wyznacza on datę, po upływie której nie można wszcząć postępowania karnego o dane przestępstwo (lub wykroczenie), a postępowanie już prowadzone należy umorzyć. 
Uzasadnieniem dla istnienia instytucji przedawnienia w prawie karnym są przede wszystkim trudności dowodowe, jakie się pojawiają z upływem czasu (zacieranie się śladów, śmierć świadków itp.), co skutkuje zwiększeniem prawdopodobieństwa popełnienia błędu. Poza tym w pamięci ludzi zaciera się sam fakt popełnienia przestępstwa i ukaranie sprawcy nie jest konieczne dla realizacji celów prewencyjnych lub dla zaspokojenia poczucia sprawiedliwości społecznej. 
Prawo karne skarbowe również przewiduje instytucję przedawnienia karalności. Artykuł 44 kodeksu karnego skarbowego (dalej: k.k.s.) stanowi, że karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat: l 5 - gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat, l 10 - gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata. Należy dodać, że karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej należności

11. Wymień podstawowe warunki odpowiedzialności karnej skarbowej za wykroczenia skarbowe.
Przepis art. 1 k.k.s. określa podstawowe warunki odpowiedzialności karnej skarbowej za przestępstwo skarbowe lub odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe. Zgodnie z art. 1 § 1 odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym nie jest czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma ( art. 1 § 2 k.k.s.). Nie popełnia wykroczenia skarbowego sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu (art.1 §3 k.k.s.). Jeżeli do dokonania wykroczenia skarbowego wymagane jest nastąpienie określonego w kodeksie skutku, sprawca zaniechania podlega odpowiedzialności za wykroczenia skarbowe tylko wtedy, jeżeli ciążył na nim prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi. Na zasadach określonych w kodeksie odpowiada ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej. Nie popełnia wykroczenia skarbowego, kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem (wyłączenie odpowiedzialności ze względu na niepoczytalność). Nie popełnia wykroczenia skarbowego , kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność. Wykroczeniem skarbowym jest czyn, który może doprowadzić do uszczuplenia nieprzekraczającego kwoty 5x minimalne wynagrodzenie. W 2013 r. jest to kwota 5x 1600 zł = 8000 zł.

12. Opisz znamiona wykroczenia skarbowego polegającego na uchylaniu się od opodatkowania.
Uchylanie się od płacenia podatków jest nielegalnym, polegającym na zatajeniu lub oszustwie, wprowadzeniu organów podatkowych w błąd i w efekcie zmniejszeniu ciężarów podatkowych w sposób nielegalny. Skutkiem takiego zachowania podatnika jest niezapłacenie podatku należnego fiskusowi lub zapłacenie podatku w wysokości niższej niż należna.
W przepisie § 1 art. 54 K.k.s. określono trzy formy czynności sprawczych, które powodują uchylanie się podatnika od opodatkowania:
*nieujawnienie właściwemu organowi przedmiotu opodatkowania, 
*nieujawnienie podstawy opodatkowania, 
*niezłożenie deklaracji. 
Każde z tych zachowań wyczerpuje znamiona czynu zabronionego.
Z pierwszą formą przestępnego zachowania związane jest pojęcie przedmiotu opodatkowania. Przedmiot opodatkowania to sytuacja faktyczna lub prawna, z której zaistnieniem przepisy prawa wiążą obowiązek zapłaty podatku. Przedmiot, jako jeden z elementów konstrukcji podatku, określony jest w poszczególnych ustawach podatkowych.
Druga forma przestępnego zachowania polega na nieujawnieniu przez podatnika wobec organu podatkowego podstawy opodatkowania. Podstawa opodatkowania (podstawa obliczenia podatku), jako element konstrukcji podatku, określona jest w poszczególnych ustawach podatkowych.
Trzecią formą przestępnego zachowania z art. 54 § 1 jest zaniechanie przez podatnika złożenia deklaracji podatkowej ? w zamiarze uniknięcia opodatkowania. Deklaracja jest dokumentem, w którym podatnik, płatnik lub inkasent wpisują wymagane przepisami prawa podatkowego dane, przedstawiając bądź to określony stan faktyczny, istotny z punktu widzenia obowiązku lub zobowiązania podatkowego (np. deklaracja zawierająca dane do ustalenia podatku od spadków i darowizn), bądź też składając oświadczenie woli (np. zeznania roczne w podatku dochodowym od osób prawnych z wykazaną kwotą nadpłaty).
W art. 3 pkt. 5 Ordynacji przyjęto szerokie pojęcie deklaracji, bowiem obok deklaracji sensu stricto, zalicza się także zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci. 
Przykłady oszustw podatkowych
? niezgłoszenie obowiązku podatkowego, np. wynajem własnego mieszkania i niezgłoszenie tego w urzędzie skarbowym,
? składanie fałszywych zeznań podatkowych, np. zaniżając wartość dochodów,
? prowadzenia działalności gospodarczej ?na czarno?,
? prowadzenie podwójnej rachunkowości, prawdziwej na potrzeby zarządcze i zafałszowanej na potrzeby fiskusa.

13.Jaki jest cel instytucji pociągnięcia do odpowiedzialności za zgodą sprawcy?
Celem instytucji pociągnięcia do odpowiedzialności za zgodą sprawcy jest dobrowolne poddanie się sprawcy przestępstwa bądź wykroczenia karze, np.w postępowaniu mandatowym.

Stosowanie instytucji pociągnięcia do odpowiedzialności za zgodą sprawcy umożliwia unikanie często występujących i na ogół długotrwałych czynności procesowych zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i jurysdykcyjnym. Pociągnięcie do odpowiedzialności za zgodą sprawcy można uznać za skróconą formę postępowania w sprawach karnych skarbowych, która szybko kończy sprawę, wymierzając dolegliwość o charakterze majątkowym.

14. Wymień i omów dwa rodzaje mandatów karnych stosowanych na gruncie Kodeksu karnego skarbowego.
Zgodnie z Art. 138. § 1 Kodeksu karnego skarbowego, w postępowaniu mandatowym można nałożyć karę grzywny w drodze mandatu karnego:
1) gotówkowego, który to jest wydawany ukaranemu po uiszczeniu wyznaczonej kwoty bezpośrednio funkcjonariuszowi, który go nałożył. W myśl tego artykułu, § 2. w celu zapobiegania możliwości korupcji wśród funkcjonariuszy, mandatem karnym gotówkowym może być grzywna nałożona jedynie wobec osoby czasowo przebywającej na terytorium Polski lub niemającej tutaj stałego miejsca zamieszkania albo pobytu. Mandat ten staje się prawomocny z chwilą uiszczenia kary grzywny upoważnionemu podmiotowi, który ją nałożył. Istotnym warunkiem, koniecznym, by uregulowanie mandatu gotówkowego było możliwe, jest posiadanie polskiej waluty przez osobę ukaraną. W momencie, gdy osoba, wobec której stosuje się procedurę nałożenia mandatu karnego gotówkowego, nie posiada przy sobie gotówki albo zachodzą okoliczności uniemożliwiające pobranie pieniędzy obiegowych polskich w punkcie wymiany walut, bankomacie lub banku - uważa się, że osoba ta nie ma możliwości uiszczenia grzywny i wdraża się wobec niej postępowanie przyspieszone.
2) kredytowanego, wydawanego za potwierdzeniem odbioru ukaranemu. Mandat karny kredytowany staje się prawomocny dopiero z chwilą pokwitowania jego odbioru przez ukaranego tym mandatem. Zgodnie z artykułem 138 § 5. Kodeksu karnego skarbowego , mandat ten powinien zawierać pouczenie o obowiązku uiszczenia nałożonej kary grzywny w terminie 7 dni od daty przyjęcia mandatu, jak również o skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie. Mandaty nie zapłacone w terminie podlegają ściągnięciu w drodze egzekucji administracyjnej. 

15. Dokonaj charakterystyki mandatu kredytowanego.
Mandat karny może zostać wymierzony wyłącznie za popełnione wykroczenie. Mandat kredytowany zatem nakładany może być wyłącznie na osobę, która stale przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Mowa tutaj o sytuacji, w której np. osoba wraca z czasowego pobytu za granicą, a wykroczenie skarbowe ujawniono w trakcie kontroli wewnątrz kraju. 
Mandat karny kredytowany staje się prawomocny z chwilą pokwitowania jego odbioru przez ukaranego. Mandat powinien zawierać m.in.: podstawę prawną, z której został wystawiony, kwotę mandatu oraz ilość punktów przypisanych do wykroczenia, pouczenie o obowiązku uiszczenia grzywny w terminie 7 dni od daty przyjęcia mandatu oraz o skutkach nie uiszczenia grzywny w tym terminie. 
Jeśli osoba, która otrzymała mandat kredytowany nie uiści go w terminie, wtedy następuje wszczęcie egzekucji administracyjnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

16. Dokonaj charakterystyki mandatu gotówkowego.
W postępowaniu mandatowym można nałożyć karę grzywny w drodze mandatu karnego. Grzywna w postaci mandatu gotówkowego może zostać nałożona jedynie wobec osoby czasowo przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (obcokrajowca) lub niemającej stałego miejsca zamieszkania albo pobytu. Mandat płaci się na miejscu kontroli w walucie polskiej bezpośrednio funkcjonariuszowi, który ją nałożył. Z chwilą uiszczenia mandatu, staje się prawomocny.

17. W jaki sposób następuje złożenie przez sprawcę wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.
Wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności może zgłosić sprawca przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego w postępowaniu przed finansowym organem pp, zanim wniesiono akt oskarżenia. Wniosek sprawcy może być złożony na piśmie albo ustnie do protokołu.
Zgłaszając wniosek sprawca obowiązany jest łącznie uiścić:
- należność publicznoprawną, 
- tytułem kary grzywny kwotę odpowiadającą co najmniej jednej trzeciej najniższego miesięcznego wynagrodzenia, a za wykroczenie kwotę co najmniej jednej dziesiątej tego wynagrodzenia,
- co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.

18. Proszę wskazać finansowe organy postępowania przygotowawczego.
Zgodnie z Kodeksem Karnym Skarbowym, rozdział 14 art.133 organami postępowania przygotowawczego są:
- urząd celny
- urząd skarbowy
-inspektor kontroli skarbowej

19. Kiedy sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności?
Sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli wina sprawcy i okoliczności popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości. Jednocześnie muszą być spełnione także inne warunki:
- uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną, jeśli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności;
- sprawca uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za dany czyn zabroniony;
- sprawca wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej w takim zakresie, w jakim ten przepadek jest obowiązkowy, a w razie niemożności złożenia tych przedmiotów - uiścił ich równowartość pieniężną;
- uiścił co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.

20. Wskaż znamiona oszustwa celnego
Kto przez wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli celnej naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli oszustwo celne dotyczy towaru lub usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru lub usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego lub 2 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru lub usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

21 Dokonaj charakterystyki paserstwa celnego?

Paserstwo polega na nabyciu rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, bądź tez udzieleniu pomocy innej osobie do jej nabycia, przyjęciu jej czy ukryciu. 
Paserstwo celne to zazwyczaj nieświadomy zakup towaru przemyconego za granicy. Charakteryzuje się pogwałceniem nakazów i zakazów ustanowionych w obrocie towarowym z zagranicą, a w szczególności na uchyleniu się od obowiązków określonych w prawie celnym, narażeniu Skarbu Państwa na uszczuplenie cła i poniesienie strat. W ostatnich czasach zjawisko to nasiliło się znacznie, fakt ten spowodowany jest coraz niższy kurs obcych walut. 
Kodeks karny skarbowy w art. 91 § 1 charakteryzuje i określa odpowiedzialność osoby nabywającej, przechowującej, przewożącej, przesyłającej lub przenoszącej towar stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86-90 § 1 Kodeksu Karnego Skarbowego lub pomagającej w zbyciu lub ukryciu tego towaru. Osoba, która dopuści się tego rodzaju czynów zabronionych (chociażby jednego), podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych (w 2010 r. kwota kary maksymalnej wynosi 12 643 200 zł) albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie (paserstwo umyślne). Karze do 720 stawek dziennych podlega ten, kto ? art. 91 § 2 - wypełnia wszystkie wyżej wymienione znamiona czynu zabronionego dotyczące towaru, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać (paserstwo nieumyślne), że stanowi przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86-90 § 1. Powołane artykuły dotyczą przemytu celnego, oszustwa celnego, nadużycia odprawy czasowej, naruszenia warunków zwolnienia od cła towarów oraz usunięcia spod dozoru celnego. Karze do 720 stawek dziennych podlega sprawca czynu zabronionego określonego w § 1, jeżeli kwota należności celnej lub wartość w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, jest małej wartości.

24. "Jak ustala się miejsce popełnienia przestępstwa skarbowego i wykroczenia skarbowego?". Przede wszystkim pozwala stwierdzić czy dokonane zachowanie uznawane było przez ustawę za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. W myśl zasady nullum crimen, nulla contraventio sine lege poenali anteriori nie ma przestępstwa lub wykroczenia bez wcześniejszego zakazania określonego zachowania w ustawie. Po drugie pozwala określić wiek sprawcy w chwili popełnienia przestępstwa. W przypadku przestępstw skarbowych odpowiedzialność karną ponoszą osoby, które w chwili dokonania czynu zabronionego ukończyły minimum lat 17. Ustalenie czasu przestępstwa pozwala również na określenie poczytalności sprawcy i jego możliwości poniesienia odpowiedzialności karnej. Czas popełnienia czynu jest również istotny dla ustalenia, którą z ustaw karnych skarbowych należy zastosować wobec sprawcy. Przepisy intertemporalne stosuje się w przypadku gdy od momentu popełnienia czynu do czasu orzekania nastąpiła zmiana ustawy karnej.
Zgodnie z art.2.§.1k.k.s. czasem popełnienia czynu zabronionego jest czas, w którym sprawca działał. Co oznacza, że istotny jest moment działania a nie np. czas nastąpienia skutku działania. Za działanie uznaje się nie tylko działania(?kompleks ruchów fizycznych będących wyrazem woli sprawcy, dostrzegalnych na zewnątrz.? ale również zaniechanie(?jest to ostatni moment, w którym możliwe było wywiązanie się z określonego typu obowiązku.?
Określenie miejsca dokonanego przestępstwa jest bardzo istotne z punktu widzenia wymogów formalnym w celu np. ustalenia jaki sąd ma rozstrzygać sprawę. Zazwyczaj określenie miejsca przestępstwa odbywa się poprzez wskazanie konkretnej miejscowości. 
W kodeksie karnym skarbowym została przyjęta zasada wszędobylstwa. Przyjętą powszechnie na gruncie polskiego praw karnego. Przyjmuje ona, że czyn został popełniony w miejscu gdzie sprawca działał lub zaniechał działania albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu wystąpił lub gdzie w zamyśle sprawcy miał wystąpić. Oznacza to, że możliwe są 3 miejsca popełnienia czynu:
- Miejsce działania lub zaniechania działania przez sprawcę.
- Miejsce wystąpienia skutku w przestępstwach skutkowych.
- Miejsce gdzie sprawca chciał aby skutek nastąpił.
Prowadzi to do kolejnego wniosku, że istnieje możliwość popełnienia czynu jednocześnie w kilku miejscowościach(wówczas sądem właściwym do orzekania jest sąd, w którym najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze) lub też Polsce i za granicą jednocześnie co powoduje nałożenie się na siebie ustawodawstwa różnych krajów. Zaletą takiego rozwiązania jest fakt, że sprawcy ciężko jest uniknąć odpowiedzialności za popełniony czyn. Wadą fakt, że może dojść do sytuacji, że osoba zostanie skazana zostanie za ten sam czyn w 2 krajach. Chociaż art.20.§.2.k.k.s. zakazuje podwójnej odpowiedzialności. 
W przypadku jeżeli czyn został popełniony na terytorium RP stosuje się k.k.s.( terytorium RP to obszar objęty granicami państwowymi, oddzielającymi terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego. Granica państwowa rozciąga się także na przestrzeń powietrzną, wody i wnętrze ziemi. Zasada terytorialności obejmuje również znajdującą się poza morzem terytorialnym(wnoszącym 12 mil morskich) wyłączną strefę ekonomiczną, w której RP na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje swoje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.? Za terytorium RP uważa się również polski statek morski i powietrzny( w przypadku popełnienia przestępstwa lub wykroczenia skarbowego stosuje się polski kodeks karny skarbowy bez względu gdzie znajdowała się jednostka w chwili popełnienia czynu) a także stałą platformę umieszczoną na szelfie kontynentalnym. Jest podstawowa zasada przesądzająca o jurysdykcji sądów polskich. Jest przejawem suwerenności państwa polskiego.

26. Co to jest idealny zbieg czynów?
Idealny zbieg czynów przyjmuje się, że sprawca popełnia tyle przestępstw, ile typów czynów zabronionych zostało zrealizowanych przez zachowanie sprawcy.
Idealny zbieg przepisów zgodnie z ustawą Kodeks karny skarbowy zachodzi, gdy:
a) ten sam czyn będący przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa lub wykroczenia określonego w przepisach karnych innej ustawy,
b) ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach kodeksu karnego skarbowego,
c) dwa lub więcej zachowań podjęto w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru. Jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach kodeksu, przypisuje się tylko jedno przestępstwo skarbowe lub tylko jedno wykroczenie skarbowe na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów

27. omów istotę sprawstwa jako zjawiskowej postaci przestępstwa skarbowego i wykroczenia skarbowego 
Sprawstwo oznacza, iż dany człowiek osobiście dokonuje czynu zabronionego art. 18 § 1 Kodeksu karnego określa zwykłe sprawstwo nazywane inaczej jednosprawstwem. Współsprawstwo oznacza, iż dany człowiek dokonuje czynu zabronionego wspólnie z innymi osobami.
Mogą to być dwie osoby lub też większa ilość osób ( np. w przypadku tzw. linczu). Osoby te działają wspólnie i w porozumieniu, co nie oznacza, iż robią to samo i to jednocześnie. Po prostu działanie tych osób jego poszczególne elementy tworzą całość ? czyli czyn karalny.
Sprawstwo kierownicze to kierowanie wykonaniem czynu zabronionego. Sprawstwo kierownicze zachodzi wtedy, gdy sprawca kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę (lub inne osoby) Sprawca kierowniczy organizuje i jednocześnie kieruje akcją przestępczą nie biorąc w niej udziału.
Istotą sprawstwa kierowniczego jest to, że osoba kierująca realizacją czynu zabronionego przez inną osobę lub osoby, ma rzeczywistą możliwość faktycznego panowania nad rozwojem i przebiegiem bezprawnej akcji. W szczególności od decyzji osoby kierującej popełnieniem przez inną osobę czynu zabronionego zależy rozpoczęcie i prowadzenie.

28. Rola prokuratora i organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego w postępowaniu przygotowawczym.
Organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego jest to:
1) miejscowo właściwa izba celna - w sprawach należących do właściwości urzędu celnego;
2) miejscowo właściwa izba skarbowa - w sprawach należących do właściwości urzędu skarbowego, a jeżeli postępowanie przygotowawcze prowadzi inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej;
3) minister właściwy do spraw finansów publicznych, jeżeli postanowienie lub zarządzenie wydał finansowy organ nadrzędny.
Według ustawy prokurator jest obowiązany czuwać nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem całego nadzorowanego przez siebie postępowania.
" § 3. Z tytułu sprawowanego nadzoru prokurator może w szczególności:
- zaznajamiać się z zamierzeniami prowadzącego postępowanie, wskazywać kierunki postępowania oraz wydawać co do tego zarządzenia,
- żądać przedstawienia sobie materiałów zbieranych w toku postępowania,
- uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie, osobiście je przeprowadzać albo przejąć sprawę do swego prowadzenia,
4) wydawać postanowienia, zarządzenia lub polecenia oraz zmieniać i uchylać postanowienia i zarządzenia wydane przez prowadzącego postępowanie."

29. Właściwość miejscowa i rzeczowa finansowego organu postępowania przygotowawczego.
Postępowanie przygotowawcze prowadzą:
1) urząd celny - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe oraz w sprawach ujawnionych w zakresie swojego działania przez urzędy celne, a także w sprawach w zakresie swojego działania 
2) urząd skarbowy - w sprawach o pozostałe przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe; 
3) inspektor kontroli skarbowej - w sprawach ujawnionych w zakresie działania kontroli skarbowej. 
Organy te, mogą wszcząć postępowanie przygotowawcze w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe nienależące do ich właściwości; po zabezpieczeniu dowodów przekazują sprawę do dalszego prowadzenia właściwemu organowi.

30. Właściwość miejscowa i rzeczowa niefinansowego organu postępowania przygotowawczego.
Straż Graniczna ? w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w art. 63 ? 71, art. 85 ? 96 § 1, art. 106e i 106f oraz art. 106h, ujawnione w zakresie swego działania przez Straż Graniczną, 
Policja ? w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe ujawnione w zakresie swego działania przez Policję
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego - w sprawach o przestępstwa skarbowe ujawnione w zakresie swego działania przez ten urząd, 
Żandarmeria Wojskowa ? w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe popełnione przez osoby wymienione w art. 53 § 36 kks (żołnierz),
Centralne Biuro Antykorupcyjne ? w sprawach o przestępstwa skarbowe ujawnione w zakresie swojej właściwości 

31. Przesłanki postępowania w stosunku do nieobecnych.
Postępowanie w stosunku do nieobecnych jest możliwe tylko wówczas, gdy:
a)sprawca czynu (lub odpowiedzialny posiłkowo) przebywa stale za granicą albo
b)nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju.
Postępowanie może zatem przybrać tę postać jedynie po uprzednim uzyskaniu przekonania, że przestępstwo lub wykroczenie skarbowe rzeczywiście zaistniało, jeżeli mimo podjęcia stosownych kroków nie udało się ustalić miejsca zamieszkania lub pobytu w Polsce sprawcy tego czynu albo osoby, którą należy pociągnąć do odpowiedzialności posiłkowej, albo ustalono, że przebywają one stale za granicą. Postępowanie wobec nieobecnych nie jest obowiązkowe. Z art. 173 § 1 wynika jedynie, że w warunkach tam określonych jest ono możliwe, ale nie, że jest obligatoryjne.
Warunkiem stosowania postępowania wobec nieobecnych, przy spełnieniu wymogów wskazanych w art. 173 § 1 jest, aby wina sprawcy i okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości. Postępowanie wobec nieobecnych jest wykluczone, jeżeli oskarżony lub pociągnięty do odpowiedzialności ukrył się dopiero po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia (art. 173 § 2 pkt 2).

32. Przebieg postępowania w stosunku do nieobecnych 
W postępowaniu w stosunku do nieobecnych nie stosuje się przepisów, których stosowanie wymaga obecności oskarżonego lub podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej.O zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie. W postępowaniu przygotowawczym w sprawach o przestępstwa skarbowe postanowienie to wymaga zatwierdzenia przez prokuratora.
Postanowienia o zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych nie ogłasza się nieobecnej stronie.. Prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza nieobecnemu oskarżonemu obrońcę z urzędu. Udział obrońcy jest obowiązkowy także w postępowaniu odwoławczym
W razie osobistego zgłoszenia się skazanego do dyspozycji sądu lub ujęcia skazanego doręcza mu się odpis prawomocnego wyroku. Na wniosek skazanego złożony na piśmie w zawitym terminie 14 dni od daty doręczenia sąd, którego wyrok się uprawomocnił, wyznacza niezwłocznie rozprawę, a wydany w tej instancji wyrok traci moc z chwilą stawienia się skazanego na rozprawie.

33. Rola interwenienta w sprawach karnych skarbowych.
Zgodnie z art. 53 § 41 KKS1 interwenient jest to podmiot, który, nie będąc podejrzanym lub oskarżonym w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe zgłosił w tym postępowaniu roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi.
-interwenient jest stroną w postępowaniu 
-zgłasza interwencję pisemnie albo ustnie do protokołu
-interwenient występuje z inicjatywą dowodową
-może być przesłuchiwany w charakterze świadka
-interwencja może być zgłoszona do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego w pierwszej instancji.
-może wnieść zażalenie na postępowanie o umorzeniu lub zawieszeniu postępowania karnego skarbowego, gdy w postanowieniu tym orzeczono przepadek przedmiotów czynu zabronionego oraz wnieść odwołanie od orzeczenia o przepadku.

34. Uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza (pracownika) finansowego organu postępowania przygotowawczego jako oskarżyciela publicznego
Zgodnie z art. 133 Kodeksu karnego skarbowego, finansowym organem postępowania przygotowawczego jest:
- urząd skarbowy w sprawach o pozostałe przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe,
- inspektor kontroli skarbowej w sprawach ujawnionych w zakresie działania kontroli skarbowej,
- urząd celny w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe z art. 63-75, art. 85-96 § 1, art. 106h i art. 107-111§1 oraz w sprawach ujawnionych w zakresie swojego działania przez urzędy celne z art. 106e, 106f, 106k a także w sprawach w zakresie swojego działania z art. 54, 56, 57 § 1, 60, 61, 76, 80, 83 oraz art. 84 § 1. 
Do obowiązków natury procesowej takiego funkcjonariusza należy:
- działanie na rzecz obiektywnego i wszechstronnego wyjaśnienia istoty okoliczności sprawy
- popieranie w interesie publicznego wniosku o ukaranie
- wywieranie aktywnego wpływu na tok postępowania
Natomiast do obowiązków ściśle służbowych funkcjonariusza finansowego organu postępowania przygotowawczego należy ujawnienie uchybień oraz nieprawidłowości w zakresie:
- przygotowania sprawy 
- terminowości i ich przesłania do sądu
- zachowania się funkcjonariusza podczas rozprawy
- przygotowanie się do wykonania ciążących na nim zadań
- zrelacjonowanie przełożonym przebiegu i wyniku sprawy
Z art. 121 §1. tego kodeksu wynika, że organy dochodzenia mają w sprawach o wykroczenia skarbowe uprawnienia do sporządzania i wnoszenia aktu oskarżenia oraz do popierania go przed sądem, a także do występowania w toku całego postępowania, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia. Natomiast z kolejnego artykułu, tj. art. 122 u.2. wnioskujemy, że finansowy organ dochodzenia może wystąpić z wnioskiem do prokuratora o podjęcie czynności, o których mowa w art. 73 § 2 i 3, art. 180 § 1, art. 202 § 1, art. 203 § 2, art. 214 § 8, art. 218 § 1 zdanie drugie, art. 220 § 1, art. 237 § 1 i 2, art. 247 § 1, art. 250 § 2-4, art. 263 § 2, art. 270 § 1 oraz art. 293 § 1 Kodeksu postępowania karnego. Jeśli jedna w wypadku, o którym mowa w art. 250 § 2 i 3 Kodeksu postępowania karnego, sąd zastosował tymczasowe aresztowanie, prokurator z mocy prawa obejmuje dochodzenie nadzorem.

35. Zasady przedłużania postępowania przygotowawczego w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe.
Art. 153. § 1. Postępowanie przygotowawcze w sprawie o przestępstwo skarbowe powinno być zakończone w ciągu 3 miesięcy. W razie niezakończenia postępowania w tym terminie organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, a gdy postępowanie prowadzi lub nadzoruje prokurator - prokurator bezpośrednio przełożony, mogą przedłużyć je na okres do 6 miesięcy. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator bezpośrednio przełożony może przedłużyć okres postępowania na dalszy czas oznaczony.
§ 2. Dochodzenie w sprawie o przestępstwo skarbowe po jego przedłużeniu toczy się nadal jako dochodzenie.
§ 3. W razie niezakończenia dochodzenia w sprawie o wykroczenie skarbowe prowadzonego przez organ postępowania przygotowawczego w ciągu 2 miesięcy, organ nadrzędny nad tym organem może przedłużyć dochodzenie na czas oznaczony.
Kodeks karny skarbowy określa jednolicie czas trwania postępowania przygotowawczego prowadzonego w sprawie o przestępstwo skarbowe, ustalając go na 3 miesiące, oczywiście liczone od wszczęcia in rem. Ma on charakter gwarancyjny, a zatem dopiero w razie jego nie zakończenia w tym czasie organ nadrzędny może je przedłużyć na dalsze 3 miesiące. Gdy zachodzi rozległość, zawisłość sprawy, a w szczególności obszerność wymagającego opracowani materiału dowodowego, a zatem wtedy, gdy ma miejsce sytuacja, gdy przyczyna nieukończenia postępowania występuje niezależnie od prawdziwego je organu, który nie był w stanie przeszkody tej usunąć, wchodzi w grę ?szczególnie uzasadniony wypadek?, stwarzając możliwość przedłużenia postępowania przygotowawczego prowadzonego w sprawie o przestępstwo skarbowe na dalszy czas oznaczony. Decyzję w tym zakresie może jednak podjąć wyłącznie właściwy prokurator bezpośrednio przełożony, a zatem nadzorujący niefinansowy organ postępowania przygotowawczego. Jeśli zaś postępowanie przygotowawcze prowadzi organ finansowy, to k.k.s. nie definiuje pojęcia ?właściwego prokuratora?, co jest o tyle zrozumiałe, że organy nadrzędne w tym wypadku ustanowione są w strukturze szeroko ujętego aparatu skarbowo-celnego. 

Dochodzenie w sprawie o wykroczenie skarbowe może trwać przez okres 2 miesięcy a jego przedłużenie może mieć miejsce na dalszy czas oznaczony, zaś decyzje może podjąć organ nadrzędny nad organem je prowadzącym, czyli właściwy organ nadrzędny z art.53§39 k.k.s. oraz prokurator. 
Kodeks nie zawiera jakiegokolwiek ograniczenia co do wielkości przedłużenia śledztwa i dochodzenia. Okresów zawieszenia postępowania przygotowawczego nie wlicza się do okresów śledztwa i dochodzenia.
Art. 155. § 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia dochodzenia finansowy organ postępowania przygotowawczego sporządza akt oskarżenia i wnosi do właściwego sądu oraz popiera go przed tym sądem albo wydaje postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu postępowania przygotowawczego albo o uzupełnieniu dochodzenia.
O wniesieniu aktu oskarżenia w sprawie o przestępstwo skarbowe finansowy organ postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie prokuratora przez doręczenie odpisu tego aktu.
§ 2. W sprawie o przestępstwo skarbowe podlegające rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym finansowy organ postępowania przygotowawczego w ciągu 14 dni od zakończenia śledztwa sporządza akt oskarżenia i przesyła go wraz z aktami prokuratorowi, przekazując jednocześnie dowody rzeczowe. Akt oskarżenia zatwierdza i wnosi do sądu prokurator. W akcie oskarżenia należy także wskazać finansowy organ postępowania przygotowawczego, któremu przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego. Organ ten zawiadamia się niezwłocznie o wniesieniu aktu oskarżenia przez doręczenie jego odpisu.
§ 3. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, terminy określone w § 1 i 2 wynoszą 7 dni.
§ 4. W sprawie, w której wobec podejrzanego stosowane jest tymczasowe aresztowanie, akt oskarżenia należy wnieść nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.
§ 5. Do aktu oskarżenia można dołączyć wniosek o nałożenie odpowiedzialności posiłkowej, a także wniosek o zobowiązanie podmiotu określonego w art. 24 § 5 do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego uzyskanej korzyści majątkowej. 

36. Postępowanie przygotowawcze w sprawie o przestępstwo skarbowe powinno być zakończone w ciągu 3 miesięcy. W razie niezakończenia postępowania w tym terminie organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, a gdy postępowanie prowadzi lub nadzoruje prokurator - prokurator bezpośrednio przełożony, mogą przedłużyć je na okres do 6 miesięcy. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator bezpośrednio przełożony może przedłużyć okres postępowania na dalszy czas oznaczony.

37. Kiedy finansowy organ postępowania przygotowawczego może wszcząć postępowanie przygotowawcze?
Finansowy organ postępowania przygotowawczego może wszcząć postępowanie przygotowawcze w sytuacji, w której zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. Wydawane jest wtedy postanowienie o wszczęciu śledztwa, które określa zakres przedmiotowy uruchomionego postępowania, a także konkretyzuje w sposób opisowy czyn zabroniony oraz czas i miejsce jego popełnienia oraz zawiera kwalifikację prawną tego czynu. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie organ powołany do prowadzenia postępowania przygotowawczego zobowiązany jest wydać postanowienie o wszczęciu lub o odmowie wszczęcia śledztwa. Postanowienie o odmowie wszczęcia zapada wówczas, gdy z zawiadomienia o przestępstwie lub z przeprowadzonego postępowania sprawdzającego nie wynika uzasadnione podejrzenie zaistnienia przestępstwa - podstawa faktyczna.

39. Kiedy finansowy organ postępowania przygotowawczego
kieruje akt oskarżenia do sądu?
Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm.) finansowy organ postępowania przygotowawczego sporządza akt oskarżenia i kieruje go do właściwego sądu w ciągu 14 dni od daty zamknięcia dochodzenia. Może on go poprzeć przed tym sądem albo wydać postanowienie o umorzeniu, o zawieszeniu postępowania przygotowawczego lub o uzupełnieniu dochodzenia. O wniesieniu aktu oskarżenia do sądu finansowy organ postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie prokuratora, doręczając odpis tego aktu.

40. Czy istnieje możliwość uchylenia prawomocnego mandatu karnego nałożonego za wykroczenie skarbowe?
Kodeks karny skarbowy
Art. 140.
§ 2 . Uprawniony do uchylenia prawomocnego mandatu karnego jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, na którego
obszarze działania została nałożona kara grzywny. W przedmiocie uchylenia mandatu karnego sąd orzeka na posiedzeniu.
W posiedzeniu ma prawo uczestniczyć ukarany, organ, który lub którego funkcjonariusz nałożył karę grzywny w drodze mandatu karnego, albo przedstawiciel tego organu oraz ujawniony interwenient. Przed wydaniem postanowienia sąd może zarządzić stosowne czynności w celu sprawdzenia podstaw do uchylenia mandatu karnego.

41. Stadia postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe/wykroczenia skarbowe i ich cele.
Art. 117 kodeksu karno-skarbowego - postępowania karno - skarbowe dzielą się na pewne formy (tryby):
1. leżące w gestii sądu:
o zwyczajny - jest to najbardziej sformalizowane postępowanie,
o pełny,
o nakazowy,
o uproszczony,
2. dotyczące organu ścigania:
? stosunku co do osób nieobecnych,
? postępowanie mandatowe.
Etapy - podział, poziomy postępowania karno - skarbowego:
1. przygotowawcze,
2. instancyjne (właściwe, główne),
3. odwoławcze lub kontrolne,
4. nadzwyczajne bądź też prowadzące do postępowania wykonawczego w sposób bezpośredni.
Zgodnie z art. 114 § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks Karny ? Skarbowy przepisy kodeksu mają ponadto na celu takie ukształtowanie postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, aby osiągnięte zostały cele tego postępowania w zakresie wyrównania uszczerbku finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innego uprawnionego podmiotu, spowodowanego takim czynem zabronionym.
§ 2. Organ prowadzący postępowanie jest obowiązany także pouczyć sprawcę o przysługujących mu uprawnieniach w razie wyrównania uszczerbku finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innego uprawnionego podmiotu.

44. Strony w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe.
Strony w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe określone zostały w art. 120. § 1. Kodeksu karnego skarbowego.
Art. 120. § 1. W postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe stronami są: oskarżyciel publiczny, oskarżony, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej oraz interwenient.
Oskarżycielem publicznym jest prokurator oraz organ, który wnosi i popiera akt oskarżenia. Uprawnienie do wnoszenia i popierania aktu oskarżenia w sprawach o przestępstwa skarbowe przysługuje finansowym organom postępowania przygotowawczego (urzędowi skarbowemu, urzędowi celnemu, inspektorowi kontroli skarbowej)
Oskarżony, którym w postępowaniu karnym skarbowym jest osoba fizyczna, w sprawach o przestępstwa skarbowe może korzystać z pomocy nie więcej niż trzech obrońców, przy czym obrońcą może być jedynie adwokat.
Pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej oraz interwenient są szczególnymi stronami procesu karnego skarbowego, których obecność jest fakultatywna, mogą pojawić się w postępowaniu chociaż nie muszą. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej występuje tylko w sprawach o przestępstwa skarbowe. Z kolei interwencja co do przedmiotów podlegających przepadkowi może wystąpić zarówno w procesie dotyczącym przestępstwa skarbowego jak i wykroczenia skarbowego.

Strony w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe.

Stronami w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe są: oskarżyciel publiczny, oskarżony oraz interwenient.
Oskarżycielem publicznym jest prokurator oraz organ, który wnosi i popiera akt oskarżenia. Uprawnienie do wnoszenia i popierania aktu oskarżenia w sprawach o wykroczenia skarbowe przysługuje niektórym organom postępowania przygotowawczego (finansowym oraz inspektorowi kontroli skarbowej, Policji i Straży Granicznej).
Oskarżony w sprawach o wykroczenia skarbowe może korzystać z pomocy obrońcy, którym oprócz adwokata może być również radca prawny.
Z kolei interwencja co do przedmiotów podlegających przypadkowi może wystąpić zarówno w procesie dotyczącym przestępstwa skarbowego jak i wykroczenia skarbowego.

45. Strony w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe.
Stronami w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe są: oskarżyciel publiczny, oskarżony oraz interwenient.
Oskarżycielem publicznym jest prokurator oraz organ, który wnosi i popiera akt oskarżenia. Uprawnienie do wnoszenia i popierania aktu oskarżenia w sprawach o wykroczenia skarbowe przysługuje niektórym organom postępowania przygotowawczego (finansowym oraz inspektorowi kontroli skarbowej, Policji i Straży Granicznej).
Oskarżony w sprawach o wykroczenia skarbowe może korzystać z pomocy obrońcy, którym oprócz adwokata może być również radca prawny.
Z kolei interwencja co do przedmiotów podlegających przypadkowi może wystąpić zarówno w procesie dotyczącym przestępstwa skarbowego jak i wykroczenia skarbowego

---