Werter jest tytułowym bohaterem powieści epistolarnej Johanna Wolfganga Goethego „Cierpienia Młodego Wertera” . Werter to jedna z największych postaci historii światowej literatury, a ze względu na cechy charakteru i usposobienie jest idealnym wzorcem człowieka z epoki romantycznej.
Główny bohater to młody, dwudziestoparoletni, mężczyzna, który wywodził się ze strefy mieszczańskiej.. Ubierał się bardzo specyficzny i nie codzienny: błękitny frak pod nim miał żółta kamizelkę i proste spodnie. Werter był wykształcony i wszechstronnie uzdolniony: rysował, dobrze tańczył, grał na fortepianie. Lubił czytać w szczególności dziełach Homera, a ponad to tłumaczył utwory Osjana.
O uczuciach, rozterkach, nieszczęśliwej miłości młodego człowieka i innych towarzyszących mu emocjach dowiadujemy się za pomocą listów pisanych przez bohatera do swojego przyjaciela Wilhelma. Werter to postać o złożonej naturze z duża zmiennością nastroju. Przez niebywałe umiejętności, ambicje i indywidualizm stał się osobą samotna i niezrozumiała ze strony otoczenia. Czuł bezsens egzystencji, nie miał określonego celu w życiu. Bohater żył w sferze marzeń i w tęsknocie za lepszym życiem, która doprowadzała go do płaczu. Cechowała go również wyjątkowa wrażliwości i uczuciowość. Kierował się sercem i emocjami a nie rozumem. Powodowało to, że widział wszystko w ciemnych brawach - pesymista. Ta życiowa postawa przyczyniła się do jego głębokich przemyśleń nad drobiazgowymi sprawami i sytuacjami. Rozterki Wertera koiła natura. Młodzieniec był bardzo czuły na piękno natury. Do Wilhelma pisał, o tym jak bardzo zachwyciła go swym pięknem i urokiem, używając przy tym dużej liczby wykrzykników i pytań retorycznych: „To dziwne zaprawdę! Gdym tu jeno przybył i spojrzał ze wzgórza w uroczą dolinę, doznałem nieprzepartego pociągu - Oto lasek! - mówiłem sobie. - Jakżeby rozkosznie było zatonąć w jego cieniach! - A tam szczyt góry! Jakże uroczy musi być stamtąd widok w dolnie? - W dali wyłania się cały łańcuch zachodzących na siebie wzgórz! O, jakżeby miło było tam wędrować i błądzić.” Werter dużo czasu spędzał wśród przyrody czując, że dzięki temu znajduje się bliżej Boga. Jego zachwyt nad natura nie miał granic, dostrzegał jej ogromną zmienność i różnorodność. Patrzył na nią okiem artysty i uwieczniał swoje spostrzeżenia rysunkiem. Na jej łonie oddawał się także swojej drugiej pasji - czytaniu. Literatura i sztuka miała duży wpływ na bohatera, one podobnie jak natura odwzorowywały stan emocjonalny. Dzieło Homera czytał będąc szczęśliwy i szalenie zakochany w Locie. Książka pozwała mu się wyciszyć i odpocząć, znajdował też w niej ukojenie, co leczyło jego obolałe zmysły i zranione serce, gdy nie mógł się pogodzić z rzeczywistością. Zapominał o sytuacji w jakiej się znajduje i jedynie skupiła się na treści utworu. Lecz nie tylko ta literatura miała wpływ na zmieniający się charakter bohatera. Werter przyznaje, że: "Osjan wyrugował z mojego serca Homera. Jakiż niewysłowiony jest ten świat , który wprowadza nas niezrównany poeta.”Pieśni Osjana całkowicie zmieniają charakter młodzieńca , pobudzają jego wyobraźnie i pchają w kierunku myśli samobójczej. Osjan kształtuje też role miłości, uświadamia bohatera o potędze jego uczucia oraz przekonuje o istnieniu miłości doskonałej. Gdy poznaje Lotę miłość wypełnia go całego, staje się oddany swojej wybrance, ale zarazem w pełni szczęśliwy. W liście z dnia 21 czerwca pisze: „ .. osiedliłem się tutaj na dobre, bowiem dzieli mnie tu od Loty jeno pół godziny drogi, tutaj żyję sam ze sobą i z niewysłowionym szczęściem, najwyższy, jakiego doznać może człowiek.” Ta miłość czyni jego życie wartościowym, nadaje mu pewności siebie i poczucia własnej wartości. Przez jego wrażliwość był skłonny do przesady w wyrażaniu uczuć, bardzo przeżywał każde zbliżeni, nawet najmniejszy gest rozbudza jego zmysły. Gdy wraca Albert, narzeczony kobiety, niemożność życia z ukochana doprowadza go do obłąkania, nie może i nie chcę się opamiętać z miłości do Loty. Niespełniona miłość doprowadza go do szaleństwa „dobrze mi tam gdzie ty jesteś i w obliczu twoim chce cierpieć i radować się”. Ta miłość była doskonała - jedna, wieczna i absolutna, niestety niespełniona. Osjan w okresie smutku Wertera napędzał go do działania, co jednoczenie doprowadza do zguby. Bohater decyduje się na krok ostateczny gdy ukochana postanawia zerwać znajomość z mężczyzną. Werter w poczuciu bezsensu życia i bezcelowości własnej egzystencji popełnia samobójstwo.
Tytułowy bohater stał się symbolem postawy życiowej zwanej werteryzmem. Cechowały go przede wszystkim: nadmierna uczuciowość, postrzeganie świata przez pryzmat marzeń i poezji, kult natury, wiara w jedną i wieczną miłość, bunt wobec otaczającego świata, samotność, poczucie bezsensu egzystencji i obłęd, który doprowadza do samobójstwa. ”cierpienie młodego Wertera” miały ogromny wpływ na kształtowanie literatury romantycznej i czytelników w XVIII wieku.