Konspekt lekcji z gier i zabaw ruchowych nr. 2

Dyscyplina / konkurencja: gry i zabawy ruchowe

Temat: Gry i zabawy ruchowe

Zadania szczegółowe w zakresie:

-motoryczności: skoczność

-wiadomości: znajomość zasad zabaw

-działanie wychowawcze: integracja w grupie

-zdrowia: kształtowanie prawidłowej postawy ciała

-umiejętności: wyścig z wymijaniem

Przybory/przyrządy: piłka gwizdek

Miejsce lekcji: sala gimnastyczna

Czas lekcji: 45 min

Liczba ćwiczących: 20

Klasa: II

Metody realizacji zadań ruchowych: zabawowo naśladowcza zabawowo klasyczna

Tok lekcji	Zadania szczegółowe	Czas	Uwagi metodyczne
1 organizacja lekcji 2 zabawa ożywiająca 3 zabawa orientacyjno porządkowa 4 zabawa na czworakach 5 zabawa skoczna 6 gra rzutna 7zabawa bieżna 8 zabawa uspokajająca 9 zakończenie lekcji	Zbiórka powitanie podanie tematu lekcji motywacja do zajęć, sprawdzenie gotowości uczniów do zajęć Milicjant. Uczestnicy ruszają biegiem z zajmowanych miejsc, aby je z sobą zamienić. Milicjant przerywa bieg zawołaniem „stój", po czym daje nowy sygnał (podniesienie ręki i wskazanie nią kierunku marszu), na który uczestnicy wolno przechodzą obok siebie, wymijają się z prawej strony i zajmują miejsca swych poprzedników, zwracając się twarzami do prowadzącego. Myszki do norki. Myszki przebiegają swobodnie przez norki. Niespodziewanie pada sygnał, powodując nagłe zamknięcie się norki. Stojący w kółkach opuszczają ręce i nie wypuszczają myszki znajdującej się w norce w tym czasie. Złapane myszki z kolei same (jeśli jest ich odpowiednia Liczba) lub wraz z innymi tworzą nowe koło — norkę, po czym gra toczy się dalej. Gdy myszka zasłania oczy, koty po- suwają się w jej stronę jak najciszej i najspieszniej. Każdy z nich pragnie ją schwycić, więc starają się nawzajem wyprzedzić. Pośpiech powoduje jednak żywsze ruchy i nadmierny szmer. Czujna myszka odsłoniwszy oczy spostrzega ostatnie ruchy kotów, choć te znieruchomiały już w przysiadzie. Te, które jeszcze poruszają się, muszą odejść z polecenia myszki na miejsce skąd przyszły. Gorąca kula Dzieci biegają swobodnie po boisku. Prowadzący rzuca niespodziewanie pod nogi dzieci „gorącą kulę". Zatrzymują się one, a w czyją stronę piłka się potoczy, ten pod- skakuje w miejscu tak, aby jej nie dotknąć. Jeśli dzieci są spraw- niejsze, wprowadza się do gry wiele piłek, które rzuca prowa- dzący oraz jego pomocnicy, ustawieni w różnych miejscach boiska. Poczta. Lewo- lub prawoskrzydłowy jednego z szeregów toczy piłkę do siedzącego naprzeciw w drugim sze- regu. Ten skierowuje ją natychmiast do następnego, siedzącego naprzeciw. Piłka „poczta" przechodzi w ten sposób od jednego do drugiego szeregu, nie omijając nikogo spośród uczestników za- bawy. Gdy znajdzie się ona na przeciwnym końcu siedzących szeregów, może w podobny sposób wrócić do tego uczestnika zabawy, który pierwszy wprowadził ją w ruch. Wójt. Każdy z sąsiadów pragnie przedostać się na drugą stronę podwórza, tak aby wójt nie schwycił go. Dla- tego też przemyka przez podwórze pojedynczo lub z kilku in- nymi, myląc go i zwodząc. Wójt czuwa jednak i biegnie w ich stronę, a kogo dotknie, ten odchodzi na miejsce wyznaczone na uboczu. Tam czekają wszyscy schwytani tak długo, aż wójt złapie określoną liczbę sąsiadów, po czym następuje zmiana wójta i za- bawa toczy się dalej. Skąd słychać gwizdek? Na polecenie prowadzącego uczestnicy zabawy przymykają oczy i zasłaniają je dłońmi złożonymi i krzyż tak, aby chronić oczy przed ewentualnym uderzeniem czasie posuwania się za zapowiedzianym sygnałem. Gdy to czynią, prowadzący lekko gwiżdże (klaszcze, dzwoni). Na ten znak uczestnicy posuwają się w stronę sygnału. Wtedy prowadzący zmienia szybko i cicho swoje miejsce i stamtąd wydajeznak podobny. To zmusza uczestników do zmiany kierunku poruszania się. Zmieniając miejsce prowadzący zmusza wszystkich ciągłej zmiany kierunku ruchu oraz pilnego wsłuchiwania się dochodzący głos gwizdka. Omówienie lekcji posprzątanie przyborów motywacja do zajęć poza szkołą.	5 min 3 min 4 min 4 min 5 min 10 min 6 min 3 min 5 min	część uczestników wiąże kółka — „norki dla myszy" — wznosząc ręce do góry, tak aby inni mogli swobodnie przebiegać pod nimi; reszta — „myszki" — znajdują się w luźnej gromadce. W pierwszym okresie poznawania zabawy myszką może być sam prowadzący, później pomaga myszce w wydawaniu sądów, aby w końcu pozwolić jej na samodzielną ocenę sytuacji. Jeśli myszka jest mała, powinna raczej stać, aby mogła lepiej obserwować ruchy kotów. Wszyscy uczestnicy zabawy siadają w dwu- szeregach, twarzami do siebie, w odległości 5—8 kroków. Należy przestrzegać zasady, że wystarczy dotknąć uczestnika zabawy, aby został on uznany za schwytanego. Nadto należy zwracać uwagę, aby wójt nie przekraczał wyznaczonej linii podwórza, poza którym nie wolno mu chwytać. Należy zwracać uwagę, aby dzieci w czasie zabawy miały oczy zamknięte. Zabawę należy prowadzić krótko.

---