Cele muzyki w okresie przedszkolnym i wczesnoszkolnym.Lekcje muzyki zmierzają do realizacji zadań dydaktyczno-wychowawczych zawartych w programie nauczania. Odnoszą się głównie do takich procesów, jak poznanie muzyki, rozwinięcie uzdolnień uzdolnień zdobycie umiejętności muzycznych. Muzyka jest przedmiotem, na którym nauczyciel może przygotować do życia człowieka czującego muzykę, wrażliwego na rytm, melodię, harmonię, barwę dźwięku, człowieka z rozbudzonymi zainteresowaniami muzycznymi i nawykami czynnego obcowania z nią w czasie wolnym od codziennych zajęć. Cele kształcenia i wychowania - sfera poznawcza *rozwijanie podstawowych zdolności i umiejętności myślenia twórczego *stymulowanie różnych form aktywności twórczej uczniów *pobudzanie aktywnego stosunku do uzyskiwania informacji, uczenie umiejętności selekcji i analizy *poznanie języka muzyki *rozwijanie wyobraźni ruchowo-przestrzennej sfera emocjonalno-motywacyjna *rozbudzanie motywacji do zajmowania się muzyką *budzenie i rozwijanie ciekawości poznawczej *pomaganie uczniom w odkrywaniu własnych możliwości twórczych oraz przezwyciężanie barier poznawczo-emocjonalnych i motywacyjnych, utrudniających aktywność twórczą *rozwijanie optymistycznego podchodzenia do problemów poznawczych i realizacyjnych *budzenie otwartości wobec odmiennych opinii, uczenie asertywnego wyrażania uczuć i krytyki *kształtowanie empatycznego współdziałania w grupie *rozwijanie tolerancji dla ludzi różnych ras, kultur i narodowości *rozwijanie szacunku dla przejawów twórczości ludzkiej w jej różnych postaciach sfera działaniowa *pobudzenie uczniów do zaradności, podejmowania działań w sytuacjach otwartych i niepewnych *rozwijanie umiejętności pełnego realizowania własnych pomysłów, zachęcania do wdrażania i sprawdzania idei rozwiązań *przygotowanie do uczestnictwa w kulturze. Warunkiem dobrego prowadzenia zajęć muzycznych jest korzystanie z materiałów i pomocy metodycznych, jak również i z literatury metodycznej. Treści zawarte w programie nauczania powinny być dobierane, kierując się możliwościami percepcyjnymi i odtwórczymi dzieci, atrakcyjnością i melodyjnością piosenek, wartościami wychowawczymi i walorami literackimi tekstu piosenki. Materiał dźwiękowy zbiór dźwięków, jakimi posługujemy się w praktyce muzycznej. Oktawa jest podstawową jednostką materiału dźwiękowego; w obrębie oktawy jest siedem białych i mieszczących się pomiędzy nimi pięć czarnych klawiszy; dźwięki odlegle od siebie o oktawę posiadają tę samą jakość brzmieniową; oktawa podzielona jest na 12 równych części; każdy trzynasty dźwięk jest powtórzeniem pierwszego, leżącego od niego o oktawę wyżej i noszą te same nazwy. Nazwy literowe c d e f g a h - i nazwy sylabowe do re mi fa sol la si to szereg podstawowy, czyli diatoniczny i odnosi się tylko do białych klawiszy, a więc nie jest on szeregiem wszystkich kolejnych dźwięków. Nuta jest to umowny znak graficzny wyrażający wysokość dźwięku oraz jego wartość czasową. Zapisu nutowego dokonujemy na tzw. systemie pięcioliniowym, pięciolinia. KLUCZ jest to znak, który wyznacza na pięciolinii położenie dźwięku, zwanego dźwiękiem kluczowym, a w stosunku do niego wszystkie pozostałe dźwięki. Trzy klucze: klucz G (wskazujący dźwięk g oktawy razkreślnej), klucz C (wskazujący dźwięk c oktawy razkreślnej) klucz F (wskazujący dźwięk f oktawy małej). Charakterystyczny element w Kluczu G jest to środek jego zaokrąglenia w kształcie ślimaka; W kluczu C punkt przegięcia w połowie wysokości klucza; w kluczu F punkt, od którego rozpoczynamy pisanie klucza, względnie dwie kropki umieszczone obok klucza. Subkontra najniższa oktawa, dźwięki oktawy subkontra oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 2 (u dołu po prawej stronie litery), np.: A2, lub podwójnym podkreśleniem litery. Kontra wyższa oktawa od subkontra; dźwięki oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 1 lub raz podkreśloną literą. Następna oktawa wielka oznaczamy wielkimi literami. Następna to oktawa mała i oznaczamy ją małymi literami. Następne oktawy nazywają się: razkreślna, dwukreślna, trzykreślna, czterokreślna, pięciokreślna, a dźwięki ich oznacza się małą literą z cyfrą określającą oktawę, umieszczoną obok litery po jej prawej stronie u góry. Rytm jest czynnikiem regulującym następstwo dźwięków w utworze muzycznym w czasie i organizującym je w pewne określone ugrupowania. Melodia, której wartości czasowe dźwięków nie są zróżnicowane, jest tworem jak gdyby martwym, nie posiadającym jeszcze cech utworu muzycznego. Dopiero zróżnicowanie rytmiczne nadaje jej tętno życia i określony charakter muzyczny. Tempa wolne largo - szeroko bardzo wolno; larghetto trochę szybciej niż largo; lento powoli wolno; adagio powoli wolno; grave ciężko wolno; Tempa umiarkowane andante z wolna w ruchu spokojnego kroku; andantino trochę żywiej niż andante; moderato umiarkowanie; allegretto dość żywo Tempa szybkie allegro prędko ruchliwie wesoło; vivo żywo; vivace prędko z ożywieniem; presto szybko; prestissimo bardzo szybko. Dodatkowe wyrażenia: maestoso majestatycznie; molto bardzo; assai bardzo; meno mniej; meno mosso wolniej niż wskazywało poprzednie tempo; piu bardziej; piu mosso żywiej niż wskazywało poprzednie tempo; quasi jakby prawie; sempre zawsze stale; sostenuto wstrzymując; un poco trochę nieco; ancora jeszcze; Przyśpieszenia accelerando przyspieszając; affrettando przyspieszając; animando ożywiając; avvivando ożywiając; stringendo zwiększając tempo; sempre piu mosso coraz żywiej. Zwolnienie tempa: allargando rozszerzając zwalniając; rallentando zwalniając; ritenuto opóźniając zwalniając powstrzymując. Powrót do tempa zasadniczego oznaczamy: tempo prima - tempo pierwsze; A tempo do tempa. Taktowanie nazywamy wykonywanie ręką pewnych określonych ruchów wskazujących jednostki metryczne przy dyrygowaniu. Taktowanie jest jednym ze składników dyrygowania. Dynamika muzyczna zajmuje się określaniem wszelkich zjawisk związanych z natężeniem siły dźwięków i jego zmianami w utworze muzycznym. Do oznaczenia siły brzmienia dźwięków służą następujące określenia: pianissimo possibile (ppp) możliwie najciszej; pianissimo (pp) bardzo cicho; piano (p) cicho; mezzo piano (mp)na wpół cicho; mezzo forte (mf) na wpół głośno; forte (f) głośno; fortissimo (ff) bardzo głośno; fortissimo possibile (fff) możliwie najgłośniej; Stopniowe narastanie lub obniżanie dźwięków: crescendo (cresc.) wzmacniając; decrescendo osłabiając; diminuendo stopniowe ściszanie dźwięków; piano forte (pf) cicho i nagle głośno; forte piano (fp) głośno i nagle cicho; Agitato burzliwie; amoroso z miłością z uczuciem; animato z ożywieniem; appassionato z pasją; buffo komicznie; cantabile śpiewnie; deciso zdecydowanie; dolce slodko; dolcissimo bardzo slodko; espressivo z wyrazem uczuciowo; furioso gwałtownie; grazioso wdzięcznie; leggiero lekko; maestoso majestatycznie; tranquillo spokojnie; tutti wszyscy cały zespół. Metrum jest to czynnik porządkujący ugrupowania rytmiczne za pomocą regularnie powtarzających się akcentów metrycznych. Akcenty metryczne (przycisk padający na jedną z sylab wymawianego słowa) podkreślają dźwięki o pewnym określonym położeniu w stosunku do dźwięków sąsiednich i są jak gdyby punktem oparcia dla rytmu. Wyrazem regularnych ugrupowań dźwięków akcentowanych i nieakceptowanych jest podział utworu muzycznego na takty. Taktem nazywamy odcinek tekstu muzycznego zawierający ściśle określoną sumę wartości nut i pauz. Takty oddzielone są od siebie na pięciolinii pionowymi kreskami, które nazywamy kreskami taktowymi.
Cele muzyki w okresie przedszkolnym i wczesnoszkolnym.Lekcje muzyki zmierzają do realizacji zadań dydaktyczno-wychowawczych zawartych w programie nauczania. Odnoszą się głównie do takich procesów, jak poznanie muzyki, rozwinięcie uzdolnień uzdolnień zdobycie umiejętności muzycznych. Muzyka jest przedmiotem, na którym nauczyciel może przygotować do życia człowieka czującego muzykę, wrażliwego na rytm, melodię, harmonię, barwę dźwięku, człowieka z rozbudzonymi zainteresowaniami muzycznymi i nawykami czynnego obcowania z nią w czasie wolnym od codziennych zajęć. Cele kształcenia i wychowania - sfera poznawcza *rozwijanie podstawowych zdolności i umiejętności myślenia twórczego *stymulowanie różnych form aktywności twórczej uczniów *pobudzanie aktywnego stosunku do uzyskiwania informacji, uczenie umiejętności selekcji i analizy *poznanie języka muzyki *rozwijanie wyobraźni ruchowo-przestrzennej sfera emocjonalno-motywacyjna *rozbudzanie motywacji do zajmowania się muzyką *budzenie i rozwijanie ciekawości poznawczej *pomaganie uczniom w odkrywaniu własnych możliwości twórczych oraz przezwyciężanie barier poznawczo-emocjonalnych i motywacyjnych, utrudniających aktywność twórczą *rozwijanie optymistycznego podchodzenia do problemów poznawczych i realizacyjnych *budzenie otwartości wobec odmiennych opinii, uczenie asertywnego wyrażania uczuć i krytyki *kształtowanie empatycznego współdziałania w grupie *rozwijanie tolerancji dla ludzi różnych ras, kultur i narodowości *rozwijanie szacunku dla przejawów twórczości ludzkiej w jej różnych postaciach sfera działaniowa *pobudzenie uczniów do zaradności, podejmowania działań w sytuacjach otwartych i niepewnych *rozwijanie umiejętności pełnego realizowania własnych pomysłów, zachęcania do wdrażania i sprawdzania idei rozwiązań *przygotowanie do uczestnictwa w kulturze. Warunkiem dobrego prowadzenia zajęć muzycznych jest korzystanie z materiałów i pomocy metodycznych, jak również i z literatury metodycznej. Treści zawarte w programie nauczania powinny być dobierane, kierując się możliwościami percepcyjnymi i odtwórczymi dzieci, atrakcyjnością i melodyjnością piosenek, wartościami wychowawczymi i walorami literackimi tekstu piosenki. Materiał dźwiękowy zbiór dźwięków, jakimi posługujemy się w praktyce muzycznej. Oktawa jest podstawową jednostką materiału dźwiękowego; w obrębie oktawy jest siedem białych i mieszczących się pomiędzy nimi pięć czarnych klawiszy; dźwięki odlegle od siebie o oktawę posiadają tę samą jakość brzmieniową; oktawa podzielona jest na 12 równych części; każdy trzynasty dźwięk jest powtórzeniem pierwszego, leżącego od niego o oktawę wyżej i noszą te same nazwy. Nazwy literowe c d e f g a h - i nazwy sylabowe do re mi fa sol la si to szereg podstawowy, czyli diatoniczny i odnosi się tylko do białych klawiszy, a więc nie jest on szeregiem wszystkich kolejnych dźwięków. Nuta jest to umowny znak graficzny wyrażający wysokość dźwięku oraz jego wartość czasową. Zapisu nutowego dokonujemy na tzw. systemie pięcioliniowym, pięciolinia. KLUCZ jest to znak, który wyznacza na pięciolinii położenie dźwięku, zwanego dźwiękiem kluczowym, a w stosunku do niego wszystkie pozostałe dźwięki. Trzy klucze: klucz G (wskazujący dźwięk g oktawy razkreślnej), klucz C (wskazujący dźwięk c oktawy razkreślnej) klucz F (wskazujący dźwięk f oktawy małej). Charakterystyczny element w Kluczu G jest to środek jego zaokrąglenia w kształcie ślimaka; W kluczu C punkt przegięcia w połowie wysokości klucza; w kluczu F punkt, od którego rozpoczynamy pisanie klucza, względnie dwie kropki umieszczone obok klucza. Subkontra najniższa oktawa, dźwięki oktawy subkontra oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 2 (u dołu po prawej stronie litery), np.: A2, lub podwójnym podkreśleniem litery. Kontra wyższa oktawa od subkontra; dźwięki oznaczamy wielkimi literami z cyfrą 1 lub raz podkreśloną literą. Następna oktawa wielka oznaczamy wielkimi literami. Następna to oktawa mała i oznaczamy ją małymi literami. Następne oktawy nazywają się: razkreślna, dwukreślna, trzykreślna, czterokreślna, pięciokreślna, a dźwięki ich oznacza się małą literą z cyfrą określającą oktawę, umieszczoną obok litery po jej prawej stronie u góry. Rytm jest czynnikiem regulującym następstwo dźwięków w utworze muzycznym w czasie i organizującym je w pewne określone ugrupowania. Melodia, której wartości czasowe dźwięków nie są zróżnicowane, jest tworem jak gdyby martwym, nie posiadającym jeszcze cech utworu muzycznego. Dopiero zróżnicowanie rytmiczne nadaje jej tętno życia i określony charakter muzyczny. Tempa wolne largo - szeroko bardzo wolno; larghetto trochę szybciej niż largo; lento powoli wolno; adagio powoli wolno; grave ciężko wolno; Tempa umiarkowane andante z wolna w ruchu spokojnego kroku; andantino trochę żywiej niż andante; moderato umiarkowanie; allegretto dość żywo Tempa szybkie allegro prędko ruchliwie wesoło; vivo żywo; vivace prędko z ożywieniem; presto szybko; prestissimo bardzo szybko. Dodatkowe wyrażenia: maestoso majestatycznie; molto bardzo; assai bardzo; meno mniej; meno mosso wolniej niż wskazywało poprzednie tempo; piu bardziej; piu mosso żywiej niż wskazywało poprzednie tempo; quasi jakby prawie; sempre zawsze stale; sostenuto wstrzymując; un poco trochę nieco; ancora jeszcze; Przyśpieszenia accelerando przyspieszając; affrettando przyspieszając; animando ożywiając; avvivando ożywiając; stringendo zwiększając tempo; sempre piu mosso coraz żywiej. Zwolnienie tempa: allargando rozszerzając zwalniając; rallentando zwalniając; ritenuto opóźniając zwalniając powstrzymując. Powrót do tempa zasadniczego oznaczamy: tempo prima - tempo pierwsze; A tempo do tempa. Taktowanie nazywamy wykonywanie ręką pewnych określonych ruchów wskazujących jednostki metryczne przy dyrygowaniu. Taktowanie jest jednym ze składników dyrygowania. Dynamika muzyczna zajmuje się określaniem wszelkich zjawisk związanych z natężeniem siły dźwięków i jego zmianami w utworze muzycznym. Do oznaczenia siły brzmienia dźwięków służą następujące określenia: pianissimo possibile (ppp) możliwie najciszej; pianissimo (pp) bardzo cicho; piano (p) cicho; mezzo piano (mp)na wpół cicho; mezzo forte (mf) na wpół głośno; forte (f) głośno; fortissimo (ff) bardzo głośno; fortissimo possibile (fff) możliwie najgłośniej; Stopniowe narastanie lub obniżanie dźwięków: crescendo (cresc.) wzmacniając; decrescendo osłabiając; diminuendo stopniowe ściszanie dźwięków; piano forte (pf) cicho i nagle głośno; forte piano (fp) głośno i nagle cicho; Agitato burzliwie; amoroso z miłością z uczuciem; animato z ożywieniem; appassionato z pasją; buffo komicznie; cantabile śpiewnie; deciso zdecydowanie; dolce slodko; dolcissimo bardzo slodko; espressivo z wyrazem uczuciowo; furioso gwałtownie; grazioso wdzięcznie; leggiero lekko; maestoso majestatycznie; tranquillo spokojnie; tutti wszyscy cały zespół. Metrum jest to czynnik porządkujący ugrupowania rytmiczne za pomocą regularnie powtarzających się akcentów metrycznych. Akcenty metryczne (przycisk padający na jedną z sylab wymawianego słowa) podkreślają dźwięki o pewnym określonym położeniu w stosunku do dźwięków sąsiednich i są jak gdyby punktem oparcia dla rytmu. Wyrazem regularnych ugrupowań dźwięków akcentowanych i nieakceptowanych jest podział utworu muzycznego na takty. Taktem nazywamy odcinek tekstu muzycznego zawierający ściśle określoną sumę wartości nut i pauz. Takty oddzielone są od siebie na pięciolinii pionowymi kreskami, które nazywamy kreskami taktowymi.