Twórczość B. Schulza (koncepcja mityzacji rzeczywistości, poetyckość języka, wpływ psychoanalizy, oniryczność)
dwie książki: „Sklepy cynamonowe” (1933 rok; pod protekcję Zofii Nałkowskiej) oraz „Sanatorium pod klepsydrą” (1937 rok)
obydwa tomy to zbiory opowiadań pisanych w pierwszej osobie
dorosły narrator ewokuje wspomnienia z dzieciństwa
akcja rozgrywa się na pograniczu dwóch epok: XIX - wiecznej zastanej kultury mieszczańskiej oraz XX - wiecznej nowoczesności
przełom oglądany jest z perspektywy pesymisty i aurze dekadencji
piękno znajduje się w regresie form materialnych
wyraźna estetyka brzydoty i choroby
antywaloryczność łączy się z poczuciem kryzysu i krytyką współczesnej kultury
główny bohater jest świat, który charakteryzuje się monstrualną przejrzystością, chorobliwym rozbuchaniem materii, fizycznym i umysłowym zwyrodnieniem jego przedstawicieli
warstwę intersubiektywnie sprawdzalną Schulz opisuje bardzo
proza Schulza jest silnie osadzona w tradycji (z uwagi na opozycję wobec panującego w międzywojniu realizmowi jest zaliczany do awangardy)
zaciera granicę między światem realnym a snem, marzeniem a mitopodobym wydarzeniem
mit to kategoria najbardziej podstawowa w pisarstwie Schulza
nie ma na myśli, którejś z gotowych mitologii
chodzi o żywy mit tkwiący w podświadomości człowieka, zwłaszcza w odczuciach dzieciństwa
wyraźnie nawiązuje do archetypów Junga
nie jest to mitologizacja prywatna; jest wyraźnie osadzona w tradycji biblijnej i helleńskiej
dąży do odtworzenia prawd wspólnych całej ludzkości
bohater często wchodzi w rzeczywistość równoległą do realnej
ukryta rzeczywistość nie jest jednoznacznie radosna; może być koszmarem
jest na pewno bujna, naładowana możliwościami, poetycka i zmysłowa
dzieła Schulza to walka ze śmiercią z pozycji materialisty, piewcy materii
świat pozagrobowy jako zdegenerowana forma materii
zakłada jednorodność różnych form materii co uprawnia go do ingerencji w ich struktury
jednym z najważniejszych motywów mitologicznych jest Księga
jest to symbol wiedzy tajemniczej; istnieje w mitycznym poza - czasie
znajdują się w niej odpowiedzi na wszystkie pytania
w jej wyobrażeniu krzyżują się różne inspiracje (przede wszystkim wywodzące się z żydowskiej tradycji religijnej)
wykorzystuje tylko niektóre elementy tych wierzeń
wszystko wplata w przeżycia dziecka samodzielnie poszukującego ukrytego sensu w słowie pisanym
dzieciństwo u Schulza to okres genialny
oniryzm u Schulza jest bardzo charakterystyczny
całe opowiadania się snopodobne
tam nikt nie śpi, nie są to relacje z marzeń sennych danej postaci
wszystkie opowiadania są oparte na mechanizmie snu (fantastyczność a jednocześnie materialność, podważenie zasad logicznych)
u podłoża fabuł leży mitomania dziecka o rozbuchanej wyobraźni
świat Schulza jest bardzo poetycki (wyraźne analogie do Leśmiana)
proza silnie zmetaforyzowana
barokowe zdania rozrastają się, tworzą ciągi
wyraźne poszukiwanie właściwych określeń wśród ich bogactwa, wśród pewnego naddatku słownego terminów oddających rozwój materii
poznanie ma charakter dynamiczny
życie to nieustające przemiana, dzianie się
płynność strumienia życia
płynny stosunek między rzeczą a słowem
rzeczy, procesy, pory roku czy dnia podlegają animizacji i personifikacji; przypisuje się im odrębny byt i samodzielną wolę
zrazem dziwny, mistyczny świat wciąż posiada realne odniesienia
dystans jest zbudowany poprzez użycie języka scjentyficznego
erotyzm w prozie i grafice Schulza ma charakter perwersyjny
jest zakorzeniony we wzorach ekspresjonistycznych
znajduje się w kręgu oddziaływania modernizmu polskiego i austriackiego