Kornas-Biela D., Psychologiczne problemy poradnictwa genetycznego i diagnostyki prenatalnej, Lublin 1996, TN KUL, s. 104-110.
Przeżycia związane z diagnostyką prenatalną i ich wpływ na postawy wobec niej.
Przeżyciem, które motywuje kobiety do skorzystania z badań prenatalnych lub do rezygnacji z nich jest niepokój. Jest on największy u kobiet poddających się diagnostyce ze względu na ryzyko genetyczne, także u tych, które korzystają z badań z powodu chęci zabezpieczenia się przed urodzeniem dziecka chorego, natomiast najmniejszy u kobiet w wieku podeszłym. Kobiety nie mające wyższego ryzyka niż populacyjne, lecz korzystające z badań na skutek trapiącego je niepokoju o zdrowie dziecka, przeżywają okres ciąży (stanu błogosławionego☺) jako trudny, ze względu na negatywny wpływ lęku na całe życie. Lęk ten utrudnia ich koncentrację na rozwiązaniu problemu, paraliżuje inicjatywę i zaburza kontakty z innymi ludźmi. Na niepokój w okresie ciąży wpływają także inne czynniki natury psychologicznej i społecznej, które to decydują o podjęciu określonych zachowań medycznych.
Czynniki skłaniające kobietę do poddania się badaniom prenatalnym:
silny lęk przed urodzeniem dziecka chorego
poczucie mniejszej wartości i niska samoocena; wywołują one nawet przy niskim stopniu ryzyka silny lęk przed dzieckiem niepełnowartościowym, jako małą kopią siebie
negatywny lub słaby związek z własną matką w dzieciństwie, powodujący trudności w identyfikacji z własną płcią i podjęciu przypisanych do niej tradycyjnych ról społecznych
negatywne doświadczenia prokreacyjne z przeszłości
doświadczenie ciąży jako czegoś niebezpiecznego, trudnego i budzącego lęk
dążenie do perfekcji w życiu i nadmierne kontrolowanie go
system wartości o charakterze utylitarnym, hedonistycznym i materialnym
subiektywna ocena ryzyka genetycznego jako dużego
słaba umiejętność podejmowania ryzyka w życiu
poglądy dot. niepełnosprawności jako bardzo ciężkiej i stresującej, uniemożliwiającej szczęśliwe życie
niechęć do zmiany dotychczasowego trybu życia
przekonanie o nieumiejętności wychowania dziecka niepełnosprawnego
pozytywny stosunek partnera do badań prenatalnych
poczucie nacisku ze strony otoczenia
namowy i sugestie lekarza
brak osoby, wobec której kobieta mogłaby wyrazić swoje niepokoje i zwerbalizować swoje uczucia
Uwarunkowania decyzji o rezygnacji z poddania się badaniom prenatalnym:
lęk przed bólem podczas badania
lęk przed uszkodzeniem dziecka podczas badania
lęk przed poronieniem
lęk przed stresem podczas oczekiwania na wynik
lęk przed pomyłką w diagnozie
lęk przed możliwymi powtórnymi badaniami
lęk przed trudnością podjęcia decyzji co do życia dziecka (w przypadku wrodzonej choroby)
lęk przed informowaniem otoczenia o tym, co się stało z dzieckiem (w przypadku aborcji)
ocena ryzyka testowania jako większego niż ryzyko urodzenia dziecka chorego
dotychczasowe doświadczenia prokreacyjne
umiejętność podejmowania ryzyka
poczucie kompetencji wychowawczej w sytuacjach trudnych
optymizm życiowy
negatywny stosunek do badań medycznych w okresie ciąży
niechęć do sprzeciwu wobec natury
przekonanie o ograniczeniach skuteczności diagnozy
akceptacja możliwości posiadania dziecka nie w pełni sprawnego oraz przekonanie, że jego życie może być szczęśliwe
preferencja wartości moralnych i religijnych
przekonanie o „świętości” życia ludzkiego
negatywny stosunek partnera do badań prenatalnych
negatywny stosunek lekarza do badań prenatalnych (wysuwane przez niego obiekcje)
konieczność pokrycia kosztów badania
Do pozytywnych skutków badań prenatalnych możemy zaliczyć przede wszystkim uspokojenie kobiety i obniżenie jej niepokoju.
Najbardziej popularnym badaniem prenatalnym jest badanie USG. Przynosi ono wiele pozytywnych skutków, gdyż ułatwia ono:
urealnienie obecności dziecka
wizualizację wyglądu dziecka
przyznanie płodowi statusu człowieka
wzrost przeświadczenia o indywidualnej tożsamości nienarodzonego dziecka
zmniejszenie uczuć ambiwalentnych wobec dziecka
tworzenie się przywiązania matki do dziecka
komunikację z dzieckiem przed urodzeniem
rozbudzenie potrzeby szybkiego dotykowego kontaktu z dzieckiem po jego urodzeniu
uspokojenie matki co do stanu zdrowia dziecka
zmianę w percepcji siebie i roli własnego ciała w okresie ciąży
skupienie uwagi na dziecku a nie na własnym ciele
wyczulenie na odbiór ruchów dziecka
realizację zaleceń profilaktyczno-leczniczych
zmniejszenie nieprawidłowości w adaptacji do macierzyństwa po porodzie
W przypadku obecności męża w trakcie badania, umożliwia się również jemu skorzystanie z wielu wymienionych pozytywnych skutków psychologicznych USG oraz zwiększa się więź małżeńską i potrzebę wspólnej troski o prawidłowy przebieg ciąży i porodu. Czasem badanie to bywa bardziej pomocne ojcu niż matce dziecka. (w końcu mężczyzna też ma uczucia i potrafi być wrażliwy - MATi)
Wszystkie pozytywne skutki USG mogą wystąpić wtedy, jeśli rodzice mają poczucie swobodnej decyzji co do skorzystania lub rezygnacji z badań a także wtedy, gdy są oni na nie odpowiednio przygotowani. Powinni oni także uzyskać wyjaśnienie tego, co dostrzegą na ekranie USG. Ważne jest także poczucie, iż badanie to nie jest nastawione jedynie na wykrywanie wad wrodzonych.
Niekiedy badanie USG może mieć niepożądane skutki medyczne i psychologiczne. Występują one szczególnie wtedy, gdy lekarz nie mówi o tym co widzi na ekranie albo komentuje to w sposób niezrozumiały dla rodziców dziecka. Także wtedy, kiedy podczas badania zaistnieje podejrzenie o stan zdrowia dziecka lub jego płeć okaże się niezgodna z oczekiwaniami rodziców.
Negatywne skutki przypisywane badaniom prenatalnym skoncentrowanym na diagnozie stanu zdrowia dziecka, aby ewentualnie umożliwić aborcję selektywną:
zmiana znaczenia prokreacji w świadomości społecznej
zwiększenie postaw oceniających wartość i sens życia według kryterium zdrowia i sprawności psychofizycznej
wzrost poczucia odpowiedzialności rodziców za jakość działań prokreacyjnych, które podlegają ocenie społecznej
zwiększenie negatywnych postaw wobec osób niepełnosprawnych i ich rodzin
medykalizacja naturalnego procesu ciąży
zagrożenie potrzeby intymności i prywatności kobiety
Dodatkowe negatywne konsekwencje badań amniopunkcyjnych:
długotrwały niepokój matki
brak radości z okresu ciąży
traktowanie własnego ciała jako wroga
stosunek do dziecka jako do wroga
niechęć do nawiązywania kontaktu z dzieckiem
lęk przed ewentualnością zakończenia ciąży przez poronienie lub selektywną aborcję
1